JAI SREEMANNAARAAYANA-30

 వంగక్కడల్ కడైంద మాదవనై క్కేశవనై
 తింగళ్ తిరుముగత్తు చేయిడైయార్ శిన్రిరైంజి
 అంగప్పఱై కొండవాత్తై అణిపుదువై
 ప్పైంగమల త్తణ్డెరియల్ బట్టర్పిరాన్ కోదైశొన్న
 శంగత్ తమిళ్మాలై ముప్పదుం తప్పామే
 ఇంగిపరిశురై పార్ ఈరిరండు మాల్వరైత్తోళ్
 శెంగణ్ తిరుముగత్తు చ్చెల్వత్తిరుమాలాత్
 ఎంగుం తిరువరుళ్పెత్తు ఇంబురువ రెంబావాయ్.

ఓం నమో నారాయణాయ-30

అనుగ్రహముగ నామది శ్రీరంగముగా మారినది
నిత్యకళ్యాణమైన గోదా కళ్యాణము చూడాలని కోరుతోంది.

శ్రీవిల్లిపుత్తూరుకు విచ్చేసి శ్రీవిష్ణుచిత్తీయుని అర్థించిన వారైన
అఖిలాండకోటి దేవతలు ఆ అర్చకస్వాములలో

ముముక్షువులు గోపికలకు ముక్తిని ప్రసాదించినదైన
ముద్దుగుమ్మ కూర్చున్న ఆ ముక్తపురుషులు ముత్యాలైన పల్లకిలో

పూలమాలలతో స్వామికి పూలంగిసేవలందిచినదైన
పూబోడికై స్వామి ఎదురుచూచు ఆ శ్రీరంగ పట్టణములో

అఖిలాండ బ్రహ్మాండనాయకుని అంగరంగ వైభవమైన
అమ్మతో జరుగుచున్న ఆ తిరు పాణి గ్రహణములో

వారి చెంతనున్న వారమమ్మ తరియించగ మనము
వైభవోపేతమమ్మ వారిరువురి అనుగ్రహము.

పరమ భాగవతోత్తముడైన శ్రీవిష్ణుచిత్తుని వలన భగవతత్త్వమును అవగతమొనరించుకొను చున్న మన ఆండాళ్ తల్లి,గోపికలు కాత్యాయినీ వ్రతమును ఆచరించి,స్వామి సాయుద్యమును పొందినారని తెలుసుకొని,తానును గోపికగా మారి(మనో వాక్కాయ కర్మలలో) చెలులతో ముప్పదిరోజులు,పామాలతో (పాశురములతో) పూమాలలతో మార్గళి వ్రతమును ఆచరించి మనకు మార్గదర్శకురాలైనది.ఏమీ తెలియని నాచే ముప్పది పారిజాత మాలలను స్వామికి సమర్పింప చేసినది.నా పూర్వ భాగ్యమేమో తెలియదు కాని నన్ను తన కళ్యాణోత్సవమునకు తీసుకుని వెళుచున్నది.ఒక్క నిమిషము.ఎవరో మహాత్ములు వచ్చారు.ఎందుకో? ఏమిటో నన్ను తెలుసుకోనివ్వండి.మీకు చెబుతాను ఆ విశేషాలన్నీ.

