శ్లో : సారూప్యం తవ పూజనే శివ మహా-దేవేతి సంకీర్తనే
సామీప్యం శివ భక్తి-ధుర్య-జనతా-సాంగత్య- సంభాషణే
సాలోక్యం చ చరాచరాత్మక-తను-ధ్యానే భవానీ-పతే
సాయుజ్యం మమ సిద్ధమ్-అత్ర భవతి స్వామిన్ కృతార్థోస్మ్యహమ్ 28
కరస్థే హేమాద్రి స్లోకములో స్వామి సంపదప్రదుడని కీర్తిస్తు,ప్రస్తుత శ్లోకములో నాలుగు విధములైన ముక్తి రూపములుగా పరమేశ్వరానుగ్రహమును ప్రస్తుతిస్తూ,వాటిలో మూడింటిని సాకార ముక్తిగాను,అవి పొంది తాను కృతార్థుడనైనానని,సాయుజ్యము గురించి స్వామికే వదిలివేస్తున్నానని కృతార్థను తెలియచేస్తున్నారు.
ఇక్కడ మనమొక విషయమును గమనించాలి.ఏ రూపమో తెలుసుకోలైని మనసు కన్ను అనే ఇంద్రియమును చేరి రూపమును స్వీకరిస్తుంది.అదే పరమేశుని రూపమును ఊహించుకొని దర్శించినప్పుడు దానికి సర్వోపచారములను చేస్తూ సంతసిస్తుంటుంది.దీనిని మనము సారూప్య భక్తిగా భావించవచ్చును.
అంతటితో తృప్తి చెందక మనసు వాగింద్రియమును కూడి సంకీర్తనగా మారి ఆ స్వరూప సమీపమును చేరుతుంది.లేదా ఆ స్వరూపమునకు దగ్గరగా తానున్నానని భావిస్తుంది.
అదే మనసు చెవి అనే ఇంద్రియమును కూడి శ్రవనానందమును పొందుతుది.
సామీప్యమును అందించగలశక్తిని మనసుకు స్పర్శ అందిస్తుంది.
స్వరూపమును చూడగలుగుతోంది.సంకీర్తనమును చేఊగలుగుతోంది.సామీప్యమును చేరగలుగుతుంది.కట్టలు తెంచిన అనుగ్రహము నెట్టుకొస్తున్నదా అన్నట్లు ,స్వస్వరూపముగా పరమాత్మను భావించుచున్న మనస్సు,తన అభిప్రాయమును మార్చుకుని సర్వస్వరూపముగా చూడగలుగుతున్నది.కీర్తించగలుగుతున్నది.స్పర్శను పొందగలుగుతున్నది.అంటే పరమేశ్వరుడు చిత్శక్తిగా నున సకలమునందు తాను కూడా ఉన్నానన్న భావనను కలిగిస్తున్నది.
ఈ మూడు భావములను జీవుడు సశరీరముగానే పొందగలుగుతున్నాడు.
అంతే,అంటే
సాలోక్యము అన్నది మరెక్కడో లేదు.దానిలోనే మనమున్నామన్నమాట.
పరమేశ్వరా నీ తత్త్వమును స్వరూప-స్వభావములను-సాక్షాత్కైంపచేసిన నీ ఆనుగ్రహమే కాదా నాకు నీ సాయుజ్యము.
ఒకవేళ ఇప్పుడు నేను పొందుచున్నది సాయుజ్యము కాదనుకొందాము.అది నీ కనుసన్నలలోనిదే కదా.
దర్శన కుతూహలమును పెంచి,దర్శింపచేయుచున్న నీ విభవమునకు సర్వదా కృతజ్ఞుడను.
సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.
No comments:
Post a Comment