KADAA TVAAM PASYAEYAM-18

 

  కదా   త్వాం  పశ్యేయం_18

  *************************

 "జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయనశ్రోతైః అహం ప్రార్థితం

  నమామి భగవత్ పాదం  శంకరం లోకశంకరం."

 ",ప్రభు!  త్వం దీనానాం ఖలు పరమ బంధుః పశుపతే

   ప్రముఖ్యోహం తేషామపి కిముత బంధుత్వ మనయోః

  త్వయైవ క్షంతవ్య "శివ"' మత్ అపరాధశ్చ సకలాః 

  ప్రయత్నాత్  కర్తవ్యం మదవనయం బంధుసరణిః"

 నేను పశువును.నువ్వు పశుపతివి.మనిద్దరికి మధ్యన జగత్పిత-జగత్ పుత్ర బంధమున్నది అన్న విషయము లోకవిదితమే.

 కాని ఆ బంధము సమ్యక్ బంధము.సంపూర్ణ బంధము.

 అందులో నన్ను వీక్షించుట-నా తప్పులను క్షమించుట-నన్ను రక్షించుట అన్న మూడు విషయములు దాగిఉన్నవికదా .వానిని లోకవిదితముచేయుటకు మనది కేవల బంధముకాదని-సంబంధమని ,సదాశివుని కీర్తిస్తూ ,ఈ నాటి బిల్వార్చనమును ప్రారంభించుకుందాము.

 " ఓం నమః శివాయ."

  త్వరగా నడవవయ్యా శంకరయ్యా.నేను ఈ దొంగను అక్కడనున్న కార్యకర్తకు అప్పగించాలి.అసలే రద్దీగా ఉంటుంది.పైగా ఇతని అవలక్షణముల జాబితాను వల్లించాలి.ఆయనకునచ్చితేనే స్వామి దగ్గరకు అనుమతిస్తాడు.లేకపోతే మళ్ళీ సంవత్సరము జాతరకు తీసుకు రమ్మంటాడు.

  అనగానే "అవలక్షణములా" ఆశ్చర్యముగా అడిగాడు శంకరయ్యా  ఆ పెద్దమనిషిని.

 అవునయ్యా బాబు క్రిందటి సంవత్సరం ఒకతను అప్పటి కార్యకర్తతో,

 తనతో నున్న వ్యక్తిని చూపిస్తూ,

 "అసారే  సంసారే నిజభజనదూరే" అనగానే ,మెల్లగా మారతాడులే అని వెనక్కి పంపించేశాడు.

  మరొకవ్యక్తి,

 'దురాశా భూయిష్టే దురధిపగృహద్వార ఘటకే  "

 ఇంటి ముందర నిల్చున్నందుకేనా,తిరిగి వెళ్ళిపోతాడులే అన్నాడు.

  అంత కష్టమా అక్కడ మనకు అనుమతి దొరకటము అని అడిగాడు శంకరయ్య.

 అదేకదా! నేను చెప్పేది.గతసంవత్సరము వాళ్ళే కాకుండా ప్రస్తుతము వాళ్ళు ఎంతోమంది.

 పాహి-పాహి పరమేశ్వరా-

 హర హర మహాదేవ శంభో

 మహేశా-పాపవినాశ

 అన్యథా శరణ నాస్తి..

   అంటూ శరణుఘోషలు మంగళవాయిద్యములవలె మారుమ్రోగుతున్నాయి.

  దర్శనమునకై వచ్చినవారిని వరుస క్రమములో నిలబెడుతున్నాడొకప్రమథుడు.

 స్వామి సన్నిధిని ఎలా ప్రవర్తించాలో తెలియచేస్తున్నాడొక ప్రమథుడు.

 మరొక వ్యక్తి అసహనముగా,

 ఏమయ్యా ! ఎన్నాళ్లు పడుతుంది మీ స్వామికి నాకోరికను మన్నించడానికి? ఎందుకు జాప్యము చేస్తున్నాడు? చేయటము చేతకాకనా అంటే,

 బ్రహ్మ ఐదో తల అప్రయత్నముగా గిల్లివేశాడు కదా   అపరాథము చేశాదని.

 అయినా నేనేమైనా అసాధ్యమైన కోరికనుకోరానా,అంటూ,

 "నిత్యం స్వ ఉదరపోషణాయ సకలాన్ ఉద్దిశ్య విత్తాశయా వ్యర్థంపర్యటనంకరోమి"

 ఎంతసేపు చిన్ని నా పొట్టకు శ్రీరామ రక్ష అనుకుంటూ,దానికి కావలిసిన విత్తమువైపు పరుగులు తీస్తున్నానయ్యా" కాస్త వాటిని ఆపు అని అడిగాను.రేపురా-మాపురా అంటున్నాడు ఆ మహాదేవుడు అని దబాయిస్తున్నాడు.

 ఎందుకలాచేస్తున్నాడు? ఆ మహాదేవుడు అర్థంకాక అడిగాడు శంకరయ్య.

 కొందరు మహాదేవుడంటుంటే మరికొందరు మాయదేవుడంటారు.

 కొందరు నమ్ముతారు.మరికొందరు నమ్ముతున్నట్లు నటిస్తారు,

 కొందరు స్వామి అంటే భయపడతారు మరికొందరు భయమును నటిస్తారు.

 కొందరు అర్థిస్తారు మరికొందరు అర్థిస్తున్నట్లు నటిస్తారు.

 నటిస్తారా అంటూ,

 తనపరిస్థితిని తలచుకున్నాడు.తాను సైతము నిందించిన వాడేగా స్వామిని.ఇప్పుడు మాత్రం నిజమెంతో నిశితంగా పరిశీలించాలన్న తలపును  తరిమివేయలేదుగా.ఇంకా  నాలో తచ్చాడుతూనే ఉందిగా....

 ఎందుకంటారంటారేమిటండి.ఏకాగ్రత ఏదీ?చిత్తశుద్ధి ఏది? "ఈయనకు తమాషాగా ఉంది ఈశ్వరానుగ్రహము."

 మనస్పూర్తిగా నమ్మి వేడుకుంటే మహాదేవుడు  

  మన్నించ ...క ఉంటాడా....

 ఇంతలో తనతో పాటుగా ఒక గోమాతను తోలుకుని వస్తూ,పరమేశ్వరా నీ పాదపద్మములనే గోశాల యందు దీనిని కట్టనిమ్ము.ఈ తల్లి  నిరంతరము ఆనందామృతమనే క్షీరధారలను అనుగ్రహించగలది.అని వేడుకుంటున్నాడు.

 'అమితముదమృతం ముహుః దుహంతీం

  విమల భవత్పద గోష్ఠమా వసంతీం

  సదయ పశుపతే సు పుణ్యపాకాం

  మమః పరిపాలయ భక్తిధేనుం ఏకాం."

 అంటే పాదాలను సేవిస్తూ,ఆనందించాలనుకుంటున్నాడా అతను.

 పైగా గోశాల-గోక్షీరము-అంటున్నాడు .......

  చెదరని భక్తిని అనుగ్రహించమంటున్నాడు.మళ్ళీ మాయలోపడితే మహేశ్వరుని మరచిపోతానేమో నన్న భయముతో, తన  భక్తి అనే ఆవును,తనను పాలించమని,ప్రార్థించుచున్నాడు.

 స్వామి ఒప్పుకుంటాడా/కాదని తప్పుకుంటాడా శంకరయ్య ?నువ్వేమనుకుంటున్నావు,?

 అని అడగగానే ,అంతర్మథనం ఆరంభమయినద శంకరయ్యలో.

  అనుగ్రహం వర్షించ సాగింది ఆ ప్రాంగణములో.

   కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం)

  

  

  

  

KADAA TVAAM PASYAEYAM-17

 

 

  కదా    త్వాం పస్యేయం-17

  *************************

 " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం  ప్రార్థితం

   నమామి  భగవత్పాదం  శంకరం  లోకశంకరం."

 "రోదస్తోయహృతః శ్రమేణ పథికశ్చాయాం తరోర్వృష్టితో

  భీతః స్వస్థగృహం గృహస్థమతిథిం దీనః  ప్రభుం

  దీపం సంతమసాకులశ్చ శిఖినం శీతావృతస్థం తథౌ

  చేతః సర్వపాపహం వ్రజసుఖం శంభోపదాంభోరుహం." 

  

   ఏవిధముగా నీటి ప్రవాహములో మునిగిపోతున్న వానికి దుంగ ఆధారమవుతుందో,అలిసిపోయినబాటసారికి వృక్షము ఆశ్రయమవుతుందో,జడివానలో తడుస్తున్న వానికి స్వగృహం సంరక్షణమును ఇస్తుందో,చీకటులను తొలగించి,దీపము ప్రకాశమును ఇస్తుందో,అదే సాపేక్షతానుసారముగా ,నా మనసు చుట్టుముట్టిన భయములను మహేశ పాదపద్మములు తొలగించునుగాక అన్న గట్టినమ్మకముతో త్రికరణ శుద్ధిగా పాదనమస్కారమును చేస్తూ,ఈనాటి బిల్వార్చనమును ప్రారంభిద్దాము.

  ఈనాటి శంకరయ్య గమ్యము కొరకు పయనిస్తున్న పథికుడు/బాటసారి.స్వామి  కరుణ ఆయనకు దేనిని  ఆశ్రయముగా అందిస్తుందో,ఏ సంఘటనము ద్వారా భక్తిని పెంపొందింపచేస్తుందో,ఏ విధముగా మార్గబంధువై సహాయపడుతుందో తెలుసుకునే ప్రయత్నమును చేస్తాను.శివోహం.

 ఆ  మార్గమంతా కళకళలాడుతోంది.ఒకటే భక్తుల సండడి.బిల్వపత్రాలు,పులిచర్మాలు,ఆకాశగంగ పాత్రలు,విభూతి గుండలు ,

 శివోహం శివోహం అంటూ శివనామ స్మరణములు.

  

  చటుక్కున బాహ్యస్మృతికలిగి శంకరయ్య పక్కనున్న పెద్దమనిషితో ,మర్యాదగా 

 అయ్యా మనమెక్కడ ఉన్నాము.ఈ రోజు ఇంత హడావిడిగా ఉండుటకు కారణమేమిటి?అని ప్రశ్నించాడు.

  దానికి ఆ పెద్ద మనిషి ఈ ప్రాంతము నంజనగూడు సమీపములో గల "కల్లన్న మూలై" కి అతి దగ్గరకో ఉన్నాము.

