పాహిమాం మధుకైటభనాశిని-మంజులభాషిణి శైలసుతే
***************************************
" ఓం ఖడ్గం చక్రగదేషు చాప పరిఘాన్ శూలం భుశుండీం శిరః
శంఖం సందధీతీం కరైస్త్రినయనాం సర్వాంగభూషావృతాం
నీలాస్మద్యుతిమాస్యపాదదశకాం సేవే మహాకాళికాం
యామస్తౌత్స్వపితే హరౌ కమలజో హంతం మధుకైటభం."
ఖడ్గము-చక్రము-గద-బాణములు-విల్లు-పరిఘ-శూలము-ఆయుధములుగా ధరించి,చేతిలో అగ్నిపాత్రతో,శంఖముతో,మూడుకన్నులతో,భూషణములతో,నీలమణి కాంతులతో ప్రకాశించుచు ,
ఎవరు
కలవరపడుచున్న కమలము నుండి ఉద్భవించిన బ్రహ్మను,యోగనిద్రలో నున్న అనంత నాభుని మధుకైటభుల బారి నుండి రక్షించినదో,
ఆ జగన్మాత నిర్హేతుక కృప,నా కరమున కలముగా మారి,కళ్యాణప్రదమైన తన అనుగ్రహమును వివరించుచున్నవేళ,నన్ను గమనించనీయకుండా నా అహము దానిలో తప్పులను కుప్పలుగా కుప్పిస్తూ తనపని తాను చేసుకుని పోతూనే ఉంటుంది.
" యదక్షర పదభ్రష్టం మాత్రాహీనం".....తత్సర్వం క్షమ్యతాం దేవి"
ఆ తల్లి నా దోషములను సవరించి,నన్ను మన్నించును గాక.
ఎవరీ మధు-కైటభులు? వారికి బ్రహ్మ-నారాయణుల దగ్గరకు వెళ్ళి-విజృంభించగల ధైర్యము ఎలా వచ్చింది?
అను విషయమును చర్చించుటకు ముందుగా ఆ సమయము/సందర్భము గురించి ఒక్క సారి పరిశీలిద్దాము.
అది పంచకృత్యములలోని తిరోధానము ముగిసి -అనుగ్రహమునకు ముందటి స్థితి.అంతా జలమయము.అనంత శయనుడు యోగనిద్రలో నున్నాడు.బ్రహ్మకు తన జననము గురించిగాని,జనకుని గురించి గాని తెలియని స్థితి.
అట్లు అంతర్ముఖుడైన నారాయణుని చెవి మలమునుండి ఇద్దరు అసురులు ఆవిర్భవించారు.వారు అజేయులు.స్వఛ్చంద మరణ వరమును అమ్మచే పొందబడినవారు.పట్టపగ్గాలెక్కడుంటాయి ఫలితములు ఆలోచించలేని అహంకారమునకు.
నాభినుండి వెలువడిన,కమలనాభునిపై వారి కన్నుపడింది.కయ్యమునకు కాలుదువ్వారు
.
తామరతూడు చివర వికసించిన పద్మములో నున్న బ్రహ్మకు ఒక్కసారి,యోగనిద్రలో నున్న నారాయణుడు కనిపించాడు.
అసహాయుడైన బ్రహ్మ మధుకైటాభుల నుండి తనను తాను రక్షించుకొనుటకు,
"తథా సంహృతి రూపాంతే జగతోస్య జగన్మయే
మహావిద్యా మహామాయా మహామేథా మహాస్మృతాం"
తల్లీ నీవు మహావిద్యవు.మహామాయవు.మహా బుద్ధివి.మహాస్మరణశక్తివి.మహా భ్రాంతివి.
తల్లీ నన్ను సమీపిస్తున్న ఈ అసురశక్తులబారిన పడకుండా నన్ను రక్షింపుము అని వేడుకున్నాడు.
