ALO REMBAVAY-18

  

   పద్దెమినిదవ పాశురము

   *******************

  

   ఉందు మదగళిట్రన్ ఓడాద తోళ్వలియన్

   నందగోపాలన్ మరుమగళే! నప్పిన్నాయ్

   కందం కమళుం కుళలీ కడై తిరవాయ్

   వందు ఎంగుం కోళి అళైత్తనగాణ్; మాదవి

   పందల్ మేల్ పల్కాల్ కుయిల్ ఇనంగళ్ కూవిణగాన్

   పందార్ విరలి; ఉన్ మైత్తునన్ పేర్పాడ

   శెందామరైక్కైయ్యాల్ శీరార్ వళై యెళుప్ప

   వందు తిరవాయ్ మగిందేలో రెంబావాయ్.

   గోదమ్మ ఈ పాశురములో నీలాదేవిని,నందగోపాలుని మేనకోడల!అని నర్మగర్భముగా తాము కోరినది కాదనకుండా అనుగ్రహహించమని ప్రార్థిస్తూ మేలుకొలుపుతున్నది.

  నీ మేనమామ అయిన నందప్రభువు అర్థికి లేదనకుండా అనుగ్రహించు యశోభూషితుడు.అదే పరపరను నీవును పాటిస్తున్నావన్న నమ్మకముతో నిన్ను నోమునకు తీసుకుని వెళ్ళుటకు వచ్చాము తల్లి అని తెల్లవారినదని సూచించే కొన్ని సంకేతములను వివరిస్తూనీళాదేవిని మేల్కొలుపుతున్నారు.ఇక్కడ మేల్కొలుపబడేది తల్లికి వారిపై గల అనుగ్రహము.

 తల్లీ చూడు అంటున్నది. దేనిని?

  ఎంగుం-అన్నిచోట్ల,

  కోళి-కోళ్ళు లేచి

  వందు-రమ్మని,

  అలైత్తన్-పిలుస్తున్నాయి

 దేనికి-తమ కాళ్లను సాగించి,చకచక అటు-ఇటు నడుస్తు తమకు కావలిసిన గింజలను ఏరుకుని-ముక్కున పట్తుకుని స్వీకరించమని .

 తల్లీ కణ్-అమ్మా చూడు.

  ఈ కోళ్ళు గింజలను ఎక్కడ తిరుగుతు ఏరుచున్నవి.అమ్మ నీలాదేవి భవనము దగ్గర.ఆ భవనము మణిమయము.నవరత్న తాపితము.అక్కడ వాటికి కావలిసిన ఆహారములోతో పాటుగా ఎన్నో మణులు-ముత్యములు-రత్నములు అన్ని కలగలిసి ఉన్నాయి.అవి వాటిని తమ ముక్కుతో వేరుచేస్తూ,తమకు కావలిసిన దానికై అటుఇటు కదులుతు గింజలను మాత్రమే తమ ముక్కుతో గట్టిగా పట్టుకుని స్వీకరిస్తున్నాయి.

 అమ్మ1 చూడు.

    ఇది వాచ్యార్థము.ఈ కోళ్ళు ఆచార్యులు/ఆళ్వారులు.వారికి కావలిసినది శ్రీకృష్ణానుగ్రహమనే ఆహారము.అది ఐహికములై దారిమరల్చు విషయవాసనలతో మిళితమై ఉన్నది.వారు తమ జ్ఞానమనే ముక్కులతో వాటిని మణులను-నవరత్నములను దూరముగా తోసేస్తు,తమకు కావలిసిన పరమాత్మ అనుగ్రహమనే గింజలను నిశ్చల భక్తి అనే ముక్కుతో గట్టిగా పట్టుకుని,ఆస్వాదిస్తు-ఆనందిస్తున్నారు.అందుకే వారు మేల్కాంచగానే ఒకరినొకరు సత్సంగమునకు పిలుచుకున్నారు.

  అమ్మా చూడు.మేల్కాంచు.

  అమ్మా! మేము,

 ఉన్ మైత్తునన్-నీ స్వామిని/మా స్వామినికీర్తిస్తున్నాము.

 మేము స్వామి,

 మదకళిట్రల్-మదించిన ఏనుగులను

 ఉందు-ఉత్సాహముతో-సంహరించిన

 తోల్ వళియన్-భజబలమును కీర్తిస్తున్నాము.

 నప్పినాయ్ అమ్మవారిని ముద్దుగా తమిళభాషలో పిలుచుకునే పేరు.అంటే లక్ష్మీదేవి.లక్ష్మీదేవి అంశలు మూడుగా విడివడి ఆదివరాహుని భూమాతగాను,(భూదేవి) శ్రీ రాముని సీతాదేగాను (శ్రీదేవి) శ్రీ క్రిష్ణుని నీలాదేవిగాను అనుసరించారు.నప్పిన్నాయ్ ని ఉత్తర భారతీయులు రాధా దేవిగా కొలుస్తారు. అమ్మ స్వామి ఆత్మైక స్వరూపులు.దేహములు రెండు కాని ఆత్మ ఒక్కటే.స్వామి నిదురించుట అంటే అంతర్ముఖమైనారు.

  ఓ నప్పిన్నాయ్-మా వరప్రసాదమా,నీవు

  నీ,

 క0దం-గంధము-సుగంధభరితములైన

 కమళం-సర్వము వ్యాపించుచున్న,

 కుళలీ-కేశ సౌందర్యముతో(ఉపనిషద్-పరిమళములతో)

 వలై శీరార్ ఒళిప్ప-కర కంకణ సవ్వడులతో,

 వందు తిరవాయ్-వచ్చి తలుపు తెరువు తల్లీ.

  పంచేంద్రియ పరమార్థమునందించుట ఈ పాశుర ప్రత్యేకత.పంచంద్రియ తర్పణము అని కూడ భావిస్తారు.

  గోపికల/మన నయనములు తల్లి దర్శనముతో తరించినవి.నాసిక కేశ సుగంధ పరిమళమునాస్వాదించి ధన్యమైనది.మేల్కొలిపి వాక్కు సత్కరింపబడినది.కరకంక

ణముల

 సవ్వడులు విని కర్ణము పునీతమైనది.ఇక మిగినది స్పర్శ.అందుకే నీవుతాకి తీసిన గడియను మేమును తాకి ఆశీర్వదింపబడతామంటూ,  

 స్వామి కైంకర్యమునకు అమ్మ( సిఫారసును)

 పురుషకారమును అర్థిస్తూ,  నోము చేయుటకు వెళ్ళుచున్న ఆండాళ్ అమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే  శరణం.

 

 

 

ALOREMBAVAY-17

  పదిహేడవ పాశురము

  *******************

  అంబరమే తణ్ణీరే శోరే అరం శెయ్యం

  ఎంబెరుమాన్ నందగోపాల! ఎళుందిరాయ్

  కొంబనార్కెల్లాం కొళుందే! కులవిళక్కే

  ఎంబెరుమాట్టి!  యశోదాయ్! అరివురాయ్

  అంబరం ఊడరత్త ఓంగి ఉలగలంద

  ఉంబర్కోమానే  ఊరంగాదు ఎళుందిరాయ్

  శెంపోర్ కళలడి శెల్వా బలదేవా

  ఊంబియున్  నీయుం ఉరంగేలే రెంబావాయ్.

 

  ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ. 

  *****************************

  మహామహిమాన్వితమైన మధుకలశము ఈ పాశురము.మంత్రభూయిష్టము.మంత్ర ప్రకాశకము-మంత్ర రక్షకము.

   ఈ పాశురములో, పూర్వపు పాశురములలో వలె గోపికల మధ్యన ఊహలు లేవు.ఉక్రోషపు మాటలు లేవు.వాద-ప్రతివాదములసలే ,లేనేలేవు.

 అందరు దశేంద్రియ ప్రలోభములను జయించినవారలని మనము గ్రహించాము

.ఆ పదీంద్రియముల ప్రభావమును పారత్రోలిన ఆ గోపికలు(ఆచార్యులు)మనలను కూడ ఒక మెట్టు ఎక్కించే పనిలో నున్నారు.

  ఆధ్యాత్మిక మయమైన నందగోప పాలకుని శయనమందిరమునకు అత్యంత భక్తిశ్రధ్ధలతో, ప్రవేశించిన వారలై,అపురూప భావనము-ఆరాధ్య సేవనముతో,వారు ఎన్ పెరుమాన్-ఎన్ పెరుమాట్టి-త్రివిక్రమ-బలరామ అని వారి మహోన్నతత్త్వమును కీర్తిస్తూ,వారిని నలుగురిని తాము నోముచేయుచున్న ప్రదేశమునకు విచ్చేసి,నోమును సుసంపన్నము చేయమని ప్రార్థిస్తున్నారు."పఱ" ప్రసక్తి అసలు లేనేలేదు.

 మొదటిగా వీరు మేల్కొలిపినది,

 ఎంబెరుమాన్ నందగోపాల ఎళుందిరాయ్-అన్నారు.

 ఎన్-మాకు

 పెరుమాన్ -ప్రభువైన,

 నందగోపల-గోకుల ప్రభువైన నంద మహారాజ,

 ఎళుందిరాయ్-మేల్కాంచు,

  అని కీర్తిస్తున్నారు.

  ఇక్కడ మనమొక్క విషయమును గ్రహించాలి.వీరిది తమోనిద్రకాదు.తపోనిద్ర.

  నందుడు దేనికి ప్రభువు? 

 గో శబ్దమునకు వేదములు అను అర్థమును కూడ మనము అన్వయించుకోగలిగితే ఈ నందగోపాలుడు ఆనందమయమైన వేదవిదుడు.పరిపూర్న ప్రజ్ఞాన వంతుడు.

