ALO REMBAVAAY-13

 

పదమూడవ పాశురం

****************

పుళ్ళిన్వాయ్ కీండానై ప్పొల్లా అరక్కనై

క్కిళ్ళి క్కళైందానై క్కీర్తిమై పాడిప్పోయ్

పిళ్ళైగళ్ ఎల్లారుం పావై క్కళం పుక్కార్

వెళ్ళి ఎళుందు వ్యాళంఉరంగిట్రు

పుళ్ళుం శిలంబినకాణ్! పోదరికణ్ణినాయ్!

కుళ్లక్కుళిర క్కుడైందే నీరాడాదే

పళ్ళికిడత్తియో? పావాయ్! నీ నన్నాళాల్

కళ్ళం తవిరందు కలందేలో రెంబావాయ్.

 ఓం నమో భగవయే వాసుదేవాయ నమః.

 ****************************

  ఈ పాశురములో గోదమ్మ మనకు నాలుగు విషయములను ప్రస్తావిస్తూ,వాటి ప్రాముఖ్యతను వివరిస్తున్నది.

  మొదటిది-ఇంద్రియ దుర్వినియోగము-దాని ఫలితములు

 రెండవది-ఉషోదయ ప్రాముఖ్యత.

మూడవది-భూమానందము.

 నాల్గవది-శబరి గొప్పతనము.

  తల్లి బకాసురవధను కీర్తిస్తున్నట్లుగా పాశురమును ప్రారంభిస్తోంది.

 పిళ్లైగళై-గోపికలందరు,

 (సంతోషముగా)

 పొల్లా-మాయావి యైన,

 అరక్కన్-అసురుని,అందున పక్షిరూపముగా తన కామరూప శక్తితో వచ్చిన వానిని,

 పుళ్ళన్-కొంగరూపముతో,అదియును అందమైన తెల్లని కొంగరూపముతో ఖదిరి వనమున ప్రవేశించిన వానిని,

కీండానై-వాడి నోటిని/ముక్కును విభజించి/చీల్చి,

 కళందునె-సంహరించిన వానిని,

 కీర్తిస్తూ,

పిళ్ళైగళుం-పిల్లలందరు గుంపుగా/గోపికలందరును కలిసి,

పావైక్కళం-నోము జరుపుకొనుచున్న ప్రదేశమునకు,

 పొక్కుర్-ప్రవేశించిరి అని గోపికతో(మనతో) చెప్పుచున్నది.

   ఈ సన్నివేశము స్వామి దుష్ట శిక్షణ-శిష్ట రక్షణకు ఒక చక్కని ఉదాహరణము.

   భావ మాలిన్యముతో నిండిన బాహ్య సౌందర్యముతో అసురుడు అక్కడికి ప్రవేశించినాడు.గోపబాలురు ఆ అందమైన కొంగను చూచుటకు వచ్చి,దానిని చూస్తూ ఆనందిస్తున్నారు.

   కాని ఆ కొంగ తనకు ఎరగా బాలకృష్ణుని నిర్ణయించుకొని,వానికై ఎదురుచూస్తున్నది.ఇది దాని జిహ్వ చాపల్యమునకు-ఇంద్రియ దుర్వినియోగమునకు సంకేతము.

  స్వామి దాని జిహ్వేంద్రియమును సంస్కరించాలనుకొన్నాడు.దాని కోరికను తీరుస్తూ ఎరగా దాని నోటిలోనికి ప్రవేశించాడు.దానిని పవిత్రము చేశాడు.సమీపించాడు.సంహరించాడు.ధర్మ సంరక్షకునిగా సంకీర్తింపబడుతున్నాడు.

 రెండవ సంకేతమును గురు-శుక్ర గ్రహ గమనములతో సంకేతించినది తల్లి.అదియే,

 వ్యాళం ఉరంగిట్రు-రేచుక్క అస్తమించినది.చీకటి అనే అజ్ఞానము తొలగి పోయినది.

