PUGAL CHOLA NAYANAR

పుగల్ చోళ నాయనార్ ******************** కారే రాజులు రాజ్యముల్ కలుగవే గర్వోన్నతిం బొందరే వారేరీ సిరిమూటకట్టుకుని బోవంజాలిరే భూమిపై పేరైనం గలదే శిబి ప్రముఖులుం ప్రీతిన్ యశః కాములై ఈరే కోర్కులు వారలన్ మఱచిరే యిక్కాలమున్ భార్గవా పోతనామాత్యుడు పుగల్ -ప్రభువు/పెంపొందించు స్వభావము కలవాడు. చోలన్-చోలరాజ్యమ్ను పెంపొందించి/పాలించు స్వభావము కలవాడు. సమర్థవంత రాజ్యపాలన వృత్తి. సదాశివార్చన ప్రవృత్తి. ఎరిపత్త నాయనారు అభిరామి ఆండారును పై దూకి,నెట్టి,కిందపడవేసినందుకు వచ్చి,క్షమాపణలను చెప్పిన రాజుగా భావిస్తారు. ఉరైయూరును రాజధానిగా చేసుకుని,ప్రజలను కన్నబిడ్డల వలె పరిపాలిస్తూ,పశుపతీశ్వరుని సేవిస్తూ పరమానందముగా కాలమును గడుపుచున్నవేళ, తలపున యైనను శివభక్తులకు చెడును తలపెట్టని నాయనారుకు విషమ పరీక్షను పెట్టదలచాడు. " పరమం పవిత్రం సాంబం విభూతిం పరమ విచిత్రం లీలా విభూతిం పరమార్థ ఇష్టార్థ మోక్ష ప్రదానం సాంబం విభూతిం ఇదమాశ్రయామి. విభూతి అనగా ఐశ్వర్యము/మహిమ/కరుణ అను అర్థమును కనుక మనము భావించుకుంటే," వి-విశేషమైన-భూతి/బూది-అనుగ్రహమును ఉపకరనముగా మలచుకున్నాడు. రుద్రాక్షమాలను జతచేసాడు. నాయనారులోని రాజ్య విస్తరణ కాంక్షకు మరింత పెంచాడు రాజధర్మము అనుసరణీయము అంటూ. ఒకరాజుకు కప్పము మీది ఆసక్తి/మరొక రాజుకు కప్పమును కట్టలేని స్థితి. మెప్పుకోలుగా కప్పము అపరాధమును తప్పించుకోనీయకుండా చేసినది. సామంతుడైన వాసల్ పై తన సేనను కట్టుదిట్టముగా ముట్టడించమని ఉత్తరువులు జారీచేయించింది. ఏ మాత్రము అందులోని పరమార్థమును గ్రహించలేని మనసు, చేతులారంగ శివపూజ చేయడేని మోరు నొవ్వంగ హరికీర్తి నుడువడేని దయయు సత్యము లోనుగా తలపడేని, అనుకుంటూ,పరమేశ్వరార్చనతో పరవశించి పోతున్నాడు. అదే సమయమని భావించినట్లున్నాడు ఆదిదేవుడు, జయము జయము మహారాజా,దిగ్విజయము అంటూ లోని ప్రవేశించాడు. శత్రుశేషము లేకుండా చేసామన్నాడు. అంతటితో సంభాషణము ఆగితే కథ మరొకలా ఉండేది. జరుగవలసిన సన్నివేశమునకై జంగమదేవర సన్నధ్ధపడుతున్నాడు,వచ్చినవానిని పెడుతున్నాడు. మహారాజా! మీకు మేమొక కానుకను సమర్పించదలచాము అంటూ, ఒక విశాలమైన పళ్ళెములో శత్రుశిరమునుంచి తీసుకుని వచ్చాడు. పరమ తేజోమయమై నుదుటను విబూది పుండ్రములతో,మెడలో రుద్రాక్ష మాలలతో అతి ప్రశాంతతను దశదిశలా వ్యాప్తిచేస్తున్నది. శివునకు-శివభక్తునకు భేదము లేదను భావించు మహారాజు మతిపోయినది. ఏమిటి ఈ విషమ పరీక్ష? శివపదారాధనము ఒకవైపు శివ శిరోఖండనము మరొకవైపు నన్ను చూడు అంటే,నన్ను చూడమని ఒకటే పోరు పెడుతున్నవి. ఒక వైపు అర్చన/మరొక వైపు దండన