Friday, October 30, 2020

ginjalu


 


    మీడుష్టమ శివతమ-06

    *********************


  ' ఒకపరి జగముల వెలుపల "ఒకసారి ప్రత్యక్షము అవుతాడు.అంతలోనే అంతర్ధానమవుతాదు.చిత్రవిచిత్రములతో నన్ను చిత్తుగా మోసము చేసాడు.కనపడనీకడిగేస్తా ననుకొన్నాడు సాధకుడు.స్వామికి కావలిసినది కూడా అదేగా అదేనండి అభిషేకములు.క్షణములో ఎదురుపడ్డాడు.


  ఊరకపోనీయడు కదా సాధకుని వాని సాధనను.ఊసుబోక అడుగుతున్నా అంతా సుభిక్షమే కదా అన్నాడు .ఊహించినదే జరిగింది.


 ఉడుకుమోత్తనముతో చాల్లే సంబడం.అక్షుతుశ్చమ్మే అని అడిగాని.న క్షుత్తు చ మే నాకు ఆకలి లేకుండా ఉండాలి అని అడిగాను.అనుగ్రహించానన్నావు.ఆనందించాను.కాని,


   కాని ఎక్కడిపోయింది ఆకలి.నా పక్కనే పొంచిఉండి,అదును చూసుకొని నాపై దాడిచేస్తున్నది.


  ఇక నేను నిన్ను అడిగిందేమిటి? నువ్వు నాకు ఇచ్చిందేమిటి?ఏమి తెలియనట్లు అంతా సుభిక్షమేనా అంటూ కొంటె ప్రశ్నలు.


   నువ్వే నాతో అన్నవు కదా ఒకటి వస్తే మరొకటి వెళ్ళిపోతుందని.ధాన్యరాశులను అనుగ్రహిస్తే దారి మళ్ళుతుందని ఆకలి.అందుకేగా,


    నేను నీకు అందరిచేత ఇష్టముగా స్వీకరింపబడెడి వడ్లను ఇచ్చాను నువ్వు "వ్రీహాశ్చమే" అనగానే.ఆ ఆల్పోచనలు అంతటితో ఆగిపోకూదదని ,ఆలోచనలుగానే మిగిలిపోకూడదని వీటిలో ఆధ్యాత్మికతను కలిపాను.ఏదో నువ్వు "యవాశ్చమే" అన్నావని.ఆధ్యాత్మికతతో కలిపిన ఆలోచనలను నీ జీవనవిధానము వైపు మళ్ళించాను మాషాశ్చమే అన్నవని.


  నేను అంతటితో ఆగలేదు.మళ్ళించిన దానిని నీవు గుర్తించగలుగుతావో/లేదోనని వాటికి తోడుగా స్నేహమును పెంచే తిలలను కలిపాను.వాటి స్నేహ సౌశీల్యములు నిన్ను సంతోషపరచుటకు అవి చెదిరిపోకుందా-నిన్ను విడిచి పోకుండా వాటిని ఒక్కటిగా కలిపి ఉంచే శనగలను ఇచ్చానూన్నాడు రుద్రుడు నొచ్చుకుంటున్నట్లుగా.


   అబ్బురమే ఇది.ధాన్యమును-ధ్యానమును సమగ్రముగా .ఎంతటి చమత్కారివి.అవగతమైనది నీ అద్భుత లీల.

ఆనందముతో అవధరిస్తాను-అనుసరిస్తాను.మరి అది అరికట్టుతుందా నా ఆకలిని ఇంతలోనే సందేహము ఆ దేహికి.


   అందుకేగా లౌకికదృష్టి అనే ఆకలిని కంపింపచేసి-పెకలించివేసే పెద్దశక్తిని గోధుమ అని ముద్దుగాపిలుస్తూ నీకు ఇచ్చాను.అది నీలోచిగురించి-పిందెగా మారి-కాయగా పెరిగి ఉన్న ఆద్యాత్మికతను పండుగా మార్చేందుకు మసురాశ్చమే అన్నావని వాటినికూడ కొసరి కొసరి అందించాను అనగానే ఆనందముతో సాధకుడు నామరూపములను నమ్ముకుంటే నట్టేట మునకలే కనుక తత్త్వమనే నావ తారణము అనుకుంటూ తన్మయుడై ఉన్నవేళ 


   కథలన్నీ కదిలేవే-కదిలించేది కరుణే.


