మార్గళి మాలై-29
****************
ఇరువది తొమ్మిదవ పాశురం
**********************
శిత్తం శిరుకాలే వందు ఉన్నై చ్చేవిత్తు ఉన్
పొత్తామరై అడియే పోత్తుం పొరుళ్ కేళాయ్
పెత్తం మేయ్త్తు ఉణ్ణం కలత్తిల్ పిరందు నీ
కుత్తేవల్ ఎంగళై కొళ్ళామల్ పోగాదు
ఇత్తైపరై కొళివాన్ అన్రుగాణ్ గోవిందా
ఎత్తెక్కుం, ఏళేళు పిరవిక్కుం ఉందన్నోడు
ఉత్తోమేయావోం; ఉనక్కేనాం,అత్చెయ్ వో
మత్తైనం కామంగళ్ మాత్తు ఏలోరెంబావాయ్.
తల్లికి క్షమాపణ అభ్యర్థనలతో
" గోవింద-గోవింద-గోవింద"
ఈ కైంకర్య సేవాభాగ్యాభ్ర్థనా పాశురములో,
" మత్తైనం కామంగళ్ మాత్తు." ఆ ఒకే ఒక కోరిక తప్ప మాకు ఇంకేమి కోరికలు లేవు అని అంటున్నారు వశీకరణావస్థలోనున్న గోపికలు ఆ వంశీధరునితో.(పిల్లనగ్రోవిని ధరించిన వానితో) అంవాస్థలు అని మనకు సందేహము వస్తే పరమాత్మ తత్త్వ పరిచయము-ప్రమాణము-ప్రసాదము కలుగుతకు ప్రతి జీవి నాలుగు దశలను దాటి వస్తాడు. అవి,
1.యతనామావస్థ- ఈ దసలో లౌకిక కోరికలను ప్రయత్నముతో అరికట్టుతుంటాడు.
2.వ్యతిరేకావస్థ- అవి లేక పోతే ఉండగలడు.వానిని వదిలివేసినానని అనుకుంటాడు.నిజానికి సంపూర్నముగా అవి జీవిని వదలవు.వాని రస-రూపములు మస్తిస్కములో మరలమరల మెదులుచునే ఉండును. ఉదాహరణకు నాకు మామిడి పండు చాలా ప్రీతి.మొదటి అవస్థ యైన యతనముతో దానిని తినుట భౌతికముగా మానివేసాను.అది నిజము.కాని దానిని చూసిన ప్రతిసారి-తలచిన ప్రతి సారి,నేను మామిడి పండు తినే రోజుల్లోఎ ఎంతో రుచిగా ఉండేది.సువాసనతో ఉండేది.ఎంతో మధురరస భరితమై ఉందేది అని తలుచుకుంటూనే ఉంటాను.అంతే మానసికముగా అది నన్ను వీడలేదు.
3.ఏకీంద్రియావస్థ- ఈ మూదవ దశ నా కర్తవ్యమును తెలియచేస్తుంటుంది.ఇప్పుడు నీ లక్ష్యము పరమాత్మ కీంద్రీకృతము కాని పండు కేంద్రీకృతము కాదు అని బుధ్ధి మనసును మందలిస్తు,బుధ్ధిని హెచ్చరిస్తుంటుంది.పరుగులు తగ్గించిన మనసు పరమాత్మపై కీంద్రీకరించుటకు తీవ్రముగా ప్రయత్నిస్తుండి.
4.వశీకారావస్థ- ఎక్కీకృతమైన మనో-వాక్కాయ-కర్మలు తమకు కావలిసినదేమిటో-వదిలివేయవలసిన వేమిటో సుస్పష్టము చేస్తుంది.
స్థిత ప్రజ్ఞతతో స్థిరముగా నిలుస్తుంది. ఎటువంటి ప్రలోభములకు లోబడదు.రత్నరాశి లభించు సమయమున వివేకశూన్యయై రాయిని కోరదు.
