ఆదిత్యహృదయం-శ్లోకము-18
************************
ప్రార్థన
*******
" జయతు జయతు సూర్యం సప్తలోకైకదీపం
హిరణ సమిత పాప ద్వేష దుఃఖస్య నాశం
అరుణ కిరణ గమ్యం ఆదిం ఆదిత్యమూర్తిం
సకలభువనవంద్యం భాస్కరం తం నమామి."
పూర్వరంగము
***********
"మమయోనిః మహత్బ్రహ్మ తస్మిన్ గర్భం దదామ్యహం
సంభవః సర్వభూతానాం-అంటూ ,
ఇక్కడ యోని శబ్దము మూలకారణముగా అన్వయించుకోవాలి.
ఇది స్థూల విశ్వరచనకు మూలకారణము పరమాత్మ.
ఆ పరమాత్మ సూక్ష్మముగా ,
"సర్వద్వారేషు దేహేస్మిన్ ప్రకాశం ఉపజాయతే-ఇది ఉపాధికి సంకేతము అన్న భగవద్గీతా సారమును తెలియచేసిన అగస్త్యభగవానుడు,త్రిగుణముల ప్రభావమును ప్రస్తుత శ్లోకములో వివరిస్తున్నారు.
ఒకవిధముగా చెప్పాలంటే పరమాత్మ "విఘ్నేశ్వర " కరుణావిశేషములే ప్రస్తుత శ్లోకము.
శ్లోకము
******
" తమోఘ్నాయ-హిమఘ్నాయ-శత్రుఘ్నాయ-అమితాత్మనే
కృతఘ్నఘ్నాయ దేవాయ జ్యోతిషాం పతయే నమః"
శ్లోక భావమును గ్రహించుటకు సహాయకారకముగా పూర్వశ్లోకములలో ప్రయోగించిన కొన్ని పదములను ప్రస్తుత శ్లోకముతో సంధాన పరచుకుందాము.
"రశ్మిమంతం-సముద్యంతం" దేవాసుర నమస్కృతం."
స్వామి తనకిరణ కాంతులను సంపూర్తిగా ప్రసరింపచేస్తూ దేవ-అసురులచే నమస్కరింపబడుతున్నాడు.
తరలుతున్న చీకటి వెలుగుతో కలిసిపోయి నమస్కరిస్తున్నది.
వచ్చిన వెలుగు చీకటిని తనలో కలుపుకుని నమస్కరిస్తున్నది.
కాని ప్రస్తుత శ్లోకములో "దేవాయ" శబ్దమును వాల్మీకి మహర్షి ప్రయోగించారు.
1.అదియును "తమోఘ్నాయ" శబ్దముతో.
ఘ్న అన్న శబ్దమునకు తొలగించునది/నిర్మూలించునది/సంహరించునది.
విఘ్న శబ్దమునకు విశేషమైన అడ్డంకిని/అవరోధమును/కార్య నిరోధమును కలిగించునది అని ఒక అర్థమైతే ,దానిని కలిగించి-తొలగించు ఈశ్వరశక్తియే విఘ్నేశ్వరుడు అని మనము కొలిచే ఆదిపూజ్య దైవము.
తిమిర ఉన్మథన శంభో అన్న పూర్వశ్లోకములలోని పదము సైతము తమోఘ్నాయ అన్న దానికి సాపేక్షికమే అయినప్పటికిని అది ఉషోదయ సందర్భము.
తమము సత్వ-రజో-తమో గుణములతో నొకటివానిని సృజించినవాడు త్రిగుణాత్మకుడు..
" తమః అజ్ఞానజం విద్ధి మోహనం సర్వదేహినాం
ప్రమాదాలస్యనిద్రాభిః తత్ నిబద్ధాని"
కప్పబడిన (జ్ఞానమును) అజ్ఞానమే తమోగుణము.ఈ తమోగుణము
ప్రమాదము-ఏమరుపాటును
ఆలస్యము-అలసత్వము-సోమరితనమును
నిద్ర-జడత్వమును
మోహనం-మైమరుపును, తన ఉనికిని తాను గుర్తించకపోవుట అను లక్షణములను కలిగి,తన విచిత్ర చిత్తవృత్తులతో,శాశ్వతానందమైన చిత్ప్రకాశమును కాననీయదు.
