విరించి దీర్ఘాయుః భవతు భవతాం తత్పర శిరః
చతుష్కం సంరక్షం స ఖలు భువి దైన్యం లిఖితవాన్
విచారః కోవా మం విశద కృపయా పాతి శివతే
కటాక్ష వ్యాపారః స్వయ మపిచ దీనావన పరః
విధిలిపిం కిం న హరసి అని వేదనలో స్వామి అశక్తుదనో.ఉపేక్షచేయుచున్నాడనిన శంకరులు,భక్తునకు దిశానిర్దేశము చేస్తూ,కఠినముగా కనిపిస్తున్న పరిస్థితులే కారుణ్యప్రదములుగా ఏ విధముగా స్వామిచే స్పురింపచేయగలవో ప్రస్తుత శ్లోకములో వివరిస్తున్నారు.
మనసు అతిచంచలము.అప్పుడప్పుడు కాచేవారినే నిందిస్తుంది తరువాత నిజమును గ్రహిస్తుంది.
హే విభో-జగద్రక్షకా
తే కటాక్షవ్యాపార-నీకృపాకటాక్ష ప్రసరణముచే
మాం-నన్ను
పాతుం-రక్షించుము.
నేను పాహి పాహి అని ప్రర్థిస్తాను.నీవు పాతుం పాతుం అంటు రక్షిస్తాఉ.
శివా,నన్నే కాదు,నా నుదుటను దీనావస్థను లిఖించిన ఆ బ్రహ్మను సైతము రక్షించుము.కినికి తలలను తీసివేయకుము.
శిరః చతుష్టం సమ్రక్యం-నాలుగు తలలను వాటి పనులను చేసుకోనిమ్ము.
నేను ఆయన వ్రాతను నిందించానని ఆయనపై ఆగ్రహించకుము.
బహిశా స్వార్థము తనరూపును మార్చుకుని పరమార్థమును చేరే ప్రయత్నమేమో.
దీర్ఘాయుం భవతు భవతా
నీ అనుగ్రహముతో దీర్ఘాయువుగా బ్రహ్మ విరాజిల్లునుగాక.
నేనిన్నాళ్ళు దురవస్థగా భావించిన ఆ విధిలిపి యేగా కదా నీ పాదసేవ సౌభాగ్యమునకు కారణమైనది.కఠినముగా కనిపించినప్పటికిని కరుణను వర్షిస్తున్నది.
నీ కనుసన్నలలో నున్న నాకు
విచారం కోవ? విచారమెందులకు అని తనను తాను సమాధానపరచుకున్నారు సంతృప్తితో శంకరులు.
సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.
