ANIRVACHANEEYAM-ADITYAHRDAYAM(AGASTYOE BHAGAVAAN RISHI)-03

 

 కొండను నియంత్రించినవాడు అగస్త్యుడు.అగము/నగము అంటే కొండ.కొండను ఎత్తుగా పెరగవద్దని నియంత్రించిన మహా తపోశక్తి సంపన్నుడు.ఇది వాచ్యార్థము.

 అగము అను శబ్దమునకు ఇంద్రియము అనునది మరొక భావము.అవి కొండల్లా ఎదిగి మనస్సును  ఆవరించి కదలనీయవు.ఒక్క కొండను దాటుటయే ఎంతకష్టమో.అటువంటిది ఆరు ఇంద్రియములు ఆరు కొండలుగా మనసును చుట్టుముట్టి,పొరపాటున కదిలి వెళ్ళిపోదామనుకుంటే కదలక వాటి మధ్యలో నున్న లోయలలో పడవేస్తుంటాయి.

 రావణాసురునిది అదే దయనీయమైన స్థితి.కామము అనే ఇంద్రియము కొండలా ఎదిగి కదలక నిలిచి సీతమ్మను అపహరించునట్లు చేసినది.ఎక్కడ  తప్పించుకుంటాడో అని క్రోధము వానిచే సీతమ్మను నిర్బంధింపచేసి తనను వివాహమాడమనుట, అను రెండు విషయములతో కామము-క్రోధము రెండువైపులా పెద్ద కొండల్లా  కమ్ముకున్నాయి.వెనువెంటనే తనకే దక్కాలన్న మోహము,ఆమె రామధర్మపత్ని అన్న మాత్సర్యము మరింత పెద్దకొండలై రావణుని బంధించాయి.ఎటు కదలలేడు.కదిలినా ఉండేది లోయలోనే తప్ప వాటిని దాటలేడు.వానిని ఆ కొండలనుండి బయటకు తెప్పించగలవాడు,వాని అవస్థను తప్పించగలవాడును అగస్త్యుడనే పాత్రధారుడే సుమా.అంతేకాదు.

 రఘువంశ కులదైవము సూర్యభగవానుడు.

 రాఘవునకు ఉపదేశము చేయబడినది ఆదిత్యహృదయము.

 శ్రీ రామునకు ఉపదేశించినది సూర్యతనయుడు అగస్త్యమహాముని.

  .అంతకు మించిన సన్నివేశమేముంటుంది.

 సూర్య భగవానునికి-ఊర్వశికి భావనలో జనించి,కుండలో పెరిగి ప్రకటితమైన మహాముని అగస్త్యుడు/కుంభముని.

   రాజగురువు వశిష్టుడుకదా ఆయన బదులు అగస్త్యుడు యుద్ధభూమిలో శ్రీరామునకు గుహ్యముగా ఆదుత్యహృదయము ఉపదేశించుట అన్న సందేహము కలుగవచ్చును.

 వశిస్టుడు -అగస్త్యుడును ఒకే కుండలో ఊర్వశీ పుత్రులుగా పెరిగి మైత్రావరుణులుగా ప్రకటింపబడినారు.కనుక వరుస ప్రకారము గురుతుల్యులే.

 ఆ విశిష్టమైన యుద్ధమును దర్శించుటకు దేవతలతో పాటుగా అగస్త్య్డుడును వచ్చినాడట.చింతాక్రాంతుడిగా నున శ్రీరామునికి గుహ్యమైన/సనాతనమైన ఆదిత్యహృదయ స్తోత్రమును ఉపదేశించి యథాగతం/తిరిగి స్వస్థలమునకు వెళ్ళి సూర్యునితో పాటుగా యుద్ధకార్యోన్ముఖుడైన రాముని యుద్ధమును చూచుటకు సన్నద్ధుడైనాడట.

  రావణుడు వరప్రభావముచే శత్రాస్త్రములచే మరణముపొందనివాడు.రాముడు ధర్మయుద్ధమును మాత్రమే ఆచరించువాడు.అలిసిన రావణునితో యుద్ధముచేయుటకు మనసొప్పక ఇంటికి పంపించివేసిన ధర్మశాలి.

