NA RUDRO RUDRAMARCHAYAET-05 (SIVAANAMDALAHARI)

 స్మృతౌ శాస్త్రే వైద్యే శకున కవితా గాన ఫణితౌ

పురాణే మంత్రే వా స్తుతి నటన హాస్యే ష్చతురః

కథం రాజ్నాం ప్రీతి ర్భవతి మయి కో2హం పశుపతే

పశుం మాం సర్వజ్ఞ ప్రథిత కృపయా పాలయ విభో

 సర్వస్య శరణాగతిని సూచిస్తున్నారు ఆదిశంకరులు ప్రస్తుత శ్లోకములో.

 చతుషష్ట్యుపచారాఢ్యా-చతుషష్టి కళామయి

 అని అమ్మవారిని సంకీర్తిస్తున్నది లలితాసహస్రనామము.

 షోడశ కళానిధికి షోడశోపచారములు అని సంకీర్తించి తరించాడు అన్నమయ్య.

 నాల్గవ శ్లోకములో ఆదిశంకరులు విబుధా క్షుద్రఫలదా న మనయె-అని సాకారులైన విబుధులు/దేవతలు అనంతముగా నున్నప్పటికిని,నేను కలలోనైన వారిని సేవించి,వారనుగ్రహమునకై పాకులాడను అన్నారు.

 ఆ విషయమును సమర్థిస్తూ దానికి కారణము తన పశుత్వమే అంటున్నారు.

 ఓ సర్జ-సమస్తము నీవైన శంభో

 నను-పశుం మ

' పశ్యతీతి పశుః' చూడగలుగునది పశువు.కాని చూసినదాని మర్మమును మనసులో ముద్రించుకొనలేనిది.చూసినదృశ్యమును అర్థము చేసుకొనలేని అసమర్థ ను రక్షించగలిగినది కేవలము పశుపతి మాత్రమే.

 ఎందుకంటే స్వస్వరూపమును అర్థముచేసుకొనలేని,సకల్శాస్త్ర పరిజ్ఞానముతో వాటిని అనగా శృతి-స్మృతి-పురాణ-సకల కళల సారమును సమన్వయ పరచుకోలేని,నీ సర్వజ్ఞత్వమును సంస్తుతించలేని,సదా అరిషడ్వర్గముల ప్రలోభమునకు వశుడనై మానవత్వమును గుర్తించలేని నన్ను ఏ రాజులు ఆదరిస్తారు.ఒకవేళ నేను ఆశ్రయించినా వారిని సంతుషుష్టపరచగల నిస్సారమైన పాండిత్యము ,

 పణతౌ-ప్రశంసాపూర్వకముగా మాట్లాడుట

 వారికి పలురంగములలో కల ప్రావీణ్యమును పొగడలేని నా ప్రవర్తన

 కథం-ఏ విధముగా

 రాజ్ఞాం-రాజులకు

 మయిం- నామీద

 ప్రీతిః భవతి-ఇష్టము ఏర్పడుతుంది?

  మనము కనుక నిశితముగా గమనిస్తే ఆదిశంకరులు ఇప్పటికే అనేకానేక అమృతగుళికలను అందించియున్నారు.కనుక బాహ్యార్థము రాజుల ఆశ్రయధిక్కారమును సూచిస్తున్నప్పటికిని,నన్ను నేను,నాలో ఉన్న నిన్ను తెలుపగలవారు పశుపతే నీవు తప్ప వేరెవరు గలరు?

 స్వస్వరూప దర్శనమును అనుగ్రహించమని దానికి కావలిసిన అర్హత కవలము సర్వస్య శరణాగతి మాత్రమే నని విన్నవించుకుంటున్నారు.మనలను సైతము విన్నవించుకోమంటున్నారు.

 సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.

NA RUDRO RUDRAMARCHAYAET-04(SIVAANAMDALAHARI)

 సహస్రం వర్తంతే జగతి విబుధాః క్శుద్ర-ఫలదా

న మన్యే స్వప్నే వా తద్-అనుసరణం తత్-కృత-ఫలం
హరి-బ్రహ్మాదీనాం-అపి నికట-భాజాం-అసులభం
చిరం యాచే శంభో శివ తవ పదాంభోజ-భజనం 

  మూడవ శ్లోకములో వేదములను పరతత్త్వమును తెలుసుకొనుటకు సాధకములుగా చూపించిన శ్రీ శంకరులు ప్రస్తుత శ్లోకములో జీవి వస్థలయొక్క ప్రభావమును,మనము కోరుకోవలసిన/చేరుకొవలసిన తురీయమును గురించి,న మన్యే స్వప్నేవా అంటూ స్వప్నావస్థలో సైతము కోరుకోను/కలలోనైనా ఊహించను ప్రభో అని మనలను చైతన్యవంతులను చేస్తున్నారు.

 ఎందుకంటే మనకు కావలిసినది అతి దగ్గరగా ఉండి సేవిస్తున్న హరి,బ్రహ్మ,ఇంద్రాదులకు సైతము సులభము కానిది.

