CHAKRESVARI AMTE?

GURUMAMDALAM AMTE?

 

  " అనంత సంసార సముద్రతార

    నౌకాయితాభ్యాం గురుభక్తిదాభ్యాం

    వైరాగ్య సామారాజ్యద పూజనాభ్యాం

    నమోనమః శ్రీ గురుపాదుకాభ్యాం."

   "గు"కారో అంధకారస్య  "రు" కారో తత్ నివారనం.

 వృత్తాకారముగా సంకేతించబడినది మండలము.అనేకానేక గురువు స్వరూపప్రకాశముగా అజ్ఞాననమనే చీకటిని తొలగించి స్వస్వరూపమును దర్శింపచేయునది గురు పాదము.

   పరమేశ్వరుడు ఆదిగురువు.పరమేశ్వరి ఆది శిష్యురాలు.వారు జగత్కళ్యానమునకై అనేకానేక నామరూపములతో గురు-శిష్యులుగా అజ్ఞానంధకారమును తొలగిస్తున్నారు.

   ఈ జగత్ సత్యమునే "దేవీఖడ్గమాల స్తోత్రము" గురుమండలముగా కీర్తిస్తున్నది.

 అంటే,

 కేంద్రస్థానమైన బిందువును చేరాలంటే ఎన్నో వృత్తములను ఆవృతము చేయగలగాలి సాధకుడు.అది గురువు సహాయములేకుండా సాధ్యము కాదు.

  దేవీ ఖడ్గమాల స్తోత్రము గురువులను,దైవ,సిద్ధ,మానవ అని మూడు విభాగములుగా కీర్తిస్తున్నది.

  ఔఘ అన్నశబ్దము సమూహము సమూహమును సూచిస్తుంది.

     సాక్షాత్తుగా పరమేశ్వరుడే ఆదిగురువై పార్వతిదేవి సందేహమును తీరుస్తున్నట్లు( చేతనులను ఉద్ధరించుటకై )

 "కేనోపాయే లఘునావిష్ణోనామ సహస్రకం

  పఠ్యతే? అని తల్లి సందేహమును వ్యక్తముచేయగానే,

  "శ్రీరామ రామ రామేతి " అంటూ స్వామి సెలవిచ్చారుకదా.

  శ్రీవిద్యోపాసన సంప్రదాయములో నాథ అని స్వామిని,మయి అని శక్తిని గౌరవిస్తూ,కీర్తిస్తుంటారు.

  సాధారన సాధకుని ప్రయాణము ద్వైతభావముతో ప్రారంభమయి క్రమక్రమముగా అద్వైతసిద్ధిని పొందగలుగుతుంది.అది ఎప్పుడో,ఎక్కడో,ఏవిధముగానో గమనించగలుగు శక్తిమంతుడు కాడు సాధకుడు.కనుకనే,

 దేశకాల అపరిచ్చిన్నమైన పరమాత్మ తాను అడుగు-అడుగున అనేకరూపములతో ఉండి,ఈ ఇతేర ప్రలోభములు దరిచేయనీయకుండా,సాధ్సకునికి మార్గబంధువవుతాడు.

" శూలాహతారాతి కూటం

  శుద్ధమర్దేంద్రు చూడం

     భజే మార్గబంధుం"

  ఈగురుమండలం ఎక్కడ ఉంటుంది? అన్న సందేహమునకు సర్వానందమయచక్రములోని బిండువు,దాని చుట్టు ఉన్న త్రికోణముల మధ్య ప్రదేశమును గురుమందలముగా కీర్తిస్తారు/

 యుగములు మారుట ఏ విధముగా సత్యమో యుగధర్మములు మారుట కూడా అంతే సత్యము.

 సత్యము ప్రామాణికము-ధర్మము పరిణామక్రమము.

 1.కృతయుగములో శివశక్తులే గురుశిష్యులుగా,

 "చర్యానందమయీ" నామముతో కీర్తింపబడుచున్నవి.