 ఈ రోజు మా దొర,మా తండ్రి,మా సకలము,మా సర్వము అయిన "కాట్రేడు దొర" మా ప్రాంతపు వారిని  అనుగ్రహించిన రోజు.

 కొంచము సేపయితే ఆ చెట్టుదగ్గరకు చేరుకుంటాము అన్నాడు.

  కాట్రేడు..కాట్రేడు...నసుగుతున్నాడు శంకరయ్య,

 అవునండి! మీరు విన్నది ఆ నామమే.మీ భాషలో "శ్మశాన రాజు" కాశి విశ్వేశ్వరుడు"

  అయినా ఎవరమైనా చివరకు అక్కడికి వెళ్ళవలసిన వారమేకదా.అన్నాడు భక్తిగా.

 ఈ సారి కొంచము పరిశీలనగా చూశాడు శంకరయ్య ఆ పెద్దమనిషి వంక.

 ఆయన మరొక వ్యక్తిని తాళ్ళతో బంధించి తీసుకుని వెళుతున్నాడు.ఆ బంధించిన వ్యక్తి గురించి అడగబోతు,ఆగిపోయాడు శంకరయ్య.

 దానిని గమనించిన ఆ  పెద్దమనిషి,

 "అడుగు అడుగు శివమే-అణువు అణువు శివమే"అనుకుంతూ, 

 వీడు "స్తేనానాం" విభాగానికి చెందిన దొంగ.అనగానే,

 శంకరయ్య  అంటే,అన్నాడు అర్థంకాక.

 అంటే ఎవ్వరికి అనుమానం రాకుండా/రహస్యంగా దొంగతనం చేయడం  వీడి అలవాటు.మా ఊరిపెద్దలు వీడికి ఎంతో  నచ్చచెప్పారు.వినకపోతే నిర్బంధించారు.

 అయినావీడు తన పద్ధతిని మార్చుకోలేదు.

 అందుకే నాతో జాతరకు వీడిని పంపుతున్నారు.

   అప్పుడు మానేస్తాడా ?మారిపోతాడా?

 ఆశ్చర్యముగా అడిగాడు శంకరయ్య.

 అక్కడ తస్కరణాం పతి/అసలైనదొంగల నాయకుడుంటాడుగా. 

 వాడు వీడిలోని దొంగబుద్ధిని తొలగించివేస్తాడట.పైగా,

 " శివ శాసనము శిలాశాసనము" అని వాడిని సంస్కరిస్తాడట.

 అసలు ఆ జాతర చేసేది కూడా కల్లన్న అన్న దొంగ కొరకేనట.

 ఆ ముందు కూడా మీలాగేనే ఇద్దరు వెళుతున్నారు. వాళ్ళు, ఆగాడు.

 ఓ వాళ్ళా ! వాళ్ళలో కూడ ఒకడు దొంగనే.కాని"స్థాయూనాం" విభాగానికిచెందినవాడు.

 అలాఅశ్చర్యపోకండి.

 వాడు ప్రభువును సేవిస్తున్నట్లు నటిస్తూ,సంపదలను దోచుకుంటాడు.

 మన వెనకవస్తున్న వాళ్ళు అన్నాడు వెనకకు తిరిగి.

 వాళ్ళు "ఊష్ణతాం"విభాగమునకు చెందినదొంగ.

 ప్రభువునకు ఈయవలసిన పంటలను/ధాన్యమును ఈయకుండా దాచుకుంటున్నాడు.

ముందర ఎందరో వెళుతున్నారు.మన వెనకాలేందరో వస్తున్నారు.

 అంతే.అంటే ఇలా ఎంతమంది దొంగలు వస్తున్నారు  అక్కడికి?

  ఆత్రంగా అడిగాడు శంకరయ్య.

 ఇంకా,

 రాత్రి పూట కత్తిపట్టుకుని  తిరిగే "ప్రకృంతానాం" విభాగము వాళ్ళు,కొండలలో తిరిగే "కులుంచానాం" విభాగము వాళ్ళు ,ఇంకాఎం దరెందరో మొండి దొంగలను ఈ జాతరకు పంపించి,సరిచేయించుకుంటారట ఆ తస్కరాణాం పతి మాటలతో.

  అంటే వీళ్ళను మార్చే ఆయన కూడా దొంగ..దొంగ..దొంగ..నేనా...నసుగుతున్నాడు శంకరయ్య.

 అలా మెల్లగా చెబుతారేంటి బాబు.పెద్ద దొంగ.

 కాని పేరులు మాత్రము,

 భవహరుడు,పురహరుడు,తిమిర హరుడు,అంటూ బహు గొప్పగా ఉంటాయి లెండి.

 అలా చెబుతూనే    తన  వశముకాని మనసు పరవశుని చేస్తుంటే,

 " మనసా చరితం వదామి శంభో

   రహముద్యోగ విధాసు తే ప్రసక్తః

   మనసాకృతిమీశ్వరస్య సేవే

   శిరసాచైవ సదాశివం నమామి"

  అప్రయత్నముగా శంకరయ్య కంఠము తాను జతకలిపి పరవశిస్తోంది.చిత్త చోరుడు చిత్రాలను ప్రారంభించాడు.

 కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం)

 

KADAA TVAAM PASYAEYAM-16

         కదా త్వాంపశ్యేయం-16 ******************* " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోకశంకరం" " ఆద్యావిద్యా హృద్గతా నిర్గత ఆసీత్ విద్యాహృద్వా హృద్గతా త్వత్ ప్రసాదాత్ సేవే నిత్యం శ్రీకరం త్వత్ పదాబ్జాం భావే ముక్తే భాజనం రాజమౌళి" ఆదినుండి నాలో నిలిచిన అవిద్య తొలగిపోయినది నీ కరుణతో.సుజ్ఞానము కలిగే శుభసూచకములు గోచరించుచున్నవి.నష్టో మోహః సద్గతి కదా లబ్ధ్వా? ఆ అశుతోషుని, శంకరయ్యతోపాటు,మన మనోఫలకముపై స్థిరముగా నిలుపుకుని, ఈ నాటిబిల్వార్చనమును ప్రారంభిద్దాము. అద్భుతమైన శివుని కరుణ కొంచము కొంచము అర్థమవుతోంది పరమార్థము వైపునకు పయనమును సూచిస్తూ. " ఓం నమః శివాయ" సద్దుమణుగుతున్న శంకరయ్య ఆలోచనలు పూర్వభావములను రద్దుచేస్తున్నాయి.పెద్దవవుతున్న కొత్త ఆలోచనలు వాస్తవమును తెలుపుటకు సిద్ధమవుతున్నాయి. అది పద చలనమో-ప్రదక్షిణమో తెలియని స్థితిలో నున్న శంకరయ్యను ఒక విచిత్రదృశ్యము కట్టిపదవేసినది. శివయ్య లేడు.గిరిజలేదు.గురువుగారు లేరు.తాతగారు లేరు.బాలుడు లేడు.తుమ్మెదలు లేవు.పక్షులు లేవు.నెమలి లేదు.తెరమరుగవుతూ,కొత్త అంకమునకు రంగము సిద్ధము చేసినవి. అంతా ఈశ్వరేఛ్చ. " కరోమి యత్ తత్ శంభో తవారాధనం" అంటూ వేదిక సిద్ధమయింది. శంకరయ్యకు అంతా కొత్తకొత్తగాఉన్నది.ఇప్పుడే జన్మించినట్లవుతున్నది.అడుగులు తడబడుతున్నాయి.ఆలోచనలు వెంటాడుతున్నాయి ఆచరణను నిర్దేశిస్తూ, ఇంతలో ఒకచక్కని శ్రావ్యమైన స్త్రీమూర్తి గళము శంకరయ్య చెవులకు బంధము వేసినది. 1/అటుతిరిగి చూడగానే ,అమ్మ.అమ్మలగన్న అమ్మ.తన శిశువును కాళ్ళమీద పడుకోపెట్టుకుని లాలపోస్తోంది.విచిత్రము నీళ్ళు అక్కడ లేవు.కాని బాలుడు ఆనందాబ్ధిలో కేరింతలుకొడుతున్నాడు.సాక్షాత్తుగా గంగాదేవియే భగీరథుని కటాక్షించినదా యన్నట్లున్నది ఆ దృశ్యము. " ఆనందాశ్రుతిరాతినోతి పులకం" అంటూ " అంటూ ఆనందాశ్రువులను వర్షిస్తూ,పు లకరించిపోతున్నది ఆ "భక్తి" యనెడి తల్లి. ఓం నమః శివాయ. 2.ఎక్కడ తడిసిన శిశువుకు జలుబు చేస్తుందో అంటూ, "నైర్మల్యత్చాదనం" శుభ్రమైన-మృదువైన సత్వమనే శుద్ధవస్త్రమును చుట్టినది శిశువునకు. మెరిసిపోతున్నాడు బాలుడు మురిసిపోతున్నది భక్తిమాత. 3,శిశువునకు ఆకలవుతున్నది.పాలుకావాలని సంకేతిస్తూ,ఏడుస్తున్నాడు. మైమరపును మరుగున పరుస్తూ, అయ్యో నా చిట్టితండ్రీ ! ఆకలివేస్తున్నదా.. ఇవిగో అంటూ ఒక చక్కని శంఖము కొస నుండి "వాచా శంఖముఖే" వాక్కులనెడి శంఖము యొక్క కొసల నుండి, "శివ చరితామృత రసమును"పాలు గా త్రాగించుచున్నది, కడుపునిండా త్రాగేవరకు కదలకుండా వానిదగ్గరనె కన్నార్పకచూస్తూకూర్చున్నది. 4.ఇంతలోనే వింతగా ఆ తల్లిమనసు ఆ శిశువుకు తన దృష్టి తగులుతుందేమో నంటూ, రుద్రాక్షలను తెచ్చి ."రుద్రాక్షై దేవ రక్ష" అంటు రక్షను కట్టింది. 5 అర్భకుని మేని మిసమిసలు గుసగుసలాడుతుంటే,ముసిముసిగా నవ్వుకుంటుంటే వాటినెవ్వరు చూస్తారో అంటూ " భసితేన దేవ రక్ష" అంటూ శివభస్మమును పూసి,విస్మయము చెందుతోంది.. హరహర మహాదేవ శంభో శంకర అమ్మ ఒడిలో ఆటలాడుతున్న బాలునకు ,నిదురవచ్చినదన్నట్లుగా గమనించి, " భవత్ భావనా పర్యంకే వినివేశ్య" భక్తిజనని శివభావమనే ఉయ్యలలో/మంచముపై పరుండపెట్టినదట. నీళ్ళులేని స్నానము-కాంచలేని వస్త్రము-వాక్కులనెడి ఆహారము(పాలు) బూది అనెడి ఆఛ్చాదనము-రుద్రాక్ష అనెడి రక్ష కట్టిన తల్లిది ఎంతటి చమత్కారము. ఆ తల్లిచే సేవలనందుకొన్నశిశువెంతటి వాడో చూడాలనిపించి,మెల్లగా అటువైపు వెళ్ళాడు. "ఇదం తేయుక్తం నా" పరమశివ"కారుణ్యజలధే గతౌ తిర్యక్రూపం తవపద శిరోదర్శనధియా హరి బ్రహ్మాణౌతా దివిభువి చరంతౌ శ్రమయతౌ "కథం శంభో స్వామిన్ కథయ మమ వేద్యోపి పురతః" ఉయ్యాలలోని పిల్లవాడు శంకరయ్యను చూస్తూ, హరిబ్రహ్మాదులకు సైతము కానరాని నీవు ,నాముందు కనుగొనదగినవాడివై ఎలా ఉన్నావు అని ప్రశ్నిస్తున్నాడు? ఎలా నన్ను చూడగలుగుతున్నావు అని పరీక్షిస్తున్నాడు పశుపతి. నేను శివుడినా అనుకుంటూ,మళ్ళీ ఉయ్యాలలోనికి చూశాడు. బాలశివుడు నవ్వుతూ, "నన్ను చూడటానికి వచ్చావా?శంకరయ్యా అని మేలమాడుతున్నాడు. ఆఇద్దరిలో ఎవరు శివుడు?ఎవరు జీవుడు? ఏది సత్యం? ఏదిమిథ్య? ఎవరు ఎవరి సమస్యకు ఏ విధముగా సమాధానమిస్తారు అనే ఆకోచనలు శంకరయ్యను చుట్టుముట్టాయి. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)          