 వారికి లభ్యము కాని తురీయస్థితి కేవలము నీచే మాత్రమే పొందగలిగిన దానిని అనుగ్రహించగలవారెవరు కలరు?

  ఒకవేళ బుధులు అనుగ్రహించదలచినను అవి శాశ్వతానందమునీయగల సామర్థ్యమును కలిగియుండలేవు.

 కనుక విభో నేను కోరుకునేది నీ పాదపద్మ నిత్య సంసేవనము.దానికి నన్ను నేనెట్లు మలచుకోవలెనో తెలియచేయుము కరుణతో అని ప్రార్థిస్తున్నారు.

 స్వప్నావస్థలోనైనా కోరుకోను వారిని(విబుధులను/దేవతలను) అదియును అనేకానేకములుగా నున్న వారిని అన్నది ఒక్క విషయము.

  సాధకుడు అవి కాదని దేనిని కోరుకుంటున్నాడు అంటే సదా తవ పదసేవనం.దానికి కావలిసినది తురీయావస్థ.

 జాగ్రత్ స్వప్న సుషుప్తులలో రెండవస్థి స్వప్నస్థితి.

 ఇందులో నిజమునకు మూసి ఉన్న కన్ను సకలమును చూస్తుంటుంది.నూతనమైన వాటిని కూడా వెక్షించి అనుభవిస్తుంటుంది.మూసి ఉన్న పెదవులు తెరచుకొని మాట్లాడుతుంటాయి.ఎన్నో సువాసనలను ముక్కు ఆఘ్రాణిస్తుంటుంది.

నిద్రాణమై యున్న ఇంద్రియములు జాగృతమై యున్న మనసు సాయముతో ఒక వింత అనుభూతికి లోనవుతుంటాయి.మెలకువ వస్తే అంతా హుళక్కియే.స్వప్నము ఎంత అసత్యమో అనేకానేక రూపములతో నున్న ఒకే శక్తి తత్త్వమును గ్రహించలేని మనము చేయు వారికై చేయు తపములు,అందులకు మెచ్చి వారిచ్చు వరములు సైతము హుళక్కియే.

   వానిని కోరుకుని ఏమిప్రయోజనము?

 మీ పాదసంసేవనా భాగ్యమును ఆశించు నా మది ఆ మూడు అవస్థలను దాటి తురీయస్థితికి చేరినప్పుదే అది సాధ్యము.

 నిజమునకు స్వప్నావస్థ పెద్దలు గాఢనిద్రలో నున్నప్పుడు,మెలకువతో నున్న పిల్లలు చేయు అల్లరికదా.

  సమస్తము సత్వమయమై నిశ్చస్థితికి చేరుకున్న చైతన్యము మాత్రమే నిన్ను గుర్తించి,సేవించగలదు కనుక

 

 హే శంభో-ఓ శుభకరుడా

 హే శివా-శాశ్వతానమును ప్రసాదించుస్వామి,

  విబుధా వర్తతే సహస్రః-అనేకానే విబుధులు/దేవతలు ఉన్నప్పటికిని,

  వారిని సేవించి,వారిచ్చు వరములను కోరక

 నా మనస్సు స్థిరముగా

 

 తవ పాదాంభోజ భజనం

 మీ పాదపద్మములను సేవించుటకై

 చిరం యాచే- ఎదురుచూచుచున్నది.

 సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.

NA RUDRO RUDRAMARCHAYAET-03 (sIVAANAMDALAHARI)

 త్రయీ-వేద్యం హృద్యం త్రి-పుర-హరం ఆద్యం త్రి-నయనం

జటా-భారోదారం చలత్-ఉరగ-హారం మృగ ధరమ్

మహా-దేవం దేవం మయి సదయ-భావం పశు-పతిం

చిత్-ఆలంబం సాంబం శివమ్-అతి-విడంబం హృది భజే 3

 మూడవ శ్లోకములో ఆదిశంకరులు వారి నివాసము మన హృదయస్థానము అని తెలియచేసి,దానిని గుర్తించుటకు కావలిసిన త్రినేత్రము/జ్ఞాన నేత్రము కేవలము త్రయీవేద్యం అని సులభమార్గమును అందిస్తున్నారు.నీ చర్మచక్షువులు కానిలేని ఆ,

1.చిత్-ఆలంబం-తేజో స్తంభము-అరుణాచలేశ్వరుడు

2.త్రిపురహరం-త్రిగుణములను అసురులను మట్టుబెట్టి తురీయస్థితికి చేర్చగలవానిని

3.జటభార ఉదారం-ఉదారతతో తన జటాభారములో గంగను బంధించి లోకహితము చేసినవానిని

4.చలత్ ఉరగహారం-భయకంపితమైన(వాసుకిని) తన మెడలో ధరించినవానిని,

 సంసారవిషసర్పములను చూచినను నిశ్చలత్వమును కలిగియుండు ధైర్యమును ప్రసాదించువానిని

5.మృగధరం-అని క్షణము/అశాశ్వతమైన ప్రాణరక్షణకు/ఉపాధిని రక్షించుకొనుటకు పరుగులు తీయు జీవులకు నిశ్చలత్వమును తన రక్షణలో అనుగ్రహించువానికి

 ఇవన్నీ ఒక ఎత్తు అయితే వీటిని అలంకారముగా భావించి మోసపోకుసుమా.ఇవన్నియు మన చంచలస్వభావాలే సుమా.