     కాని,

 ఇక్కడ ఒక చిన్న ప్రత్యేకత.అది ఏమిటంటే

 నందమహారాజునకు తన పాండిత్యమును అందరికి పంచవలెనను ధ్యాసలేదు.ఎల్లప్పుడు తానే దానితో రమిస్తు-తన్మయత్వముతో ఉంటాడు.

 నందుని మేల్కొలిపిన తరువాత మన గోపికలు యశోదా పెరుమాట్టిని(మహారాణిని-పరిపాలినిని)మేల్కొలుపుతున్నారు.

తల్లిని వారు -మూడు విశేషణములతో మేల్కొలుపుతున్నారు.అవి,

1.కొంబనార్కెల్లాం

2.కొళుందే

3.కుళవిళక్కే,

 బాహ్యమునకు, యశోద పిరాట్టి నదీతీరములలోమొలచు,అగ్నికార్యములలో ఉపయోగించు ప్రబ్బలి తీగె వంటిదని.                 నీవు నాజూకు తనముకలదానవు,నాయికవు,కులదీపమునీవు అని అనిపిస్తున్నప్పటికిని,లోతుగా గమనిస్తే

 ఏమిటి ఆమె నాజూకు తనము?

 పరిపూర్నప్రజ్ఞావంతుడైన నందుని పాండిత్యము అందరికి చేరువకాలేదు.తల్లిగా తానది చూస్తూ ఊరుకోలేదు.కనుక యస-వేదసంస్కారమును-ద-పొందినది కనుక,

 పాండిత్యమును ఒక చిన్న మంత్రముగా సూక్ష్మీకకరించి-సులభముగా ఉచ్చరించకలుగునట్లు-అర్థంచేసుకొనునట్లు చేయుచున్నది.మంత్రము సర్వకాల సవావస్థలయందును జాగరూకమై యుండును కనుక నదీ తీరములలో మొలకెత్తు ప్రబ్బలి తీగె వంటి పవిత్రతను-పరమార్థమును అందించు యశోద జాగరూకవు కమ్ము అని అంటున్నారు.

 కుళవిళక్కే-అరివురాయ్ అని అంటున్నారు.

 తరువాత ఆమె పక్కన నిదురించుచున్న చిన్ని కృష్ణుని మేల్కొలుపుచున్నారు.మూడు అడుగులతో ముక్తిని ప్రసాదించువాడైనప్పటికిని తల్లి-తండ్రులను వదిలి లేచి రాలేక యున్నాడు.ఇది బాహ్యము.

 ప్రజ్ఞానము-మంత్రమును మిళితముచేసికొని ప్రజ్వలించుచున్న ప్రకాశము మన పరమాత్మ.అవి అవిభాజ్యములు.

 గోపికలు మేలుకొలుపు పాడుతున్న నాల్గవ వారు బలరాముడు.ఆయన కాలికున్న బంగరు కడియము ఆయన వీరత్వమును సూచిస్తు ఎర్రగా ప్రకాశిస్తున్నది.ఆ విషయమునే వారు,

 శెంపోర్ కళలడి అని ప్రత్యేకముగా గుర్తుచేస్తున్నారు.దీనిలో వారి ఉద్దేశ్యము ఏమిటి?

  హలాయుఢుడైన బలరాముడు మంత్రము వలె ప్రకాశించుచున్న స్వామిని-మంత్రము పరిరక్షించు అంగ రక్షకుడు.స్వామిని వీడి యుండలేని వాడు.

 అందులకే వారు 

 ఉంబియుం-నీయుం-ఉరంగే-మేల్కాంచి,

 తమ్ముడు-నీవు-మేల్కాంచి,

 నోమునకు రమ్మనమని అభ్యర్థిస్తున్నారు.

 వారికి కావలిసినవి మూడు వస్తువులు.వానిని అనుగ్రహించమంటున్నారు.అవి,

 అంబరమే-వస్త్రము

 తణ్ణీరు-మంచినీరు

 శోరె-అన్నము-ఆహారము అవి

 అరంసెయ్యు-అర్థులకు అందించావు.

  మాకును వాటిని ప్రసాదించు అని ప్రార్థిస్తున్నరు. 

  వీరు కోరుచున్న అంబరము-వైకుంఠము,

  తణ్ణీరు-విరజానది

  శోరే-ఉపనిషత్తుల చర్చ.

 కృష్ణుని మేల్కొలిపి నోము ప్రదేశమునకు తోడ్కొనివచ్చు పనిని బలరామునికి అప్పగించి,నీలమ్మను మేల్కొలుపుటకు గోపికలతో పాటుగా కదులుచున్న ఆండాళ్తల్లి చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం

   

 

   

 

ALO REMBAVAY-16

   

   పదహారవ పాశురము

   ******************

  నాయగనాయ్ నిండ్ర నందగోపనుడయ

  కోయిల్ కాప్పానే కొడితోన్రుం తోరణ వాయిల్ కాప్పానే

  మణిక్కదవం  తాళ్తిరవాయ్

   ఆయర్ శిరుమియరో ముక్కు అరైపరై

  మాయన్ మణివణ్ణన్  నెన్నలే వాయ్నెందున్

  తూయోమాయ్ వందోం తుయల్ ఎళుప్పాడువాన్

   వాయాల్ మున్నం మున్నం మాట్రారేఅమ్మ నీ

   నేయని ల్లైక్కదవం నీక్కేలో రెంబావాయ్.

  ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః

  ********************************

   ఆయర్ శిరుమియరో ముక్కు-గోకులములోని/గొల్లకులములోని కల్ల-కపటము తెలియని చిన్న పిల్లలము/ముక్కుపచ్చలారని వారము.

 నిండ్ర-నిలబడియున్న వారము.  ఎక్కడ?

  నందగోపన్ కోయిల్ వాశల్-నందగోపుని పవిత్రమైన ఇంటి ముందు.

 ఆ ఇల్లు ఎలా ఉన్నదంటే,

 కొడి తోన్రుం-ఎగురుతున్న జెండాలతో పరాక్రమిస్తున్నది.

   అంతే కాదు,

 తోరణ వాయిల్-వాకిలి  తోరణములతో ప్రకాశిస్తున్నది.

 ఈ భవనము మణిమయము.తలుపు మణిమయము.ఇందులో నిదురించుచున్న స్వామి మణివర్ణుడు.

  అని అమ్మ కీర్తిస్తున్నది.ఇది దేనికి సంకేతము. రెండు గొప్ప ఉదాత్తగుణములకు సంకేతముగా మనము భావించవచ్చును.

 మొదటిది-స్వయం ప్రకాశకత్వము.

 రెండవది సర్వ ప్రసాద గుణత్వము.

   కనుకనే స్వామి తెల్లవారుఝామున తమ ఇల్లును గోపికలు గుర్తించుటకు ఇంటిపైన కేతనములను,ఇంటి గడపకు మంగళతోరణములను అనుగ్రహించాడని పెద్దలు చమత్కరిస్తారు.

 మణిమయమైన (చింతామణిమయమైన) స్వామి స్వభావము.స్వామి నివాసమయమై ప్రతిఫలిస్తున్నదా యన్నట్లున్నది.

 మరొక్క ముఖ్య విషయము మనకు ఈ పాశురములో అమ్మ వివరిస్తున్నది.

  అది వారు ఆ భవనమునకు వచ్చిన కారణము.

 స్వామి వారి నోమునకు కావలిసిన పఱ ని ఇస్తానని,నిన్ననే చెప్పినందు వలన దానిని గ్రహించుటకు వచ్చామని స్వామిని దర్శించి వెళ్ళిపోతామని ద్వారపాలకులతో చెబుతున్నది.

 అరై పరై నిన్నలే వాయ్ నెందాన్-.

   మనమిక్కడ ఒక చిన్న సూక్ష్మమును గమనిద్దాము.

 తలుపు దగ్గర ద్వారపాలకులు కావలి ఉన్నారు.వారు గోపికల ప్రవేశమును అడ్డగిస్తున్నారు.కర్తవ్యపాలనమే అయినప్పటికిని వారు అరిషడ్వర్గములు ఆవరించిన వారై అహంకారముతో ప్రభావితము కావింపబడినవారై కఠినముగానే ఉన్నారు.

  కాని మన గోపికల పరిస్థితి వేరు.దశేంద్రియావస్థను దాటిన వారు కనుకనే వినయముగా వినతిచేయగలుగుతున్నారు.

   వారి మాటలను పరిశీలిస్తే మనకు బాహ్యార్థము ఒక విధముగాను,అంతరార్థము పరమాద్భుతము గాను అర్థమగుతుంది.

 వారు తమ గురించి మూడు విషయములను పరిచయము చేసుకున్నారు.

 అవి-ఆయిర్-గొల్లెతమని-పైకి గొల్ల కులము వారిమని,గమనిస్తే-గోవిందుని వారమని.

   సిరుమియరో-చిన్న పిల్లలమన్నారు.అది వారి అహంకార రాహిత్యమును సూచిస్తుంది.

  తుయల్ ఎళుప్పాడువాన్ తూయో మాయ్ వందోం- అన్నారు.

 అంతకు ముందే నియమ నిష్ఠలు-పూజా పునస్కారములు తెలియని వారము అన్నారు.వారు నిస్సంగులు.

  శ్రోత్రియ ఆచారములు లేనివారమంటూనే,తూయోమాయ్ -పరిశుధ్ధులమైనాము (మానసికముగా-త్రికరనములుగా-స్వామికి సుప్రభాతమును కీర్తించి-మేల్కొలుపుటకు వచ్చామని -వారివలన స్వామికే అపాయము రాదని ద్వారపాలకుల భయమును తొలగించగల విజ్ఞులు వారు.)

  ఇంకొక విశేషము ఏమంటే మనకు మొదటి పాశురము నుండి పఱ శబ్దము వినిపిస్తున్నప్పటికి క్రమక్రమముగా దాని అర్థము పరమార్థమును సూచిస్తూ వస్తున్నది.కనుకనే వారు,

 మాట్రాదే అమ్మ నీ నేయని ల్లైక్కదవం అని అడుగుటకు స్వతత్రించగలిగినారు.