మధుసూదనుడు మేల్కొని మధుకైట సంహారము చేయుటకు యోగమాత శ్రీహరిని వీడి,చైతన్యవంతుని చేసినది.
" నిర్గమ్య దర్శనే తస్థౌ బ్రహ్మణోవ్యక్త జన్మనః
ఉత్తస్థౌచ జగన్నాథస్తయా ముక్తో జనార్దనః"
శ్రీహరి బహిర్ముఖుడైనాడు.
ఇదొక లీల.తాను వారిని నిర్మూలించగలిగినప్పటికిని,వారికి తానిచ్చిన మాట ప్రకారము,ముచ్చట తీర్చి,ముక్తిని ప్రసాదించాలనుకొంది ఆ మాతృమూర్తి.
వేదములను అపహరించిన మూర్ఖత్వమునకు మోదకారణమగు పరాశక్తి అనుగ్రహమును గుర్తించుట దుర్లభమే.
మేల్కాంచిన నారాయణుడు తన ఎదురుగానున్న అసురులను చూసి,కోపితుడై,తనపైకి యుద్ధమునకు వచ్చుచున్న వారితో ఐదువేల సంవత్సరములు వివిధ ఆయుధములతో,ముష్టిఘాతములతో తలపడి పోరి,పోరి,అలసి కొంతసేపు యుద్ధమునకు విశ్రాంతిని కోరెను.( తల్లిని శరణు కోరెను)
ఒక కథనము ప్రకారము ఆకాశమున సాక్షాత్కరించిన మోహనరూపమును చూసి,మాయామోహితులై వారు తిరిగి యుద్ధముచేయుటకు వస్తున్న శ్రీహరితో హేళనగా,
తన్నుకొస్తున్న తామసము విచక్షణను తప్పించివేస్తుంది.వింతగాను ప్రవర్తిస్తుంది.వారు విజయోత్సాహముతో ,మాయామోహితులై శ్రీహరికి ఏదైనా వరమును అనుగ్రహిస్తామన్నారు.
అవకాశమును చేజారనీయక,నారాయణుడు వెంటనే,
'భవేతా మద్యమే తుష్టా మమ వద్యావు భావసి"
మీరు నాచే వధింపబడు వరమును ఇవ్వమని కోరెను.
అందులకు వారు చుట్టుచూసి "సర్వం జలమయం జగం" లో తామున్నారని గ్రహించి,జలము లేనిచోట వారు విష్ణువుచే వధింపబడెదమని చెప్పిరి.
" విశ్వం-విష్ణుం-వషట్కారం"
విశ్వమే తానైన విష్ణువు తన ఉరువులను (తొడలపై)
విస్తృతపరచి వారిద్దరిని సంహరించెను.
"విధాత్రి-వేదజనని-విష్ణు మాయా విలాసిని"
అని శ్రీ లలితారహస్య సహస్రనామము కీర్తిస్తున్నది.
మధువు-తేనె-తియ్యదనము.ప్రాపంచిక విషయములు.వాని చుట్టు స్వీకరించుటకు రొదచేస్తు తిరుగునది కైటభము.
మిథ్య అని తెలుసుకుంటున్నప్పటికిని,విస్మరించి పదే పదే విషయాసక్తులమగుట మధుకైటభ స్వభావము.
దానిని వదిలించుకొనగలగటమే మధుకైటభ సంహారము.
" మధుకైటభ విద్రావి విధాతృ వరదే నమః
రూపం దేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి."
తల్లీ సంస్కారవంతమైన ఉపాధిని,సాధనచేయగలుగు మనసును ప్రసాదించి,సన్మార్గములో మమ్ము పయనింపచేయుము.
అనుగ్రహము/ఆగ్రహము రెండును తానైన ఆ పరాశక్తి మనలనందరిని మహిషాసుర వృత్తాంతముతో అనుగ్రహించుగాక.
సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.