 2.త్రేతాయుగములో " ఉడ్డీశనందనాథ/మయి" గాను,

 3.ద్వాపర యుగములో " సహ్ష్టీశనందమయి" గాను,

 4.కలియుగములో "మిత్రేశనందమయిగాను" కీర్తింపబడుతున్నారు.

   సక్తి ఉపాసన విధానములో క్రమముగా,

 1.ఉపాదానము

 2.విద్య

 3.స్వాధ్యాయనము

 4.సమాధి అను నాలుగు అవస్థలుంటాయి.

 సృష్టిక్రమ ప్రాధాన్యతతో కూడినమూడు అవరనములలో లేని "గురు"ప్రస్తావన స్థితి త్రయ చక్ర మొదటిదైన పదునాలుగు త్రికోనముల చక్రములో ప్రారంభమవుతుంది.ఏవిధముగావిస్తారముగానున్న త్రికోణకిందిభాగము దానికొసవలెనున్న ఉపరితల బిందువుకు సంకేతముగా ఉంటుందో సాధకుని చిత్తము సైతము గురుచినకు బీజము వేస్తుంది.కాని అది అంత సులభము కాదు.కారణము "పరబ్రహ్మము" మాయచే కప్పబడి "మాయావిశిష్టబ్రహ్మమూగానే గోచరిస్తుంటుంది.అదువలన గురుబోధ ఈవిధముగా ఉంటుంది అన్నవిషయము అర్థమవుతుందికాని అనుభవములోనికి రాదు.

 కనుకగురువు సర్వకాలసర్వావస్థలయందు తోడుగానుండి,ముందుగా,

 మంత్రోన్ముఖునిగా/అరాధనోన్ముఖునిగా ఉపాదాన ప్రక్రియను జరిపిస్తాడు.

  రెండవ దశలో అతని జాడ్యములను/అవరోధములను ఆహుతులుగా మార్చీగ్ని సమర్పణమును చేయిస్తాడు.

  తరువాత పరిశుభ్రమయిన మనసుతో మననము చేయగల సామర్థ్యమును అనుగ్రహిస్తాడు.

  త్రిగుణాతీత స్థితిని పొంది,ద్వైతభావను సైతము తొలగించగలిగి ఏకరూపమును దర్శిస్తూ,అనుభవించగలుగు భుక్తిసిద్ధియే సమాధి స్థితి.

   గురువు సాధకుని "వాచకకర్మాసక్తునిగా" చేస్తాడు.తదుపరీఆంగికకర్మాసక్తునిగా"అనుగ్రహహిస్తాడు.

 మూడవసారి స్వాధ్యాయనునిగా మలచి"కర్మాసక్తునిగా"తీర్చిదిద్దితాడు.

 మనో-వాక్కాయ-కర్మలను దాటినతరువాతనే"నిర్గుణబ్రహ్మోపసన" సాధ్యమవుతుంది.

 త్రికరణోపాసనసిద్ధి సాధకునీ త్రిగుణాతీత స్థితిని సిద్ధింపచేస్తుంది.

 "గురుమూర్తిః గుణనిధిః గోమాతా గుహుజంభుః"

    పరమేశ్వరి "మహాత్రికోణాంతరాళే బిందు పరితః" బిందువుచుట్టు ఉన్న ప్రదేశములో నున్న,గురుమండల అనుగ్రహశక్తులు మనలనందరిని అనుగ్రహించునుగాక.

 యాదేవి సర్వభూతేషు విద్యారూపేణ సంస్థితా

 నమస్తస్త్యై నమస్తస్త్యై నమస్తస్త్యై నమోనమః.

 

   

tTOMMIDAVA AAVARANA-SARVANAMDAMAYA CHAKRAMU AMTE?

 

 హ్రీంకారాసన గర్భితానలశిఖాం సౌః క్లీం కళాం భిభ్రతీం

 సౌవర్ణాంబరధారిణీం వరసుధా ధౌతాం త్రినేత్రోజ్జ్వలాం

 వందే పుస్తకపాశమంకుశధరాం స్రగ్భూషితాం ఉజ్జ్వలాం

 త్వాం గౌరీం త్రిపురాం పరాత్పరకళాం శ్రీచక్ర సంచారిణీం.