  మాట్రాదే-ఆలస్యము చేయకుండ,

 నేయ-అతి పెద్దదైన,

 నిలైక్కదవం -బరువైన గడియను

 నిక్కు-తెరువు,

 ఆచార్యులు వీటిని అష్టాక్షరీ-ద్వయక్షరీ మంత్రములుగా పరిగణిస్తారు.

   ఆండాళ్ తల్లి ఇద్దరు ద్వారపాలకులను పేర్కొన్నది కోయిల్ కాప్పానే-వాయిల్ కాప్పానే,

ప్రాకార పాలకులార-ద్వార పాలకులారా అని స్వామి పరతత్త్వమును ప్రస్తుతిస్తూ గోదమ్మ అనుగ్రహముతో వారు బాహ్యాభిమానములనే ప్రాకారమును,దేహాభిమానము అనే ప్రాసాదమును దాటి స్వామి నిదురించుచున్న నంద భవనములోనికి ప్రవేశించగలిగినారు.

.స్వామి అనుగ్రహముతో భవనములోనికి గోపికలతో బాటుగా ప్రవేశిస్తున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగలే శరణం.

 

 

ALO REMBAVAY-15

  పదిహేనవ పాశురము.

  *******************

 ఎల్లే! ఇళంగిళియే ఇన్నం ఉరంగుదియో

 శెల్లెన్మ్రాళే యే మిన్ నంగవీర్ పోదాగిన్రే

  

 వల్లై ఉన్ కట్టురైగళ్ పండే ఉన్వాయ్ అరిదుం

 వల్లీర్గళ్ నీంగళే నానేతాన్ ఆ ఇడుగ

 ఒల్లై నీ పోదాయ్  ఉనక్కెన్న వేరుడయై

 ఎల్లారుం పోందారో పోందార్ పో ఎణ్ణిక్కుళ్

 వల్లానై కొన్రానై మాట్రారై మాట్రళిక్క

 వల్లానై మాయనై పాడేలో రెంబావాయ్.

 

 ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ.

 ******************************

 ఈ పాశురమును వేదవిదులు" తిరుప్పావాయిలం తిరుప్పావై" గా కీర్తిస్తారు.

 గోదమ్మ ఈ పాశురములములో మూడు విషయములను ప్రస్తావిస్తు,మూలతత్త్వమును వివరిస్తు,ముముక్షత్వానికి మార్గము చూపిస్తున్నది.కనుకనే ఈ పాశురమును" పరమాద్భుతమా" అంటు ప్రారంభించినది.

 ఎల్లే!- ఎంత ఆశ్చర్యము పరమాద్భుతము అని తన చిలుకను గురించి(మన గోపికను) ప్రస్తావించుచున్నది.

  ఇళ్ళంగిళియే-లేత చిలుకా! అంటు మన గోపికను సంబోధించినది.

   ఇక్కడ మనమొక సంఘటనను ముచ్చటించుకుందాము.

 చిలుక తనంత తానుగా ఏమియును నేర్వలేనిది కాని పరమాత్మచే చక్కని (సాధనమార్గమును) వాక్ అనే ఇంద్రియమును ప్రసాదింపబడినది.

  గోదమ్మ తన పెంపుడు చిలుకకు గోవింద-గోవింద అను గోవింద నామమును పలుకుట నేర్పించినది.అదియును అంతే శ్రధ్ధా భక్తులతో నేర్చుకున్నది.అప్పుడు గోదమ్మ దానితో నీవు ఎల్లప్పుడును నిర్విరామముగా-నిశ్చలముగా నామసంకీర్తనమును చేస్తూనే ఉండు.అది నాకెంతో ఇష్టము అని చెప్పినది.చిలుక క్రమమును తప్పక కీర్తిస్తూనే ఉంది.

కాని ఒకనాడు స్వామి విరహవేదనతో అన్యమనస్క్యై చిలుక నామ సంకీర్తనమునకు ఆగ్రహించి దానిని మౌనముగా ఉండమన్నది.కాని అది వినలేదు.తనపాటికి తాను తన్మయముతో గోవింద నామములను కీర్తిస్తూనే ఉంది.ఎందుకంటే దానికి బాహ్య విషయములతో గాని-వాటి ప్రభావములతో గాని సంబంధము లేదు.ఆ దశను ఎప్పుడోఅధిగమించేసినది.

 మన గోపిక కూడ అదే స్థితిలో ఆనందిస్తుంటుంది.

 మనము చిలుకలమే.కాని సంసారమనే పంజరములో బంధింపబడి ఉన్నాము.అస్వతంత్రులము.కనుకనే అమ్మ,

  ఇన్నం ఉరంగుదియో?ఇంకను మేల్కొనలేద?

  ప్రతిరాత్రి నిదురించుట-ఉదయమున మేల్కాంచుట-రాత్రి అవగానే తిరిగి నిద్రించుట-అనగా,

  జన్మజన్మల పరంపరలను జ్ఞాన ప్రవృత్తి లేక కొనసాగించుచున్నవారలము.కనుక,

 మేల్కొని వ్రతమునకు రండి అని పిలుచుచునది.

  మాటే మంత్రము అన్న పవిత్రముగా మన వాక్కులను సద్వినియోగ పరచుకోవాలి అను విషయమును,వాదనలను వదిలివేద్దాము అని గోపిక చేత చెప్పకనే చెప్పించుచున్నది.

  శెల్లాన్రు-పరుష వాక్యములను/నిందా వాక్యములను

  ఆళయేన్-పలుకవద్దు.

  

  మీరు,(బయటనున్న గోపికలు)

   నీంగళ్ వల్లీర్గళ్-వాక్చాతుర్యమును

 పొందినవారు-వాచక అర్థము.

  సర్వ సర్వజ్ఞులు-సమస్తమును తెలుసుకున్నవారు-అంతరార్థము.కనుక,

 నాపై నిందలను మోపకండి అని అన్నది.

   లోపల నున్న గోపిక అలా ఎందుకన్నది? అంటే అంతకు ముందు ఆమె వారితో ఏదో చెప్పబోతుందగా,చాలు-చాలు,

   వల్లై-ఓ చమత్కార గోపిక,

  నీవు చెప్పే,

  కట్టురైకల్-కట్టుకథలు,

  ఆరిదుం-మాకు తెలుసు.మేము మునుపు ఎన్నో విన్నాము అన్నారు..ఇది బాహ్యమునకు కనిపించు అభియోగము.

  నిజమునకు తల్లీ నీవు వినిపించు కట్టుకథలు అనగా కృష్ణుని లీలలు మాకెంతో ఆనంద దాయకములు అనుచున్నారు.ఇది అభిమానము.

  అంతే కాదు అని వాదించలేదు గోపిక.అవును మీరే సరిగా చెప్పుచున్నరు.నేనే మీ దగ్గర ఓడిపోయాను అని అంటున్నది.

  నేనేదాన్-నేనే,ఆ ఇడుగ-ఓడిపోయాను అని అంటున్నది.వారు అంతకు ముందు ఆమెను నోముకు కూడ రాలేనంత పనులు నీకేమున్నాయి? అని దెప్పిపొడిచారు.ఒకవేళ ఉన్నా అవి విషయ సంబంధములే గద అని ఎత్తిపొడిచారు.

  ఉనక్కెన్న వేరుడయై-ఇంకేమి పనులున్నాయి నీకు?

   అయినను మన గోపిక వాదనకు దిగక,అందరు వచ్చేశార? ఒక్కసారి చూడండి అన్నది.దానికి వారు,

ఎల్లారం పోందారో-అందరము వచ్చేసాము.

 పోందార్పో-వచ్చి నిలబడియున్నాము.

 మా మాటమీద నమ్మకము లేకపోతే వచ్చి,నీ వేలితో మమ్ములను తాకుతు,

 ఎణ్ణిక్కుళ్-లెక్కించు అన్నారు.( ఆచార్య స్పర్శానుగ్రహమును కోరుచున్నవారు)

   ఒల్లె-త్వరగా,

   నీ పోదాయ్-నీవు రమ్ము అని అంటుండగానే ఆమె బయటకు వచ్చి,ఈ రోజు స్వామి లీలలో దేనిని కీర్తిస్తు వెళదాము అంటే,

 వల్ల-పరక్రమవంతమైన 

 అలనై-ఏనుగును

   వల్లానై మాయనై-అంటు ప్రారంభించినది.

 మొదటిది-మదించిన ఏనుగు.

   రెండవసారి అన్నప్పుడు మదించిన మన ఇంద్రియములు.

.

 ఎల్లే!-ఎంతటి పరమాద్భుతమాలీల.

  అదే కువలయ పీడనము.

 స్వామి కువలయమనే పరాక్రమమైన ఏనుగును వధించి,దాని బాధను గోకులమునకు పోగొట్టినాడట.ఇది కథ.

 కాని కు-చెడు,వలయములు-ఆలోచనలు.

   చెడు ఆలోచనలను కలిగించునవి ఇంద్రియములు.నిజమునకు మన ఇంద్రియములు సర్వసమర్థవంతములు కావు.వాటికి నిర్దేశింపబడిన పరిమిత శక్తివంతములు.నిజమునకు కన్ను వినలేదు-చెవి చూడలేదు.అయినప్పటికిని అవి మహ బలపరాక్రమవంతములని భ్రమలో నుండి వాదనలను యుధ్ధములను గెలుపు తమదే నన్న నమ్మకముతో చేస్తూనే ఉంటాయి.