కథనం ప్రకారములో లంకలో సీత భగవంతుని ఆశ్రయించి యుద్ధరహితస్థలికి చీకటితో నిండిన లంకను వీడి చేరాలనుకుంటున్నది.రావణుడు ఉపాధిసక్తిని చైతన్యశక్తిగా భావించక పోరాడి ధర్మమును జయించాలనుకుంటున్నాడు.అదియును మూర్తీభవించిన ధర్మముతో.

 రామచంద్రమూర్తి రావణుని బ్రహ్మాస్త్రముతో తుదముట్తించడు.ఎందుకంటే దాని ప్రభావము అమాయక జీవులకు సైతము ఆవరించివేస్తుంది.దివ్యాస్త్రములను ప్రయోగించడు.ఎందుకంటే మానవధర్మమును సమస్తలోకాలకు చాటిచెప్పలనుకున్నాడు.

 రావణుని శాపవిముక్తుని చేయవలసిన బాధ్యత నిర్వర్తించాలంటే ధర్మయుద్ధము చేయవలసినదే.దానికి రావణుడు సహకరించవలసినదే.

కనుక రాముడు సమరే చింతయాస్థితుడుగా ఉన్నాడు.

రావణుడు సైతము నిస్సహాయుదై యున్నవేళ సారథి రథమార్గమును మరల్చి,సేదతీరే అవకాశము ఇచ్చాడు.తెలివి వచ్చిన తరువాత రావణునకు అది అవమానముగా అనిపించినది.కనక తతో యుద్ధములో విపరీతముగా అలిసిపోయానని-పరిశ్రాంతం,చింతయాస్థితిలో నున్నాడు.

 ఇట్తి ధర్మ సంకతమును తొలగించగల వాడు సాక్షాత్తు సూర్య పుత్రుడైన అగస్త్యుడు మాత్రమే.రామునిది సూర్యవంశము.చేయవలసిన కర్తవ్యము సూర్యోపదేశము.

 అంతే కాకుండా విజ్ఞుల కథనము ప్రకారము కోసలదేశ పాదాతి దళమునకు సంరక్షకుడిగా అగస్త్యుడు,నౌకాదళమునకు గుహుడు,ఆకాశ దలమునకు జటాయువు నియమింపబడ్డారని చెబుతారు.అదే కనుక నిజమయితే అది రాజ్య రక్షాధర్మము.

 అగ్రతో దృష్ట్వా అనునది మరొక విశేషము.

 అగ్రతో సమీపములో చూసి అని ఒక భావన.

 సాహిత్య పరముగా అన్వయించుకుంటే,

"నానృషి కురుతే కావ్యం"

 మూర్తీభవించిన జ్ఞానము ఋషి.అందులోను తన జ్ఞానమును సరజన శ్రేయస్సుకై అందించువాడు.కనుకనే అగస్త్యుడు సమస్తలోకములకు సమ్మంగళాశాసనముగా ఆదిత్య హృదయస్తోత్రమును అందించెను.

 తం సూర్యం ప్రణమామ్యహం  

 

 

ANIRVACHANEEYAM-ADITYAHRDAYAM(UPAGAMYAA AGASTYO)-02

 దైవతైశ్చ సమాగమ్య ద్రష్టుమభ్యాగతో రణమ్ ।

ఉపాగమ్యాబ్రవీద్రామం అగస్త్యో భగవాన్ ఋషిః 

 ప్రస్తుత శ్లోకములో రెండు పాత్రలు ప్రవేశింపబడినవి.అవి,

1.అగస్త్య మహాముని

2.దేవతలు.

 ఇంకొక విశేషము మొదటి శ్లోకములో యుద్ధమునకు సిద్ధముగా సమీపించిన రావణుని ప్రత్యర్థి రామచంద్ర ప్రభువుగాను పేర్కొనబడినది.

 రాముడు భగవానుడు.

 రామునికి ఉపాగమ్యా-సమీపమునకు వచ్చినవాడు ఋషి అగస్త్యమహాముని.

 ఇంకొక విచిత్రము ఈ యుద్ధమును వీక్షింపచేయుటకు అగస్త్యుడు దేవతలందరిని తనతో కలుపుకొని/కూడి వచ్చెను.

