MAIPORUL NAYANARU

మెయిపొరుల్ నాయనరు **************** అంతా పరమాత్మ స్వరూపమే అని నమ్మేవాడు పొరుళ్ ఈ విశ్వము విశ్వశ్వరుని స్వరూపము అన్న సత్యమును నమ్మేవాడు కనుక మెయి పొరుళ్,మై పొరుల్ నాయనారుగా కీర్తించబడుతున్నాడు.తిరుక్కోయిలూరులో వీరత్తరేశ్వరుని కొలుచు పరమ శివ భక్తుడు.సేది దెశమును ఏలినవానిగా కొందరు సేది నాయనారు అని కూడా కీర్తిస్తారు రాజుగా ఉత్తమ నాయకుడిగా ప్రజాపాలనను కొనసాగించినవాడు కనుక ఆ హోదాను గౌరవిస్తూ, మిలాద్ ఉడయార్-మిలాద్ నాయకుడు అని కూడా సంబోధిస్తారు. ఈ నాయనారు బద్దెన కవి సుమతీశతకములో చెప్పినట్లు, 'అపకారికి నుపకారము నెపమెన్నక చేయువాడు నేర్పరి సుమతీ" అన్న సుభాషితమునకు నిలువెత్తు నిదర్శనము. తమ ఊరిలోని శివాలయములలోనే కాక రాజ్యములో పలుప్రాంతములలో పరమేశ్వారాధనమును కొనసాగించేవాడు.స్త్రీ-పురుషులు.పిన్నలు-పెద్దలు,ధనిక-పేద,మొదలగు బాహ్య వ్యత్యాసములను అధిగమించి ప్రతి ఒక్కరిలో పరమేశ్వరుని చూడగలిగి,భావించగలిగి,భాషించగలిగి,ఆరాధించగలిగిన ప్రావీణ్యమును పొందిన పుణ్యశాలి. రాజ్యము-రాజు-ప్రజలు సుభిక్షముగా నున్న సమయమున ఆది భిక్షువు తన ఆతను ప్రారంభందలచాడు.ఆపగలవారెవరు? పొరుగు రాజైన ముత్తునాథన్ మదిలో అసూయ అను విత్తును నాటాడు.నాయనారు రాజ్యమును ఆక్రమించాలనే ఆశను అధికము చేసాడు.అనవసర ప్రయాస అను ఆలోచనను అణిచివేశాడు. అంతే హుటాహుటిగా మన్నన్ పై దండెత్తి వచ్చాడు ముత్తునాథ తన సత్తాను గమనించలేక. గమనము గమ్యము తానైన వాని ఆటకు తానొక ఉపకరణమైనాడు.ఉపక్రమించాడు. యుధ్ధములో ఒక పక్క అసూయ మరొక పక్క శివ విధేయ. అరితో పోరును అరిషడ్వర్గము చేసి,చేసి, అలిసిపోయినది.సొలాసి వెనుదిరిగినది రుద్రుని అండనున్న వాని భద్రతను అపహరించుట సాధ్యమా ఆ ముత్తునాథునకు.చిత్తు చిత్తుగా ఓడి,మడమను తిప్పినాడు. మధురం శివనామం మదిలో మరువకె ఓ మనసా. ఇహపర సాధనమే నాణ్యమైన పరీక్షకు నాణెము గిరగిర తిరుగుతు ధర్మాధర్మములను తిప్పుతూ,ముత్తునాథను మనసును చిత్తుచేస్తున్నది. ధర్మము తాను కాసేపు శివాజ్ఞగా పక్కకు తప్పుకోవాలనుకున్నదేమో,అదేపనిగా అధర్మము ముత్తునాథన్ ఆశను తీర్చుకోమ్మని ఆకర్షిస్తున్నది. అంతే అనుకున్నదే తడవుగా, ఆహార్యము శివస్వరూపమైనది.