.jpg)
పాహిమాం మధుకైటభనాశిని-మంజులభాషిణి శైలసుతే
***************************************
" ఓం ఖడ్గం చక్రగదేషు చాప పరిఘాన్ శూలం భుశుండీం శిరః
శంఖం సందధీతీం కరైస్త్రినయనాం సర్వాంగభూషావృతాం
నీలాస్మద్యుతిమాస్యపాదదశకాం సేవే మహాకాళికాం
యామస్తౌత్స్వపితే హరౌ కమలజో హంతం మధుకైటభం."
ఖడ్గము-చక్రము-గద-బాణములు-విల్లు-పరిఘ-శూలము-ఆయుధములుగా ధరించి,చేతిలో అగ్నిపాత్రతో,శంఖముతో,మూడుకన్నులతో,సర్వాంగభూషనములతో,నీలమణి కాంతులతో ప్రకాశించుచు ,
కలవరపడుచున్న కమలము నుండి ఉద్భవించిన బ్రహ్మను,యోగనిద్రలో నున్న అనంత నాభుని మధుకైటభుల బారి నుండి రక్షించినదో,
ఆ జగన్మాత నిర్హేతుక కృప,నా కరమున కలముగా మారి,కళ్యాణప్రదమైన తన అనుగ్రహమును వివరించుచున్నవేళ,నన్ను గమనించనీయకుండా నా అహము దానిలో తప్పులను కుప్పలుగా కుప్పిస్తూ తనపని తాను చేసుకుని పోతూనే ఉంటుంది.
" యదక్షర పదభ్రష్టం మాత్రాహీనం".....తత్సర్వం క్షమ్యతాం దేవి"
ఆ తల్లి నా దోషములను సవరించి,నన్ను మన్నించును గాక.
ఎవరీ మధు-కైటభులు? వారికి సాక్షాతు బ్రహ్మ-నారాయణుల దగ్గరకు వెళ్ళి-విజృంభించగల ధైర్యము ఎలా వచ్చింది?
అను విషయమును చర్చించుటకు ముందుగా ఆ సమయము/సందర్భము గురించి ఒక్క సారి పరిశీలిద్దాము.
అది పంచకృత్యములలోని తిరోధానము ముగిసి -అనుగ్రహమునకు ముందటి స్థితి.అంతా జలమయము.అనంత శయనుడు యోగనిద్రలో నున్నాడు.బ్రహ్మకు తన జననము గురించిగాని,జనకుని గురించి గాని తెలియని స్థితి.
అంట్లు అంతర్ముఖుడైన నారాయణుని చెవి మలమునుండి ఇద్దరు అసురులు ఆవిర్భవించారు.వారు అజేయులు.స్వఛ్చంద మరణ వరమును అమ్మచే పొందబడినవారు.పట్టపగ్గాలెక్కడుంటాయి ఫలితములు ఆలోచించలేని అహంకారమునకు.నాభినుండి వెలువడిన,కమలనాభునిపై వారి కన్నుపడింది.కయ్యమునకు కాలుదువ్వారు.
జరుపవలసిన పనికి ప్రారంభముగా పురుషోత్తముడు యోగనిద్రను చాలించాడు.
తామరతూడు చివర వికసించిన పద్మములో నున్న బ్రహ్మకు ఒక్కసారి,యోగనిద్రలో నున్న నారాయణుడు కనిపించాడు.
అసహాయుడైన బ్రహ్మ మధుకైటాభుల నుండి తనను తాను రక్షించుకొనుటకు,
"తథా సంహృతి రూపాంతే జగతోస్య జగన్మయే
మహావిద్యా మహామాయా మహామేథా మహాస్మృతాం"
తల్లీ నీవు మహావిద్యవు.మహామాయవు.మహా బుద్ధివి.మహాస్మరణశక్తివి.మహా భ్రాంతివి.
తల్లీ నన్ను సమీపిస్తున్న ఈ అసురశక్తులబారిన పడకుండా నన్ను రక్షింపుము అని వేడుకున్నాడు.