    అణువణువు శివమే-అడుగడుగు శివమే.


    సర్వం శివమయం జగము.


    ఏక బిల్వం శివార్పణం.


AKALILEKUNDA

 


 మీడుష్టమ శివతమ-05

 **********************


 ఈశ్వరా నా ఈ ఆకలి నన్ను వివశుణ్ణిచేస్తున్నది.అడిగే లోపే అంతర్ధానమవుతావు.అన్నీ ఇచ్చాగా అంటావు.కనికరించు-కనిపించు వేడుకుంటున్నాడు సాధకుడు.వేదనను తీర్చకుండా ఉండగలడా వేదమయుడు.వచ్చేశాడు వరములను ఇచ్చేయాలని.


   స్వామి అక్షుతిశ్చమే-నాలోని ఆకలి లేకుండా పోవాలి.అది పోవాలంటే ,


 అక్షితిశ్చమే-కూయవాశ్చమే--- తరిగిపోని ధాన్యరాశులు నాకు కావాలి.అలాగా.అంటే ?అర్థము కానట్లు నటించడం-సాధకుని విజ్ఞతను పరీక్షించడము అదొక ఆట .


    నాకు ధాన్యము కావాలి.ఉండు-ఉండు ముందుగా నాకు ఏయే-ఏయే ధాన్యములు కావాలో చెబుతాను.వాటిని ప్రసాదించు అన్నాడు ఆర్తితో.అనుగ్రహిస్తానన్నాడు పరమాత్మ మనస్పూర్తితో.


  ఆకలిని తీర్చు వడ్లు-యవలు-మినుములు-శనగలు-పెసలు-నువ్వులు-గోధుమలు-నీవరి ధాన్యములు కావాలీనగానే చిరునవ్వు నవ్వాడు రుద్రుడు అందుకేగా నేనున్నది అంటూ.


   అంతలోనే ఆదుర్దా ఆ సాధకునికి.ఇదిగో నన్ను పూర్తిగా అడగనీ.తికమక పెట్టకు.ఇస్తానన్నా కదా అని అంతో-ఇంతో ఇచ్చి ఇచ్చేసాను అంటావేమో.నేను ససేమిరా ఒప్పుకోను.నేను ఎంతెంత కావాలో కూడా చెబుతాను అన్నాడు చాకచక్యముతో.


   సరే చెప్పు అన్నడు రుద్రుడు చనువుగా.


    విభుచమే-ప్రభుచమే-బహుచమే-పూర్ణంచమే-పూర్ణతరంచమే అంటూ నొక్కిచెబుతున్నాడు మక్కువతో.


   అధికమైనవిగా-కాదుకాదు అధికమంటే అధికము మాత్రమే కాదు-కొంచము అధికము-కాదుకాదు కొంచము అధికము మాత్రమేకాదు-మిక్కిలి అధికముగా.


  పరిణామమే ప్రమాణమా అన్నాడు పరమాత్మ ప్రసన్నముగా.ఆలోచనలో పడ్డాడు సాధకుడు.అసలీ అధికములు ఏమిటి? దానికి అంతమెక్కడ? అదిగో నన్ను అడుగుటకు సందేహములు-సంకోచములు ఎందుకు? ఇచ్చేందుకు నేను సిధ్ధముగానే ఉన్నాను కదా అంటూ సుతిమెత్తని స్వరము సూచనలను అందిస్తున్నది.


    అదే అదే ఈ సారి వివరముగా అడుగుతాను.పూర్ణముగా-పూర్ణ తరముగా లోటు అనేది అసలు లేకుండా అనుగ్రహించు. ఆ అనుగ్రహమే ఆకలిని తరిమివేస్తుంది అన్నాడు సాధకుడు డగ్గుత్తికతో కనులు మూసుకుంటూ.కదిలాడు కాలకాలుడు సాధకుని కరుణిస్తూ.