దానిని తొలగించివేయుటయే "తమో ఘ్బ్న" "కలిగించువాడు " తమోఘ్నాయ"
స్త్రీమూర్తిగా పరమాత్మను భావించుకుంటే,
'భక్తహార్ద్ర తమో భేద భానుమత్ భానుసంతతిః"అంటున్నది లలితా రహస్య సహస్ర నామ స్తోత్రము.
అదియును హృదయములో సూర్యునివలె ప్రకాశిస్తూ,
"హృదయస్థా రవిప్రఖ్యా త్రికోణాంతర దీపికా" అని తెలియచేయబడినది.
తమము మనసునకు సంబంధించినదే,
2. హిమము ఉపాధికి/స్థూలమునకు సంబంధించినది.
దీనినే పూర్వ శ్లోకములలోని "శిశిర నాశన" పదము నిర్వచించినది
.
ఇక్కడ కిరణములు ప్రాణశక్తులు.అవి మనలోనుండి తరలిన నాడు మనశరీరము చల్లనై గడ్డకట్టుతుంది.స్థూలము సైతము స్తంభింపచేసే పరిణామమె "హిమము" దానిని ద్రవింపచేయు పరమాత్మ శక్తియే హిమ-ఘ్న,చేసేవాడు,హిమఘ్నాయ.
3. శత్రు-ఘ్న మూడవపదము.
ప్రథమ శ్లోకములోనే అగస్త్య భగవానుడు,
"యేన సర్వాన్ అరీన్ వత్స సమరే విజయిష్యతి" అని సర్వ ప్రతికూల శక్తులను ఘ్న చేయు ప్రజ్ఞయే "శత్రుఘ్న."
సర్వశత్రు వినాశనమే /సర్వపాప ప్రశమనమే /సర్వదోష నివారనమే "శత్రు ఘ్న "దానిని కలిగించేవాడు శత్రుఘ్నాయ.
.
పరమాత్మను అమ్మగా భావిస్తే "చిత్ ఏక రస రూపిణి"సూర్య భవానునిగా భావిస్తే,వేదవాక్యమైన,
"ఏకం సత్ విప్రా బహుదా వదంతీఅన్న వాక్యవిశేషములే,అమితాత్మనే స్వామి ఏకత్వ-అనేకత్వ విశేష-సామాన్య ఆత్మతత్త్వమును నొక్కి వక్కాణిస్తున్నది.
అది అర్థమయిన వేళ,
"జ్యోతిర్గణానాంపతి-జ్యోతిషాంపతి" అని అభేదమును గ్రహించగలుగుతాము.
కాని ఇప్పుడే వస్తున్నది చిక్కు.
స్వామికృతఘ్నతను సైతము ఘ్న నశింపచేస్తాడంటున్నది శ్లోకము.
ఏమిటా కృతఘ్నత ?స్వామి దానిని ఎలా నశింపచేస్తాడు?
సమాధానము పరమాద్భుతము.
.
యుగధర్మములను అనుసరిస్తూ,గుణధర్మములను బానిసలమై,
" ఊర్థ్వం గచ్ఛంతి సత్త్వస్థా
మధ్యే తిష్ఠంతి రాజసా
జఘన్యగుణ వృత్తిస్థా
అథో గఛ్చంతి తామసాః"
అన్న గీతసారముననుసరించి మనోవృత్తులు అంతకంతకు అథోపయనము చేస్తూ,చీకటిలోతుల లోనికి చేరి, అందిస్తున్న చేయిని కాని,ఆశించే ఉద్ధరణమును కాని పొందలేని స్థితి "కృతఘ్న స్థితి" దానినుండి సమస్తమునకు విముక్తిని కలుగచేయుటయు వాదే "కృతఘ్న ఘ్నాయ"
అంటే/అదే 'ప్రళ యస్థితి" సమస్తమును జలమయముచేసే స్థితి.దానిని కలిగించి పరమాత్మ దోషనివారణము చేసి 'పునః సృష్టిని"ప్రారంభిస్తాడు.
తల్లి అయితే దేవీ భాగవతములో చెప్పినట్లు"సర్వదేవాతాశ క్తులను"శివునిచిదగ్నిచే కుండములో ఆహుతులుగా చేసి.దోషహరణ ముచేసి తిరిగి నూతన శక్తిని ప్రసాదించుట కదా.
పంచకృత్య నిర్వహనమును అలతి అలతి పదములతో అందించిన అగస్త్యభగవానునికి నమస్కరిస్తూ,
తం సూర్యం ప్రణమామ్యహం.
No comments:
Post a Comment