KADAA TVAAM PASYAEYAM-12

కదా త్వాం పశ్యేయం-12 ************************* " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం."… " జనన మృతి యుతానాం సేవయా దేవతానాం "న భవతి సుఖాలేశః" సంశయో నాస్తి తత్ర అజనిమం అమృతరూపం సాంబమీశం భజంతే య ఇహ పరమ సౌఖ్యం తేహిధన్యా లభంతే." ఆ పరమసౌఖ్యప్రదుడైన పరమేశ్వరుని మన మనోఫలకమునందు స్థిరముగా నిలుపుకుని ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము. ఇంతకీ వీళ్ళు చెప్పే మహాదేవుడు ఒక్కడేనా లేక ఆ విప్రుడు చెప్పినట్లు,ఈ తాతగారు చెబుతున్నట్లు అనేకులా అన్న సందేహము , "కమర్థం దాస్యేహం భవతు" అన్న లక్ష్యమునకు అడ్డుగోడ కడుతూనే ఉంది (ధీకుల్యా) ఈశ్వరానుగ్రహమను "కిల్బిషరజమును" తన ప్రవాహలహరులచే పూర్తిగా నిర్మూలిస్తూ,"దిశంతీ విజయతాం" దీవెనలను అందిస్తున్నది. అదేసమయమున తన తుమ్మెదలతో ఆటను ఆపి అక్కడికి వస్తూ,ఆ తాతగారి మనవడు , ఏమిటి? మీరింకా ఇక్కడే,ఇలానే కూర్చుని ఉన్నారా? మాతాతయ్య కాసేపు నిద్రపోయి,కాసేపు శ్లోకములు పాడుకుని,మెల్లగా సాయంత్రం-అదే ప్రదోష సమయమంటాడులెంది అప్పుడు పూజచేసుకునికాని మీతో కథాకాలక్షేపమునకు రాడు. మీ ఇష్టం అన్నాడు. " మయి సర్వమిదం భూతం'అన్న మహాసూక్తిని పరిచయం చేద్దామనుకున్నాడేమో మహాదేవుడు శంకరయ్యకు,తుమ్మెద గురించి తెలుసుకోవాలనే కుతూహలము కలిగింది.అక్కడ నుండి కదలనీయనంది. వీడికి ఈ తుమ్మెద ఎందుకు ఇష్టమో అడిగి కాసేపు ఆగి వెళ్ళిపోతాను.అనుకుంటూ, నాదొకచిన్న సందేహము.నీవుకనుక దానిని తొలిగిస్తే వెనుకకు మరలి,వెళ్ళిపోతాను అన్నాడు. ఈ చిన్నవాడు నా సందేహమును తీర్చే సమస్యయే లేదు.నన్ను వెళ్ళమనే ప్రసక్తే లేదు అని తనలో తాను సమాధాన పరచుకుంటూ. "బుద్ధి ఈశ్వరపాదపద్మ స్థిరా భవతి" అని ప్రార్థించి,అదగండి శంకరయ్యగారు. తెలిస్తే చెబుతాను.లేకపోతే తాతగారున్నారుగా అన్నడు చిలిపిగా. ఇందాకమీ తాతగారు ఒక శ్లోకమును పాడుతుంటే విన్నాను. న భవతి సుఖాలేశః-కొంచము కూడా సుఖము లేదు,ఆ హరి బ్రహ్మాదులను అర్థించటము వలన అని,ఓం నమః శివాయ అంటూ,ఆ ఐదు అక్షరాలను పదే పదే అంటున్నారు. నవ్వుతూ,ఓ ! అదా,ఆపంచాక్షరి .... చెప్పబోతుందగా,శంకరయ్య మధ్యలో బాలునితో అసలు ఈ తుమ్మెద కథ ఏమిటి? మీ తాతగారు నిన్ను తుమ్మెదలతో ఆడుకోవటానికి ఎలా ఒప్పుకున్నారు? ఎందుకు వాటిని వదలమనకుండా ఉన్నారు? అడిగాడు ఆశ్చర్యముగా . ఓ అదా మీ సందేహం.అయితే చెబుతా పూర్తిగా వినండి.కాని మధ్యలో కనుక ప్రశ్నలు వేస్తే నేను అంతా మరచిపోతాను.మీరు శ్రద్ధగా వింటానంటే చెబుతా, అంటూ నా క్రమశిక్షణకు మెచ్చి ,మురిసిపోయి మా తాత ,నేను నా స్నేహితులతో ఆడుకునేందుకు అనుమతిని ఇచ్చాడు.