మధుసూదనుడు మేల్కొని మధుకైట సంహారము చేయుటకు యోగమాత శ్రీహరిని వీడి,చైతన్యవంతుని చేసినది.
" నిర్గమ్య దర్శనే తస్థౌ బ్రహ్మణో
వ్యక్త జన్మనః
ఉత్తస్థౌచ జగన్నాథస్తయా ముక్తో జనార్దనః"
శ్రీహరి బహిర్ముఖుడైనాడు.
ఇదొక లీల.తాను వారిని నిర్మూలించగలిగినప్పటికిని,వారికి తానిచ్చిన మాట ప్రకారము,ముచ్చట తీర్చి,ముక్తిని ప్రసాదించాలనుకొంది ఆ మాతృమూర్తి.
వేదములను అపహరించిన మూర్ఖత్వమునకు మోదకారణమగు పరాశక్తి అనుగ్రహమును గుర్తించుట దుర్లభమే.
మేల్కాంచిన నారాయణుడు తన ఎదురుగానున్న అసురులను చూసి,కోపితుడై,తనపైకి యుద్ధమునకు వచ్చుచున్న వారితో ఐదువేల సంవత్సరములు వివిధ ఆయుధములతో,ముష్టిఘాతములతో తలపడి పోరి,పోరి,అలసి కొంతసేపు యుద్ధమునకు విశ్రాంతిని కోరెను.( తల్లిని శరణు కోరెను)
ఒక కథనము ప్రకారము ఆకాశమున సాక్షాత్కరించిన మోహనరూపమును చూసి,మాయామోహితులై వారు తిరిగి యుద్ధముచేయుటకు వస్తున్న శ్రీహరితో హేళనగా,
తన్నుకొస్తున్న తామసము విచక్షణను తప్పించివేస్తుంది.వింతగాను ప్రవర్తిస్తుంది.వారు విజయోత్సాహముతో ,మాయామోహితులై శ్రీహరికి ఏదైనా వరమును అనుగ్రహిస్తామన్నారు.
అవకాశమును చేజారనీయక,నారాయణుడు వెంటనే,
'భవేతా మద్యమే తుష్టా మమ వద్యావు భావసి"
మీరు నాచే వధింపబడు వరమును ఇవ్వమని కోరెను.
అందులకు వారు చుట్టుచూసి "సర్వం జలమయం జగం" లో తామున్నారని గ్రహించి,జలము లేనిచోట వారు విష్ణువుచే వధింపబడెదమని చెప్పిరి.
" విశ్వం-విష్ణుం-వహత్కారము"
విశ్వమే తానైన విష్ణువు తన ఉరువులను (తొడలపై)
విస్తృతపరచి వారిద్దరిని సంహరించెను.
"విధాత్రి-వేదజనని-విష్ణు మాయా విలాసిని"
అని శ్రీ లలితారహస్య సహస్రనామము కీర్తిస్తున్నది.
మధువు-తేనె-తియ్యదనము.ప్రాపంచిక విషయములు.వాని చుట్టు స్వీకరించుటకు రొదచేస్తు తిరుగునది కైటభము.
మిథ్య అని తెలుసుకుంటున్నప్పటికిని,విస్మరించి పదే పదే విషయాసక్తులమగుట మధుకైటభ స్వభావము.
దానిని వదిలించుకొనగలగటమే మధుకైటభ సంహారము.
" మధుకైటభ విద్రావి విధాతృ వరదే నమః
రూపం దేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి."
తల్లీ సంస్కారవంతమైన ఉపాధిని,సాధనచేయగలుగు మనసును ప్రసాదించి,సన్మార్గములో మమ్ము పయనింపచేయుము.
అనుగ్రహము/ఆగ్రహము రెండును తానైన ఆ పరాశక్తి మనలనందరిని మహిషాసుర వృత్తాంతముతో అనుగ్రహించుగాక.
సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.