రుద్రాక్షలను ధరించింది.విభూతి పుండ్రములను అలంకరించుకుంది.అంతా శివమే అంతు చిక్కిన తరువాత.అడుగులను అరి ఉన్న రాజ్యము వైపు కదుపుతున్నది.అన్నెము-పున్నెము ఎరుగని శివభక్తులు కదులుచున్న స్వరూపమునకు కైదండలు పెడుతున్నారు.కీర్తిస్తున్నారు.పరవశిస్తున్నారు. ఆంతర్యములోని జీవుడు అరిమర్దనమునకు ఆలోచనలను చేస్తున్నాడు.అత్యంత వినయమును ప్రదర్శిస్తూ నాయనారు భవనము వైపునకు అడుగులను కదుపుతున్నాడు. జీవిని అధర్మ ఆలోచనము.దేవునిది , అన్నమయ్య అన్నట్లుగా ఇందులో హీనాధికములసలే లేవు. అంతయును పరబ్రహ్మ స్వరూప స్వరూపమే.అవసరానుసారము పరమాత్మ వానిని విరుధ్ధములుగా ప్రకటిస్తూ భక్తిని -భక్తుని భాగ్యోపేతులను చేస్తాడు. మందిరములోనికి ప్రవేశించాలంటే మాయమాటలు చెప్పవలసినదే ముత్తునాథుడు.తానొక మహా శివయోగినని,శివతత్త్వ మర్మమును నాయనారుకు ఉపదేశించుతకు సివాజ్ఞగా వచ్చానని కల్లబొల్లి కబురులు చెప్పాడు ద్వారము దగ్గరనున్న ధాతన్ అను అంగరక్షకునితో. శివ స్వరూపమును సాదరముగా ఆహ్వానించాడు నాయనారు.సాదర మర్యాదలను నిర్వర్తించాడు.సేవా సౌభాగ్యమును ప్రసాదించమని వేడుకున్నాడు అందులకు ఆ కపటయోగి తాను వేదవిద్యా రహస్యములను ఏకాంతములో బోధించుటకు వచ్చితినని,ఉన్నతాసనమున కూర్చుండి,సేవాసక్తతతో తన కిందకూర్చుని యున్న నాయనరును కత్తితో పొడిచెను. ఎంతటి దారుణము.అడ్దగించుటకు రాబోతున్న ధాతన్ ను ఆపి ,పరమేశ్వర సంకల్పానుసారము జరుగుచున్న పని ఇది కనుక దీనిని అడ్దగించరాదు. అనుచు ధాతన్ ను పిలిచి,ప్రజలు దుఃఖముతో వీరికి కానిపని తలపెట్టుతారేమో.కనుక నీవు వీరిని సురక్షిత ప్రదేశమునకు చేర్చి రమ్మని ఆనతిచ్చెను. తన భార్యాపుత్రులను పిలిచి తన రాజ్యము శివమయమై శోభిల్లాలని,తాను శివనామస్మరణమును చేస్తూ,శివైక్యమునొందెను. నాయనారును ఆశీర్వదించిన ఆదిదేవుడు మనలనందరిని అనిశము కాపాడును గాక. ఏక బిల్వం శివార్పణం.