 ఇప్పటిదాకా నాప్రయాణములో జరిగిన వింతలు ఇప్పుడు మనము ఎక్కడికి వెళుతున్నాము అని ప్రశ్నిస్తున్నాయి.

 "మూలప్రకృతిరవ్యకా వ్యక్తావ్యక్త స్వరూపిణి

  వ్యాపినీవివిధాకారా విద్యావిద్యా స్వరూపిణి" గా అమ్మ అనుగ్రహిస్తున్నది.ఇప్పటివరకు మనము అమ్మ యొక్క వ్యక్తరూపమును-విస్తరన వైభవమును దర్శించాము.ఇప్పుడు,

 నేను అని నేను భ్రమించిన ఉపాధి,నాలోని నేనుని కనుగొని అవ్యక్తముగా/బిందురూపముగా నున్న "సర్వానందమయ చక్రములోనికి"

ప్రవేశిస్తున్నది.నేను ఇంతవరకు దర్శించిన యోగినీ మాతలు,సిద్ధి మాతలు,ముద్రా మాతలు,చక్రేశ్వరులు ,శ్రీచక్రరాజ సింహాసనేశ్వరి" అని కీర్తిస్తూ ఆ పూర్ణ బిందువులో లీనమయిపోతున్నారు.

  ఆవరనములు సైతము అంతర్ధానమయిపోయినాయి.

   అంతలోని నన్నెవరో "శ్రీచక్రము అంటే" అని ప్రశ్నిస్తున్నారు.

  అమ్మదయ ఉంటే అర్థము కానిదేముంటుంది.

  

   అనేకానేక శక్తుల నిరంతర కలయికయే చక్రము.అది సత్యము-శివము-సుందరము,శ్+ఋ-ఈం అను మూడు బీజాక్షముల మిళితము.సంపత్ప్రదము.అమ్మ విమర్శశక్తిగా తాను విస్తరిస్తూ మనలను పరిపాలిస్తుంది.

  అమ్మకు బిందువు నుండి విడివడి,కామకళ అను నామముతో తన ప్రకాశమును తాను చూస్తున్నప్పుడు ఏర్పడిన వలయములే చక్రాకారముగా ఏర్పడినవి  అని సనాతనము విశ్వసిస్తున్నది.

   శూన్యము అనుకునే బిందువును పూర్ణము చేశే శివశక్తుల "మిశ్రబిందువు" నుండి అమ్మ ఎందుకు విడివడుతుంది?

    చేతనులు మూడు శరీరములను కలిగియుంటారు.వాటితోనే జాగ్రత్-స్వప్న-సుషిప్తావస్థలను పొందగలుగుతున్నారు.

   ఆ మూడు శరీరములనే,

1 స్థూల శరీరము

2.సూక్ష్మ శరీరము

3.కారణ శరీరము అంటారు.

  మరణము స్థూల-సూక్ష్మ శరీరములను నశింపచేయగలదు కాని కారణ శరీరము తన కర్మల ఫలితములుగా ఏర్పడిన (పాప-పుణ్య)

సుఖ-దుఃఖములను అనుభవించుటకు ఎదురుచూస్తుంటుంది.సమయము-స్థలము ఉంటేనే సాధ్యపడే విషయము కనుక ఆ అమ్మలగన్న అమ్మ  వాత్సల్యముతో మనలను ఉద్ధరించుటకు పరంజ్యోతి ప్రకాశము నుండి,విడివడి,

 

"విమర్శరూపిణి విద్యా వియదాది జగత్ప్రసూః"

  విమర్శరూపిణియై ఆకాశాది పంచభూత ప్రపంచనిర్మానము జరుపుతున్నది.ఆ సమయములో ప్రకాశరూపుడైన శివుడు సాక్షీభూతుడు.స్థిరశక్తిగా /అమ్మను చరాశక్తిగా ప్రకటింపచేస్తుంటాడు.