 అగస్త్య-గమ్య అగస్త్యుడు వచ్చెను.

 అగస్త్య సమాగమ్యా-అగస్త్యుడు-దేవతలతో కలిసి వచ్చెను.

  వచ్చిన అగస్త్యుడు

 రామం ఉపాగమ్యా-రాముని దగ్గరకు సమీపించెను.

  అంటే రామునికి అగస్త్యమహాముని ఆదిత్యహృదయమును ఉపదేశించునపుడు మిగిలినవారు వినలేదా/యుద్ధము జరుగలేదా అను అనుమానములు కలుగ వచ్చును.

 అది సామాన్యమైన రామ-రావణ యుద్ధము కాదు.అంతా నిమేషము-రహస్యము-రమణీయము.

 అంతే కాదు అభ్యాగతో అన్న పదం ప్రయోగించబడినది.అంటే వారు అనుకోకుండా,తిథి-వార-నక్షత్రములను గమనించకుండా వచ్చే అతిథులు కారు.ఎప్పుడెప్పుడు వారు రావణ శమ్హారమును ప్రత్యక్షముగా వీక్షించి,శ్రీరామచంద్రునకు జయజయధ్వానములతో,పుష్పవర్షమును కురిపించవలెనన్న కాంక్షతో నున్నవారు.

 అంతే కాదు.అగస్త్యమహాముని ఆదిత్యమంత్రమును ఉపదేశించి వెడలిపోయినాడు.చివరి వరకు అక్కడలేదు.

 అసలు రామచంద్ర ప్రభవు యుద్ధముచేయువేళ కులగురువైన వశ్ష్టుడు రాకుండా అగస్త్యుడు రావటం,,మంత్రోపదేశము చేసి మరలిపోవటం ఎమిటి?

 అసలెవరీ అగస్త్యుడు.అన్న విషయమును తరువాతి సంచికలో తెలుసుకుందాము.

  తం సూర్యం ప్రణమామ్యహం.

ANIRVACHANEEYAM- ADITYAHRDAYAMU(TATOE YUDDHAM)-01

 తతో యుద్ధ పరిశ్రాంతం సమరే చింతయాస్థితమ్ ।

రావణం చాగ్రతో దృష్ట్వా యుద్ధాయ సముపస్థితమ్ ॥ 1 ॥

  ప్రస్తుత శ్లోకములో మహర్షి అనుగ్రహించిన పదములు,

 

 తత్-ఆ

 యుద్ధము,సమరము,చింత-అగ్ర-దృష్టి,రావణ-స్థితం-సముపస్థితం.పరిశ్రాంతం మొదలగునవి.

 రావణ-అను ఒక్క నామము మాత్రమే చెప్పబడినది.

 సమరము-యుద్ధము-పరిశ్రాంతము-దృష్ట్వా-(చూచెను)స్థితం-సముపస్థితం 

 అను క్రియా పదములు(పనుల) గురించి చెప్పబడెను.

 అగ్రతో-పైకి,పరి-మిక్కిలి,విశేషములను చెప్పబడినవి.

 రావణం చ-అనగా రావణునితో కూడి యున్నది ఆ యుద్ధరంగము అని,చ అను భూతకాలమును అన్వయించుకుంటే ఈ యుద్ధము ఎప్పుడో జరిగినది అని రెండు విధములుగా భావించవచ్చును.కాని రావణునికి ఎవరికి మధ్యన ఈ యుద్ధము జరిగినదో ప్రత్యేకించి చెప్పలేదు.

 సమరే చింతయాస్థితం-అన్నారు మహర్షి.

 యుద్ధమును గ్య్రించిన ఆలోచనలతో నున్నారట.

అంటే ఇరుపక్షములవారా లేక కేవలము రావణుడు మాత్రమేనా అన్న సంసయము కలుగవచ్చును అజ్ఞానమునకు.

 రావణ ప్రసక్తి వచ్చినది కనుక లంకలో యుద్ధము జరిగినదనుకొనుటలో తప్పులేదు.