 

KADAA TVAAM PASYAEYAM-15

           కదా త్వాం పశ్యేయం-15 ********************** " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం". " దూరీకృతాని దురితాని దురక్షరాణి దౌర్భాగ్య దుఃఖ దురహంకృతి దుర్వచాంసి సారం త్వదీయ చరితం నితరం పిబంతాం గౌరీశ మాం ఇహ సముద్ధర సత్కటాక్షైః" శంకరయ్యతో పాటుగా నేనుకూడా చేసిన అపరాధములను క్షమించి,మహాదేవుడు మనందరిపై తనకృపావీక్షణములను ప్రసరించమని త్రికరణశుద్ధిగా ప్రార్థిస్తూ,ఈ నాటి బిల్వార్చనమును ప్రారంభిద్దాము. పక్షులన్నీ కలిసి క్షమాపణమును అర్థిస్తున్నాయి. ఆశ్చర్యముతో వాటినిచూస్తున్నాడు శంకరయ్య. ఇంతలో అటువైపు వెళుతున్నా వారు ఒక్క క్షణము ఆగి, ఓ అర్జున వృక్షమా!, నీవు మూడు వేదములు- నమామి నీవు మనోహరమైన దానివి-నమామి నీవు-త్రిగుణములను-త్రిపురములను- త్రిశరీరములను జయించిన దానివి-నమామి నీవు ఆదివి-ప్రారంభుము నీవే-నమామి నీవు త్రినయనం-సూర్య-చంద్ర-అగ్నులను నేత్రములుగా గలదానివి-నమామి. నీవు జటాభారోదరాం-నీ జటలలో సర్వమును చుట్టుకున్నదానివి-నమామి నీవు చలత్+ఉరగహారం-కదులుచున్న కాలమనే సర్పములను ధరించియున్నదానివి-నమామి నీవే - మృగధరం-మార్గదర్శనము చేయుదానివి-నమామి. ఓ మద్ది వృక్షమా-నీవు సాక్షాత్తుగా మా మహేశ్వరునివి -నమామి అనుకుంటూ ప్రదక్షిణములనుచేస్తున్నాడు. చిలుకలు వచ్చి ,కొమ్మచివర నున్న అమృతఫలములను ఆరగిస్తూ-ఆనందిస్తున్నవి. కొన్ని పక్షులు కొమ్మలెక్కుచున్నవి.మరికొన్ని గూటిలో విశ్రమించుచున్నవి.ఇంకొన్నిచెట్టుచుట్టు తిరుగుతూ చేతులెత్తిమొక్కుతూ,రెక్కలతో విసురుతూ,పూలను తెచ్చి చల్లుతూ ,తన్మయత్వములో తేలియాడుచున్నవి. పైగా అన్నీ కలిసి తమతో పాటు వచ్చిన మృగములను,నరులను,కీటకములను,దేవతలను ఆదరముగా పలుకరిస్తూ, "నరత్వం-దేవత్వం-నరవనమృగత్వం-మశకతాం పశుత్వం -కీటత్వం-భవతు విహగత్వాది జననం....కింతేన వపుషా' అని, వాటి ఉపాధులగురించి ఆలోచించకుండా,స్వామిని భక్తితో, ముక్త కంఠముతో స్తుతిస్తున్నాయి. ఎందరో అమాయకత్వముతో వారు స్వామిరూపును పొందుట మాత్రమే సారూప్యమని భావిస్తారు,. కాని అవ్యాజ కరుణతో నీవు మాఉపాధిలో ప్రకటింపబడుతు,మమ్ములను అనుగ్రహిస్తున్నావు.అని ఆనందముతో పరవసిస్తున్నారు. నేను నిన్ను-నీవు మమ్ములను త్వమేవాహం అనుకోగలుగుతున్నాము అంటూ ఆనందాశ్రువులతో అభిషేకిస్తున్నాయి ఆ వివిధ ఉపాధులు. శంకరయ్య పరిస్థితి సరేసరి. "శంభుధ్యాన వసంత సంగిని......" శంభుధ్యానమనే వసంతము దరిచేరి పాపములనే పండుటాకులను రాల్చివేస్తోంది. ఇంతలో అన్నిపక్షులు ఒక్కసారి జయహో శిఖీ,జయహో శిఖీ-జయజయ జయహో అంటూ అక్కడికి వచ్చిన నెమలిచుట్టు ముట్టాయి. ఇదేమిటి? ఆనెమలి సైతము మీ వంటిపక్షియే కదా.ఎందుకంత గౌరవము/ప్రాధాన్యము దానికి? అన్న ఆలోచనలో పడ్డ శంకరయ్యనుచూస్తూ, శంకరయ్యగారు ఇది "సాక్షాత్తు స్వామిసాకారమే". కావాలంటే మీరే గమనించండి, " ఆకాశేన శిఖీ-సమస్త ఫణినాం-నేత్రా కలాపీ నతా నుగ్రాహి ప్రణవోపదేశ నినదైః కేకీతో తో యోగీయతే శ్యామా శైల సముద్భవాం ఘనరుచిం దృష్ట్వానటంతుం ముదా వేదాంతోపవనే విహార రసికం తం నీలకంఠం భజే." అని అత్యుత్సాహముతో ఏదో చెప్పబోతున్న పక్షులవంకచూస్తూ, ఆ మయూరము తమభాషలో, " భిద్యంతే హృదయగ్రంధిః -ఛిద్యంతే సర్వ సంశయః క్షీయంతే చాన్యకర్మాణి" అంటూ, ఈ శంకరయ్య మనసు ఇంకా సంశయాలతోనే ముడిపడి ఉంది.మీరుచెప్పే మాటలను చేరనీయక ఆ ముడులు అడ్డుపడుతూనే ఉంటాయి, అన్నది వాటివంక చూస్తూ, వాటి భాష అర్థంకాక అదోలా చూశాడు శంకరయ్య వాటివైపు. తమప్రభువు కనుసైగను గ్రహించిన ఆ పక్షులు,మేము మీతో ఎప్పటికి స్నేహితులుగా ఉండాలంటే,మీరు మాకు ఈ శ్లోక వివరణమును ఇవ్వాలి అన్నవి. మా "నీలగ్రీవుని ఆన." మేము దానిని జవదాటలేము.కనుక, మీరు ఈ శ్లోకము పరమార్థమును తెలుసుకుని వచ్చి, మాకు కూలంకషముగా వివరించండి. మేమందరము, మా నెమలిని/ నీలగ్రీవుని సేవించే సమయము ఆసన్నమైనది.. మళ్ళీ కలుద్దాము మహాదేవుని దయతో.అని వెనుదిరిగాయి. ఈ పక్షులు చాలా తెలివైనవి.నన్ను తెలుసుకుని భావమును వాటికిచెప్పమంటున్నాయి. ఇంతకీ ఈ శివయ్య ఏడి? ఎక్కడకు వెళ్ళాడు?ఎప్పుడు వస్తాడు? ఇంతసేపు నన్ను ఇక్కడ విడిచి వెళ్ళీనందుకు ఏమని సంజాయిషీ చెప్పుకుంటాడు? ............... అర్థమవుతోంది మెల్లగా ఆదిదేవుని కరుణ శివయ్య అంతరంగమునకు.అజ్ఞానతిమిరములను పారద్రోలుతున్నాయి ఆకాశదీపములు సావకాశముగా. అంటే తాను నెమలి అయితే స్వామి నీలిమేఘము.తాను చక్రవాకమైతే స్వామి సూర్యకిరణము.చకోరమైతే వెన్నెల.అపరాధి అయితే-క్షమ.అజ్ఞాని అయితే -కరుణ.అసహాయి అయితే-ఆలంబన.ఆర్తి అయితే -అమ్మ ఒడి. " ఓం నమః శివాయ" శివయ్యా-శివయ్యా-శివయ్యా అంటూ ఆర్తితో ,మనస్పూర్తిగా పిలుస్తున్నాడు తనదగ్గరకు సైతము రమ్మని ఆ ఆనందస్వరూపుని. " సా రసనా తే నయనే తావేవకశా స ఏవ కృతకృత్యం యా యే యౌ యో "భర్గం" వదతీక్షేతే సదార్చితః-స్మరతి" కదా? కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)     

KADAA TVAAM PASYAEYAM-14

 

   కదా  త్వాం పశ్యేయం-14

   **********************

 "జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం

 నమామి భగవత్పాదం  శంకరం  లోక శంకరం."