గోదా రంగనాథుల కళ్యాణార్థము తమ అదృష్టముగా భావిస్తూ,అఖిలాండకోటి దేవతలు అర్చక స్వాములై అయ్యవారి తరఫున ఆండాల్ తల్లిని వధువుగా అర్థించుటకు కానుకలను-పల్లకిని తీసుకుని వచ్చారు.అబ్బ!మౌక్తికాలంకృతమైన పల్లకి ఎంత బాగుందో.అసలెక్కడివి ఈ ముత్యములు సత్వగుణశోభితములై సత్చిత్ ప్రకాశముతో నున్నవి.తల్లిచెప్పిన ముక్త పురుషులు వీరే కాబోలు.ఎర్రటికెంపులు అమ్మ బుగ్గల ఎర్రదనపు కాంతి సోకిన ముత్యాలేమో.తెలుపు కాదు.ఎరుపు కాదు.నీలముగా తోచుచున్నవి.ఆ నీలమేఘ శ్యాముని కడకంటి చూపులను తోడ్కొని వచ్చినవేమో అందుకే ముత్యములు నీలాలై నాతో మేలమాడుతున్నవి.కాసేపు పచ్చలుగా,మరి కాసేపు గోమేధికములుగా,వజ్ర వైఢూర్యములుగా.ఎంతైన స్వామిదగ్గరకు అమ్మను తీసుకువెళుతున్నామనే భావోద్వేగము బహురూపులు సంతరించుకుంటున్నదేమో.
విష్ణుచిత్తులవారు అతిథులను సత్కరించారు.పాండ్యరాజు ఆడపెళ్లివారి బాధ్యతను అన్నయై ఆనందంగా స్వీకరించారు.ఇదేమి చిత్రమో నా మనసు శ్రీరంగములో అమ్మకై ఎదురుచూచు చున్న రంగనాథుని పక్కకు చేరింది.ఆడపెళ్ళివారు-మగ పెళ్ళివారు రెండూ తానై ఆనంద డోలికలూగుతోంది.
ఆ ఆనందోత్స వాన్ని ,తిరు (పవిత్రమైన) కళ్యాణాన్ని కనులారా దర్శించి,తిరుగులేని వారిరువురి దయను పొందుదాం.నాతో బాటు మీరు రండి.

శ్రీ రంగే గరుడాచలే ఖగ గిరౌ సిం హాచలే మందిరే
వైకుంఠే కనకాచలేచ నిషధే నారాయణాఖ్యాచలే
లోకాలోక మహాచలేచ నిషదే పుణ్యాచలేష్టా శ్రియ:
పాయాత్ ఓ భగవాన్ పురాణ పురుష: కుర్యాత్ సదా మంగళం".

భగవత్ బంధువులారా! మీరు

కుప్పల తప్పులు అనినా ! కుప్పిగంతులే అనినా
చొప్పదంటు పలుకులనినా నప్పిన్నాయ్ కరుణతో

ఫలశృతి

ముద్దుమోము చూడమంటు అద్దము చూపిస్తాడు
విసనకర్రను ఇస్తాడు ఆ ముసిముసి నవ్వులవాడు

మనతో జలకములాడుతాడు జలజనాభుడు చూడు
పఱ ను అందిస్తాడు ఏ అరమరికలు లేనివాడు

ఆడతాడు-పాడుతాడు వీడలేను అంటాడు
సరసను కూర్చుంటాడు పరమాన్నము తింటాడు

యమునకు రమ్మంటాడు మనసును ఇమ్మంటాడు
పట్టు విడుపు లేనివాడు మనలను పట్టుకునే ఉంటాడు

మాయను తెలిసిన వాడు సాయము చేస్తుంటాడు
చెంతనే ఉంటాడు చింతలు తీర్చేస్తాడు

కొండను ఎత్తిన వాడు మన గుండెలోన ఉంటాడు
నెమలి ఈక నిస్తాడు నెనరులు చూపిస్తాడు

దాసోహమనగానే తను దాసుడిలా మారతాడు.
అమ్మ చేయి విడువకుంటే అన్నీ తానే అవుతాడు.

కాయేన వాచా మనసే ఇంద్రియైర్వా
బుద్ధి ఆత్మమానా వా ప్రకృతే స్వభావాత్
కరోమి యద్ యత్ సకలం పరస్మై
నారాయణా! ఇతి సమర్పయామి.

మనో వాక్కాయ కర్మలతో చేసిన సకలము నారాయణుని పాద పద్మములను చేరుగాక.

( ఓం తత్ సత్.)

