MURUGA NAYANAR

మురుగ/మురుగర్ నాయనార్ ************************ " యోపాం పుష్పం వేద - పుష్పవాన్ ప్రజావాన్ పశుమాన్ భవతి చంద్రమాం వా అపాం పుష్పం- పుష్పవాన్ ప్రజావాన్ పశుమాన్ భవతి య ఏవం వేద - యోపాం ఆయతనం వేద- ఆయతనవాం భవతి. మంత్రపుష్పము. పుష్పము-పువ్వు-సుమము-కుసుమము-శిరీషము-ప్రసూనము ఇలా అనేకానేక పదములంతో వేనిని పిలుచుకొనుచున్నామో,అవి,తీగెల/లతల నుండి,గుబురుల నుండి,మొక్కలనుండి,చెట్లనుండి,వృక్షములనుండి,మొగ్గతొడిగి పుష్పములుగా వికసిస్తున్నవి.వీటిలో కొన్ని ఒకే రంగులోను,మరికొన్ని కలగలుపు రంగులలోను,కొన్ని లేతరంగులలో,మరికొన్ని నుండు ముదురు రంగులలో అనేకానేక విధములుగా సృజింపబడుచున్నవి పరమాత్మ స్వరూపమైన ప్రకృతిచే. ఇప్పటివరకు మనము ముచ్చటించుకున్నది బాహ్య వాచ్యార్థము.అయితే అంతరార్థమును తెలుసుకోవాలనే కుతూహలము మనకు కలిగితే, " పుష్" అను పదమును స్థితికారకత్వమునకు అలంకారికులు అన్వయిస్తారు. సర్వకర్త-సర్వభర్త-సర్వహర్త అయిన పరమాత్మ మహాసక్తి చే జరుగుచున్న-జరుపబడుచున్న సృష్టి-స్థితి-సమ్హరనము-మాత్రమే కాక తిరోధాన-అనుగ్రహమనే పంచకృత్యములను పునరావృతముచేయుచున్న అవ్యక్తమే పుష్పము. మంత్రపుష్పములో మన మనసు చంద్రునితో పోల్చబడినది.దానికి కారనము చంద్రుని ఉన్న వృధ్ధి-క్షయములు మన మనసునను మనము కలిగియుండుట.సుఖ-దుఃఖములకు పొంగుతూ-విచారిస్తూ ఉంటాము. అటువంతి మన మనము స్థితప్రజ్ఞ్తవమును పొదాలంటే జలము నుండి ప్రభవించిన పుష్పముగా మారాలి.అదియే హృత్పుండరీకము. ఇక్కడ మన మనము బలమును పొందాలంతే దానికి ఆయతనము.ఆధారము కావాలి.ఆ ఆధారము సంసారమనే జలములో అనుభవములనే పాఠములు.వాటినుండి మనము నేర్చుకొనుచున్న విషయములే మంచివాసనలు.కనుక జలమనే సంసార అనుభవ సారమునుండి పుట్టిన సలక్షణ సంస్కారములే సద్గతికి సోపానములు. పూజలు సేయ పూలు తెచ్చాను నీ గుడి ముందే నిలిచాను స్వామి తీయరా తలుపులను తొలగించరా తలపులను, అంటూ ప్రతి నిత్యము పంచభూతములతో-తన పంచేంద్రియములను జతచేసి,పంచాక్షరిని జపించుచు,పాపయ్యశాస్త్రి గారు అన్నట్లు పుష్పములు నొచ్చుకోకుండా,దుర్వినియోగము కాకుందా,సున్నితముగా తెంపి,భక్తి భావన అను దారముతో హారముగా మలచి,తిరుపుగలూరులోని అగ్నీశునికి అర్పించి అమితానందమును పొందేవాడు మురుగ నాయనార్.