కాని ఒక షరతును పెట్టాడు. ఆ స్నేహితుడు ఎప్పుడు నాతోనే-నేను అతనితోనే విడిపోకుండా ఉండాలన్నాడు. నేను సరే అని సంతోషముతో నా మొదటి స్నేహితుడైన బ్రహ్మం ని అడిగాను.వాడికి సంతోషమేకదా.వచ్చాడు.రెండుగంటలసేపు నా దగ్గర ఉన్నాడు.అంతే... అంతే అంటే ..అదే వాడు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళీపోయాడు. వాళ్ళ అమ్మ-నాన్న అంత సమయమే ఆడుకోనిస్తారట.అంతకంటేఅనుమతిలేదట వాడికి.వాడికి పెద్దపనిని అప్పగించారట వాళ్ళూ. వాడు చిన్నపిల్లవాడే కదా.అంత పెద్దపని ఎలా చేస్తాడు అదగాలనుకున్నాడు శంకరయ్య.కాని అదగలేడు కదా ఒప్పందం ప్రకారము. అసహనముగా ఏమిచెబుతాడు ఈ పిల్లవాడు ? అసలు ఆ బ్రహ్మం అంత ...స్వతంత్రుడు కాదులెండి. అదేనండి వాళ్ళకి పెద్ద తోట ఉంది.అందులో వాళ్ళఅమ్మా-నాన్నలు ఆపమని చెప్పేవరకు "విత్తనాలను నాటుతూనే ఉండాలంట." నాతోనే ఉండాలన్న మా తాతయ్య మాటకు కట్టుబడి వానిని ఇంక మా ఇంటికి పిలవలేదు. దిగులుగా ఉన్న నన్ను చూసి ఇంక స్నేహితులెవరు లేరా నీకు? ఇంకొక అవకాశము అంటు మా తాతయ్య అనగానే "హరి" గుర్తుకు వచ్చి వాణ్ణి పిలిచాను.వాడు అంతే నిన్ననే ఆ బ్రహ్మం మా తోటలోను విత్తనాలు నాటాడు.కాసేపు నీతో ఆడుకుని,నేను ఆ తోటకు నీళ్ళను మళ్ళీంచాలని అన్నాడు.మళ్ళీ కథ మొదటికి వచ్చింది. ఈ సారి మా తాత చెప్పిన మాటను గుర్తు తెచ్చుకుని మూడో స్నేహితుడనుకునే వాడిని పిలిచాను.వాడూ అంతే.నేను సైతము తోటపని చేయాల్సిందే.ఆ పంటపండి ఎండిపోబోతోంది.వాటిని తీసేసి,మళ్ళీ ప్రారంభించాలి.నువ్వు ఆడుకొని త్వరగా వస్తే పంపిస్తాం అన్నారట వాళ్ళ అమ్మా-నాన్న. ఏమి రావద్దులే మా ఇంటికి కొంచము సేపయితే అన్నాను. దిగులుగా ఇంటికి తిరుగువస్తున్నాను.తాతయ్య అనుమతినిచ్చినా నాతో వచ్చి నాతోపాటుగా నన్ను ఆడిస్తూ,మురిపించే వారే లేరా ఇంత పెద్ద...కన్నీళ్ళు వస్తున్నాయి.నాతో పాటుగా నా వెనుకే,నన్ను గమనిస్తూ, పోనీ నన్ను రమ్మంటావా మీ ఇంటికి? నీతో ఆడుకోవటానికి-పాడుకోవటానికి-అవసరమొస్తే వేడుకోవటానికి అన్నది ఝంకారము చేస్తూ.ఈ తుమ్మెద.కళ్లప్పగించిచూశాను దానివంక. నాతో పాటే ఉండాలి.మా వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళిపోతాను అనకూడదు తుమ్మెదానువ్వు.అని షరతును పెట్టాను. దానిదేముంది మావాళ్ళు కూడా నాతోనే ఉంటారు/అదేనీతో పాటుగా ఉంటాము అన్నది ఝుంటి తేనియల సాక్షిగా. సంభ్రమముగాచూసాను దీని వంక,అంటూ నల్లని గండు తుమ్మెదను తదేకంగా-తన్మయత్వముతో చూస్తున్నాడా బాలుడు. " ఆత్మాతు సతతః ప్రాప్తః-అప్రాప్తవత్ అవిద్యా పరమాత్మ తనౌనికిని మనకు తెలియచేయడానికి ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాడు, కాని మన అవిద్య అడ్దుగోడై నిలుస్తూనే ఉంటుంది ఆ శివానందలహరీ ప్రవాహపు జోరుకూల్చివేసేదాకా. తన వంతుగా శంకరయ్య ,మనము అనే ఇనుము-మహాదేవుని కరుణ అనే అయస్కాంతము వైపు ఆకర్షింపబడాలో-తాను ఇప్పటివరకు నమ్మిన సిద్ధాంతమునకు కట్టుబడి ఉండాలో తెలియక సందిగ్ధములో కొట్టుమిట్టాడు తోంది. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)