JAI SREEMANNAARAAYANA-29

 శిత్తం శిరుకాలే వందు ఉన్నై  చ్చేవిత్తు ఉన్
 పొత్తామరై యడియే పోట్రుం  పొరుళ్ కేళాయ్
 పెత్తం మెయ్ త్తుణుం కులత్తిల్ పిఱందు నీ
 కుత్తేవల్ ఎంగలై క్కోళ్ళామల్ పోగాదు
 ఇత్తైపఱై కోళ్వాన్ అన్రుకాణ్ గోవిందా
 ఎత్తెక్కుం ఏడేడ్ పిఱవిక్కుం ఉందన్నోడు
 ఉత్తోమేయావోం ఉనక్కే నామాళ్ చెయివోం
 మత్తైనం కామంగళ్ మాత్తు ఏలో రెంబావాయ్. 

ఓం నమో నారాయణాయ-29

విచిత్రముగ నామది శ్రీవిల్లిపుత్తూరుగా మారినది
విష్ణుచిత్తీయమై శ్రీహరినామ సంకీర్తనమే కోరుతోంది

పశువులు మేసిన తరువాతనే తాము భుజించెడివారైన
మన గోపికను కలుపుకొనిన శ్రీ విల్లిపుత్తూరు గోపికలలో

పాలు-పెరుగు-వెన్న-నెయ్యి రూపు మారిన పాలైన
కొద్ది కొద్దిగ తమ మనసును దిద్దుకొనుచున్న గోపికలలో

తామర పూసల మాలికలు గళమున ధరించిన వాడైన
తామర నేత్రును కొలిచిన నారాయణత్వములో

"వంగక్కడల్ కడైంద" మాధవ-కేశవ చింతనమైన
అటు-ఇటు ఏడుతరములను కూడమంటున్న గోపికలలో

పరాన్ముఖము ప్రత్యన్ముఖమగు పడతులార రారె
ఆముక్తమాల్యద ఆండాళ్ అమ్మ వెంట నేడె

భావము

సర్వేంద్రియములు భక్తిభావముతో నిండిపోయి, సర్వస్య శరణాగతి ప్రకటనమే గోపికలు.అటువంటి పవిత్రులు వారి దినచర్యనుండియే భగవతత్త్వమును గ్రహించుచున్నారు.వారు రోజు చూసే పాలు-పెరుగు-వెన్న-నెయ్యి మారిన పాల రూపాలే అని, వారి ఆంతర్యములోని కృష్ణతత్త్వము వివిధ దశలను వివరించి,వారు ఏమికోరుకోవాలో కూడా సుస్పష్టము చేసినది. వాయిద్యములు-చీరెలు-సారెలు మొదలగు పరికరములు వారికి కానుకలుగా తోచలేదు.వారికి పరమాత్మతో చల్దులు-ఆట పాటలు దొరికితే చాలనుకున్నారు.స్వామి సరసను కూర్చుని,పరమాన్నమారగించుటయే పెద్ద సన్మానమనుకున్నారు.పాలు రూపాంతరము చెందుతూ పెరుగు-వెన్న-నెయ్యిగా మారి నిలిచిపోతుంది.నెయ్యి పేరుకున్నా కరిగించినానెయ్యిగానే ఉండి స్వామి నెయ్యమును కోరుతూనే ఉంటుంది.అదే విధముగా గోపికలు వారి గురించి మాత్రమే కాకుండా అటు-ఇటు ఏడుతరాలు"
వారు కూడ తరించాలనుకుంటున్నారు.
.ప్రజ్జ్వలిత జ్యోతులు పరంజ్యోతిని చుట్టి తామర పూసలై-తులసి పూసలై నారాయణత్వములో మమేకమవుతున్నారు మన గోపికమ్మతో సహా.
ఇంతకీ ఈ నారాయణత్వం ఏమిటి? అనే సందేహం నాలో జనించింది.

ఇంతలోనే ఓడలు తిరిగే కడలిని చిలికిన వాడా అంటున్నారు గోపికలు.పాలకడలిలో
ఓడలు ఉన్నాయంటున్నారేమిటి?అర్థం కావాలంటే నారాయణత్వం అర్థం కావాలి. ఆద్యంతరహిత గుణాత్మకమును తెలియచేయు వేదోక్త పరమాత్మ నారాయణుడు.నార అనగా నీరు అని అర్థము.అయన అనగా నివసించినవాడు.నీటిపై ప్రప్రధమముగా నివసించిన వాడు నారాయణుడు(వట పత్ర సాయి.)