  కదిలేవికథలు-కదిలించేది కరుణ.


     సశేషము.


   సర్వం శివమయం జగం.


   ఏక బిల్వం శివార్పణం.

MEEDUSHTAMA SHIVA-04

 



   మీడుష్టమ శివతమ-04.

  ***********************


  సాక్షాత్కరించాడు రుద్రుడు సాధకుని శిష్యత్వమునకు చిన్ని జిలుగు దిద్దటానికి.ఏమయ్యా సాధకా! ఎలా ఉంది నీ గురువుగారిపాఠము? అంటు గుట్టువిప్పించాలనుకున్నాడు 


 క్షత్రాణాంపతయే నమోనమః అంటు కరములు జోడించాడు సాధకుడు.


    క్షత్రమేమిటి?దానికి పతి ఏమిటి?దానికి నాకు ఉన్న సంబంధమేమిటి?ఎందుకు నన్ను అలా సంబోధించావు అంటూ అడిగాడు ఆశ్చర్యమునునటిస్తూ ఆ ఆటలాదేవాడు.


    పరాత్పరా! కదిలేవి కథలు వాటిని కదిలించేది నీ కరుణ.కాదనకుందా నేను చెప్పేది పూర్తిగా విను.అవగాహనారాహిత్యమును అడ్డగించు.మా గురువులు సృష్టి రహస్యములను సులువుగా అర్థము చేయించారు.


    ఏమిటా రహస్యములు? అన్నాడు ఆ ఎరుకలవాడు.


    ఇప్పుడు మనము అనాత్మకముగా భావించే జగతి ఒకప్పుడు ఆత్మస్వరూపమే.అది అప్పుడు గుప్తముగా నున్నది.అందులో నేను నా సంసారము కూడా ఉంది.అయితే అది గుప్తముగా ఉంది.కాని నిజమునకు ఇప్పుడు జగము ఆత్మ స్వరూపమే-అప్పుడు ఆత్మస్వరూపమే.అప్పుడు గుప్తము.ఇప్పుడు ప్రకటనము అన్నాడు రుద్రునితో .


  బాగున్నావయ్య! గుప్తమంటావు-ప్రకటనము అంటావు.రెండింటిలో ఆత్మ ఉందని అంటావు.అదెలా సాధ్యం అన్నాడు అంతర్యామి అలవోకగా నవ్వుతూ.


    నేను నీకొక ఉదాహరణతో వివరిస్తాను విను శ్రద్ధగా అన్నాడు సాధకుడు.స్వామికి కావలిసినది అదేకదా.ఒక మఱ్ఱివిత్తనము భూమిలో పాతబడుతుంది.కొన్నాళ్ళు అది భూమిలోనేఉంటుంది.(గుప్తముగా) మనకు కనబడకుందా.అదే భూమి సహాయముతో అది కొత్త రూపమును కొమ్మలతో-రెమ్మలతో-ఆకులతో-ఊడలతో విస్తరిస్తుంది.కాలకర్మేణ మళ్ళీ విత్తుగా మారిపోతుంది.ఇక్కదమార్పులు జరుగుతున్నది విత్తనమునకు-వృక్షమునకు కాని భూమికి కాది.మరొక విషయమేమిటంతే విత్తనము భూమిని ఆధారము చేసుకొనే గోప్యముగా నున్నది.చెట్టుగా విస్తరించి రూప్యముగాఉన్నది.కాని భూమి మాత్రము తన అస్థిత్వమును కోల్పోలేదు.అంతేకాదు రెండింటికి ఆధారభూతమైనది.


    అబ్బో చాలా విచిత్రమే ఇది అన్న రుద్రుని చూస్తూ,నీవేక్షేత్రపతివి-వృక్షాణాం పతివి వాటికి మూలమైన ఆత్మ స్వరూపానివి అంటూ స్తుతిస్తున్నాడు సాధకుడు.