  " ప్రాక్పుణ్యాచలమార్గదర్శిత సుధామూర్తిః ప్రసన్నః శివః

    సోమః సద్గుణ సేవితో మృగధరః పూర్ణః "తమో మోచకః"

   చేతః పుష్కర లక్షితో భవతి చేత్ ఆనంద పాథోనిధిః

   ప్రాగల్భ్యన విజృంభతే సుమనసాం వృత్తి సదా జాయతే."

  తమోమోచకుని,చీకట్లను మనసులో పూర్తిగా తొలగించేవానిని చిత్తములో స్థిరముగా నిలుపుకుని,ఈనాటి బిల్వార్చనమును ప్రారంభిద్దాము.

   ఆశ్చర్యముతో తుమ్మెదలు-అప్రయత్నముగా శంకరయ్య చేస్తున్న శివనామ మహాత్మయమా  అన్నట్లుగా కదిలివచ్చింది శివయ్య కనికరము పరమానందలహరిలా పరవళ్ళు తొక్కుతూ .....

  తడిపి వేస్తోంది తనతో పాటుగా మహాదేవ తత్త్వమును మరింత దర్శింపచేయుటకు.

   తాతగారు తాతగారు ఏంచేస్తున్నారండి అంటు వచ్చిన పిలుపుతో శంకరయ్య తన్మయత్వము నాదార్చనము బహిర్ముఖుని చేసినది.

  తాతగారు బయటకు వచ్చి రండి రండి అంటూ,

 ఇప్పుడే ఆ మార్గబంధువి మనసారా స్మరిద్దామని,

  ఎంతటి మహాభాగ్యము.సరియైన సమయమునకే నన్ను తీసుకుని వచ్చాడు సదాశివుడు అని చేతులు జోడిస్తూ కూర్చున్నాడు.

   అదేమి విచిత్రమో,

 శంకరయ్యకు కోపము రావటము లేదు.వానిని పట్టుకోవాలన్న పంతము తొందరపెట్టటంలేదు.పైగా వంతపాడే శివయ్య సైతము....చెంత లేడు. 

     మనో బుద్ధ్యహంకార చిత్తములు చిదానందమయమవుతున్నాయన్నట్లుగా ఇతర చింతనములను చేరనీయటము లేదు.

   తుమ్మెదలు నవ్వుతూ అడిగాయి.ఏమైనది శంకరయ్యగారు మౌనముగా ఉన్నారు.మాతో పాటుగా ఏదో నామమును మీరు చేసినట్లున్నారు.అదే అదే మీ ....

 ఇంతలో శ్రావ్యముగా శ్లోక పఠనమును ప్రారంభించారు తాతగారు. 

  

 "ఛందశాఖి శిఖాన్వితై ద్విజవరై సంసేవితే

  సౌఖ్యాపాదిని ఖేదభేదిని సుధాసారై ఫలైర్దీపితే

  చేతః పక్షి శిఖామణే "త్యజ వృధా సంచార మన్యైరలం

  నిత్యం శంకర" పాదపద్మ యుగళీనీడే" విహారం కురు."

 హే చేతః పక్షి-ఓ నా మనసనెడి పక్షి

 నీవు ఇటు -అటు వ్యర్థముగా తిరుగకు."మహేశ పాదపద్మములనే గూటి"లో స్థిరముగా వసించు..అని చెబుతూ తాదాత్మ్యం చెందుతున్నారు.

 మళ్ళీ అయోమయంలో పడ్డాడు శంకరయ్య.

 

   ఇప్పుడిప్పుడే, ఈ తుమ్మెదల సాంగత్యముతో వీటి ప్రభువైన ఈపెద్ద తుమ్మెద విషమును తనగొంతులోనే నిలిపివేసి అందరికి సహాయపడిందని విని,నిజమనుకున్నాను.మహాదేవుడంటే తుమ్మెదనే అనుకుని మనసా-వచసా స్మరించాను.భజన చేసాను.భక్తి చూపాను.అంతా మోసం.

 వాడు మాయావియే.పక్షులకు గూళ్ళు/గుళ్ళు కడుతుంటాడన్నమాట.

  ఆయన ఆలోచనలకు ఆనకట్ట వేస్తూ,అయ్యా! శంకరయ్య గారు ....

  కోపముగా తుమ్మెదలతో మీరు మోసగాళ్ళు కనుకనే నాకు ఆ తుమ్మెదను చూపిస్తూ విషమును కంఠములోనే నిలిపినది ఒక ఉదాహరణమును కల్పించి నా దృష్టిని మరలించారు.నా ఇంద్రియములపై ఇంద్రజాలమునుచేసి ...

  నవ్వుకుంటున్నాయి ఆ నల్లని తుమ్మెదలు.

  మీ మోసమును నేను పసిగట్టానని,చేసేది లేక నవ్వుకుంటున్నారు.

 తాతగారేమో మనసు ఒకపక్షి-మహేశుని పాదపద్మములు ఒక పక్షిగూడూ,పోయి అందులో నిత్యనివాసముచేయి అంటున్నారు అన్నాడు రోషముగా.

 ఇంతలో అక్కడికి రానేవచ్చాడు మనవడు/మనవాడు.

 శంకరయ్య గారు మీకు ఆ పక్షులను చూడాలని  ఉందా? మా తుమ్మెదలు మిమ్మల్ని అక్కడికి,అదే పక్షిగూడు ఉన్న చెట్టు దగ్గరికి తీసుకుని వెళతాయిలెండి. .

  మన మధ్యన వాదనలెందుకు? అని చెప్పి తుమ్మెదలను తోడు తీసుకుని చెట్టు దగ్గరికి వెళ్ళమని,పంపించాడు.

 నడుస్తున్నాడు శంకరయ్య.నడిపిస్తున్నాడు పరమాత్మపక్షిగూటి దగ్గరికి.తాతగారి మాటలు పదేపదే మారుమ్రోగుతున్నాయి మంగళవాయిద్యములుగా 

   " ఓపక్షి! నీకు ఒకచక్కటి గూటినిచూపిస్తాను.అది గాలివానలకు కూలిపోదు.ఎండ వేడిమికి కాలిపోదు.చీకటిని రానీయదు.చింతలను రానీయదు.ఎన్నో పక్షులు ఈ చెట్టు కొమ్మల చివర నున్న అమృతఫలములను ఆహారముగా తీసుకుంటూ,ఇక్కడే-ఈ గూటిలోనే స్థిరనివాసమును ఏర్పరుచుకుని ఎంతో ఆనందముగా ఉన్నాయి.ఆ మహాదేవుడు మాకోసము తాను సైతము పక్షిగా వచ్చిమాతో ఆడతాడు.పాడతాడు.ఆదరిస్తాడు.ఆ శరభేశ్వరుడే ఈ మహాదేవుడు.

  హంసలకోసము పరమ హంసగా,కోయిలలకోసం వసంతముగా,చేపలకోసము సెలయేరులుగా,మృగములకోసము పర్వతములుగా,అరణ్యములుగా,నెమలులకోసము నీలిమబ్బుగా,చాతకములకోసము,చక్రవాకములకోసము,ఎండగా-వెన్నెలగా,సూర్యునిగా-చంద్రునిగా,సకలచరాచర సృష్టిలో తానై ఉంటాడు,తనువులోను ఉంటాడు.అంటూ నడుస్తున్న వారు ఆ వేదవృక్షమును సమీపించారు.

  తుమ్మెదలు తమ స్నేహితులైన పక్షులను పిలిచి,

 ఓ! నేస్తములారా! 

 ఈయన శంకరయ్యగారు.మీరు నివాసము చేస్తున్న ఈ వేదవృక్షమును గురించి,వీరికి వివరించండి.మేము ప్రదోషపూజకు తరలివెళుతున్నాము అంటూ వెనుదిరిగినాయి.

 అత్యంత  అత్మీయతతో ఆ పక్షులు తమ అతిధిని స్వాగతిస్తున్నాయి.

కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం) 

KADAA TVAAM PASYAEYAM-13

.

(ఏక బిల్వం శివార్పణం)

 

  కదా  త్వాం పశ్యేయం-13

  ********************

 "జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం

  నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోకశంకరం."

 " నాలం వా పరమోపకారక మిదంత్యేకం పశూనాంపతే

  పశ్యన్ కుక్షి గతాంశ్చరాచర గణాన్ బాహ్యస్థితాన్ రక్షితుం

  సర్వామర్త్య పలాయనౌషధం అతిజ్వాలాకరం భీకరం

  నిక్షిప్తం గరళం గళేన గిళితం నోద్గీర్ణ మేవ త్వయా! 

     అని తన కరుణకు దృష్టామతరముగా ప్రకాశించుచున్న గరలకంఠుని మన మనోఫలకముపై స్థిరముగానిలుపుకుని,ఈనాటి బిల్వార్చనమును  ప్రారంభిద్దాము.

 శంకరయ్య ,  తెలియని సందిగ్ధములో నున్న మనసు నుండి  తేరుకుని,ఆ బాలుని వంకచూస్తూ,సూటిగా నీ తుమ్మెద పరమకరుణాతరగమును నేను నమ్ముటకు,

 నాలం వా?-దృష్టాంతమున్నదా?

 అదియును నమ్మశక్యమైనది అని బాలుని ప్రశ్నించాడు.

   శంకరయ్యనోటినుండి ప్రశ్న వచ్చినదో లేదో తుమ్మెదలన్నీ ఏకకంఠముతో,

 "కంచిత్ కాలం ఉమామహేశ భవతః పాదారవిందార్చనైః

  కంచిత్ ధ్యాన  సమాధిభిశ్చ నతిభి కంచిత్ కథా కర్ణనైః

  కంచిత్ తవ ఈక్షణేశ్చ నుతిభిః కంచిద్ దశామీదృశీం

  యః ప్రాప్నోతి ముదా త్వత్ అర్చితమనా జీవన్ స ముక్తః ఖలుం ",

 అంటూఝంకారమును చేయసాగాయి.

 వినగానే శంకరయ్యా అంటే,అంతే అనుకుంటూ,అయోమయములో పడ్డాడు.

 అప్పుడు ఆబాలుడు మీరేమి కంగారుపడవద్దు శంకరయ్యగారు.

 మీ శంకకు సమాధానమేవాటిఝంకారము.