  దానికి కారణము,

  వెళ్ళం ఎళుంది-పగటి చుక్క ఉదయించిగానేఉషోదయము కాగానే దాని ధాటికి తట్టుకొనలేక చీకటి/అజ్ఞానము కనుమరుగైనది.

 నాస్తికత్వమును తొలగించి పరమాత్మ తత్త్వమును ప్రజ్వలింపచేసినది.

 మూడవది ఈ గోపిక నేత్రముల ప్రత్యేకతను మూడు విశేషణములతో వివరించినది తల్లి.అవి

" పోదరిక్ కణ్ణినాయ్"

-అని సంబోధించినది.

 1. ఈమె కన్నులు పద్మములవలె జ్ఞానసంకేతములై వానిలో పూర్తిగా పరమాత్మను నింపుకున్నవి.స్వామి రూపమును అనుభవించుచున్నవి.నామమును కీర్తించుచున్నవి.గుణ వైభవమును అర్థము చేసుకొనుచున్నవి.పూర్తిగా తమకే సొంతము చేసుకొనుచున్నవి.

   ఏవిధముగా అంటే,

 2. ఈమె కన్నులు లేడి కన్నుల వంటివి.అతి శీఘ్రముగా చలించకలిగినవి.ఒకవేళ స్వామి తనను వీడి అటు-ఇటు కదలచూసినను నేత్రములు వేగముగా కదులుతూ సాగిపోనీయుట లేదు.

 ఆ హరిణేక్షణ హరిని తన కన్నులలో బంధించి ఏమిచేయుచున్నదంటే,

 3. ఆ గోపిక కన్నులు తుమ్మెదల వంటివి కనుక ఆమె తన నేత్రములతో శ్రీకృష్ణుని మధురామృతమును తనివి తీరా గ్రోలుతూ ( తానొక్కతియె గ్రోలుతూ) తమకమును వీడక తన్మయ స్థితులో నుండి,కన్నులను తెరువకున్నది.

 కనుకనే తోటి చెలులు/గోపికలు ఇవి,

  నన్నానాళ్-పవిత్రమైన రోజులు,

 తెల్లవారుచున్నదను సంకేతముగా,

పుళ్ళుం శిలంబిన-పక్షులు కూయుచున్నవి చూడు ,లేచి,

  కుళ్ళక్-కుళరక్-కుడైందే-నీరాడాదే,

 చల్లని యమునా జలములలో మునిగి,స్నానమాచరించి,మాతోనోమునకు రామ్మా అని మేము నిన్ను మేల్కొలుపుచున్నను, నీవు,

 పళ్ళిక్ కిడత్తియో-పానుపును వీడలేకయున్నావు.నీవు నిజముగా నిద్రించుట లేదని మాకు తెలుసు.

కళ్ళం తవిరిందు-కావాలని నిద్రను నటిస్తున్నావు అని గోపికలు అనగానే,

       గోదమ్మ గోపికలోని స్వార్థనైజమును తొలగించాలని రామాయణములోని " శబరి" ఔన్నత్యమును వివరించినదట.నిస్స్వార్థముగా ఎన్నో యుగములు శ్రీరామునికై వేచిన శబరి స్వామి తన దగ్గరకు వచ్చిన సమయమున పండ్లను ఆరగింపు చేసి తిరిగిపంపించివేసినది కాని తన దగ్గరనే ఉండిపొమ్మని కోరలేదు.జగత్కళ్యాణమూర్తిని జగములన్నీ పొందవలెను కాని మనము మాత్రమేకాదు అని,వీరు స్వామి కళ్యాణగుణగణములలో స్నానమాడాలనుకొనుచున్నారు.వారి ముచ్చటను మనమందరము కలిసి వ్రతముగా నెరవేర్చుకొందామంటు ఆ గోపికను తమతో నోమునకు తీసుకుని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనముకూడ మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

.