పాపము-పుణ్యము పరిహసించసాగాయి పుగల్చోళను. ప్రాయశ్చిత్తము కనుమరుగైనది స్వామి ఆనగా. నిర్ఘాంతపోయాడు. చేకొనుమాశిరము నా పాపమును బాపగ గైకొనుమా శిరము ముల్లును ముల్లుతో తీయునట్లు శీరమునకు శిరమును అర్పించుటయే తన పాపమునకు నిష్కృతి అనుకునేలా చేసాదు నాయనారును నీలకంఠుడు. జాతవేదుని జాణతనము పళ్లెముగా మారినది. వైశ్వానరుని పరీక్షగా అగ్నికుండము సిధ్ధమైనది సహకరిస్తూ ఖండించిన శిరమును శిరోధార్యముగా భావిస్తూ,అగ్నికి ఆ శిరముతో జతగా తనశిరమును సమర్పించుటకు సిధ్ధమయి అగ్నికుండమునకు ప్రదక్షిణమును ప్రారంభించాదు. దాక్షిణ్యపూరితుడు భక్త రక్షణాతత్పరుడు ప్రత్యక్షమయ్యాడు.కైవల్యమును ఇద్దరికి ప్రసాదించాడు. పుగల్ చోలను కటాక్షించిన సదాశివుడు మనలనందరిని అనిశమురక్షించును గాక. ఏక బిల్వం శివార్పణం.

KOTPULI NAYANARU

కోట్పులి నాయనారు ********************* దృశ్యాదృశ్య విభూతి వాహనకరీబ్రహ్మాండ భాండోదరి లీలా నాటక సూత్ర ఖేలనకరీ విజ్ఞాన దీపాంకురీ శ్రీ విశ్వేశ మనః ప్రసాదనకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ భిక్షాందేహి కృపావలంబనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ. తిరునాత్తియన్నగుడి లో వ్యవసాయ కుటుంబము నందు నాయనారు జన్మించెను. చోలరాజునకు సైన్యాధ్యక్షత వృత్తి. ధాన్యరాశులను దేవాలయములోని నైవేద్యమునకు,అన్న సంతర్పణములను అర్పించుట ప్రవృత్తి. అన్నింటిని సరిగా సాగనీయడు కదా అన్నపూర్ణేశ్వరుడు. భక్తి చేయు గమ్మత్తులను బాహ్యప్రపంచమునకు తెలియచేయాలనే సంకల్పముతో ఎన్నో చిత్ర-విచిత్రములను చేస్తుంటాడు. భక్తినే ఆయుధముగా మలచి భక్తుని అరిషడ్వర్గములతో ఆడుకోమంటాడు.తాను వేడుక చూస్తుంటాడు. ఇక్కడ అదే జరిగింది.వ్ర్త్తి-ప్రవృత్తిని రెండు పాచికలుగా మలచుకున్నాడు మహేశుడు. కర్తవ్యపాలనము అంటూ నాయనారుకు ధాన్యము దేవాలయములలోని పంచే అవకాశమును తుంచివేశాడు. రాజాజ్ఞగా ఊరువిడిచి పొరుగు దేశమునకు సైన్యముతో వెళ్ళవలసిన సందర్భమును సృష్టించాడు నాయనారును పరీక్షించుటకై వాని ఇష్టదైవమైన శివుడు. ఒక పక్క కర్తవ్యము.మరొక పక్క కైంకర్యము. రెండును తాను త్రికరముల సాక్షిగా పాటించవలసినవే.దేనికదే సాటి.కాదనలేని పోటి. కావలిసిన కార్యమునకై ఏదో ఒక చిన్న పరిష్కారమును భక్తుని మదిలో కదిలింప చేస్తాడు కాలకంఠుడు. కర్తవ్యమును తాను స్వీకరించి-కైనకర్య బాధ్యతను తన బంధువులకు అప్పచెప్పి కదిలాడు నాయనారు. కోట్-పులి. రౌద్రముగా/పరుషముగా నున్న పులి.వీరత్వ నిదర్శనము. శత్రువులు తోకముడుచుకొని పారిపోయారు. అక్కడ కథను సుఖాంతముగా నడిపిస్తున్న శివుడు,ఇక్కడ మాత్రము కలిని విజృంభింపచేశాడు.