 అవి మహాదేవునితో,

 కొంచముసేపు పాదసేవనము,మరికొంచము సేపు ధ్యానము,ఇంకొంచము సేపు సమాధిస్థితి,కొంచము సేపు నతిః అంటే నమస్కారములు లెండి,మరికాసేపు  దర్శనము ఏదైనా సరే-ఎంతసేపైనా సరే-ఎన్నిసార్లైనా సరే లభిస్తే వచ్చే ముదమును మించినది ఏముంది.

  కథా శ్రవణము నీకు వినోదమైతే నీ ఆన మేము దానిని ప్రారంభిస్తాము.దానినే అర్చనముగా భావించి,జీవన్ముక్తులవుతాము అని అంటున్నాయండి ఈ తుమ్మెదలు.మహాదేవునితో.

 " గళంతీ శంభో త్వత్ చరిత సరితః" 

  వీటి మాయలో నేనసలు పడకూడదు   అనుకుంటూ  శంకరయ్య నేను మిమ్మల్ని అడిగినది  ఆయన గొప్పతనమునకు ఒక్క ఉదాహరణమును  మాత్రమే చరితలు వద్దు అన్నాడు.బాలుడు ఏదో చెప్పబోయే లోపల ఆ తుమ్మెదలు మేముచెబుతాము వివరముగా.ఒక్క అవకాశము మాకు కలిగించి అంటూ బాలుని చుట్టుముట్టాయి.సరేనని తప్పుకున్నాడు బాలుడు శంకరయ్యను సెలవు కోరుతూ.

  ఒక తుమ్మెద ముందుకు వచ్చి శంకరయ్య గారు మొన్న నీరు చూసిన నాటకములో "ఒకాయన వచ్చి"

 జ్వాలోగ్రం-భీకరముగా మండుచున్న-అతిభయంకరమైన క్షేళం-విషమును చూసి భయపడి పారిపోతున్న సమయమున,మహాదేవుడు తన కరుణతో దానిని అరచేతి యందు నేరేడుపండు వలె ( కిం 

 పక్వ జంబూఫలం) ప్రకాశింపచేసాడు.దానిని మింగలేదు..అనగానే ఎందుకు మింగలేదు మంటపుడుతుందనా...తికమకపెట్టాలని తెలివితక్కువ ప్రశ్నను వేశాడు శంకరయ్య.

  ఆ తుమ్మెద మాత్రం ఏ మాత్రమునొచ్చుకోకుండా,

 " కుక్షి గతాంశ్చ చరాచర గణాన్ రక్షతి" అని,

 అంటే అవాక్కయ్యాడు అర్థము కాక.

 వెంటనే మరో తుమ్మెద ముందుకు వచ్చి అప్పుడు నేను మా అమ్మ గర్భస్థ శిశువుని అనగానే ,మరొక తుమ్మెద వచ్చి నేను  ఒక పక్షి గుడ్డుని,ఇంతలో మూడవ తుమ్మెద వచ్చి నేను గోమాత గర్భములో నున్నదూడను,నాల్గవ తుమ్మెద నేనొక ఐదవ తుమ్మెద నేనొక పాము గుడ్డుని,ఇలా,ఇలా వాటి వృత్తాంతములను  చెప్పుకుపోతున్నాయి.

  మళ్ళీ ఒకసారి వాటివంక చూస్తుంటే,మేమే కాదు మమ్మల్ని ధరించిన వారుకూడా మహాదేవుని కుక్షిలోనే ఉంటారుగా ఎప్పుడు, అంటూ 

 శంకరయ్య గారు మీరు అర్థము చేసుకుంటున్నారనుకుంటున్నాము.

  కొంచము-కొంచము.అంతేనా 

 అంతే కాదండి.అందుకే మహాదేవుడు ఆ విషమును చేతిలో నేరేడు పండుగా చేసి,కంఠములో మణి లాగా నిలిపివేశాడన్నమాట. 

  చాలా తెలివిగా వీటిని నమ్మించవచ్చని భావిస్తూ,ఓ తుమ్మెదలారా మీరు పూజించే ఆ మహాదేవుడు ఆ కాలకూట విషమును ఉమ్మివేయవచ్చునుకదా.కాని ,

 న గిళితం-న ఉద్గీర్ణం-నిక్షిప్తం గరలం అంటున్నారు ఎందుకని?

  అయ్యా శంకరయ్య గారు మీరు ఎప్పుడైనా ఈ పాటను విన్నారా?

 ఏ పాట? అదే,

"పాందవులు పాండవులు తుమ్మెద

 పంచపాండవులోయమ్మ తుమ్మెద" అని,

 అదా,చదువురాని పల్లెవాళ్ళు పాడుతుంటే విన్నానులే.ఏముంది అందులో?

 ఆ తుమ్మెదే పరమాత్మ.

 ఆ పంచ పాందవులే పంచభూతములు

    పంచేంద్రియములు-పంచకోశములు

    పంచతన్మాత్రలు-పంచాంగములు

     అంతెందుకు ఈ ప్రపంచము.

  మహాదేవుడు గరలమును బయటకు ఉమిసాడనుకోండి ప్రపంచమేమయిపోతుంది.?

   తాను మనలోపలనుండి మనలను శక్తివంతులుగా చేస్తున్నాడుకదా అందుకే బయటకు వదలలేదు.

   కుక్షిలోపలకు మింగలేదు.

   కంఠములోనేనిక్షిప్త పరచుకున్నాడు.

  న-అలం వా-ఇంతకంటే దృష్టాంతరము కావాలా మీకు?

  అని అడుగగానే ఒద్దు-ఒద్దు.మిమ్మల్ని కావాలి అంటే ఒక్కొక్క తుమ్మెద నా ముందుకు వచ్చి,నేను అప్పుడు చెట్టుని,గట్టునని ,గుట్టనని,కడలినని, చీమనని,దోమనని .....  కథలు చెబుతారు.

  నిజమే సుమా. ఆ క్షీరసాగర మథన సమయములో మేము ...

   బాగా అర్థమయ్యిందికాని అసలు ఆ మంటలు ఎందుకు వచ్చాయి? ఎవరి నుండివచ్చాయి?

   ఇతర దేవతలు చావులేకుండుటకై క్షీరసాగర మథనము చేస్తున్నప్పుడు వాసుకి (తట్టుకోలేక) నోటి నుండి వచ్చాయి.భయపడి దేవతలు పారిపోబోయారట.అప్పుడు వారుపిరికితనమనే రోగముతో బాధపడుతున్నారట.దానిని తొలగించుటకై మహాదేవుడు (వైద్యుడై)గరళకంఠుడైనాడండి అంటూ ,

 " శివాభ్యాం హృది పునర్భవాభ్యాం స్ఫురత్ అనుభవాభ్యాం నతిరియం" అని నమస్కరిస్తున్న తుమ్మెదల సమూహమునకు వాటిఝంకారముతో బాటుగా మరొక కొత్త గొంతుక జత కలిపినదేమో,

 గమ్మత్తుగావినిపిస్తుంటే,ఆశ్చర్యముగా తమ ప్రభువువైపు  చూస్తున్నాయి.

 ఆనందముగావారందరిని ఆశీర్వదిస్తున్నారు ఆది దంపతులు.

   కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం)

 