 మనకు కనువిప్పు కలిగించుటకు మాత్రమే కనువిందుగా కనిపించుచున్న ఆ మహాదేవుడు/ఆదిదేవుడు

 అతివిడంబం-ఆనవాలు లేని అనంతశక్తి అని తెలియచేయుచున్నారు.

 వేదములలో రెండవదైన యజుర్వేదములోనిరుద్రాధ్యాయము వారి ప్రాభవమునకు పట్టముకట్టుచున్నది.విశ్వాధికావేదవేద్య గా తల్లి వేదములచే పొగడబడుచున్నది.త్రయీవేద్యముగాను ప్రస్తుతింపబడుచున్న

 అట్టి హృద్యమైన శివానందము మన మనస్సులందు అనవరతము విహరిస్తు,మనలను అనుగ్రహించునుగాక.

  ప్రస్తుత శ్లోకములో ఆదిసంకరులు స్వామి యొక్క నిరాకార తత్త్వమును-సాకార తత్త్వమును ప్రస్తుతించుచున్నారు.

 సాకారతత్త్వమును ప్రస్తుతించునపుడు అవన్నియును స్వభావమునకు సంకేతములు తక్క అన్యము కాదు.

 స్వామి-ఆద్యుడు.వేదములకన్న ముందు ఉన్నవాడు.వేదములచే ప్రస్తుతింపబడు వాడు.వేదము అను పదమునకు నిజము అను అర్థము కూడా కలదు.అందులో త్రయీ వేద్యము ముమ్మాటికి స్వామి ఆద్యుడు అని చెప్పకనే చెప్పుచున్నాడు.

 ఒకేఒక మహత్తు సృష్టిరచనకు తన నుండి మరొక శక్తిని కల్పించి,అనగా అద్వైతము ద్వైతముగా మారి,తాను నిశ్చలనముగానుండి తన శక్తిని చైతన్యశక్తిగా మలచి పంచకృత్యములను లీలగా జరుపుచున్నాదను సత్యమును సాంబం అని ఒక్క మాటలో తెలియచేసారు.

 ముఖ్యమైన విషయము.పదము ఆదిశంకరులు ప్రస్తావించినది-అతివిడంబం.

 అదే నిరాకార-నిర్గుణ-నిర్మల తేజోరూపము.దానికి మద్దతుగా 'చిత్-ఆలంబం" ప్రకాసమునిండిన ఆలంబనముగా "అరుణాచలేశుని"సంకేతించారు.

 అంతే కాదు స్వామిని పశుపతిం అని,ప్రత్యేకంగా చెప్పారు.

 పశ్యతీతి ఇతి పశుః-చూడగలుగునది పశువు.దానిని రక్షించేవాడు పశుపతి.పాశముతో కట్టబడినది పశువు మరికొందరి అభిప్రాయము.

 చూడగలవు కాని దానిన్ని మనసుకు చేర్చి భావమును అర్థము చేసికొనలేనిది.అంతే,జ్ఞానము లోపించిన దర్శనశక్తి గలది.

 కనుకనే నిరాకారమైన శివము మనకు సాకారముగా అదియును,

ఉరసి గచ్ఛతి ఉరగః-పొట్టతో పాకునది పాము.తనకాళ్ళపై నిలబడలేనిది.అనగా స్థిరత్వములేనిది.అదియే సంసారసర్పము.దానిని మెడలో అలంకారముగా ధరించినవాడు.

 మృగధరం-భయపడు స్వభావము కలది.ప్రాణమును రక్షించుకొనుటకు పరుగులు తీయునది.దారుకావన సంఘటనము పురాణకథనము ప్రకారము.

 స్వామి కేశములు మంత్రమయములు.హరికేశాయ.పచ్చదనమునకు ప్రతీకలు.పరిపాలన దక్షములు.వాటిమధ్య గంగమ్మను బంధించి పరమపునీతను చేసినాడు.చలించు నాగులను,చంచలముగా పరుగులు తీయు అరిషడ్వర్గములను తన స్పర్శచే నిశ్చింతగా నుంచగలిగినవాడు అయిన శుభంకరుని,

 హృదిభజేం-మరొక పూజావిశేషమును 

 వివరిస్తూ ,చిత్తశుద్ధిలేని శివపూజను విస్మరించి,స్వామి లీలాగునవిసేషములను ఏ విధముగా అపౌరుషేయములైన వేదములు ప్రస్తుతించుచున్నవో గ్రహించి ధన్యతనొందగలరని,అన్యాపదేశముగా /తాను అర్థిస్తున్నట్లుగా మనలకు అందచేసారు.

 సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పనమస్తు.

 తప్పులుంటే సవరించండి మాస్టారు.నమస్తే. 

 సర్వం పార్వతీ-పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.