సార్థక నామధేయుడు. తమిళములో మురుగ సబ్దమునకు అళగు/అళ్ళత్తు అలఘు అను అర్థమును హెబుతారు. ఆ అలగుదనము సౌందర్యము ఎటూవంటిదంటే, ఇల్లామై-ఎప్పతికి జరా భయములేక,యవ్వనవంతమై, దేనిలో యవ్వనవంతము అంటే, కడవన్ తమ్మై-దైవభావనలో, దైవభావనలో/చింతనలో ముసలితనమును తెలియక,ఎప్పటికిని యవ్వనముతో నుండి, భక్తి సువాసనలను వ్యాపింపచేయునది. కనకనే మన నాయనారు మురుగర్ నాయనారుగా వానిని ప్రసాడించు శక్తిని మురుగన్/మురుగేశన్ గా కీర్తిస్తారు. భక్తిని ఆభరణముగా,దీక్ష అను మురుగును/కంకణమును ధరించిన వానిగా కూడ భావించుకొనవచ్చును. పై అంతస్థుకు చేర్చుటకు నిచ్చెన ఆధారమైనట్లు,శివ సాయుజ్యమును చేర్చుటకు స్నేహ రూపమున జ్ఞాన సంబంధారు భక్తి తాడును పెనవేయుచు భగవద్దర్శనముకై వేచియున్నారు ఇద్దరు.కాలగతిలో ఋతువులతో పాటు మానవదశలు-ఆశ్రమములు మారుట సహజమే కదా.

NESA NAYANAR

నేశ నాయనారు **** హరియను రెండక్షరములు హరియించును పాతకములు అంబుజనాభా హరి నీ నీ నామ మహాత్మ్యము హరిహరి పొగడంగ వశమె హరి శ్రీకృష్ణా! (నృసింహకవి) పరమాత్మ యొక్క శబ్ద స్వరూపము నామము. హనుమ రామనామ మహిమ స్వామినే ఎదిరించినది.నామికి-నామమునకు కల అభేదమును వివరించినది.పిబరే రామ రసం అంటూ ఎందరినో రామనామామృతమును గ్రోలుతూ,ధన్యులను చేసినది.శివ నామమునకు కూడా జపించిన వారిని అనుగ్రహించుటలో ఏమీ మినహాయింపు లేదు అని తెలియచేసే అనుగ్రహవీక్షణమే , నేశనాయనారు దివ్య చరితము. " పంచాక్షరీ శివ వేదేన విభాతి నిత్యం రుద్రస్తయా స్పురతి తేన చతుర్థ కాండః కాండేన తేన యజురేవ విభాతి నిత్యం ఋక్సామమధ్య మణినాచ విభాంతి వేదాః" శివా నీనామమునకు స్థానమై ,రుద్రాధ్యాయముచే తైత్తరీయ సంహిత చతుర్థకాండము మహిమాన్వితముగా ప్రకాశించుచున్నది. నేశన్-నేతగాడు/ప్రభువు అని రెండు అర్థములను మనము కనుక అన్వయించుకుంటే, శివనేశ నాయనారు కర్ణాటక రాష్ట్రకంపిలి గ్రామములో జన్మించినప్పటికిని,బాల్యములోనే వారి కుటుంబము తమిళనాడులోని కురైనాడునకు వలస వెళ్ళినది. మగ్గముపై దారములను సర్దుతూ వస్త్రములను నేయుట వృత్తి. మనముపై పంచాక్షరి నామములను దారములను సర్దుతు భక్తియను వస్త్రములను నేయుట ప్రవృత్తి. కామేశుని భక్తులకు పంచిపెట్టుటకై కౌపీనములను నేయుట , శివ భక్తులను సాక్షాత్తు శివ స్వరూపముగా దర్శిస్తూ,వారికి పంచెలు-కౌపీనములను పంచుతూ,పరమ సంతోషపడు వాడు. ఉచ్చారణమాత్రము చేతనే ముక్తిని ప్రసాదించు శబ్దరూపములేమంత్రములు. యుగధర్మములననుసరించి అనుష్ఠాన విధానములలో మార్పులు వచ్చినప్పటికిని,అనుగ్రహవిషయములలో