RUDRA PASUPATI NAYANARU

URUTTIRU PASUPATI NAYANAR తిరుతొండర్దొగై సనాతన వైదిక బ్రాహ్మణ కుటుంబమున తిరుతలయూరు నందు జన్మించారు.త్రికాలములందు తలలోతు -తిరుతలయూరు నందలి పార్వతీ శ్రీ బాలేశ్వర స్వామి పుష్కరిణీ తీర్థమునందు తలలోతు మునిగి రుద్రపారాయణను అదే నమ్మినవాని అర్చనగా నమకచమక పారాయణమును చేసేవాడు.భవ పాశములను తొలగించే పతి ని కొలిచేవాడు శివుడుగా -- నిద్రాహారములు దరిచేరుటకు ధైర్యము చేయలేకపోయేవి.అన్యమునకు స్థానము నాస్తి నాస్తి.శ్వాస మాత్రమే రుద్రనాయనారు అనుష్టానమునకు ఆలంబనగా ఉండేది. ఇక్కడ మనము కొంచము పరిశీలితే అనేకానేక జన్మల చక్రములలో నిరంతరముగా తిరుగుచున్న జీవునికి దాని నుండి విముక్తి లభిచాలంటే దానికంటే బలమైన శక్తి అవసరము.ఆ సక్తి సత్యమైనది-శుభప్రదమైనది-శాశ్వతమైనది అయితేనే తాత్కాలితను తొలగించగల సామర్థ్యతను కలిగియుంటుంది. మనకు పాశము-పశుపతి-పశువు అను మూటిని కనుక పరిగణిస్తే , పాశమును వేయగల/తీయగల సామర్థ్యము కలవాడు శాశ్వతుడు.పాశము శాశ్వతుని చేతిలో నున్నది కనుక అదియును శాశ్వతమే.కాకపోతే పశుపాశ బంధితుడు తన పూర్వజన్మల పుణ్య-పాప కర్మల అవశేషములను ముగించుకొనుటకై ,పునరపి జననం-పునరపి మరనం-పునరపి జనననీ కఠరే సయనం" అని శంకర భగవత్పాదులు సెలవిచ్చినట్లు ఉపాధి అను పాశముతో భగవతత్త్వమునకు-జీవనకృత్యమునకు ముడివేయబడి జన్మరాహిత్యమును పొందుటకు దయాంతరంగుడైన "పతి" చే మరొక్క అవకాశమును పొందుచున్నాడు. జీవన పరమార్థమును ఆకళింపు చేసికొనిన నాయనారు నమక-చమక పారాయనమును సంసారపు సాగరమును దాటించు నావగా భావించిన వాడు. ఆంతర్యమును అభివ్యక్తీకరించుటలో కూడా తన అనుష్టాన భంగిమను ఒక అద్భుత సందేశముగా చూపుతు మనలను అనుగ్రహిస్తున్నాడు పశుపతి రుద్రనాయనారు. ప్రతిజీవి సంసారమనే ప్రవాహమును ఈదలేక తలమునకలవుతుంటాడు.ఆ సాగరము చిక్కటి బురదతో పెక్కు మొసల్లతో కాలు తీసి,పైకివేసి,కదిలి వద్దామన్న విడిచిపెట్తక మనలను ఒడిసి పట్టుకుని ఉంటుంది. అటువంటి బురదతో నిండిన చెరువులో ఉన్నప్పటికిని పద్మము ఏ విధముగా దినపతి అయిన సూర్యకిరణముల సహాయముతో,తన పుట్టినిల్లైన బురదను ఏ మాత్రము అంటనీయక స్వచ్చముగా ఉంటుందో,సుగంధభరితమవుతుందో,అదే విధముగా తాను పుట్టిన /తనకు పుట్టినిల్లైన సంసార బంధములను పశుపతి కరుణ అనెడి కిరనముల ద్వార తన ఉపాధిని సంస్కార భరిత సుగంధ మయము చేసుకోవాలని తానొక నిదర్శనమై,నీలకంఠుని నిస్తుల కరుణను పొందెను.