ఇప్పుడు మన గోపికలు -కాలే-అను నోమునోచుకొనిన పరలభిస్తుందన్న మొదటిదసను దాటి,ఆచార్యులను మేల్కొలిపి వ్రతనిర్వహణము చేయమనుట-స్వామిని ఆభరనములు కోరుట-వ్రతసామాగ్రిని కోరుత అను వ్యతిరేకదసను దాటి,స్వామితో ఆది-పాడుట,అన్నము తినుట అను మూదవ దశను దాటి,ఈ రోజు జన్మ సంస్కారవంతులు.కార్యము-కారనము,ఉపాయము-ఉపేయము రెండును స్వామియే సత్యమును తెలిసి కొనిన వారైనారు.
అంతే కాదు నిన్నటి వరకు వారు స్వామిని " నారీ కైశికి ముక్త మాలికకై నానాయాతనల్ పడ్డ ఆ భీరుండు తమ అధీనుడు" అను కున్నారు.అప్పటివరకు వారిది సాధనాభాగ్య ఫలితము.సాధనము అంచెలంచెలుగా తపము-జపము-యాజము మొదలగువానిగా ఉండి వ్యక్తావ్యక్త ఫలితములను ఇచ్చును.కాని అవి కొంతసమయ పరిమితి కలవి-పుణ్యము చిట్ట అయిపోగానే అంతర్ధానమవుతాయి.పూర్వపు స్థితిని జీవి చేరుతుంది.మళ్ళీ మొదలు.
మన గోపికలు జన్మ సంస్కారవంతులు.నిత్యకర్మలను అనుష్ఠాన కర్మలుగా భావించే వారు.గోవుల వెంట అడవులందు తిరుగువారు.అవి తినిన తరువాత (మేత మేసిన తరువాత) తాము భుజించెడివారు.వాటిని సురక్షితముగా ఇంటికి తెచ్చెడివారు.వాచ్యార్థము.
గోవులను అనగా వాక్కులను-వాజ్మయమును విస్వమతటా వ్యాపింపచేయువారు.సదాచార్యత్వమును వానికి యోగ్య్త-భోగ్యతను-పోషకత్వమును కల్పించెడివారు.మరియును సంరక్షించెడి వారు.
కనక కృఇష్ణా మేము ఏ విధముగా మేము గోవులను సంరక్షించుచున్నావో,అవి మేతతో తృప్తి చెందిన తరువాత మేము తింటున్నామో,అదేవిధముగా మా కర్మలను అనుభవించుటకు గోకులములో పుట్టిన మా కర్మలను నిర్మూలించుటకు మాకొరకు అయర్కులములో నీను మాకోసము పుట్టినావు.కన్నా! కేళాయ్" విను అంటున్నారు.
గోపికల మాటలకు కృష్ణుడు సరే మీరడిగినవన్నీ ఇచ్చాను కదా.ఇంకేమిటి అడగబోతున్నారు? అని అడిగాడు అమాయకముగా.దానికి గోపికలు నవ్వి,నువ్వు వట్టి శృతజ్ఞానివని ఇప్పుడే తెలిసినది.నువ్విచ్చినవాని కంటే అత్యంత విలువైనది ఒకటి ఉన్నదని ఇప్పుడే నీ "పొత్తామరై అడియె పోత్తి" అని అందామంటే ఆ పోలిక మాకు సరియైనది అనిపించుటలేదు.బంగారము వంటి పాదపద్మములకు మంగళము అంటే నీ పాదములెక్కడ? బంగరు పద్మములెక్కడ? బంగారము అందామటే అది ఒక లోహము మాత్రమే.పోనీ పద్మము అందామా అంటే చంద్రోదయముతో ముడుకుని పోతుంది.కనుకఅవాగ్మానసగోచర! మాకవేవి వద్దు అని స్వామి ముఖము వంక చూస్తు, ఒక నిమిషము మౌనము వహించారు ఆ మనోజ్ఞ మానినులు.