కరువు కాటకములు తమదైన బలముతో సర్వజనులను బలహీనము చేస్తున్నాయి. కోట్పలి బంధువులకు సైతము ఏమీ మినహాయింపులేదు. పాపము ఏమిచేయగలరు. రుద్ర చమకములో చెప్పినట్లు వాజశ్చమే- నాకు ఆహారము కావాలి,ఆహారముతో పాటుగా నీరు కూడా కావాలి కనుక, అంబశ్చమే,అంటూ అన్నపాదాదులు రెండూ తానైన శివుడు, అణువు-అణువు తానై-అడుగు-అడుగు తానై వాటిని అందనీయకుండా ,పొందికగా ప్రణాళికను నడిపిస్తున్నాడు. అన్నోదక ప్రాణాలేమొ, ఒక పక్క క్షామము-మరొక పక్క ధాన్యము రెండు, ధర్మా-ధర్మ రూపములుగా గిరగిరా తిరుగుతూ వారిని అధర్మమైనా సరే,అన్న ప్రసాద వితరనకు వెళ్ళ వలసిన ధాన్యమును,తమ ఆహారముగా అనుకూలముగా మార్చుకొనేటట్లు చేసినది.నటరాజునకు కావలిసినది కూడా అదేకద. పరమసంతోషముతో తిరిగివచ్చాడు కోట్పులి.దుర్భిక్షము తాను లక్షణముగా ఇక్కడే ఉన్నానని హెచ్చరిస్తూ,వెక్కిరించింది. దేవాలయములలో అన్నసంతర్పణములు ఆగిపోయినవి.దేహాలయములు నిత్య నైవేద్యములు లేక నకనకలాడుతూ సాగలేకున్నవి. కదిలాడు నాయనారు క్షామము గురించి తెలుసుకోవాలని, కాదు కాదు కదిలించాడు నాయనారుని కాముని కాల్చినవాడు క్రోధపూరితునిగా మార్చ్తకు. ఆట కదరా శివా-ఆటకదా కేశవా. శివుని ఆనపై కిమ్మనకుండా ఉన్నాడు స్థితికర్త. పరిస్థితిని మరింత దయనీయముగా కదిలిస్తూ,కరుణను వదిలేస్తూ, అన్ని విషయములు అవగతమవసాగాయి కోట్పులికి.అదే అదనుగా పదునైన కోపము తన వంతుగా పరుగులు తీస్తూ వచ్చిచేరింది నాయనారు. లయము చేయు వాని కరుణ మాయాజాలమై మానవతను సైతము మరుగున పడేటట్లు చేసింది. తన బంధువులనందరిని సాకుతో తన దగ్గరకు రప్పించుకున్నాడు కఠినత్వమునకు పరాకాష్ఠ యా యన్నట్లు ఆ అధర్మ ఆహారమును భుజించి,తమ పిల్లలకు చనుబాల నిచ్చిన బాలెంతలను సైతము జాలిలేక మట్టుపెట్టాలనుకున్నాడు. వీతరాగుని చేతలను ప్రశ్నించేవారెవరు? ఒకవేళ ప్రశ్నించినా వాటికి సమాధానమినిచ్చే సాహసము చేయగలవారెవరు? కనీసము పరిహాసమునకైనను, కడతేర్చేసాడు కనిపించినవారినందరిని క్షణములో. నమో అఘోరేభ్యో-ఘోరాఘోర తరేభ్యః. కన్నతల్లి మనసు కరుగకుండా ఉంటుందా.కదిలి వచ్చేసింది. ధూర్జటి మహాకవి చెప్పినట్లు అగ్ని-మంచు అగు అందరిని సజీవులని చేసింది. అమ్మ తలుచుకుంటే కరువు కాలుముడుచుకోక తప్పుతుందా. అంతే.ఎక్కడ చూసిన ధాన్యపురాశులు-అన్నమై -సుసంపన్నమై శోభిల్ల సాగినది. నాయనారు భక్తిని నలుదిక్కులా వ్యాపింపచేసింది.నందివాహనుని కరుణను పదిమందికి తెలిసేలా చేసింది. చనిపోయిన వారందరిని పునర్జీఉతులను చేసిన పరమేశుడు ,కోట్పులికి కైవల్యమును ప్రసాదించాడు. కోట్పులిని అనుగ్రహించిన ఆది దంపతులు మనలనందరిని అనిసము రక్షించెదరు గాక. ఏక బిల్వం శివార్పణం.