మన దేహము పంచేంద్రియ సమాహారమైన పడవ.మనమున్నది సం సారమనెడి భవ(పాపముల) సాగరము.దానిలో స్వామిని చేర్చగలుగఇంద్రియములు-బుద్ధి చెదరకుండా రక్షించేవాడు.

ఆధ్యాత్మిక పరముగా ఆలోచిస్తే పాల సముద్రమునుండి జనించిన కల్ప తరువు,కామ ధేనువు,చంద్రుడు ,మహాలక్ష్మి మనలను దరిచేర్చుటకు సహాయపడు ఓడలు.అటువంటి ఓడలున్న పాల సముద్రమును చిలికిన స్వామి ధర్మమునకు గ్లాని కలుగకుండా అధర్మమును శిక్షిస్తూ కార్య నిర్వహణ చేస్తాడు.భక్తులను అనుగ్రహించి వారిని పవిత్రమైన తామర పూసలుగా మార్చుకొని తన గళమున అలంకరించుకుని ఆదరించుటయే. మన రూపము మారినన్ను మనపై స్వామికిగల అవ్యాజ ప్రేమభావ నిశ్చలత్వమే నారాయణత్వము.ప్రజ్వలిత జ్యోతుల సమాహారమైన పరంజ్యోతియే నారాయణత్వము.
ఇదంతా విని తెలిసికొనిన నా మనసు మన గోపికలు పరాన్ముఖత్వమును వీడి(బాహ్య విషయానురక్తి) ప్రత్యన్ముఖులై (అంతర్దర్శనమును చేయుచున్నవారు)
అమ్మ వెంట స్వామిసేవకు చనుచున్నవారితో పాటుగా తన అడుగులను కదుపుతోంది.

( ఆండాళ్ తిరువడిగళే శరణం )

JAI SREEMANNAARAAYANA-28

 కఱ్వైగళ్ పిన్ శెన్రుకానం శేరుందుప్బోం
 అఱివొన్రు మిల్లాద ఆయుక్కులత్తు ఉందన్నై
 ప్పిఱవి పిఱందనై పుణ్ణియం యాముడయోం
 కుఱైవొన్ఱు మిల్లాద గోవిందా! ఉందన్నోడు
 ఉఱవేల్ నమక్కు ఇంగొళిక్క ఒళియాదు
 అఱియాద పిళ్ళైగళోం అంబినాల్ ఉందన్నై
 చ్చిఱుపేరరైత్తనవుం  శీఱి యరుళాగే
 ఇఱైవా ! నీ తారాయ్ పఱై యేలోరెంబావాయ్ 

 ఓం నమో నారాయణాయ-28

విచిత్రముగ నామది శ్రీవిల్లిపుత్తూరుగా మారినది
విష్ణుచిత్తీయమై శ్రీహరినామ సంకీర్తనమే కోరుతోంది

నల్లనయ్య పుట్టిన గొల్ల వంశములో పుట్టినామన్న పున్నెమున్నవారైన
కల్ల-కపటము తెలియని అల్లరి రేపల్లె గోపికలలో

" కఱ వైగళ్ పిన్ శెన్ఱు కానం" అని అంటున్న వారైన

"అంబినాల్" దూరముగానుంచుట కుదరదంటున్న గోపికలలో

"గోవింద-గోపాల "అని చిన్న చిన్న పేర్లతో పిలుచుచున్న వారైన
వీళ్ళా! అని చిన్న చూపు చూడకూడదంటున్న గోపికలలో

"అనన్య శరణత్వం-ఉపాయత్వం-భోగత్వం" అకారత్రయమైన
సర్వస్య శరణాగతినొందిన శుద్ధ సత్వ గోపికలలో

రాసలీలలాడుదాము రమణులారా రారె
ఆముక్తమాల్యద ఆండాళ్ అమ్మవెంట నేడె.

భావము

గోపికలు శ్రీకృష్ణునితో గొల్ల కులములో పుట్టిన వారమని,లోకానుసరణ తెలియని వారమని,స్వామిని చిన్న చిన్న పేర్లతో పిలిచి అపచారముచేసిన వారమని,అయినను శ్రీకృష్ణుడు వారిని నిరాదరించరాదని వేడుకుంటున్నారు.