KADAA TVAAMPASYAEYAM-11

         కదా త్వాం పశ్యేయం-11 ******************** " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం." " అసారే సంసారే నిజభజనదూరే జడధియా భ్రమంతం " మాం అంధం" పరమకృపయా పాతుం ఉచితం మదన్య కో దీనః తవ కృపణ రక్షాతి నిపుణః త్వత్ అన్యం కో వా మే త్రిజగతి శరణ్యః పశుపతే." భావ శరణాగతి సమర్పణము భక్తి అనే పుష్పమును ప్రకాశింపచేస్తుంది.పరిమళింపచేస్తుంది.పరమాత్మ పాదపద్మములను చేర్చి పరవశింపచేస్తుంది. కాని పుష్పమును పొందాలంటే మొక్కయొక్క వేరునకుకదా పోషణము అవసరము. చర్మచక్షువులకు ఈ సిద్ధాంతము చిత్రముగా అనిపించవచ్చును.కాని ఈశ్వరచిద్విలాసము అదేకదా.గో క్షీరమును గ్రహించవలెనన్న గోమాత పొదుగును/శిరములను మాత్రమే స్పృశించవలెను.ఇది మరొక సాపేక్ష సిద్ధాంతము.సర్వాంతర్యామి సత్కృపను పొందవలెనన్నను "సర్వస్య శరణాగతి" యొక్కటే మార్గము. మనము రోజు చూసే పరమాత్మ సృష్టి అందచేయుచున్న సాపేక్ష సిద్ధాంతమును మన మనోఫలకముపై స్థిరముగా నిలుపుకుని ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము. నాదం తనుమనిశం-శంకరం-నమామి మనసా-వచసా-శిరసా అన్న కీర్తన వినిపిస్తోంది శ్రావ్యంగా లోపలినుండి.కారుణ్యము కాఠిన్యపు ముసుగు తొడుగుకొని కట్లు విప్పుతున్నదా/కట్టిపదేస్తున్నదో అర్థముచేసుకోలేని పరిస్థితి శంకరయ్యది. ఒక వైపు తుమ్మెదలతో ఆడుకొనుచున్న బాలుడు. మరొక వైపు భాష్యమును చెప్పబోతున్న బాంధవుడు. శివయ్య ఇక్కడ కూర్చోవడం నా వల్లకాదు అనుకుంటూ తప్పుకున్నాడు శంకరయ్యకు చెప్పకుండానే. శంకరయ్యగారు మీ స్నేహితుడేడి? నన్ను చెప్పమంటారా లేక మీరు కూడా... ' ఆనందాశ్రుభిః ఆతనోతి పులకం నైర్మల్యతః చాదనం-----చరితామృతైః" లహరులలో మునకలు వేయించబోతున్నాడేమో శంకరయ్యను ఆ మూడుకన్నులవాడు,తన చరిత శ్రవణానందలహరులలో.తాతగారి మాటలతో. 1... మహాదేవుడు భృంగి అను భక్తుని సైగలననుసరించి సంధ్యా తాందవమును అనుగ్రహిస్తాడు. 2.గజాసురుని ఉదరములో దాగి , వానిని అనుగ్రహించాడు.అతని శిరమును-చర్మమును లోకపూజ్యము చేసాడు. 3.మన్మథుని బాణమునకు శక్తిని అనుగ్రహించినాడు. 4 నారాయణునికి మోహినీ రూపమును అనుగ్రహించినాడు. అనిచెబుతుండగా అయిపోయింది.ఈయన పని.మా తాత మాటల లహరులలో మునకలు వేయవలసినదే. ఎందుకైనా మంచిది.