  అప్పటి వరకు వ్యక్తమై/విద్యయై/వియత్తుగా మారిని విమర్శ శక్తి బిందువులో లీనమై తాను సైతము అవ్యక్తమైపోతుంది.

  ఇక్కడ నామరూపములుండవు.హెచ్చుతగ్గులుండవు.సుఖదుఃఖములుండవు.అంతా ఒక్కటే.అంతా ఆనందమే.అరిషద్వర్గములను జయించిన ఆత్మానందము.

ద్వైతముతో ప్రారంభమైన నా ప్రయాణము అద్వైతరూపును ఆవిష్కరించుకున్నది.

 సర్వము ఆనందమయము.అభేదానందము.

 ఏ విధముగా నది తననామరూపములను త్యజించి సముద్రములో లీనమవుచున్నదో అదేరీతిలో నాఉపాధి సైతము తనస్వరూప-స్వభావములను  వదిలివేసినది.నేను అద్దములోబిందువుగా ప్రతిబింబిస్తున్నాను.అమ్మ-నాన్నలఒడిలో ఆనందముతో ఉన్నాను.

   

ANIMIDAVA AVARANAM-SARVASIDDHIPRADAMAMTE?

 

  "మహామహాజ్ఞప్తే-మహామహాగుప్తే

   మహామహానందే-మహామహాస్కందే"

      శ్రీచక్రధారిణి నమస్తే.

 "మ"కారము/మూలాధారము నుండి ప్రయాణమైన నా కుండలిని ప్రయాణము సహస్రార/ఆకాశ తత్త్వమును చేరుతున్నట్లున్నదేమో,

'మహా-మహా" అంటూ నాదము నన్ను ఆవరణములోనికి నడిపిస్తున్నది.

 

   మహాద్భుతము.

 పరమేశ్వరి నాదమయయై ప్రణవముగా నినదిస్తున్నది.

 మహేశ్వరి మంకెన పూవులా మెరిసిపోతున్నది

  

 

 "సర్వసిద్ధిప్రద చక్రము" అని వ్రాసియున్నది.

  నాపాపిటలో కదలికలు ప్రారంభమగుచున్నాయి.మహావాక్యములు వ్యతిరేకార్థములు అని ఇన్నాళ్ళు అనుకున్న నా అభిప్రాయము మారిపోతున్నది.

  నీవు పరమాత్మవు అనిన నేను ఇప్పుడు నేను పరమాత్మను అని అనాలనుకుంటున్నాను.నీవు-నేను ఒకటేనన్న సత్యమును బిగ్గరాగా అరచి,అందరికి వినపడేలాచెప్పాలనిపిస్తున్నది.

  ఆశ్చర్యముగా నాఇంద్రియములుసైతము తమప్రవృత్తిని మార్చుకుంటున్నాయి.

 నా కన్నులు ఆవరణ ప్రకాశమునుచూడగలుగుతున్నాయి.

 నాచెవులు ఓంకారమును వినగలుగుతున్నాయి.

 నాముక్కు సుగంధపరిమళమును ఆఘ్రాణింపగలుగుతున్నది.

 నా నాలుక మధురమకరందమును ఆస్వాదించగలుగుతున్నది.

 నాచర్మము ఆవరణ స్పర్శను అనుభవించగలుతున్నది.

  

 ఇప్పుడు నాలో ఏ వికారములేవు.కిందకు దిగి వెళ్ళాలనీనిపించటంలేదు.దేనినిచూసినా పరమాత్మే.ఎక్కడచూసినా పరమానందమే.పరమేశ్వరి విభూతియే.

 తెప్పరిల్లిన నాఎదురుగా నలుగు మాతృమూర్తులు ఎనలేని ప్రేమతో నిలబడియున్నారు.

 ఇంతకీ నేను ఈ ఆవరణము ఏ ఆకారములోఉందోచెప్పలేదుకదా.