వారి పరస్పర నయనములు పరమసేవా సౌభాగ్యత్వమును పలుకరించుకున్నవి.పులకరించుచున్నవి.అభ్యర్థించుచున్నవి-అనుగ్రహించుచున్నవి.అధీనమైనవి-ఆధేయమైనవి.ఇదే అదను అని అరక్షణము ఆలస్యము చేయక,"ఆంతరంగిక సేవా భాగ్యమును" అనుగ్రహింపమని అర్థించారు గోపికలు.వారు నయనము-స్వామి చూపు.ఆ చల్లని చూపును అటు ఏడుతరములు-ఇటు తరములు ప్రసరింపనీయమని ప్రాధేయ పడ్డారు.స్వామిని వారు,
అంతే కాదు "కొల్లామల్" స్వీకరించను అనుటలు వీలు లేదు.కాసేపు కస్తురి కుంకుమగా మారి నీ నుదుటను నిలుస్తాము.మరొకరి ఆ కసురిని నీ ఫాలభాగమున అలంకరించువారమౌతాము.ఒకపరి కౌస్తుభమణిగా మారి నీ వక్షస్థలమున లక్షనమై ఉంటాము.మరొకపరి ప్రేమతో దానిని నీ కు అలంకరిస్తాము.ఒకరోజు నాసాగ్ర మౌక్తికమవుతాము.మరొకసారి దానిని నీకు ధరింపచేస్తాము.అంతే కాదు కృషనా.నా సఖి వేణువవుతుంది.నేను నీ పెదవి చేరుతాను.మరొకచెలి నాదముగా నర్తిస్తుంది.ఎల్లప్పుడు మమ్ములను నీతోనే నిలుపుకుంటావన్న నీ మాటను గుర్తుచేస్తూ నేను నీ ముంజేతి కంకణమవుతాను.ఇంకా తనివి తీరటము లేదు.ఆగు కృష్ణా.స్వామి కొంచము సమయమునిస్తే అందరము కలిసి ఆలోచిచుకొని ఆఖరిసారిగా ఒకే ఒక సౌభాగ్యమును అర్థిస్తాము అన్నారు గోపికలు.ఏమనగలడు వారి ఎడదనెరిగినవాడు?కాదనగలడా? కామినుల వీడి కదలగలడా?కటాక్షించటమే కాని ఇతరము తెలియనివాడు.ఇదిగో చెబుతున్నాము వినుము.
మేమందరము దివ్య హరిచందనమై నీ దేహమున ఒదిగి,దిగంత దివ్యపరిమళములను వెదజల్లుతుంటామని స్వామిని హత్తుకున్నారు.
"కస్తూరి తిలకం లలాటఫలకే
వక్షస్థలే కౌస్తుభం
నాసాగ్రే నవ మౌక్తికం
కరతలే వేణుం
కరే కంకణం
సర్వాంగే హరిచందనంచ కలయం
కంఠేశ ముక్తావళి
గోపస్త్రీ పరివేష్ఠితుడైనాడు గోవిందుడు.
(ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం..)
శ్రీకరము శుభకరము భవహరణము శ్రీవ్రతము
శ్రీగోదా రంగనాథుల అనుగ్రహము అనవరతము
చిమ్మచీకటివేళ మేల్కొని,చిత్తములో నిన్ను నిలిపి
సుతిమెత్తని నీపాదములను స్తుతులతో సేవింపనీ
"పర" ను కావాలన్న మా ప్రకటనము ఒక మిష
ప్రతిక్షణము నీ సహవాసము అది పరమపురుష
జనన-మరణ చక్రములో గింగిరులు తిరుగుతున్న
మాకొరకై పుట్టినావు బాలునిగ గోకులమున
భగవత్సంబంధాను భాగ్యమునుబలముగ కొనసాగనీ
ఏడేడు జన్మలవరకు-మమ్ముల నీ ఎదుటనే ఉండనీ
మా ఇతరచింతలన్నిటిని ఇక రానీయకు మాదరికి
గోవింద!కాదనకు నిత్యకైంకర్యమను వరమొక్కటి.
No comments:
Post a Comment