మరొక సారి హెచ్చరించివస్తాను అనుకుంటూ,వారి దగ్గరకు వచ్చి, తాతా ఒక్కనిమిషం అంటూ, ఓ శంకరయ్య గారు మా తాత చెప్పిన నలుగురిలో మొదటి ముగ్గురు అహంకరించి-హుంకరించినవారే. మీరనుకున్నట్లుగా వాళ్ళని మోసం చేసాడు ఆ-మహాదేవుడు.మొదటి వారి శక్తిని తీసివేసి ,మూడుకాళ్ల ముదుసలిని చేసాడు. రెండో ఆయనపొట్టచీల్చి బయటకు వచ్చాదండి బాబు.ఇంకెక్కడి ప్రాణము .హరీ అంది. మూడవ ఆయనను తన మూడవకన్ను తెరిచి కాల్చివేసేస్తూను.ఏమైంది.బూడిద మిగిలింది. ఆ నాల్గవ ఆయనను అమ్మాయి కమ్మన్నాడు.తనను ఆకర్షింపచేయాలన్నాడు.ఆ మహా-మహా-దేవుడు. నా ఈ నల్లతుమ్మెద చూడండి.,మాయలు లేవు-మర్మాలు లేవు.మహదానందపరుస్తుంది.నన్ను మారమనదు-తానూ మారదు. మా తాత మాటల మత్తులో పడ్దారంటే మిమ్మల్ని మీరు మరిచిపోతారు.తరువాత మీ ఇష్టం.కరుణ అంటూ కథలలో మిమ్మల్ని నిండా ముంచేస్తాడయ్యా బాబు. అది తెలుసుకునే ఆ శివయ్య జాగ్రత్త పడ్డాడు. మీరేమో, " ఆత్మానావేత్ ద్రష్ట్వ్యః-శ్రోతవ్యో-మంథవ్యో-నిధిధ్యాసతవ్యః" లాగా కదలక-మెదలక కూర్చున్నారు. కాకపోతే ,ఇంకకథలు మొదలుపెడతాడండి బాబు మా తాత.మన త్రాత. అంతలోనే తాతగారిని చూస్తూ,కానీయండి కాలకంఠుని కథాలహరీ ప్రవాహమును .కదిలి రమ్మనండి కిల్బిష రజ నిర్మూలనా ప్రక్షాళమును గావించమనండి. ఫలితముగా, పశ్యతీతి పశుః-కేవలము చూడగలడు కాని చూసినదానిని అర్థముచేసుకోలేడు,సమన్వయ పరచుకోలేడు కాని స్వామికరుణ బంధమును-సంబంధముగా మార్చివేసి, పశువును-పశుపతిని, చేస్తుందని, అబ్బో-అబ్బో ఇలా ఎన్నెన్నో వాడిమాటలు పట్టించుకోకండి .పసివాడు అని, " మనము కన్నుతో చూస్తే కనిపించేదిఒకటి మనసుతో భావిస్తే మురిపించేది మరొకటి" యద్భావం తద్భవతి అనగానే, శంకరయ్య ఆతృతగా నిజంగానే వాళ్ళు అహంకరించారా అని అడిగాడు. కథలు కనికట్టు చేస్తాయి శంకరయ్య. స్వామి సంహరించాడంటే వారిని సంస్కరించాడన్న మాట. భృంగి అను భక్తుని ద్వారా'అర్థనారీశ్వర తత్త్వమును" లోకవిదితముచేసాడు. గజాసురుని లోకపూజ్యునిచేసాడు. మన్మథుని మనోమథనునిగా (మనందరి) అనుగ్రహించాడు. ఇంతకీ ఆ ఆడవేషము వేయించినది అమృతమును ఆనందామృత లహరులుగా మనకు అందించుటకే కదా .సు-మనో-అంటే,సుమనస్కులు కదా. "సుమనో వనేషు -సత్పక్షః-" హృదయాలో విహరించమని కదా అభ్యర్థన అని..... తాతగారు .చెబుతునే ఉన్నాడు.శంకరయ్య వింటూనే ఉన్నాడు. ఒక వైపు వచోలహరి ఉరకలు వేస్తూ శంకరయ్య కిల్బిషరజములను-మన మనో కిల్బిష రజములను ప్రక్షాళనము చేస్తున్నది.మరొక వైపు శ్రవణానంద లహరి ఆలోచనలనే అడ్దుగోడలను కూల్చేస్తూ,అశుతోషుని అనుగ్రహములో మునకలు వేసేందుకు పిల్లకాలువలను తవ్వుతోంది. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)