ఏ విధముగా కువలయము యొక్క దంతమే దాని అంతమునకు కారణమైనదో,అదే విధముగా భగవత్ప్రసాదములైన ఇంద్రియ దుర్వినియోగమే వినాశ హేతువు.దాని నియంత్రణయే ధ్యానము అను చక్కని సందేశమునిచ్చి,పది ఇంద్రియములను జయింపచేసిన స్థితిలో నున్న గోపికలతో నోమునకు వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

   ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

  

  

 

 

  

  

 

 

ALO REMBAVAY-14

  పదునాలుగవ పాశురము.

 ***********************

 ఉంగళ్ పుళక్కడై తోటత్తు వావియుళ్

 శెంగళు నీర్వాయ్ నెగిందు ఆం పల్వాయ్ కూంబిణగాణ్

  

 శెంగల్ ప్పొడికూరై వెణ్పల్ తవత్తవర్

 తంగళ్ తిరుకోయిల్ శంగిడువాన్ పోదందార్

 ఎంగళై మున్నం ఎళుప్పువాన్ వాయ్ పేశుం

 నంగాయ్ ఎళుందిరాయ్ నాణాడాయ్ నా వుడైయాయ్

  

  శంగొడు శక్కరం ఏందు తడై కయ్యన్

  పంగయ కణ్ణానై పాడేలోరెంబావాయ్.

 ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః

  *******************************

  ఓ!  నా వుడైయాయ్-ఓ వాక్చాతురి,నీ మాటలు మాకు నమ్మశక్యముగా లేవు.బహిర్ముఖమగుటకు ఇష్టపడని

 నువ్వు, మాతో మాయమాటలను చెప్పుచున్నావు అంటున్నారు ఊహించి దేనిని?

 ఆమె ఇంటి పెరటి తోటలోని మణికైరవ(మణులు పొదిగియున్న) కొలను లోని విశేషములను.వారు ఉషోదయమునకు రెండు గుర్తులను తెలియచేస్తు గోపికను మేలుకొలుపుతున్నారు.ఆమె మేల్కాంచియున్నను వీరిమాటలకు లోపల నుండియే సమాధానములిచ్చుచున్నది.

ఇంతకు ఏమి జరిగినదంటే,

ఊంగళ్-నీ యొక్క,(నిష్ఠూరము)

పుళక్కదై-పెరటిలో నున్న,

తోటత్తు-తోటలోని,

వావియుల్-కొలనులో,

    ఏమి మార్పులు వచ్చాయంటే,

 శెంగళునీర్-కెందామరలు,

  జ్ఞానమయములై,ఆరాధనకై విచ్చుకున్నవి.

  అంతే కాదు,

 ఆంపాన్-నీటి కలువలు,నల్ల కలువలు,

 వాయ్ కూంబిణ-ముకుళించినవి,ముడుచుకు పోయినవి.

 కణ్-చూడు 

 అనగా తమోగుణము నిష్క్రమించి-ఉషోదయమైనది అనగానే మన గోపిక,తలుపు లోపలి నుండియే,

 విచ్చుకున్నవి కెందామరలు కాదు.

నా దగ్గరకు వచ్చుచున్నామన్న సంతోషముతో నిండిన మీ ముఖకమలములు.

 అంతే కాదు ముకుళించినవి కూడ మీ ముఖములే.ఇప్పుడు నేను తలుపు తీయలేదని,వ్రతమునకు మీతో వచ్చుటకు సిధ్ధముగా లేనని తెలిసికొని చిన్నబోయినవి అని బదులిచ్చి,

 అసలింకా తెల్లవారనే లేదు.తెల్లవారినదన్న భ్రమలో మీరున్నారని బదులిచ్చినది.

 మేము వస్తున్న దారిలో కూడ కెందామరలు విచ్చుకున్నవి. మాకు తెలుసులే నీ గడుసరి తనము అన్నారు.

  

 మన గోపిక తలపులను విడుచుట లేదు.తలుపు తెరుచుట లేదు.ఎంతైన వారి చెలిమి తిరిగి ఆమెను పలుకరించుచున్నది.

  చెలి! మన మధ్యన వాదులెందులకు?

 

  "అన్యథా శరణం నాస్తి-త్వమేవ శరణం మమ" అని, నారాయణుని        శరణుఘోషలను పలుకుతున్న తాళపుచెవుల గుత్తుల నాదము నీకు వినబడుట లేదా?

 తాళపుచెవుల గుత్తుల ఆ అవకాసమును ఇచ్చినవారెవరు? వారెందులకు వాటిని ధరించి యున్నారు.సంసార మనే బంధించిన తాలమును తీయగల శక్తి స్వామి శరణుఘోషయే అని మనకు సంకేతమునిచ్చుచున్నదా ఆ నాదము.అంటే కాదనలేము కద.

 తిరు-పవిత్రమైన,

 కోయిలిల్-కోవెలలకు,

 పోదుందార్-పోవుచున్నారు.  ఎవరు? వారెలా దేనికి సంకేతములిస్తున్నారు?

  వెణ్పన్-తెల్లని భస్మమును ధరించి/భస్మధారులై/సత్వగుణ ప్రకాశముతో,

 శెంగల్ పొడిక్కురై-కాషాయ/ఎర్రని వస్త్రములను ధరించి,

 నడుమునకు తాళపుచెవి గుత్తిని ధరించి,( మోక్షమార్గమును అర్థముచేసుకొనినవారు) వారు,

 కోయిలిల్-కోవెలలకు,

 పోందుదార్-పోవుచున్నారు.  ఎందుకు?

 (మొదటి ఉపమానములో కెందామరలు ఆరాధనకు సిధ్ధమగుచున్నవి.రెండవ ఉపమానములో కాషాయాంబర ధారులు ఆరాధనకు సిధ్ధమగుచున్నారు.

 వీరు,

 శెంగిడవాన్-శంఖనాదముతో స్వామిని సేవించుటకు వెళ్ళుచున్నారు.

 నాదార్చనకు- నారాయణార్చనకు భేదము లేదు కనుక,

 ఓ గోపిక! నీవు తలుపు తెరిచి బయటకు వస్తే మనము స్వామి నోమునకు తరలుదాము అని అంటున్నారు.

 అప్పటికిని తలుపు తెరువని గోపికపై కినుకతో వారు,

ఓ నాణాడాయ్-మాటను నిలబెట్టుకొనలేని,అభిమానములేని దానా,

 అన్నారు.

 మన గోపిక ఎవరికి? ఏమని మాట ఇచ్చినది? ఎందుకు దానిని నిలుపుకోలేక పోయినది?

  వాయ్పేశుం-ముందు రోజు గోపికలు మాటను ఇచ్చినది.

  ఎంగక్కళై-నేను ( మీ అందరికన్న ముందరే)

  మున్ను-ముందరే-పూర్వమే,

  ఎళుప్పువాన్-మేల్కాంచి,నోమునకు సిధ్ధముగా ఉంటాను అని,

  స్వామి తాదాత్మ్యతతో

 నిండి తాను ఇచ్చిన మాటను నిలుపుకొనలేనిదైనది.ఇది బాహ్యార్థము.

 దేహాభిమానములేనిది/త్యజించినది/పరమ యోగిని మన గోపిక.ఇది అంతరార్థము.ధన్యురాలు.

   చెలి! నీ సంగతి మాకు తెలియదా.

  నీవు మా స్వామినివి.పరిపూర్ణురాలివి.సమర్థవంతురాలివి.

 ఓ నంగాయ్-నీవు కనుక బయటకు వస్తే,

మనమందరము కలిసి,

తడ్-విశాల,కయ్యన్-భుజములు కలవానిని, వాటియందు,

శెంగత్తు-శెక్కరం-శంఖ-చక్రములను ధరించినవానిని,

పంగయ-పద్మముల వంటి-కణ్ణాణై-కన్నులు కలవానిని-పుండరీకాక్షుని,

 పాడి-కీర్తిస్తూ,

ఏలోరెంబావాయ్-నోమును నోచుకొనుటకు వెళుదాము, అని ఆ గోపికను తమతో కలుపుకుని వెళుతున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

   ఆండాళ్ దివ్య  తిరువడిగళే శరణం..

  

   

.

 

 

  

   

.

 

 

ALO REMBAVAAY-13

 

పదమూడవ పాశురం

****************

పుళ్ళిన్వాయ్ కీండానై ప్పొల్లా అరక్కనై

క్కిళ్ళి క్కళైందానై క్కీర్తిమై పాడిప్పోయ్

పిళ్ళైగళ్ ఎల్లారుం పావై క్కళం పుక్కార్

వెళ్ళి ఎళుందు వ్యాళంఉరంగిట్రు

పుళ్ళుం శిలంబినకాణ్! పోదరికణ్ణినాయ్!

కుళ్లక్కుళిర క్కుడైందే నీరాడాదే

పళ్ళికిడత్తియో? పావాయ్! నీ నన్నాళాల్

కళ్ళం తవిరందు కలందేలో రెంబావాయ్.

 ఓం నమో భగవయే వాసుదేవాయ నమః.

 ****************************

  ఈ పాశురములో గోదమ్మ మనకు నాలుగు విషయములను ప్రస్తావిస్తూ,వాటి ప్రాముఖ్యతను వివరిస్తున్నది.

  మొదటిది-ఇంద్రియ దుర్వినియోగము-దాని ఫలితములు

 రెండవది-ఉషోదయ ప్రాముఖ్యత.

మూడవది-భూమానందము.

 నాల్గవది-శబరి గొప్పతనము.

  తల్లి బకాసురవధను కీర్తిస్తున్నట్లుగా పాశురమును ప్రారంభిస్తోంది.

