ధ్యాయేత్ ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-01
*******************************
హోరెత్తిన సముద్రపు అలల వలె అరసెకను ఆగకుండా,నాలో ఆలోచనలు జోరు మీద ఉన్నాయి.
నన్ను నేను చూసుకుంటుంటే దూసుకుని వస్తున్నాయి.
ఎంత విచిత్రము ఈ మానవ ఉపాధి?ఉపాధి.
ఒక బొట్టుగా తల్లిగర్భము లోనికి పవేశించి,బుడగగా మారి,ఎన్నో సంఘర్షణలను ఎదురుకుంటూ,క్రమక్రమముగా ఒక ఉపాధిని(రూపును) సంతరించుకుని,ఒకేఒక శబ్దమును (ఏడుపును) మాత్రము తనతో వెంటబెట్టుకుని వస్తుంది ఏదో సాధించేయాలని,ఎందరో తనను మెచ్చుకోవాలని ఎలా సాధించాలో ఏ కోశానలేని ఆశలరాశియై.
వెన్నెముక అడ్దముగానే ఉండి,తాను నిలబడలేదు.పొరలతో కప్పియున్న కనులు వేనిని సరిగా చూడలేవు.మలమూత్ర విసర్జనలలోనే కదలలేక-మెదలలేక మలినపడుతు-మథనపడుతూ.అసహ్యమైనా-అసహనమైనా.
ఏమి చూసుకొని దానికంత ఉత్సాహము?
అమ్మను పిలవాలన్నా-అనుకున్నవి చేయాలన్నా దానికున్న ఒకేఒక ఆయుధము-ఆసరా ఏడుపు ఒక్కటే.
గమ్మత్తు.దీనిపై ఎవరు ఎపుడు ఏ మంత్రము వేస్తారో కాని,ఇంద్రియములతో సందడి మొదలు పెడుతుంది మెల్లమెల్లగా.
పొరలు వీడిన కన్నులు అన్నింటిని చూస్తూ ఆనందించడం మొదలుపెడతాయి చెవులు అమ్మ జోలకై ఎదురుచూస్తుంటాయి.జిహ్వ కొత్తరుచులను పరిచయం చేసుకుంటుంది.ముక్కు నిక్కచ్చిగ మలమూత్రములకు దూరము జరుగమంటుంది.స్పర్శ అమ్మ ఎవరో/అన్యులెవరో ఇట్టే గుర్తుపడుతుంది.
పాకుతు-పడుతు-లేస్తు,తప్పటడుగులు వేస్తూ కప్పబడియున్న దారులను వెతుకుతుంది.
ఇదే అదనుగా గుణములు అనుగుణముగా అనిపిస్తూనే,అసలు ఆటను ప్రారంభిస్తాయి.
ఇంతవరకు బాగానే ఉంది.అలాగే నా సందేహముకూడా కప్పబడియున్న పరిష్కారమును వెతకాలనుకుంటుంది.అదేకదా చిక్కు.
ఈ ఇంద్రియ వైభవము-గుణ స్నేహితము
నా స్వంతమేనా?
లేక సమయ-సందర్భానుసారముగా ఎవరిచేతనైన తగినంత మోతాదులలో తరలింపబడుతున్నాడా?
నా స్వంతమే అనుకోండి కాసేపు-అయితే నేను వాటిని నాతో పాటే,నావెంట ఎందుకు తెచ్చుకోవటములేదు? వాటంతట అవి వచ్చి నన్ను చేరేదాకా ఎందుకు అవస్థలు పడుతు నిరీక్షిస్తున్నాను?
తలెత్తిచూసే సరికి పండిన జుట్టు-ఎండిన పతుతో కర్రను తన నడకకు ఆసరగా,కళ్ళజోడును తన చూపుకు తోడుగా తీసుకుని వస్తూ,
మరిన్ని సందేహములను నాకు అందిస్తూ కనిపించాడు.
సర్వం పరమేశ్వర పాదారవిందార్పణమస్తు.
కరుణ కొనసాగుతుంది.
No comments:
Post a Comment