శ్లో : ప్రభు స్త్వం దీనానాం ఖలు పరమబంధుః పశు-పతే
ప్రముఖ్యో(అ)హం తేషామ్-అపి కిమ్-ఉత బంధుత్వమ్-అనయోః
త్వయైవ క్షంతవ్యాహ్ శివ మద్-అపరాధాశ్-చ సకలాః
ప్రయత్నాత్-కర్తవ్యం మద్-అవనమ్-ఇయం బంధు-సరణిః
అ సంబంధమును మరింత స్పష్టము చేయుచు,పరమబంధు అని స్వామిని సంబోధిస్తూ,బంధు సరణి అని బంధువులను రక్షించే విధానము అని గుర్తుచేస్తూ,బంధుత్వం అనయో-మనమధ్యన నున్న బంధుత్వము
కిముత-మళ్ళీ మళ్లీ గుర్తుచేయవలసివస్తుంది.ఎందుకంటే,
ఆకలి-ఆహారము
దప్పిక-జలం
చీకటి-వెలుతురు
జీవము-దైవము
పరస్పరాశ్రితములో అదేవిధమైన సంబంధమొకటి మన మధ్యన కలదు.అది ఏమిటంటే,
త్వయేవ క్షంతవ్య-స్వామి నీయొక్క క్షమాగుణము
మత్-నన్ను
అనవదం-రక్షించునునని
సకలాః ప్రయత్నాత్-ఏ విధముగా నైన
హే పశుపతీ!
నీవు ధర్మ నిరతిని వివరించినప్పటికిని,నేను సంసారభ్రాంతిలో సర్వమును మరిచి,అపరాధములను ఒకటి కాదు/రెండు కాదు/లెక్కలేనన్ని చేసితిని.అయినప్పటికిని
అతిదీనత్వముతో నున్నవాదను నేను
అతి దయాళువు నీవు
అపరాధిని నేను
అపరాధక్షమయే నీవు
లోక బాంధవా,
మన మధ్య సంబంధము దేహమునది కాకపోవచ్చును.అయినప్పటికిని జగత్పితా నీవు సృష్టించిన చరాచరములలోని చిన్ని భాగమైన నా దోషములను క్షమించి,నన్ను సంస్కరించి
అనయహే-మనమధ్యనున్న
దీనానాం పరమబంధుః
అన్న సూక్తిని మరొకసారి జగములు పొగడనీ.
సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.
ప్రస్తుత శ్లోకములో శంకరులు"త్వమేవ మాతా-పితా త్వమేవా-త్వమేవ బంధుః సకలం త్వమేవ"అన్న సూక్తిలోని బంధుత్వమును గురించి ప్రస్తావనను సంభాషణగా(భక్తునికి-భగవంతునికి) చమత్కరించారు.