ఎటువంటి మార్పుయును లేదు. నామమునకు-నామికిని అభేదమును గుర్తించిన ప్రతివారును నామ జపమునకు అర్హులే. పంచాక్షరి అనుష్టానము సర్వశాస్త్ర సమానము కనుకనే, "జిహ్వాగ్రే వర్తతే యత్ర సఫలం తస్య జీవనం" అన్నది ఆర్యోక్తి. అక్షరము అను శబ్దమునకు వర్ణమునకు భాషకు ఆయువుపట్టుగా కనుక అన్వయించుకుంటే అవి శివుని డమరుక ప్రసాదమే. అక్షరము అనగా న- క్షరము.నశించనిది/శాశ్వతమైనది. అదియే సత్యము-సుందరము. సత్యము-శివము-సుందరమైన పరమాత్మ శక్తి ,జగన్నాటకమునకు,జనుల/జీవుల నివాసమునకు పంచభూతములను స్థూలముగాను సూక్ష్మముగాను కల్పించిస్తున్నది.స్థూలమును ప్రపంచముగాను-సూక్ష్మమును జీవుని ఉపాధిగాను పెద్దలు భావిస్తారు.ఈ పంచభూతముల జీవునిలోని పంచేంద్రియముల అమరికతో,వానిలోని హెచ్చు-తగ్గులతో సృష్టి-స్థితి-లయ-తిరోధాన-అనుగ్రహములను పంచకృత్యములను లీలగా/అవలీలగా చేస్తుంటుంది ఆ అద్భుతశక్తి. నమో నమః. శివ పంచాక్షరిని మనము కనుక ఈ విధముగా అన్వయించుకోగలితే మన కనుల ముందర సచ్చిదానందమే సాక్షాత్కరిస్తుంది.మనచే సన్నుతింపబడుతుంది.మనకు సద్గతిని ప్రసాదిస్తుంది. జీవులచే తల్లి-తండ్రి-భార్యాపిల్లలు అను బంధములతో నటనము చేయించు శక్తి, "న" కారముగా, జీవుని నటనమునకు కావలిసిన మాయ/మోహమనే తెరచే కప్పివేయు అదేశక్తి, "మ" కారముగా, ఏ మహాశక్తి మోహ వశుడై నటించు జీవునికి నిర్హేతుక కృపతో శుభములను/శివమును ప్రసాదించు, "శి" కారముగా, తాను ఉపాధియని,తనలో దాగి వసతిని కల్పిస్తున్న శక్తిని, "వ" కారముగా, మార్కండేయుని యమపాశమ ునుండి విడిపించి ,రక్షించిన కరుణావృష్టిని, నాలుగు అక్షరములను కలుపు "య" కారముగా కనుక గుర్తించి, తన ఉపాధిలోనే కాక,సర్వత్ర వ్యాపించియున్న సాక్షిని , ఏ విధముగా నేశనాయనారు,పట్టులేని పోగులను తీసివేస్తూ,పటిమగల నూలుతో నేస్తూ,వస్త్రములను-కౌపీనములను శివభక్తులకు సవినయముగా సమర్పించి తన జన్మను చరితార్థము చేసుకొన్నాడో, అదే విధముగా మన మనసనే మగ్గమును సవరించుకొని,అరిషడ్వర్గములను పట్టులేని దారములను తీసివేస్తూ,అనన్య భక్తి యను పటిమగల దారముతో ,పంచాక్షరిని జపిస్తూ,పరమేశుని /భక్తుల పాద సమర్పణము గావించుకొనగలిగినప్పుడు అనిశము కరుణతో మనలను రక్షించడా ఆ పార్వతీవల్లభుడు. "ఆర్తా విషణ్ణాశిధిలాశ్చ భీతా ఘోరేషు చ వ్యాధిషు వర్తమానాః సంకీర్త్య నారాయణ శబ్ద మాత్రం విముక్త దుఃఖా సుఖినో భవంతు." ఏక బిల్వం శివార్పణం.