 పిళ్లైగళై-గోపికలందరు,

 (సంతోషముగా)

 పొల్లా-మాయావి యైన,

 అరక్కన్-అసురుని,అందున పక్షిరూపముగా తన కామరూప శక్తితో వచ్చిన వానిని,

 పుళ్ళన్-కొంగరూపముతో,అదియును అందమైన తెల్లని కొంగరూపముతో ఖదిరి వనమున ప్రవేశించిన వానిని,

కీండానై-వాడి నోటిని/ముక్కును విభజించి/చీల్చి,

 కళందునె-సంహరించిన వానిని,

 కీర్తిస్తూ,

పిళ్ళైగళుం-పిల్లలందరు గుంపుగా/గోపికలందరును కలిసి,

పావైక్కళం-నోము జరుపుకొనుచున్న ప్రదేశమునకు,

 పొక్కుర్-ప్రవేశించిరి అని గోపికతో(మనతో) చెప్పుచున్నది.

   ఈ సన్నివేశము స్వామి దుష్ట శిక్షణ-శిష్ట రక్షణకు ఒక చక్కని ఉదాహరణము.

   భావ మాలిన్యముతో నిండిన బాహ్య సౌందర్యముతో అసురుడు అక్కడికి ప్రవేశించినాడు.గోపబాలురు ఆ అందమైన కొంగను చూచుటకు వచ్చి,దానిని చూస్తూ ఆనందిస్తున్నారు.

   కాని ఆ కొంగ తనకు ఎరగా బాలకృష్ణుని నిర్ణయించుకొని,వానికై ఎదురుచూస్తున్నది.ఇది దాని జిహ్వ చాపల్యమునకు-ఇంద్రియ దుర్వినియోగమునకు సంకేతము.

  స్వామి దాని జిహ్వేంద్రియమును సంస్కరించాలనుకొన్నాడు.దాని కోరికను తీరుస్తూ ఎరగా దాని నోటిలోనికి ప్రవేశించాడు.దానిని పవిత్రము చేశాడు.సమీపించాడు.సంహరించాడు.ధర్మ సంరక్షకునిగా సంకీర్తింపబడుతున్నాడు.

 రెండవ సంకేతమును గురు-శుక్ర గ్రహ గమనములతో సంకేతించినది తల్లి.అదియే,

 వ్యాళం ఉరంగిట్రు-రేచుక్క అస్తమించినది.చీకటి అనే అజ్ఞానము తొలగి పోయినది.

  దానికి కారణము,

  వెళ్ళం ఎళుంది-పగటి చుక్క ఉదయించిగానేఉషోదయము కాగానే దాని ధాటికి తట్టుకొనలేక చీకటి/అజ్ఞానము కనుమరుగైనది.

 నాస్తికత్వమును తొలగించి పరమాత్మ తత్త్వమును ప్రజ్వలింపచేసినది.

 మూడవది ఈ గోపిక నేత్రముల ప్రత్యేకతను మూడు విశేషణములతో వివరించినది తల్లి.అవి

" పోదరిక్ కణ్ణినాయ్"

-అని సంబోధించినది.

 1. ఈమె కన్నులు పద్మములవలె జ్ఞానసంకేతములై వానిలో పూర్తిగా పరమాత్మను నింపుకున్నవి.స్వామి రూపమును అనుభవించుచున్నవి.నామమును కీర్తించుచున్నవి.గుణ వైభవమును అర్థము చేసుకొనుచున్నవి.పూర్తిగా తమకే సొంతము చేసుకొనుచున్నవి.

   ఏవిధముగా అంటే,

 2. ఈమె కన్నులు లేడి కన్నుల వంటివి.అతి శీఘ్రముగా చలించకలిగినవి.ఒకవేళ స్వామి తనను వీడి అటు-ఇటు కదలచూసినను నేత్రములు వేగముగా కదులుతూ సాగిపోనీయుట లేదు.

 ఆ హరిణేక్షణ హరిని తన కన్నులలో బంధించి ఏమిచేయుచున్నదంటే,

 3. ఆ గోపిక కన్నులు తుమ్మెదల వంటివి కనుక ఆమె తన నేత్రములతో శ్రీకృష్ణుని మధురామృతమును తనివి తీరా గ్రోలుతూ ( తానొక్కతియె గ్రోలుతూ) తమకమును వీడక తన్మయ స్థితులో నుండి,కన్నులను తెరువకున్నది.

 కనుకనే తోటి చెలులు/గోపికలు ఇవి,

  నన్నానాళ్-పవిత్రమైన రోజులు,

 తెల్లవారుచున్నదను సంకేతముగా,

పుళ్ళుం శిలంబిన-పక్షులు కూయుచున్నవి చూడు ,లేచి,

  కుళ్ళక్-కుళరక్-కుడైందే-నీరాడాదే,

 చల్లని యమునా జలములలో మునిగి,స్నానమాచరించి,మాతోనోమునకు రామ్మా అని మేము నిన్ను మేల్కొలుపుచున్నను, నీవు,

 పళ్ళిక్ కిడత్తియో-పానుపును వీడలేకయున్నావు.నీవు నిజముగా నిద్రించుట లేదని మాకు తెలుసు.

కళ్ళం తవిరిందు-కావాలని నిద్రను నటిస్తున్నావు అని గోపికలు అనగానే,

       గోదమ్మ గోపికలోని స్వార్థనైజమును తొలగించాలని రామాయణములోని " శబరి" ఔన్నత్యమును వివరించినదట.నిస్స్వార్థముగా ఎన్నో యుగములు శ్రీరామునికై వేచిన శబరి స్వామి తన దగ్గరకు వచ్చిన సమయమున పండ్లను ఆరగింపు చేసి తిరిగిపంపించివేసినది కాని తన దగ్గరనే ఉండిపొమ్మని కోరలేదు.జగత్కళ్యాణమూర్తిని జగములన్నీ పొందవలెను కాని మనము మాత్రమేకాదు అని,వీరు స్వామి కళ్యాణగుణగణములలో స్నానమాడాలనుకొనుచున్నారు.వారి ముచ్చటను మనమందరము కలిసి వ్రతముగా నెరవేర్చుకొందామంటు ఆ గోపికను తమతో నోమునకు తీసుకుని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనముకూడ మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

.

 

  

 

  

ALO REMBAVAY-12

  

  పన్నెండవ పాశురము.

 *******************

 కనైత్తిళం కాట్రెరుమై కన్రు క్కిరంగి

 నినైత్తు ములై వళియే నిన్రుపాల్ శోర

 ననైతిల్లం శేరాక్కుం నర్చెల్వన్ తంగాయ్

 పనిత్తళై వీళనిన్ వాశల్ కడైపట్రి

 శినత్తినాల్ తెన్నిలంగై క్కోమానై శెట్ర

 మనత్తుకు ఇనియానై ప్పాడవుం నీవాయ్ తిరవాయ్

 ఇనిత్తాల్  ఎళుందిరాయ్! ఈ తెన్న పేరురక్కం

 అనితిల్ల తారారుం అరుందేలో రెంబావాయ్.

 

  ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయనమః

 *********************************

  ఇనిత్తాల్-ఇప్పటికైనా?ఇప్పుడైన,

    ఎళుందిరాయ్-మేలుకొను,మేల్కొనివచ్చి మమ్ములను/మా పరిస్థితిని చూడు,

 మేమెలా ఉన్నామంటే,

 పని-మంచు,

 తళై-తలలపై కురుస్తున్నది.అసలే హేమంత కాలమేమో,విపరీతముగా కురుస్తున్నది

.దానిని తాళలేక నీ ఇంటిముందున్న తలుపు చూరు పట్టుకుని ఉన్నాము.

నిన్-నీ,

వాశల-బయటి తలుపు,

కడై-చూరు,

పట్రి-పట్టుకొని యున్నాము

.

ఇనిత్తినాల్-ఇప్పుడైన,

ఎళుందిరాయ్-మేలుకొనవమ్మా.

  మేమెందుకలా చూరుపట్టుకొని ఉండాలి?

        ,కొంచంపుసేపు కూర్చోవచ్చుకదా అని అనుకుంటావేమో,

 నేలంతా పాలతో తడిసి చిత్తడి-చిత్తడిగా మారి మాకు ఆ అవకాశమును కూడ ఈయటములేదు.

  అలా ఎందుక్కయ్యిందో చెప్పమంటావా మమ్ములను,

 మీ గోశాలలోని గోవులు/గేదెలు

 కనైత్తు-పిలుస్తున్నాయి.వేటిని?

 ఎరుమై కనైత్తు-గేదెలు పిలుస్తున్నాయి వాటి దూడలను తలచుకొని -వాటికి పాలుతాగే సమయమైనదని,

 కాట్రు-ఆకలికి అవి దుఃఖపడతాయని

 కన్రుక్కు ఇరంగి-మాతృవాత్సల్యముతో

   ఎరుమై కనైత్తు-గేదెలు పిలుస్తున్నాయి 

    ఆ సమయములో అవి,

    నిన్రు-నిలబడి యున్న చోటనే

    ములైవళియే-నిండిన పొదుగు శిరములనుండి,

  పాల్శోరె-పాలను కురిపిస్తున్నాయి.

 ఆ పాలధారలతో తడిసి మీ వాకిలి అంతా చిత్తడి అయినది.

   ఇందులోని అంతరార్థము ఏమిటి?

  తలపైన కురియుచున్న మంచు ఆచార్యుల ఆశీర్వచనములు.తడిసిన నేల నాలుగుపాదములతో నడుచుచున్న ధర్మము.

   అంతటి మహత్తర స్థలములలోనున్న వారు ధన్యులు.

  అసలా పాలు పితుకకుండానే వాటంతట అవే వర్షిస్తున్నాయి అంటే ఆ రోజు పాలుపితుకవలసిన ఆ గోపిక అన్న పాలుపితుకుటకు విస్మరించాడు.

    ఎందుకిలా జరిగింది? అను సందేహము వస్తే ,మనము ఇక్కడ ఒక్కసారి,

  నిత్యకైంకర్య భక్తి-విశేషభక్తి అను రెండు సద్విషయములను గమనిద్దాము.ప్రతిరోజు తమ సంప్రదాయముగా చేయు నిత్య అనుష్ఠానములు కర్మలు నిత్యకైంకర్యములు

.గోపాలురకు గోవులను మేపుట-పాలను పితుకుట నిత్య కైంకర్యము.దానిని అధిగమించినది విశేష కైంకర్యము.

