ఆదిత్యహృదయము-శ్లోకము02
*******************
" దైవతైశ్చ సమాగమ్యాద్రష్టుమభ్యాగతో" రణం"
ఉపగమ్యాత్ బ్రవీత్ రామం అగస్త్యో భగవాన్ ఋషిః."
వివేక రాహిత్యము -విచక్షణాజ్ఞానముతో తలపడుటకు సిద్ధముగా నున్న సందర్భము.
" జ్ఞాత్వా గృహీణ కర్మాని" అన్నది ఆర్యోక్తి.
మనముచేసే పనుల యొక్క స్వభావము-ప్రయోజనము తెలిసికొని ఆచరించుట విధానము.సర్వోత్కృష్టము.
ప్రస్తుత శ్లోకములో "రణమును" గమనించిన అగస్త్యుడు,విజయ ప్రేరేపణమును గావించుటకు,దేవతా శక్తులతో కూడి వచ్చెను.
యుద్ధము-సమరము అన్న పదములను ప్రయోగించిన మహర్షి వాల్మికి,"రణము అన్న శబ్ద ప్రయోగమును చేశారు.
ఘర్షణాపూరితమైనది "రణము" మనసునకు బలమైన తాకిడిని/రాపిడిని కలిగించు చిత్తవృత్తులు/చింతనములే "రణము.
రామచంద్రుని మనసు సంఘర్షణముగానే యున్నది.రావణాసురుని చిత్తము సంఘర్షణముతోనే యున్నది.
దానిని ద్రష్టుం-గమనించిన వ్యక్తి అగస్త్యుడు.
దానిని తొలగించవలసిన బాధ్యత తనది గా భావించాడు.
" సీతమ్మ సైతము" సరమతో సంభాషించు సమయమున ఆదిత్య ప్రేరేపితయై విజయమునకు ఆదిత్యస్తోత్ర పారాయణమును"చేయుచున్నది.
అగస్త్యుడు భగవాన్. అనగా తన గమనముతో కాంతులను విస్తరింపచేయువాడు.షడ్గుణ సంపన్నుడు.శోకమును పారద్రోలువాడు.అంతే కాదు ఋషి.కనుకనే స్తోత్ర ప్రారంభములో,
" ఓం అస్య శ్రీ ఆదిత్య స్తోత్ర మహామంత్రస్య
అగస్త్యో భవాన్ ఋషిః" అని చెప్పబడినది.
అంతేకాదు "అభ్యాగతిగా " వచ్చాడు.ఉపదేశించుటకు వచ్చాడు.తానొక్కడే దిగివచ్చి,అతిథి తిథి వార నక్షత్రములను గమనించకుండా వచ్చేవాడు,అభ్యాగతి సమయ-సందర్భమునకు అనుకూలముగా వచ్చి,తన కర్తవ్యమును నెరవేర్చువాడు.
రామం గమ్యా-రాముని సమీపిస్తున్నాడు.
రామం-ఉపాగమ్యా-రాముని అతిదగ్గరగా సమీపిస్తున్నాడు.
సమీపించి,
బ్రవీత్-
ప్రేరేపించబోతున్నాడు.స్పూర్తిని అందించబోతున్నాడు.
అతిదగ్గరగా సమీపించి త్వరితముగా చెప్పబోతున్నాడంటే ఆ ఉపాయము ఎంతో రహస్యమైనది-రక్షించునది కావచ్చునని నేను భావిస్తున్నాను.
తాను దర్శించిన-స్తోత్రమును సర్వదేవతాశక్తి మంతుడైన ఋషి రామునకు ఉపదేశించబోతున్న తరుణములో,
" తం సూర్యంప్రణమామ్యహం."