MURKHA NAYANAR

మూర్ఖ నాయనారు ***************** ఈ నాయనారు అసలు పేరు మరుగున పడినప్పటికిని,జూద నిపుణుడు కనుక నర్సూదన్ నాయనారు అని అన్నదానమునకు సప్తవ్యసనములలో మొదటిదైన జూదమును ఆధారముగా చేసికొనిన వాడు కనుక మూర్ఖ నాయనారుగా ప్రసిధ్ధిపొందెను. తొండైనాడు లోని తిరువెర్కుడం లో జన్మించిన నాయనారు, " అన్నద్భవంతి భూతాని పర్జన్యాదన్న సంభవః యజ్ఞాద్భవతి పర్జన్యో యజ్ఞః కర్మ సముద్భవః" అన్న సిధ్ధాంత ప్రకారము, యజ్ఞము చేత వర్షము వర్షము వలన అన్నము అన్నము వలన సమస్త ప్రాణకోటి ఏర్పడును. అన్నం అంటె అన్నమయకోశ శరీరముగా మనము భావించుకోవాలి. అంటే అణు-పరమాణు సముదాయమైన శరీరము. నాయనారు తన చిన్నతనము నుండి శివభక్తులను శివస్వరూప భావంతో సేవిస్తూ,వారికి మధురపదార్థములను అన్నముతో పాటు వడ్డిస్తూ,వారు తృప్తిగా తినిన తరువాతనే తాను భుజించేవాడు. అనవరతము ఆతంకములేకుండా దేనిని సాగనీయడు కదా ఆ సాంబశివుడు. హరుని ఆన దాటనంటూ నాయనారు సంపదలను హరించివేయసాగినది కాలము.ఉన్న వస్తువులన్నీ అమ్ముడుపోయి కిమ్మనకున్నాయి.అయినా ఏమాత్రము బాధపడకుండా, అన్నము పరబ్రహ్మ స్వరూపము. అన్నిదానములలో అన్నదానము మిన్న అన్న నమ్మకమును వీడక దానికి కావలిసిన సంపాదనకై ఉపాయమును ఆలోచించసాగినాడు నాయనారు. తనకి తెలిసినది ఒక్కటే.అదే జూదము.అది సప్త వ్యసనములలో మొదటిది. నాయనారు నల్ల సూదన్ గా గొప్ప జూదగాడుగా అప్పటికే పేరుపొందిఉన్నాడు.నల్ల సూదన్ కాలక్రమేణా నల్ సూదన్ గా/నర్ సూదన్ గా మార్పు చెందింది. అన్న సంతర్పనకు అన్యాయ మార్గమును ఎంచుకోక తనకు ఈశ్వర ప్రసాదితమైన జూదముపైన మనసును కేంద్రీకరించి మరింత సిధ్ధహస్తుడైనాడు. పందెము పై జూదము ఆడుట ప్రారంభించాడు.మొదటి ఆటను కావలియే ఓడి ప్రతిపక్షము వారికి మరింత ఆసక్తిని పెంపొందించేవాడు.వ్యామోహితులైన వారు పెద్ద పెద్ద మొత్తములను పందెముగా ఒడ్డి ,నాయనారుతో గెలువలేక సమర్పించి వెళ్లేవారు. అన్నదానము కోటి గోదానముల కన్న మిన్న యనుచు దారిని పోయే వారిని నయానో/భయానో ఒప్పించి జూదమాడుటకు కూర్చుండపెట్తేవాడు.వారిని చిత్తు చిత్తుగా ఓడించి వారిదగ్గర నున్న పైకమును మొత్తము లాగివేసుకొని ఆ ధనము మొత్తము శివభక్తుల అన్న సంతర్పణలకే వినియోగించేవాడు. తన స్వార్థమునకు అసలు ఉపయోగించేవాడు కాదు. కామేశుని పరీక్ష మరి కొంత పదునెక్కి గ్రామములో ఎవ్వరును జూదమాడుటకు (నాయనారుతో) రాకుండాచేసినది. ధర్మము తప్పని నాయనారు అన్నసంతర్పణమును అంతరాయమును కలిగించుటకు ఇష్టపడక తన మకామును కుంభకోణమునకు మార్చాడు.ఆ ఊరి ప్రజలను సైతము జూదములో గెలిచి అన్న సంతర్పనమును నిరాటంకముగా సాగించాడు. చేసేది ఈశ్వరారాధనా.ఈశ్వరభక్తులను ఈశ్వరులుగా భావిస్తూ పరమానందముతో,పరమ భక్తితో చేయు అన్న సంతర్పణము. కాని,అన్న సంతర్పనమునలు ఆధారమైనది అభ్యంతరకరమైన జూద సంపాదన. ఇది పాపమా/పుణ్యమా అను ధర్మ సంకటము. సమాధానము తోచని సందేహము. నిష్కల్మష భక్తి నిధనపతిని మెప్పించినది.నిర్వాణమును ఇప్పించినది. జూదగాడిని మెచ్చిన వేదపురీశ్వరుడు నాయనారును కటాక్షించి,శిలారూపములో తన దగ్గర నిలుపుకున్నాడు.