.అవే మనము పర్వదినములుగా భావించి చేసేప్రత్యేక అనుష్ఠానములు.

 మన గోపిక అన్న, అంతగా విశేషపూజలకన్నా,

 నిత్యకైంకర్యములను చేయువాడు.కాని అతని చిత్తమును ఆక్రమించిన పరమాత్మ, బహిర్ముఖుని కానీయకుండా,పాలుపితుకుట కంటే స్వామిపాదసేవ అధికమనే లా ఆలోచింపచేసి,చిత్తమును మరలించి,చిత్తడి నేలను కల్పించినాడు.

  చిత్తడి-పుత్తడి పరమాత్మ లీలలే.

 అంతటి పుణ్యశాలి చెల్లెలా,

  ఈదెన్న పేరురక్కం? ,ఇదేమి గాఢనిద్ర?

  తెన్నిలంగై-తెన్-దక్షిణ-కంగై-లంక

   దక్షిణ లంకాద్వీపమునకు రాజైన రావణుని సంహరించిన  శ్రీరామచంద్రుని - మేము,

 తెన్నిలంగై కోమాన్నే-దక్షిణ లంకకు రాజైన వానిని,

  శెట్రు-సంహరించిన ప్రభువుని మేము,

  మనత్తుకు-మనస్పూర్తిగా,

  ఇనయైవాస్-పరమానందముతో,

  పాడవుం-కీర్తిస్తున్నాము.

 అహంకారమే జలముతో చుట్టుకప్పివేయబడి పరమాత్మ జ్ఞానమును మరిచిన-హుంకరించిన వానిని సంహరించిన వానిని -పరమాత్మను కీర్తిస్తున్నాము.

నర్-భాగ్యశాలి,

సెల్వన్-పవిత్రుడు అగువాని

తంగాయ్-చెల్లెలా

 ఇనైత్తినాల్-ఇప్పుడైనా,

 ఎళుందిరయ్-మేల్కాంచి,

 నీ వాయ్ తెరవాయ్-తలుపుతో పాటు, నీ నోటిని తెరిచి,

 పాడుతు-స్వామిని సంకీర్తిస్తూ,మాతోబాటుగా నోమునకు రమ్ము అంటూ,

 ఎంబావావై-నోమునోచుకొనుటకు తీసుకుని వెళుతున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

  

   

 

  

   

 

ALO REMBAAVAAY-11

  పదకొండవ పాశురము.

 ***********************

   కట్రుక్కరవై కణంగళ్ పలకరందు

   శెట్రార్తిరళలియం శెన్రు శెరుచ్చెయ్యుం

   

   కుట్రం ఒన్రిల్లాద కోవలరం పొర్కిడియె

   పుట్రు రవల్గున్ పునమయిలే పోదారాయ్

   శుట్రుత్తు తోళీమార్ ఎల్లారుం వందు నిన్

   మూట్రం పుగుందు ముగిల్ వణ్ణన్ పేర్పాడ

  శిట్రాదే-పేశాదే సెల్వ పెండాట్టి, నీ

  ఎట్రుక్కు ఉరంగుం పొరుళేలో రెంబావాయ్.

   నమో భగవతే శిఖి పింఛాయ నమః.

   *************************

 

 కోవలరం పొర్కడియె-గోకులపు బంగరుతీగె/ ఓ గోపిక,

  మీ గోకులములోని గోపాలురు అతిబలపరాక్రమవంతులు.తమకు తాము శత్రుస్థావరములను/బలమును గుర్తించి,వారిపై దండెత్తి మట్టుపెట్టువారు.అంతః శత్రువులకు సైతము అదేగతి.

 వారి పరాక్రమ ప్రదర్శన కేవలము శత్రువులమీదనే.

 శెట్రాల్-శత్రువుల

 తిరళ్-బలపరాక్రమములను తెలిసికొని

 శెరుచ్చెయ్యం-తామే వారిపై దండెత్తి,

 అరళియం-మట్టుపెట్టి వచ్చువారు.

  మిగతా సమయములలో వారు గోపోషణమను స్వధర్మవృత్తిని/సత్వగుణను కలిగియున్నవారు.

  మన గోకులములోని గోవులు కూడ గోవిందుని వీక్షిస్తూ,వేణుగానమును వింటూ,స్పర్శను అనుభవ్స్తూ,గుంపులుగుంపులుగా పెరుగుతూ,అందమైన లేగదూడలను కలిగి,తమకు తామె పుష్కలముగా క్షీరమును అనుగ్రహిస్తున్నవి.పితుకకున్నను అధికముగా (అనుగ్రహమును) వర్షించుచున్నవి.

 కణంగళ్-సమూహములు/గో సమూహములు

 కట్రుక్కరవై-లేగదూడలను కలిగియున్నవై,

 పలకరందు-తమకు తామె పుష్కలముగా పాలను ఇచ్చుచున్నవి.

 ఇది ఆచార్యులు చేతనులపై తమకు తాముగా అందించు అనుగ్రహము.

  మన గోపికను గోదమ్మ,

  పుట్రు-పుట్టలో

  అల్గుల్-చుట్లతో చుట్టుకొనియున్న

  అరవ్-పాముగా కీర్తించినది.(కుండలినీశక్తి)

   శ్రీకృష్ణ తాదాత్మ్యములో,బాహ్యమునుండి మనసనే పుట్టలోనికి ప్రవేశించి,తన శక్తుల పరిమాణమును,పరాక్రమమును నిక్షితము చేసుకొని,నిద్రానముగా నున్న ఓ తల్లి,మేలుకొని మాతో వ్రతమును చేయుటకు రమ్ము.

 ఎందుకంటే నీవు నీలిమేఘమనే నీలమేఘశ్యాముని చూచిసంతోషముతో,పురివిప్పి నాట్యమాడు వనమయూరివి.

 నీవు నాట్యమును చేయునప్పుడు వనములో చుట్టునున్న విషక్రిములు దూరముగా విసిరివేయబడుచున్నవికదా/విషయవాసనలు పటాపంచలమగుచున్నవి కదా.

 నీకై మేము ఎల్లారం వందు-అందరము వచ్చినాము.కనుక

పోదరాయ్-బహిర్ముఖురాలివి కావమ్మ.

 అందరము అంటే,

 శూట్రత్తు-బంధువులము

 తోళిమార్-మిత్రులము

  ఏమిచేస్తువచ్చామంటే-

 ముగిల్-వణ్నన్-నీలమేఘశ్యాముని

 పేర్-పాడి-కీర్స్తు 

 ఎల్లారం వందు-అందరము వచ్చాము.

 ఎవరా బంధువులు?

  పరమాత్మ సేవాబంధమున్నవారు.

 ఏమిటా మిత్రత్వము?

 స్వామిపాదసేవా  మిత్రత్వము.

  కీర్తిస్తు వచ్చి ప్రవేశించాము.ఎక్కడికి?

 నిన్-ముట్రం-పుగుందు-నీ ఇంటి ముంగిటి లోనికి ప్రవేశించాము.

 బహిర్ముఖమును వీడి అంతర్ముఖులను చేయవమ్మా.అందులకు నీవు బహిర్ముఖురాలివి కావాలి, కాని తల్లి నీవు,

 శిత్తాదే-పేశాదే-ఉలుకకున్నావు-పలుకకున్నావు.

 నీ-నీయొక్క,

 ఉరంగు-నిద్రకు/ధ్యానమునకు,

 పొరుల్-ధ్యేయము,

 ఎట్రుక్కు-కారణము 

మాకు తెలియకున్నది.

 సెల్వన్ పెండాట్టి-ఓ భాగ్యశాలిని,

 లేచి,మాతో వ్రతమును జరిపించుటకు కదిలిరామ్మా, అంటూ,

 ఆ గోపికను తమతో కలుపుకొని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్ దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

 

 

 

 

 

ALO REMBAAVAAY-10

 పదవ  పాశురము.

 ***************

నోట్రుం చువర్కం పుగుగిన్ర అమ్మణాయ్

మాట్రావుం  తారారో వాసల్  తిరవాదార్

నాట్రా తుళాయ్ ముడి నారాయణన్ నమ్మాళాల్

పోట్రా పరైతర్రుం పుణ్ణెయనాళ్ ఒండొరునాళ్

కూట్రత్తిన్ వాయ్ వీళ్దం కుంబకరణనుం

తోట్రుం  ఉనక్కే పెరున్ తుయిల్ తాన్ తందానో

అట్ర అనందన్ ఉడయాయ్  అరుంగలమే

తేట్రమాయ్ వందు తిరవేలో  రెంబోవాయ్.

 పాదములలదుకున్నవి వేదగంధమును

 పెదవులందించునుగద నాదగంధమును

 నలువనందించిన నడుమున కమలగంధంబు

 మెడమీడ నడయాడు తులసిగంధంబు

 నిస్తులమైన నుదుటను కస్తురిగంధంబు

 ఎన్నిగంధంబులు తన్ను బంధించుచున్నను

 గోద పూమాలల గంధంబు మోదమందించుట

 నిర్వివాదము ఆహా!.సర్వసుగంధునకు.

 "తిరుపళ్ళి ఎళుచ్చి " పాశురములలో ఐదవ గోపికను గోదమ్మ అమ్మణాయ్ అంటు మేల్కొలుపుతోంది.బాహ్యమునకు ఈమె నివాసము శ్రీకృష్ణుని ఇంటి పక్క ఇల్లు.ఎప్పుడు స్వామి తనను చూడాలన్నా,తాను స్వామిని చూడాలన్న అడ్డుగోడను దూకి వెళ్ళి ఆనందించేవారట.స్వామితో అత్యంత సాన్నిహిత్యము కలది కనుక స్వామిని ( అమ్మణ్ణాయ్.)అని సంబోధిస్తున్నది.గోదమ్మ.