KADAA TVAAM PASYAEYAM-12

కదా త్వాం పశ్యేయం-12 ************************* " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం."… " జనన మృతి యుతానాం సేవయా దేవతానాం "న భవతి సుఖాలేశః" సంశయో నాస్తి తత్ర అజనిమం అమృతరూపం సాంబమీశం భజంతే య ఇహ పరమ సౌఖ్యం తేహిధన్యా లభంతే." ఆ పరమసౌఖ్యప్రదుడైన పరమేశ్వరుని మన మనోఫలకమునందు స్థిరముగా నిలుపుకుని ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము. ఇంతకీ వీళ్ళు చెప్పే మహాదేవుడు ఒక్కడేనా లేక ఆ విప్రుడు చెప్పినట్లు,ఈ తాతగారు చెబుతున్నట్లు అనేకులా అన్న సందేహము , "కమర్థం దాస్యేహం భవతు" అన్న లక్ష్యమునకు అడ్డుగోడ కడుతూనే ఉంది (ధీకుల్యా) ఈశ్వరానుగ్రహమను "కిల్బిషరజమును" తన ప్రవాహలహరులచే పూర్తిగా నిర్మూలిస్తూ,"దిశంతీ విజయతాం" దీవెనలను అందిస్తున్నది. అదేసమయమున తన తుమ్మెదలతో ఆటను ఆపి అక్కడికి వస్తూ,ఆ తాతగారి మనవడు , ఏమిటి? మీరింకా ఇక్కడే,ఇలానే కూర్చుని ఉన్నారా? మాతాతయ్య కాసేపు నిద్రపోయి,కాసేపు శ్లోకములు పాడుకుని,మెల్లగా సాయంత్రం-అదే ప్రదోష సమయమంటాడులెంది అప్పుడు పూజచేసుకునికాని మీతో కథాకాలక్షేపమునకు రాడు. మీ ఇష్టం అన్నాడు. " మయి సర్వమిదం భూతం'అన్న మహాసూక్తిని పరిచయం చేద్దామనుకున్నాడేమో మహాదేవుడు శంకరయ్యకు,తుమ్మెద గురించి తెలుసుకోవాలనే కుతూహలము కలిగింది.అక్కడ నుండి కదలనీయనంది. వీడికి ఈ తుమ్మెద ఎందుకు ఇష్టమో అడిగి కాసేపు ఆగి వెళ్ళిపోతాను.అనుకుంటూ, నాదొకచిన్న సందేహము.నీవుకనుక దానిని తొలిగిస్తే వెనుకకు మరలి,వెళ్ళిపోతాను అన్నాడు. ఈ చిన్నవాడు నా సందేహమును తీర్చే సమస్యయే లేదు.నన్ను వెళ్ళమనే ప్రసక్తే లేదు అని తనలో తాను సమాధాన పరచుకుంటూ. "బుద్ధి ఈశ్వరపాదపద్మ స్థిరా భవతి" అని ప్రార్థించి,అదగండి శంకరయ్యగారు. తెలిస్తే చెబుతాను.లేకపోతే తాతగారున్నారుగా అన్నడు చిలిపిగా. ఇందాకమీ తాతగారు ఒక శ్లోకమును పాడుతుంటే విన్నాను. న భవతి సుఖాలేశః-కొంచము కూడా సుఖము లేదు,ఆ హరి బ్రహ్మాదులను అర్థించటము వలన అని,ఓం నమః శివాయ అంటూ,ఆ ఐదు అక్షరాలను పదే పదే అంటున్నారు. నవ్వుతూ,ఓ ! అదా,ఆపంచాక్షరి .... చెప్పబోతుందగా,శంకరయ్య మధ్యలో బాలునితో అసలు ఈ తుమ్మెద కథ ఏమిటి? మీ తాతగారు నిన్ను తుమ్మెదలతో ఆడుకోవటానికి ఎలా ఒప్పుకున్నారు? ఎందుకు వాటిని వదలమనకుండా ఉన్నారు? అడిగాడు ఆశ్చర్యముగా . ఓ అదా మీ సందేహం.అయితే చెబుతా పూర్తిగా వినండి.కాని మధ్యలో కనుక ప్రశ్నలు వేస్తే నేను అంతా మరచిపోతాను.మీరు శ్రద్ధగా వింటానంటే చెబుతా, అంటూ నా క్రమశిక్షణకు మెచ్చి ,మురిసిపోయి మా తాత ,నేను నా స్నేహితులతో ఆడుకునేందుకు అనుమతిని ఇచ్చాడు.కాని ఒక షరతును పెట్టాడు. ఆ స్నేహితుడు ఎప్పుడు నాతోనే-నేను అతనితోనే విడిపోకుండా ఉండాలన్నాడు. నేను సరే అని సంతోషముతో నా మొదటి స్నేహితుడైన బ్రహ్మం ని అడిగాను.వాడికి సంతోషమేకదా.వచ్చాడు.రెండుగంటలసేపు నా దగ్గర ఉన్నాడు.అంతే... అంతే అంటే ..అదే వాడు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళీపోయాడు. వాళ్ళ అమ్మ-నాన్న అంత సమయమే ఆడుకోనిస్తారట.అంతకంటేఅనుమతిలేదట వాడికి.వాడికి పెద్దపనిని అప్పగించారట వాళ్ళూ. వాడు చిన్నపిల్లవాడే కదా.అంత పెద్దపని ఎలా చేస్తాడు అదగాలనుకున్నాడు శంకరయ్య.కాని అదగలేడు కదా ఒప్పందం ప్రకారము. అసహనముగా ఏమిచెబుతాడు ఈ పిల్లవాడు ? అసలు ఆ బ్రహ్మం అంత ...స్వతంత్రుడు కాదులెండి. అదేనండి వాళ్ళకి పెద్ద తోట ఉంది.అందులో వాళ్ళఅమ్మా-నాన్నలు ఆపమని చెప్పేవరకు "విత్తనాలను నాటుతూనే ఉండాలంట." నాతోనే ఉండాలన్న మా తాతయ్య మాటకు కట్టుబడి వానిని ఇంక మా ఇంటికి పిలవలేదు. దిగులుగా ఉన్న నన్ను చూసి ఇంక స్నేహితులెవరు లేరా నీకు? ఇంకొక అవకాశము అంటు మా తాతయ్య అనగానే "హరి" గుర్తుకు వచ్చి వాణ్ణి పిలిచాను.వాడు అంతే నిన్ననే ఆ బ్రహ్మం మా తోటలోను విత్తనాలు నాటాడు.కాసేపు నీతో ఆడుకుని,నేను ఆ తోటకు నీళ్ళను మళ్ళీంచాలని అన్నాడు.మళ్ళీ కథ మొదటికి వచ్చింది. ఈ సారి మా తాత చెప్పిన మాటను గుర్తు తెచ్చుకుని మూడో స్నేహితుడనుకునే వాడిని పిలిచాను.వాడూ అంతే.నేను సైతము తోటపని చేయాల్సిందే.ఆ పంటపండి ఎండిపోబోతోంది.వాటిని తీసేసి,మళ్ళీ ప్రారంభించాలి.నువ్వు ఆడుకొని త్వరగా వస్తే పంపిస్తాం అన్నారట వాళ్ళ అమ్మా-నాన్న. ఏమి రావద్దులే మా ఇంటికి కొంచము సేపయితే అన్నాను. దిగులుగా ఇంటికి తిరుగువస్తున్నాను.తాతయ్య అనుమతినిచ్చినా నాతో వచ్చి నాతోపాటుగా నన్ను ఆడిస్తూ,మురిపించే వారే లేరా ఇంత పెద్ద...కన్నీళ్ళు వస్తున్నాయి.నాతో పాటుగా నా వెనుకే,నన్ను గమనిస్తూ, పోనీ నన్ను రమ్మంటావా మీ ఇంటికి? నీతో ఆడుకోవటానికి-పాడుకోవటానికి-అవసరమొస్తే వేడుకోవటానికి అన్నది ఝంకారము చేస్తూ.ఈ తుమ్మెద.కళ్లప్పగించిచూశాను దానివంక. నాతో పాటే ఉండాలి.మా వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళిపోతాను అనకూడదు తుమ్మెదానువ్వు.అని షరతును పెట్టాను. దానిదేముంది మావాళ్ళు కూడా నాతోనే ఉంటారు/అదేనీతో పాటుగా ఉంటాము అన్నది ఝుంటి తేనియల సాక్షిగా. సంభ్రమముగాచూసాను దీని వంక,అంటూ నల్లని గండు తుమ్మెదను తదేకంగా-తన్మయత్వముతో చూస్తున్నాడా బాలుడు. " ఆత్మాతు సతతః ప్రాప్తః-అప్రాప్తవత్ అవిద్యా పరమాత్మ తనౌనికిని మనకు తెలియచేయడానికి ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాడు, కాని మన అవిద్య అడ్దుగోడై నిలుస్తూనే ఉంటుంది ఆ శివానందలహరీ ప్రవాహపు జోరుకూల్చివేసేదాకా. తన వంతుగా శంకరయ్య ,మనము అనే ఇనుము-మహాదేవుని కరుణ అనే అయస్కాంతము వైపు ఆకర్షింపబడాలో-తాను ఇప్పటివరకు నమ్మిన సిద్ధాంతమునకు కట్టుబడి ఉండాలో తెలియక సందిగ్ధములో కొట్టుమిట్టాడు తోంది. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)

KADAA TVAAMPASYAEYAM-11

         కదా త్వాం పశ్యేయం-11 ******************** " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం." " అసారే సంసారే నిజభజనదూరే జడధియా భ్రమంతం " మాం అంధం" పరమకృపయా పాతుం ఉచితం మదన్య కో దీనః తవ కృపణ రక్షాతి నిపుణః త్వత్ అన్యం కో వా మే త్రిజగతి శరణ్యః పశుపతే." భావ శరణాగతి సమర్పణము భక్తి అనే పుష్పమును ప్రకాశింపచేస్తుంది.పరిమళింపచేస్తుంది.పరమాత్మ పాదపద్మములను చేర్చి పరవశింపచేస్తుంది. కాని పుష్పమును పొందాలంటే మొక్కయొక్క వేరునకుకదా పోషణము అవసరము. చర్మచక్షువులకు ఈ సిద్ధాంతము చిత్రముగా అనిపించవచ్చును.కాని ఈశ్వరచిద్విలాసము అదేకదా.గో క్షీరమును గ్రహించవలెనన్న గోమాత పొదుగును/శిరములను మాత్రమే స్పృశించవలెను.ఇది మరొక సాపేక్ష సిద్ధాంతము.సర్వాంతర్యామి సత్కృపను పొందవలెనన్నను "సర్వస్య శరణాగతి" యొక్కటే మార్గము. మనము రోజు చూసే పరమాత్మ సృష్టి అందచేయుచున్న సాపేక్ష సిద్ధాంతమును మన మనోఫలకముపై స్థిరముగా నిలుపుకుని ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము. నాదం తనుమనిశం-శంకరం-నమామి మనసా-వచసా-శిరసా అన్న కీర్తన వినిపిస్తోంది శ్రావ్యంగా లోపలినుండి.కారుణ్యము కాఠిన్యపు ముసుగు తొడుగుకొని కట్లు విప్పుతున్నదా/కట్టిపదేస్తున్నదో అర్థముచేసుకోలేని పరిస్థితి శంకరయ్యది. ఒక వైపు తుమ్మెదలతో ఆడుకొనుచున్న బాలుడు. మరొక వైపు భాష్యమును చెప్పబోతున్న బాంధవుడు. శివయ్య ఇక్కడ కూర్చోవడం నా వల్లకాదు అనుకుంటూ తప్పుకున్నాడు శంకరయ్యకు చెప్పకుండానే. శంకరయ్యగారు మీ స్నేహితుడేడి? నన్ను చెప్పమంటారా లేక మీరు కూడా... ' ఆనందాశ్రుభిః ఆతనోతి పులకం నైర్మల్యతః చాదనం-----చరితామృతైః" లహరులలో మునకలు వేయించబోతున్నాడేమో శంకరయ్యను ఆ మూడుకన్నులవాడు,తన చరిత శ్రవణానందలహరులలో.తాతగారి మాటలతో. 1... మహాదేవుడు భృంగి అను భక్తుని సైగలననుసరించి సంధ్యా తాందవమును అనుగ్రహిస్తాడు. 2.గజాసురుని ఉదరములో దాగి , వానిని అనుగ్రహించాడు.అతని శిరమును-చర్మమును లోకపూజ్యము చేసాడు. 3.మన్మథుని బాణమునకు శక్తిని అనుగ్రహించినాడు. 4 నారాయణునికి మోహినీ రూపమును అనుగ్రహించినాడు. అనిచెబుతుండగా అయిపోయింది.ఈయన పని.మా తాత మాటల లహరులలో మునకలు వేయవలసినదే. ఎందుకైనా మంచిది.మరొక సారి హెచ్చరించివస్తాను అనుకుంటూ,వారి దగ్గరకు వచ్చి, తాతా ఒక్కనిమిషం అంటూ, ఓ శంకరయ్య గారు మా తాత చెప్పిన నలుగురిలో మొదటి ముగ్గురు అహంకరించి-హుంకరించినవారే. మీరనుకున్నట్లుగా వాళ్ళని మోసం చేసాడు ఆ-మహాదేవుడు.మొదటి వారి శక్తిని తీసివేసి ,మూడుకాళ్ల ముదుసలిని చేసాడు. రెండో ఆయనపొట్టచీల్చి బయటకు వచ్చాదండి బాబు.ఇంకెక్కడి ప్రాణము .హరీ అంది. మూడవ ఆయనను తన మూడవకన్ను తెరిచి కాల్చివేసేస్తూను.ఏమైంది.బూడిద మిగిలింది. ఆ నాల్గవ ఆయనను అమ్మాయి కమ్మన్నాడు.తనను ఆకర్షింపచేయాలన్నాడు.ఆ మహా-మహా-దేవుడు. నా ఈ నల్లతుమ్మెద చూడండి.,మాయలు లేవు-మర్మాలు లేవు.మహదానందపరుస్తుంది.నన్ను మారమనదు-తానూ మారదు. మా తాత మాటల మత్తులో పడ్దారంటే మిమ్మల్ని మీరు మరిచిపోతారు.తరువాత మీ ఇష్టం.కరుణ అంటూ కథలలో మిమ్మల్ని నిండా ముంచేస్తాడయ్యా బాబు. అది తెలుసుకునే ఆ శివయ్య జాగ్రత్త పడ్డాడు. మీరేమో, " ఆత్మానావేత్ ద్రష్ట్వ్యః-శ్రోతవ్యో-మంథవ్యో-నిధిధ్యాసతవ్యః" లాగా కదలక-మెదలక కూర్చున్నారు. కాకపోతే ,ఇంకకథలు మొదలుపెడతాడండి బాబు మా తాత.మన త్రాత. అంతలోనే తాతగారిని చూస్తూ,కానీయండి కాలకంఠుని కథాలహరీ ప్రవాహమును .కదిలి రమ్మనండి కిల్బిష రజ నిర్మూలనా ప్రక్షాళమును గావించమనండి. ఫలితముగా, పశ్యతీతి పశుః-కేవలము చూడగలడు కాని చూసినదానిని అర్థముచేసుకోలేడు,సమన్వయ పరచుకోలేడు కాని స్వామికరుణ బంధమును-సంబంధముగా మార్చివేసి, పశువును-పశుపతిని, చేస్తుందని, అబ్బో-అబ్బో ఇలా ఎన్నెన్నో వాడిమాటలు పట్టించుకోకండి .పసివాడు అని, " మనము కన్నుతో చూస్తే కనిపించేదిఒకటి మనసుతో భావిస్తే మురిపించేది మరొకటి" యద్భావం తద్భవతి అనగానే, శంకరయ్య ఆతృతగా నిజంగానే వాళ్ళు అహంకరించారా అని అడిగాడు. కథలు కనికట్టు చేస్తాయి శంకరయ్య. స్వామి సంహరించాడంటే వారిని సంస్కరించాడన్న మాట. భృంగి అను భక్తుని ద్వారా'అర్థనారీశ్వర తత్త్వమును" లోకవిదితముచేసాడు. గజాసురుని లోకపూజ్యునిచేసాడు. మన్మథుని మనోమథనునిగా (మనందరి) అనుగ్రహించాడు. ఇంతకీ ఆ ఆడవేషము వేయించినది అమృతమును ఆనందామృత లహరులుగా మనకు అందించుటకే కదా .సు-మనో-అంటే,సుమనస్కులు కదా. "సుమనో వనేషు -సత్పక్షః-" హృదయాలో విహరించమని కదా అభ్యర్థన అని..... తాతగారు .చెబుతునే ఉన్నాడు.శంకరయ్య వింటూనే ఉన్నాడు. ఒక వైపు వచోలహరి ఉరకలు వేస్తూ శంకరయ్య కిల్బిషరజములను-మన మనో కిల్బిష రజములను ప్రక్షాళనము చేస్తున్నది.మరొక వైపు శ్రవణానంద లహరి ఆలోచనలనే అడ్దుగోడలను కూల్చేస్తూ,అశుతోషుని అనుగ్రహములో మునకలు వేసేందుకు పిల్లకాలువలను తవ్వుతోంది. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)     