    నామరూపాలతో ఆగిపోతే ఇసుకలో దిగబడిపోయిన కాలు ఏ విధముగా కదలలేదో,అదే విధముగా తత్త్వమును గ్రహించే ప్రయత్నము చేయలేకపోతే అక్కడే ఆగిపోతుంది.దాన్ని చూస్తూనే నన్ను పట్టుకో అంటూ అంతరాత్మ పలుకుతున్న వేళ కనులు తెరిచిన సాధకునికి కానరాలేదు రుద్రుడు ఎదురుగా.


   అణువణువు శివమే-అడుగడుగు శివమే.


    సశేషము.


   సర్వం శివమయము జగము.

MEEDUSHTAMA SIVATAMA-03

 


 మీడుష్టమ శివతమ-03

 *********************


  " న రుద్రో రుద్రమర్చయేత్" రుద్రుడు కాని వాడు రుద్రును భజించలేడు.అని ఆర్యోక్తి. జీవుడు రుద్రుడు ఎలా అవుతాడు?అనే సందేహము మనకు రావచ్చును.సకలము వికలముగా మారుతున్నాప్పుడు విస్తృతరూపమును ప్రకటించుకొనునప్పుడు అందులోని చిన్న శకలమే జీవుడు.ఇది కాదనలేని నిజము .సాధకుడు రుద్రుని అనుగ్రహము వలన అన్నాదులను వాటి ఉపయోగములను తెలుసుకున్నాడు.తృప్తిచెదాడా వాటితో అని అంటేలేదనే చెప్పాలి.చ మే నాకు కావాలి.అది కావాలి-ఇది కావాలి-ఇంకా--ఇంకా అంటూ ఇబ్బంది పడుతున్నాడు.


 ముసిముసి నవ్వులతో ముక్కలను కదిలిస్తున్నాడు ముక్కంటి.మరింక నేను వెళ్ళిరానా అంటూ ముక్తాయింపు పలికాడు.


   ఆగవయ్యా ఆదిదేవా! అన్నీఅడుగు-అన్నీ అడుగు అంటూనే ఆలోచించుకోనీయక్యండా -అడుగనీయకుండా అయిపోయిందా అంటున్నావు.అమ్మో చమత్కారివే.


  ద్రవిణంచమే-యంతాచమే అని కద నీచమకము చెబుతున్నది.నన్ను ఉధ్ధరించగలుగు మంచి గురువును అనుగ్రహించు అన్నాడు సాధకుడు సాగిలపడుతూ.


  సరే అలాగే కానీ.గురువుద్వారా నీవు ఏమేమి తెలుసుకోవాలనుకుంటున్నావు అన్నాడు రుద్రుడు అమాయకముగా.


   సంవిచ్ఛమే శివా అనగానే అంటే,అదిగో మళ్ళీ అదేఅల్లరి అంటూ ఆనందముతో,


    వేదశాస్త్రముల విజ్ఞానమును పొందుతాను.పొందిన దానిని పదిమందికి పంచే శక్తి నాకు కావాలి అందుకే జ్ఞాత్రంచమే అది నువ్వేఇవ్వాలి.అంతే కాదు పదిమందికి చెప్పేందుకే నీతులు అని నేననిపించుకోకూడదు.నేను సత్ప్రవర్తనను కలిగియుండాలి కనుక సుగంచమే.


    ఆ ఆర్ష సంస్కారము చేత ప్రతి సుప్రభాతము సుదినముగా పరిణితిని పొందాలి అన్నాడు సాధకుడు భక్తిపారవశ్యముతో.అంతర్థానమయ్యాడు వాడినెదుట నున్నావాడు.


  అణువణువణువు శివమే-అడుగడుగు శివమే.


   సశేషం.


  సర్వం శివమయం జగం.


    

TANOTU NAH SIVAH SIVAM-12

    తనోతు నః శివః శివం-12   *****************   "  వాగర్థావివ సంపృక్తౌ వాగర్థ ప్రతిపత్తయే      జగతః పితరం వందే పార్వతీ పరమేశ్వరౌ" ...