 ఏవా ఇరుగిల్లు-పొరుగిల్లు? జీవాత్మ-పరమాత్మ.

జీవాత్మ ఉనికి పరమాత్మ పక్కనే.

పరమాత్మ ఉనికి జీవాత్మ పక్కననే

  రెండు పరస్పరాశ్రితములేకదా.విస్తరించిన పరమాత్మ అనేకానేక భాగములుగా ప్రకటింపబడుతు చేతనులలో దాగి వారిని తమ ఇల్లు చేసుకున్నది.విస్తరించిన పరమాత్మ ప్రకృతి స్వరూపమనేఇంటిలో తాను నివసిస్తూ దానిని తన ఇంటిని చేసుకున్నాడు.

 ఎంతటి అద్భుత భావము.నిజమునకు ఒకటే మనకు రెండుగా భాసించుచు మనకు పరమాత్మ లీలలను ప్రకటించుచున్నది.

 స్వామి గోపికను చూడాలన్న-గోపిక స్వామిని చూడాలన్న ప్రాపంచికమనే అడ్డుగోడను దూకి ఒకరింటికి మరొకరు వెళ్ళేవారట.గోపిక-స్వామి అను ఇద్దరు లేరు.అది కేవలము లీల.

 అందుకే ఈ గోపిక సాక్షాత్తు స్వామియే.కనుకనే అమ్మ 

స్వామిని -అమ్మణ్ణాయ్ అని గౌరవపూర్వకముగా సంబోధిస్తున్నది.

 కాని ఇక్కడ మనకు ఒక చమత్కారమును సఖ్యభక్తి రూపముగా అమ్మ ఆ గోపిక యొక్క సఖులుగా ,

తాన్ తందానే-అమాయకముగా స్వీకరించినదట-దేనిని?

పెరున్ తుయిల్-మొద్దు నిద్రను-ఎవరి దగ్గరి నుండి?

 కుంబకరణం-కుంభకర్ణుని దగ్గర నుండి-ఎప్పుడు?

వాడు-

 కూట్రాత్తిన్ వాయ్ వీళ్ద-మృత్యువాత పడినప్పుడు.

  వాడు చనిపోతు -అమ్మాయ్ నేను నీకు లోకములు నన్ను మెచ్చుకునే నా గాఢనిద్రను వరముగా ఇస్తాను అని అన్నగానే-సంతోషముతో స్వీకరించావా ఏమిటి/ మేమెంత పిలుస్తున్నా పలుకుట లేదు అని మేలమాడారు. అయినా లేవలేదు ఆ గోపిక.ఆమెకు క్రిష్ణ తాదాత్మయమును మించినదిలేదు.

 నిజమునకు ఇక్కడ ప్రస్తావించిన కుంభకర్ణుడు రావణుని సోదరుడ? లేక?

  ఎవరీ కుంభకర్ణుడు? అతని నిద్ర పరమార్థమేమిటి? ద్రవిడ సంప్రదాయానుసారము-కుంభము కుండ నుండి పుట్టిన వాడు అగస్త్య మహర్షి.రూపము కురుచ-శక్తులు ఘనము.ఈయన మూడు కార్యములను జగత్కళ్యాణమునకు చేసినాడు.మొదటిది వింధ్య పర్వతమును నకు వినయమును నేర్పెను.రెండవది (జ్ఞాన) సముద్రమును అవపోసన పట్టెను.వాతాపిని (అసురత్వమును) అంతమొందించెను. అనవరతము భగవత్తత్త్వముతో రమించుటయే ఆయన పోవు నిద్ర.త్వమేవాహం అను పధ్ధతి మన గోపిక కూడ అనవరతము భగవతత్త్వములో మునిగియున్నదను సంకేతము..

 

 స్వామి ఒండొరునాళ్-ఒకానొకరోజు,

 పుణ్ణియనాల్-మా పుణ్యఫలముగా,

 పఱై తరుం-పరను అనుగ్రహిస్తానని మాట ఇచ్చాడు.

నోట్రుం- నోమును

 చువర్కుం-సజ్జనులతో 

 పుగిగిన్రు-కలిసి నోచుకుందాము.

  మాతో కలిసి నోమునకు వస్తే స్వామిని పోట్ర -కీర్తిస్తూ తెచ్చుకుందాము.

  అరుంగలమే- గోకుల భూషణమా/ఆభరణమా!  నీవు,

  ఆట్రాయ్ అనందలాయ్-బహిర్ముఖురాలివై/నిద్రమేల్కాంచి,

 తిర-తలుపు తెరుచుటకు,

 తోట్రమాయ్ వందు-తొట్రుపాటు లేకుండ,

 వందు-రామ్మా. అని ఆ గోపికను తమతో నోముకు తీసుకుని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని,మనము మన అడుగులను కదుపుదాము.

  ఆండాళ్ తిరువడిగళే  శరణం.

  

 .

ALO REMBAVAY-09

 తొమ్మిదవ పాశురం

***************

తూమణి మాడత్తు  సుట్రుం విళక్కెళియ

తూపం,కమళ త్తుయిల్ అణై మేల్ కణ్ వళరుం

మామాన్! మగళే! మణికదవం తాళ్ తిరవాయ్

మామీర్! అవళై ఎళుప్పీరో! ఉన్ మగళ్ తాన్

ఊమైయో? అన్రి  స్సెవిడో? అనందలో?

ఏమన్ పెరున్ తుయిల్ మందిరపట్టాళో?

మామా ఎన్ మాదవన్-వైకుందన్" ఎన్రెన్రు

నామం పలవుం నవిన్రు ఏలోరెంబావాయ్.

  ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః.

  ******************************

 మా  మాయన్-మహా మహిమాన్వితుడ

 మాధవన్-మాధవా

 వైకుందన్-వైకుంఠ వాసా

 మా మాయన్-మహా మహిమాన్వితుడ

 మాధవన్-మాధవా

 వైకుందన్-వైకుంఠవాసా,అంటు 

  ఎన్రెన్రు-మరీ మరీ వినిపిస్తునది

   హరినామ సంకీర్తనము.ఎక్కడ?

  తూమణి-దోషరహితమైన మణులు పొదిగిన,

 మాడత్తు-మేడ దగ్గర.

 ఎవరు చేస్తున్నారు?బయట నున్న గోపికలు.

  మణిమయకదవం తాళ్-మణిమయ తలుపు గడియపెట్టి ఉన్నది.దానిదగ్గర.

 ఎందుకు చేస్తున్నారు-పెట్టి ఉన్న గడియను 

    గోపికను వచ్చి తెరువమని అభ్యర్థిస్తున్నారు.

 తలుపు గడియ తీయమనవచ్చును కదా నేరుగా,

 బయట నున్న గోపికలు స్వ గత ఆశ్రయణ భక్తి కలవారు. 

 అంటే తామే స్వామిని సేవించి స్వామిని ఆశ్రయించి పొందాలనుకునేవారు.

 కాని వారికి విరుధ్ధమైన స్థితిలో ఉన్నతమైన ఉత్తమమైన పర-ఆశ్రయణ స్థితిలో నున్నది లోపల నున్న గోపిక.

  అంటే స్వామి తనకు తాను మెచ్చి వచ్చి ఆత్మానందస్థితిని అనుగ్రహిస్తే పరమాత్మతో మమేకమవుతు రమిస్తున్నది. అంతర్ముఖమై బాహ్యములకు బదులీయలేని స్థితిలో తన ఇంద్రియములను కట్టడి చేసినది.లోపలనున్న గోపిక ప్రపన్న. అనగా తమకు భగవంతుడే రక్షకుడు అని గట్టి నిశ్చయముతో నున్నది.బాహ్యములో జరుగుచున్న వికారములకు ఏ మాత్రమును చలించనిది.ఇంద్రియములను నిగ్రహించి నిరతర నిర్గుణ తత్త్వముతో మమేకమగుటయే ఆమె నిద్ర.దానినివీడుటకు ఆమె సుముఖముగా లేదు.

  కనుక వీరు పిలిచినను మారు పలుకలేదు.

.తన తాదాత్మ్యమును వీడలేదు.

   అప్పుడు గోపికలేమి చూశారు? ఏమి చేశారు?

  ఆమె పక్కన కూర్చుని యున్న ఆమె తల్లిని చూస్తూ,

 మామీర్-ఓ అత్తా

 ఉన్మగళ్దాన్-నీ కూతురిని

 ఎళుప్పీరో-మేలుకొలపండి అని అర్థించారు.

  అత్త పిలిచినను ఆమె మేలుకొనలేదు.

  దేహ సంబంధ-బాంధవ్యములకు ఆమె అతీతురాలు.కనుకనే పలుకలేదు.

     

 సుట్రుం-చుట్టు

 విళక్కెళియో-ప్రకాశిస్తున్న దీపములతో

 కమళ-వ్యాపిస్తున్న

 తూపం-ధూపపు సుగంధ పరిమళములతో

 తుయినలై మేల్-తల్పము మీద

 తూమణి మాదత్తు-మణిమయ మేడలో

 కణ్వలదుం-నిదురిస్తున్న

 ఉన్మగళ్దాన్-నీ కూతురిని

 మామీర్-ఓ అత్తా

 ఎళుప్పీరో-మేలుకొలుపు 

 అని అడుగుతున్నారు.

 

 

 ఆ గోపిక దేహ సంబంధములను విస్మరించిన,బాహ్య సంపదలను తిరస్కరించిన స్థితిలో,అత్యంత ఆనందానుభూతిలో ఆ పరమాత్మునితో రమిస్తున్నది.

   బయట నున్న చేతనుల (గోపికల) 

అసహాయత అసహనముగా మారుతోంది.ఆమెపై

 ఇంద్రియలోపములుగలదానిగా అభియోగములను ఆరోపిస్తున్నది

    మళ్ళీ వారు అత్తతో,

 ఉన్ మగళ్ దాన్- నీ కూతురు తాను

 ఊమయో-మూగదా?