  మూడు బిందువులను కలుపుతూ ఒకత్రికోణము ఉంది.ఈత్రికోణము స్వతంత్రముగాఉంది.ఏఇతరత్రికోణములతో కలిసిలేదు.ఆ త్రికోణమునకు కాపలాగా ఒకచతురస్రము ఉంది.దానినాలుగు వైపుల ఆయుధధారులై నలుగు అమ్మలూన్నారు.వారిని బాణిని-చాపిని-పాశిని-అంకుశినీ పిలుస్తారట.

   

  

 

  నా కుడుచేయి ఎందుకో బరువుగా తోచింది.చూస్తే ఐదు బాణములు నాచేతిలోఉన్నాయి."పంచతన్మాత్రలు"అని వాటిపై వ్రాసియున్నది.అయోమయముగాచూస్తుంటే "బాణినీమాత నేనే నీ చేతిలో బాణములను పెట్టాను.ఈ తల్లి విల్లును నీ కుడి చేతిలో ఉంచింది అంది చాపిని మాతన్ చూపిస్తూ.

 విల్లా అంటూకిందకు చూడగానే ఆశ్చర్యము.నా మనస్సు స్థిరమైన విల్లుగా మారిపోయింది.

  నాలోని ఈ మార్పునకు కారనము ఈ విల్లు-అమ్ములా అని తలుస్తుంటే అవును అందుకే నీవు ఇక్కడ జరుగుతున్నవి నీ ఇంద్రియముల ద్వారా పొందగలుగుతున్నావు అన్నరు.

 నాకళ్లలో నుండి ఆనందాశ్రువుల అభిషేకము వారిపాదములకు జరుగుతున్నది.

 లాలనగా మూడవ మాత అయిన పాశిని నన్ను హత్తుకుంటూ తన ప్రేమ అనే తాడుతో చుట్టివేస్తున్నది.

  అమ్మఒడిలో మైమరచిపోతున్న నన్ను క్షణకాలము కిందకు వేలాడుతున్న దారము-దాని కొస ఆకర్షించింది.పట్టుకోబోయాను.

  వెంటనే "అంకుశిని" మాత దారమును పూర్తిగా తెంచివేసినది.మోహము దాసోహమయినది.

  ఇపుడునేను సవికల్పసమాధిస్థితికి అర్హత పొందానేమో.అందుకే నలుగురు తల్లులు నాచేత్రికోణ ప్రవేశమునుచేయించారు.

  అవిమూడుబిందువులుకావు.కరుణాసింధువులు.

 మహాకామేశ్వరి-మహావజ్రేశ్వరి-మహాభగమాలిని అని వారినికీర్తిస్తారట.

 ఎన్నో శక్తుల కలయికయే మహాశక్తియై మాయను తొలగిస్తుందట.

   ఎందుకో దేవీభాగవత కథ నా స్పురణకు వస్తోంది.

 ఒకవైపు భండాసురు మూర్ఖత్వముతో పరమేశ్వరితో యుద్ధానికి తలపడుతున్నాడు.

 అమ్మవారి అనుగ్రహముతో సహాయక శక్తులుగా ,

 ఏనుగుల సైన్యముతో సంపత్కరీ రూపముగా,అశ్వములసైన్యముతో దండనాథా రూపముగా,వారాహి రూపముగా ముగ్గురమ్మలువానిని సంస్కరిస్తున్నారు తమ ఆయుధములతో సాకుతున్నారో /తాకుతున్నారో తెలియటములేదు.

 నాలోని భండాసురుడు భయపడి ఎప్పుడో పారిపోయాడు.

  ఆముగురమ్మలు నన్ను సాదరముగా "సర్వానందమయ చక్రాప్రవేశమునకు సంసిద్ధుని చేస్తున్నారు.

     

   యాదేవి సర్వభూతేషు దయారూపేణ సంస్థితా

   నమస్తస్త్యై నమస్తస్త్యై నమస్తస్త్యై నమోనమః