KADAA TVAAMPASYAEYAM-10

   కదా   త్వాం  పశ్యేయం-10

  *********************

 " జిహ్వ చిత్తశిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం

   నమామి భగవత్పాదం శంకరం  లోకశంకరం".

  " ప్రభుః త్వం దీనానాం ఖలు పరమబంధుః పశుపతే

   ప్రముఖ్యోహం తేషామపి కిముత బంధుత్వమనయోః

   త్వ యైవ క్షంతవ్యాః శివ మత్ అపరాధశ్చ సకలాః

   ప్రయత్నాత్ కర్తవ్యం మదవనమియం బంధుసరణిః"

 అంటూ  ఆ దీనబంధువుని మనో ఫలకముపై స్థిరముగా నిలుపుకుని,ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము.

  విస్తుబోయి ఆ తుమ్మెదవంక తదేకముగా చూస్తున్న సంకరయ్య కన్ను,తన పనిని చెవికి అప్పగించిందా అన్నట్లుగా,

 " సకలము నీవేనని తెలియని తెలివిని పెంచి

   వికలము చేసినవి మనమును తలపులు పొంచి

   తికమక వీడినది శివ-శివా కటాక్షము మెచ్చి

   సకలము మీరేనని తెలిపినది శివాభ్యాం నమామి"

  అని,  భృంగికృత శివస్తోత్రమును శ్రావ్యముగా పాడుతూ,పూజముగించుకుని వస్తున్నారు తాతగారు..

 అయ్యో-అయ్యో అపచారము తుమ్మెదను చూపిస్తూ మహాదేవుడంటావురా నీవు ,నీ పిల్లచేష్టలు అని మనమని మందలిస్తూ,అయ్యా మీరేమి అనుకోకండి.అంటూ వారివైపు చూస్తూ ,మీకు నేను ఏ విధముగా సహాయపడగలను అని వినయముగా ప్రశ్నించారు.

 ఇంతలో ఆ చిన్నపిల్లవాడు,తాతా,ఆ సహాయమేదో నేను చేసాలే.శివుడు ఎలాఉంటాడో,ఏమిచేస్తుంటాడో తెలియదని -నాకు తెలిస్తే చెప్పమనగానే చెప్పేసాలే.,దీనిని చూపిస్తూ అంటూ నవ్వేసాడు .

   అంతేనంటావా బడవా.కాని ఈ తుమ్మెద మహ-అసిత,చాలా నల్లని రంగుతో ఉంది.మహాదేవుడు,

 మహా-సిత అందుకేగా కర్పూరగౌరం అని వినలేదా అని మందలిస్తూ,అయ్యా అదొక భావనము.

  అని కళ్ళుమూసుకుని అది ఒక్కటే కాదు ..అనగానే

 శంకరయ్య వాక్కుతో బాటుగా చర్మము సైతము దాని రోమములను నిక్కబొడిచి పులకిస్తోంది .నాసికసైతము పరమేశ్వర వైభవ పుష్ప పరిమళములను ఆఘ్రాణిద్దాము.ఓ శంకరయ్యా ఆలస్యముచేయక ఆ రెండో భావ సమన్వయమును కూడా వినేద్దాం అని తొందరపెడుతోంది .

 "మనసులో సునామి మౌనముగా భాసిస్తున్నది" బయట. 

 మా శంకరయ్యకు ఇటువంటి కథలు అంతగా నచ్చవులెండి.పట్టుకోవాలనుకున్న  వానిని చూపించేసారుగా.ఏమేమి చేస్తుంటాడో చెప్పాడుగా ఆ చిన్ని బాలుడు.మేము తొందరగా వెళ్ళి ఆ తుమ్మెదలను పట్టుకునే  పనిలో ఉంటాము అంటూ శివయ్యా, మౌనమునకు మాటల మంత్రం వేసాడు.

  ' మనోబుద్ధ్యహంకార చిత్తాను...చిదానందరూపం శివోహం-శివోహం' అంటూ శంకరయ్య చిత్తవృత్తులతో సిత్రంగా ఆటలాడుకుంటున్నాడు శివయ్య.అవునంటె కాదనిలే-కాదంటె అవుననిలే అంటే ఇదేనేమో.శివోహం.

  శివయ్యా ఆ తుమ్మెదనెంతసేపటిలో పట్టుకుంటాను.బుద్ధులు  చెబుతాను.పూర్తిగా మార్చేస్తాను.. 

             నువ్వేమికంగారుపడకు.

  పదినిమిషాలు ఈ తాతగారు చెప్పేదేమిటో విని వెళదామన్నాడు.శంకరయ్య.

  అదే నేను చెప్పేదికూడా శంకరయ్య .ఈ పెద్దమనిషి తుమ్మెదను పూర్తిగా మార్చేస్తాడు.దానితో పాటుగా మిమ్మల్ని సైతము పూర్తిగా మార్చేస్తాడేమోనని నా భయమంతా అన్నాడు శివయ్య ,భయపడుతున్నట్లుగా.

 ఇంతలో మనవడు మీరు సరిగానే చెప్పారండి శివయ్యగారు.మా తాత నన్ను కూడా పూర్తిగా మార్చాలని ప్రయత్నించాడు నన్ను ఈతుమ్మెదలతో ఆడుకోనీయకుండా.

  శంకరయ్య గారు మరొకసారి ఆలోచించండి

.నేను చెప్పిన దానికి విరుద్ధముగా,తుమ్మెద మహాదేవుడని-ఆదతుమ్మెద అదే భృంగీ పార్వతీదేవి అంటూ అంతటితో ఆగక భృంగి  అను మరొక భక్తుడున్నాదని,తాందవమని-రావణుడని,మన్మథుడని-వింటినారి అని ,భక్తులని ఇలా ఏవేవో మాటలనే ఇటుకలను పేర్చి ,పరవశమనే సిమెంటుని వేసి,భక్తి అనినీళ్ళుపోసి తడిపి,కరుణ అనే మేస్త్రీ తో పెద్దకోటను నిర్మించి ,మిమ్మల్ని బంధించేస్తాడండి.

 మిమ్మల్ని పూర్తిగా మార్చేసి-అటుకదలనీయడు-ఇటు కదలనీయడు.

   ఆశ్చర్యముగా చూస్తున్న శంకరయ్యతో,

   మీరు మా తాతమాటవింటున్నట్లయితే,

 పదినిమిషాలు కాదు బాబు ఆ ప్రవచనము-పదిజన్మలైన సరిపోవంటాడు.

 శంకరయ్యగారిని,   అదే మీ మిత్రుని  కాస్త జాగ్రత్తగా నిర్ణయించుకోమనిచెప్పండి .శివయ్యగారు.

 నేను నా తుమ్మెదలతో ఆడుకోవటానికి వెళ్ళాలి అంటూ పారిపోయాడు.