 కాని నిలకడలేని ఆలోచనలు స్థిరముగా నున్నవట.ఇది ఒక విరుద్ధ విషములను తెలియచేయుటకు/ఒక ప్రత్యేక మానసిక స్థితిని చెప్పుచున్నదే సమరము అనే పదము.మానసిక సంఘరషణలో నిలకడలేని ఆలోచనలు స్థిరముగా ఉండెననుటచే ఆ యుద్ధము ప్రత్యేకమేమో.

 1. ఆ యుద్ధము సామాన్యమైనది కాదు.కనుకనే రామ-రావణ యుద్ధమనలేదు మహర్షి.

  యోధులున్నప్పటికిని యుద్ధములను ప్రోత్సహించనిది అయోధ్య రాజ్యము.అటువంటి అయోధ్యాపతిని సమరమునకు సన్నద్ధముచేసినది తత్ యుద్ధము.

2.  సీతాపహరణ యుద్ధమనలేదు.ఉత్తర-దక్షిణ రాజ్యముల మధ్య యుద్ధమనలేదు.

3. లంకా యుద్ధమనలేదు.రామునకు కావలిసినది లంక కాదు.ధర్మ స్వరూపమైన తన ధర్మపత్ని.

4..ఆజానుబాహుడు-మహాబాహుడైన శ్రీరాముడు యుద్ధము చేయుటకు మనస్కరించని స్థితిని ప్రకటింపచేసిన యుద్ధము.

 యుద్ధనీతి ప్రకారము అలసిన నిస్సహాయుడైన రావణుని విశ్రాంతి తీసుకుని,తిరిగి సన్నద్ధుదై రణభూమికి రమ్మని పంపించివేసినది పూర్వ సందర్భము.ఒక వేళ రావణుడు మనసు మార్చుకొని తిరిగి యుద్ధమునకు రాకున్నచే,శరణాగతుడైనుచో,తన వరము ప్రకారము నరునిగా తన చేతిలో అంతమొంది జయునిగా వైకుంఠమును చేర్చవలసిన బాధ్యత భగవంతునిది గా తనది కదా.దానికి ఆలస్యమయితే?

 5.  మీరు నవ్వుకోవచ్చును.సాక్షాత్తు శ్రీమన్నారాయణునికి ఈ విషయము తెలియదా అని ,కాని స్వామి మానవధర్మములను తాను ఆచరించి,మనలను ఆచరింపచేయుటకు కదా ఈ యుద్ధము.

 కనుక రామ-రావణ యుద్ధమనలేదేమో.

6. రావణుడు ఎప్పుడెప్పుడు  తన స్వామి ద్వారసేవకునిగా తనను కరుణిస్తాడని తరుణమునకై  తహతహలాడుచున్న యుద్ధం.తన జయుని అనుగ్రహించాలని స్వామి తహతహలాడుచున్న యుద్ధము.

7.శాపవిమోచనమునకు జగన్మాత సాక్షాత్తుగా సహకరించిన యుద్ధము.

 క్షాత్రము-క్షమాగుణము కలగలిసినది ఆ యుద్ధభూమి.

8..ఇదమిత్తమని,ఇదే నిమిత్తమని కాని సకలలోక క్షేమమునకై 

 పరిత్రాణాయ సాధూనాం-వినాశాయచ దుకృతాం

 ధర్మ సంస్థాపనకై జరుగుచున్న యుద్ధభూమి అది.

9.మానవ హృదయమే తమోభావములనే నీటితో నిండిన లంక.వాటిలోని అరిషడ్వర్గములే తనను ఎవరు జయించలేమని చేయుచున్న పెద్ద రవము.కనుకనే రావణుడు ఆకాశమార్గమున మాయ యుద్ధముచేయుచుందగా రాముడు తలపైకెత్తి పైకెత్తి చూచుటను "అగ్రతోదృష్ట్వా" అని అనుకొని ఆనందపాడారు.సముపస్థితం-దగ్గరగా వచ్చి ఉన్నది.ఏమిటి?

.సంస్కరించవలసినఉపాధి.పదితలలతోప్రత్యర్థినిపరిమార్చుటకు ప్రయత్నిస్తున్నది.పరమాత్ముని కరుణా వీక్షణమే

ఆ అగ్రతోదృష్ట్వా అని ఆరాధించేవారు ఉన్నారు.

 తద్భావం తద్భవతి-

 తం సూర్యం ప్రణవామ్యహం.