గోపికలు ఆవులను అడవికి తీసుకుని వెళ్ళుటయే నిత్యకర్మలని,గోవులను మోక్ష సాధనమునకు గాక పాడికి మాత్రమే పెంచుతున్నామన భావన కలవారమని,నియమ-నిష్ఠలు లేని వారమని అమాయకముగా మాటాడుచున్న మహా మేధావులు..కనుకనే వారు అకారత్రయమును ఆశ్రయించినామని అంబే (ప్రియమైన స్వామిని)తో చెప్పుచున్నారు.అంత మహిమాన్వితమైనది ఆ అకారత్రయము అని గోపిక ఆలోచిస్తోంది అవి

అనన్య శరణము-అనన్య ఉపాయము-అనన్య భోగము.మన గోపికల పరిస్థితి.
వారికి కావలిసినవి స్వామి ఒక్కడే అందీయగలడని శరణువేడారు.వారి వ్రతమునకు కావలిసిన వస్తువులు-మనుషులు-వాయిద్యములు స్వామియే అందీయగలడని,
స్వామిని ఉపాయముగా అనుకున్నారు.భక్తి పరి పక్వమై స్వామిని ఉపేయముగా పొందకోరుతున్నారు.వారికి కావలిసినది,వారి కోరిక తీరుటకు కావలిసినది,వారిని సంపూర్ణ సంతుష్టులను చేయగలిగినది స్వామి యని తెలియచేయుటయే "అకార త్రయము".

వేదవ్యాస విరచితమైన " శ్రీమద్భాగవత" దశమ స్కంధములో (29-33) రాస పంచాధ్యాయి గా ప్రశస్తి గాంచినవి.జయదేవుని గీతగోవిందము మరొక మణిపూస.
"యద్భావం తద్భవతి" అన్న ఆర్యోక్తి రాసలీలను గురించి ముచ్చటించు సమయమున వర్తిస్తుంది కనుక మనం నిష్కళంక మనసుతో దీనిని భావించుదాము.

రాసలీల అంటే మంచి (ప్రయోజనముగల) పని అని అర్థమును పెద్దలు సెలవిచ్చారు.ఇది నవరసాతీత నవనవోన్మేష అలౌకిక ఆత్మానంద హేల." ఒక సూర్యుండు సమస్త జీవులకు తానొక్కొక్కడై తోచు" అనునట్లు ఒక్క రేడు పెక్కు నీడలుగా మారి చక్కని తాత్త్వనికతను తెలియచేయు ఆధ్యాత్మిక అనుగ్రహము.

రసము అను దానికి ఆస్వాదించు ద్రవ పదార్థము అను అర్థమును కనుక అన్వయించుకోవాలనుకుంటే పరమాత్మ కృష్ణ భక్తి అను మధుర రస పానముతో పునీతులైన జీవాత్మల (గోపికల) తాదాత్మిక నృత్యహేల మన కృష్ణుని రాసలీల.
మన గోపికలు శుద్ధ తత్త్వముతో నున్నారని అనుకున్నాము.కనుక వారు తమో-రజో గుణములతో నున్న వారి కుటుంబ సభ్యులను వీడి,నల్లని చీకటి తమోగుణ ప్రధానమైనది(రాత్రి).దానిని వీడి తేజోరూపమైన పరమాత్మను దర్శించి-సేవించుటయే లీల.(మనుషులు చేయు పనులను కర్మలు అని దైవము చేయు పనులను లీలలు అని అంటారు)."త్వమేవాహం" (నీవే నేను-నేనే నీవు) తారాస్థాయిలో నున్న తపస్సు.

అద్భుత రసానుభూతిలో మన గోపిక తేలియాడబోతున్నదని ఆలోచిస్తూ,అమ్మ వెంట రాసలీలకు బయలుదేరిన గోపికలతో పాటు,నా మనసు తాను అడుగులను కదుపుతోంది.

( ఆండాళ్ తిరువడిగళే శరణం )

JAI