  శంకరయ్యా ! శంకరయ్యా! ఏమంటావు వెళ్దామా /తాతగారి కథలు వింటానంటావా?

   ఉలుకు లేదు-పలుకులేదు.

  నీఇష్టం.పదినిమిషాలైన-పదియుగాలైనా పరమానందమే అంటావా... చెప్పు అని అంటుండగా ,

   

  ' గళంతీ శంభో త్వత్ చరిత సరితః కిల్బిషరజో

    గలంతీ ధీకుల్యా సరణిషు పతంతీ,విజయతాం దిశంతీ.....అని ఆశీర్వదిస్తున్నట్లుగా శంకరయ్య మనసును ఆక్రమించుకుంటోంది.

    కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం)

 

 

  

 

 

  

 

KADAA TVAAM PASYAEYAM-09

   కదా త్వాంపశ్యేయం-09 ********************** " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం." " యోగక్షేమధురంధరస్య సకల శ్రేయః ప్రదోయోగినో దృష్ట్వాదృష్ట మతోపదేశ కృతినో బాహ్యంతరవ్యాపినః సర్వజ్ఞస్య దయాకరస్య భవతః కిం వేదితవ్యమ్మయా శంభో! త్వంపరమాంతరంగ ఇతిమే చిత్తే స్మరామ్యహం." శంకరయ్యా నీకొక ముఖ్యమైన విషయం చెప్పాలి.మనము త్వరగాబయటకు వెళ్ళాలి.సిద్ధమైతే అన్నాడు శివయ్య ఆత్రుతగా. ఈ రోజే వెళ్ళాలా?ఇప్పుడే వెళ్ళాలా శివయ్యా అన్నాడు అయిష్టంగా శంకరయ్య. . ఎందుకో శంకరయ్యకు ఎక్కడికి వెళ్ళాలనిపించటంలేదు.ఎవ్వరిని చూడాలనిపించటంలేదు.రాత్రి వచ్చిన స్వప్నము నుండి బయటకు రావాలనిపించటము లేదు. మౌనముగా ఉన్న శంకరయ్యను చూస్తూ,ఏదో ఆలోచనలో పడ్డట్లున్నావు. నిమ్మకు నీరెత్తినట్లు నిదానముగా అన్నాడు నిష్టూరముగా. ఉలిక్కిపడ్డ శంకరయ్య ఏమిటి విశేషం శివయ్యా.చాలా హడావిడి పెట్టేస్తున్నావు ... అదా! నిన్న నీవు గురువుగారితో మాట్లాడుతున్నప్పుడు-కాసేపు అలా అలా వెళుతుంటే ఒక తుంటరి పిల్లవాడు శివుడు --లో ఉంటాడు..... తో,ఆడుకుంటుంటాడు.ఆయనను ఎందరో తమ దగ్గరకు పిలుస్తుంటారు రమ్మని అని వాళ్ళ తాతకు చెబుతున్నాడు.వాళ్ళను వివరాలు అడుగుదామని నడక వేగము పెంచినప్పటికిని చీకటి పడుతుండటముతో వారెటు వెళ్ళారో తెలియలేదు. వాళ్ళ చిరునామాను చెప్పి సహాయంచేస్తానన్నాడు నాతో పాటుగా నడుస్తున్న .ఒక యువకుడు,అక్కడే చెట్టుకింద కూర్చుంటాడట. పద పద మని బయలుదేర దీసాడు శంకరయ్యను-శివయ్య. నువ్వు త్వరగా బయలుదేరావంటే మన పని సులువు అవుతుంది. ఎక్కడుంటాడని చెబుతాడట ? అడిగాడు శంకరయ్య ? ఇక్కడంటాడో ? అక్కడంటాడో /ఎక్కడో ఒకక్కడంటాడో/ అన్నాడు దరదాగా.అంతలోనే చిన్నపిల్లవాడు కదా.వాడికి అన్నీ ఆటలే. కాని,శంకరయ్యా, నువ్వు మాత్రం అతను చెప్పేదాకా కాస్త మాట్లాడకుండా ఉండు బతిమిలాడాదు శివయ్య. చెట్టును సమీపిస్తున్న వారికి తుమ్మెదనాదం/ఝంకారం వినిపిస్తోంది. అదేమిటి?తుమ్మెదలున్నాయా అక్కడ.అంటే తీయని పదార్థాలు కూడా ఉన్నాయా.అదే పూలతేనె..అలాంటివి..అమాయకముగా అడిగాడు శంకరయ్య. శ్లోకమును మంద్రస్థాయిలో మననము చేసుకుంటున్నాడు చెట్టు కింద కళ్ళుమూసుకుని. " భృంగీఛ్చానటనోత్కటః కరిమదగ్రాహీ స్పురన్మాధవా హ్లాదో నాదయుతో మహాసితవపుః పంచేషుణా చాదృతః సత్పక్షః సుమనో వనేషు స పునః సాక్షాత్ మదీయే మనో రాజీవే భ్రమరాధిపో విహరతాం "శ్రీశైలవాసీ" విభుః." అలికిడి అయినట్లున్నదేమో మెల్లగా కళ్ళువిప్పి వీళ్ళను చూసాదు.దరహాసముతో వచ్చారా శివయ్యగారు మీ మిత్రుని తోడ్కొని అని , ఇక్కదకు కొంతదూరములోనే వాళ్ళూ ఉండేది.తాత-మనవడు.తాతగారు మనవడికి 'శివానందలహరి" శ్లోకాలను నేర్పిస్తూ,అర్థము వివరిస్తుంటారు.మనవడు వాడికి నచ్చినట్లుగా దానిని చెప్పుకుంటుంటాడు.రోజూ ఇదేవరస. వాళ్ళ ఇంటిచిరునామా నసిగాడు శంకరయ్య. వాళ్ళ ఇంటిచిరునామా నవ్వాడు శివయ్య. కుడివైపు పదినిమిషాలు నడిస్తే దారంతా చెట్లు-గట్లు.కదులుతూనే ఉండండి.అక్కడ రాళ్ళు-రప్పలు కొండలు-కోనలుగా అనిపిస్తుంటాయి.కాని మీరు నడవటానికి కాలిబాట ఉంటుంది.ఇంకొక ఐదు నిమిషాలు నడిస్తే అక్కడ ఒక పెద్దైల్లు.శ్రీశైలం అని దానికి వారు పేరుపెట్టారు లెండి.మీరు అక్కడికి వెళ్ళగానే,వారే ఎదురుపడి మిమ్మల్ని లోపలకు తీసుకెళ్ళి, సమాచారము అందిస్తారు అని చెప్పి,మళ్ళీ ధ్యానములోనికి వెళ్ళిపోయాడు ఆ యువకుడు. ఓం నమః శివాయ అని పళ్ళునూరుతూ శంకరయ్య, ఓం నమః అని పరవశిస్తూ శంకరయ్య శ్రీశైలమును సమీపించారు. వరండాలో పిల్లవాడు తుమ్మెదలతో ఆడుకుంటున్నాడు.తేనె తాగమంటూ పువ్వులు పెడుతున్నాడు.ఏనుగు మదజలమటూ గిన్నెలో ద్రవమును ఇస్తున్నాడు.ఒక విల్లును చూపుతూ తాడుగా అల్లుకోమంటున్నాడు.వాటి రెక్కలను చూసి మురిసిపోతున్నాడు.వసంతమాసం-వసంత మాసం అంటూ చప్పట్లు కొడుతున్నాడు. ఒకతుమ్మెద ఇంకొక తుమ్మెదవైపుచూస్తున్నది.అది దాని జతయైన ఆడతుమ్మెద ఏమో.తుమ్మెదను చూస్తూ సైగచేసింది.మొదటి తుమ్మెద ఆడుతోంది.మిగతా తుమ్మెదలు దగ్గరగా వచ్చి ఝంకారముగా నాదముచేస్తున్నాయి.పిల్లవాడు చప్పట్లు కొడుతూ.తుమ్మెదల ఆట బాగుందికదా అన్నాడు. గేటు దగ్గరకు పరిగెత్తాడు శంకరయ్య.శ్రీశైలము అని వ్రాసిఉంది అక్కడ.సరైన చిరునామాయే కదా శివయ్యా అన్నడు అయోమయంగా. దానికి ఆ పిల్లవాడు నిన్న నీవు మా వెనకాలే వచ్చావు కదా.ఇవ్వాళేమో మా ఇంటికే వచ్చావు. నాతో/అదే మాతో ఏమైనా పని ఉందా? అడిగాడు శివయ్యను. ఈ,ఈయనకు /శంకరయ్య ఎక్కడ ఉంటాడో-ఎలా ఉంటాడో నువ్వు చెబితే మాకు సహాయము చేసిన వాడవవుతావు అన్నాడు. ఓస్ ఇంతేనా.ఇక్కదే ఉంటాడు.ఇలా ఉంటాడు అని ఒకపెద్ద తుమ్మెదను చూపిస్తూ చెబుతున్నాడు.అంతేకాదు ఏనుగుమదజలం కావాలంటాడు.మన్మథుని విల్లు చూపమంటాడు.అదిగో ఆ పక్కనున్న తుమ్మెద అదగగానే గంతులు వేస్తుంటాడు.ఇదిగో ఈ తుమ్మెదను చూసి చాలా బాగున్నావంటాడు. మళ్ళీ ఆట మొదలు పెట్టాడు.ఆదమంటున్నాడు.పువ్వులలోని తేనెను వాటిపై వాలి తాగమంటున్నాడు.ఝంకారము చేయమంటున్నాడు.ఏనుగు బొమ్మను చూపిస్తూ మదజలమును సేవించమంటున్నాడు.కాసేపు దాగమంటున్నాడు.మళ్ళీ కనిపించమంటున్నాడు.ఏవేవో మాటలను వాటికిచెప్పి వాటి రెక్కలను తడుముతూ , అల్లరిగా అంటున్నాడు. భృంగీఛ్చానటనోత్కటా కరిమదగ్రాహీ మాధవాహ్లాదో నాదయుతో సుమనోవనేషు సత్పక్షా ......... . ఏమీ వినబడటంలేదు శంకరయ్యకు.విస్తుపోయి చూస్తున్నాడు . ఏమిటి ఈ నల్లని గండుతుమ్మెదనా నేను ఇన్నాళ్ళు వెతికినది అనుకుంటూ,శివయ్య వంక చూస్తున్నాడు చిత్రంగా శంకరయ్య. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)