 అన్రి-లేక

 సెవిడో-చెవిటిదా?

 అన్రి-లేక

 అనందలో-అలిసినదా?

 అన్రి-లేక

 మందిర-మంత్రము వేయబడినదా?

 అన్రి-లేక

 పట్టాలో-బంధించి కావలిగా ఇక్కడ పెట్టబడినదా?

 ఉలకటం లేదు/పలుకుట లేదు అని అంటున్న వారితో వారి మామీ ఒక ఉపాయమును సూచించినది.

  ఎందుకంటే దివ్యగోపికారూపములో నున్న ఆళ్వారులు/ఆచార్యులుగా మారితేగాని,బహిర్ముఖులైతే గాని,తమ జ్ఞానమను దీపములతో,శాంతి సౌభాగ్యములను ధూపములతో సకలమును చక్కపరచవలెనన్న సదుద్దేశముతో చక్కటి ఉపాయమును అదే అదే,

హరినామ సంకీర్తనము తక్క అన్యము ఆమెను బహిర్ముఖురాలిని చేయలేదని చెప్పి వారిచే అత్యంత భక్తితో మాధవన్-వైకుంఠన్ అని సంకీర్తనమును మరీ-మరీ సర్వస్య శరణాగతితో సంకీర్తనమును చేయిస్తున్న వేళ గోపిక మేల్కొని వచ్చి తాళ్ తిరవాయ్ అనగానే -మణికదవపు -మణిమయ ద్వారపు గడియను తొలగించి,వీరితో కలిసి వ్రతమునకు బయలుదేరుచునది.వారితోపాటు మనము కూడ అమ్మ చేతిని పట్టుకుని మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్  దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

  

  

                                   

.

 

 

  

                                   

.

 

 

  

                                   

.

  

                                   

.

ALO REMBAVAY-08

ఎనిమిదవ పాశురము.

*****************

  కీళ్వానం వెళ్ళెండ్రు ఎరుమై సిరువీడు

  మేయాన్ పరందన కాణ్ మిక్కుళ్ళ పిళ్ళైకళుం

  పోవాన్ పోగిన్రారై పోగామల్ కాత్తు

  కూవువాన్ వందునిన్రోం కోగులం ఉడయ

  పావాయ ఎళుందిరాయ్ పాడి పరై కొండు

  మావాయ్ పిళందనై మల్లనె మాట్రినాయ్

 దేవాదిదేవనై శెన్రునాం సేవిత్తాల్

 ఆవా వెన్రాయాండు అరుడేలో రెంబావాయ్.

   ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః.

 దేవదిదేవనె-శ్రీకృష్ణ పరమాత్మను

 ఆవావెన్రు-త్రికరణ శుధ్ధితో

 శెన్రుదాం-చెన్నుమీర

 సేవిత్తాల్-సేవించుటకు

 పావాయ్-ఓ గోపికా

 ఎళుందిరాయ్-మేలుకో.

 ఈ గోపిక బహిర్ముఖమగుటకు సుముఖముగా లేదు.చతుర భాషిణి.కనుక తగిన సమాధానములతో తాత్సారముచేస్తూ,వారిని పంపించేయాలనుకుంది.

  అందుకే గోదమ్మ,

 కీళ్వానం వెళ్ళెన్రు- 

 వానం-ఆకాశము

  కీళ్వానం-తూరుపుదిక్కు,

   ఆకాశములోని తూరుపు దిక్కు తన నల్ల రంగును వీడి( తమోగుణమును) 

 వెళ్ళెన్రు-తెల్లబడినది/తెల్లవారినది.

 కణ్-చూడు అనగానే,

 లోపలనున్న గోపిక,

  ఆ ప్రకాశము తూరుపు దిక్కుది కాదని,వ్రతము చేయుటకు వెళ్ళుచున్న గోపికల ముఖవర్చస్సు అని పలికినది కాని తలుపు తీయలేదు.

  తెల్లవారినట్లు నమ్మలేదని గోదమ్మ వారికి చాలా సహజమైన చిరుమేతను/శిరువీడును చూడమంటున్నది.

 ఎరుమై-గేదెలు/పశువులు

 పరందన్-అటు-ఇటు వ్యాపించి,

 శిరువీడు-చిన్న మేతను

 మేయవాన్-మేస్తున్నాయి.

 ఆ ప్రదేశమంతా నల్లగా కనిపిస్తున్నది చూడు అనగానే,

 చమత్కారి గోపిక,

 అది శిరువీడు కాదని,ఇంకా తెల్లవారలేదని స్వామి వ్రతమునకై వేచియున్న గోపికల అప్పటి వదనముల దిగులు అని,అది వారి ఉత్సాహమును చూచి.అక్కడికి వెళ్ళి వ్యాపించినదని చెప్పి తిరిగి అంతర్ముఖమైనది.

   ఇక్కడ

 మనము ఒక చిన్న విషయమును ప్రస్తావించుకొందాము.నలుపురంగు-చీకటి-తమోగుణము పరాశ్రయములు కనుక అవి స్వతంత్రలేక ఎదో ఒక దానినాశ్రయించి ఉంటాయి.అది ఎక్కువ సేపు స్వతంత్రముగా ఉండలేదు.కనుక అది మనలను ఆశ్రయించక ముందే,సత్వగుణశోభితమైన తెలుపును/వెలుగును ఆశ్రయిద్దాము.

  అప్పుడు గోదమ్మ ,

  "కూవువాన్ వందు నిన్రోం"-

  వందు-నీ ఇంటికి వచ్చి.నిన్రోం-నిలబడి ఉండి నిన్ను

  కూవువాన్-పిలుచుచున్నాము.

  అంతే కాదు ఇక్కడికి వచ్చి నిన్ను పిలిచేముందు,

 మిక్కుళ్ళ-పిళ్ళైకళ్--ఎందరో గోపికలు 

వ్రతమును చేయు ప్రదేశమునకు,

 పోవాన్-చేరారు

 పోగిన్రారై-వెళ్ళుచున్నారు

 పోగామల్-వెళ్ళుటకు సిధ్ధమగుచున్నారు.

  మేము నీ కోసము వారిని

   కాత్తు-నివారించాము.

 వచ్చి నిలబడి నిన్ను పిలుచుచున్నాం.

కూవువాం వందు నిన్రోం-కూవువాం వందు నిన్రోం.

   కూవువాన్ వందు నిన్రోం అంటుంటే,

  నేను మీతోవస్తే మనకేమి ప్రయోజనము? అని ప్రశ్నించుచున్నది లోపలి గోపిక.

  స్వామి,

 మావాన్-అశ్వరూపమున వచ్చిన "కేశి" అను రాక్షసుని  సంహరించి,        కేశవ నామధారియైనాడు.

 అశ్వము మనసునకు ఇంద్రియములను ప్రతీక.విచక్షణతతో దానికి సంబంధము లేదు.పధ్ధతి లేకుండా-పరిమితి లేకుండా-పలుమార్గాలలో పరుగులు తీస్తుంది,దానిని నియంత్రింపచేసేవాడే కేశవుడు.

 కేశినే కాదు స్వామి మనసునే కాదు -శరీర

 బలముతో విర్రవీగు మల్లయుధ్ధ వీరులను(చాణూర-ముష్టికాసురులను) మట్టుపెట్టినాడు.

  మల్లనె మాట్రినాయ్-అవే అహంకార-మమకారములు.

  ఒకటి మానసిక దౌర్బల్యము.రెండవది శారీరక దౌర్బల్యము. వాటిని తొలగించే స్వామిని మనసార కీర్తిస్తే,స్వామి ప్రసన్నుడై,

 పఱను అనుగ్రహిస్తాడు.మనము దానిని తెచ్చుకుందాము.

 పఱ ఒక వాద్యవిశేషము/పరము.

 "పాడి పఱై కొండు" అంటూ చమత్కారి గోపికతో పాటుగా మనము అమ్మ చేతిని పట్టుకుని,

 మన అడుగులను కదుపుదాము.

   ఆండాళ్ తిరువడిగలే  శరణం.

 

 

 

 

ALO REMBAVAY-07

  ఏడవ  పాశురము

  ****************

 కీశు కీశెన్రెంగుం  ఆనైచ్చాత్తు కలందు

 పేశిన పేచ్చరవం కేట్టిలైయో? పేయ్ పెణ్ణే

  

 కాశుం పిరప్పుం కలగల ప్పక్కై ప్పేర్తు

 వాశ నరుం కుళల్ ఆయిచ్చియర్ మత్తినాల్

 ఓశై పడుత్త  తైరరవం కేట్టిలైయో?

 నాయగ పెణ్ పిళ్ళాయ్ నారాయణన్ మూర్తి

 కేశవనై పాడవుం నీకేట్టే కిడత్తియో

 దేశం ఉడయేయాయ్ తిరనేలో రెంబావోయ్.

 " నారాయణతే నమో నమో

  నారద సన్నుత నమోనమో."

  తమోనిద్రను వీడి తాదాత్మ్యములో నున్నవారు కొందరు,తన మదిలోని స్వామిని సేవించువారు మరికొందరు,తన్మయములో నున్న కొందరు,తలపు మార్చుకొనుటకు ఇష్టపడనివారు కొందరు,తలుపుతీయుటకు ఇష్టపడని వారు ఇంకొందరు,తనవాడేనని తనతోనే ఉండాలనే వారు కొందరు,తనివితీరని తాదాత్మ్యముతో పరిసరములను పట్టించుకోని వారు ఇలా వివిధ భావములతో,భంగిమలతో,అనుభవములతో .....

నున్న గోపికల రూపములలో నున్న ఆచార్యులను/ఆళ్వారులను తల్లి దయతో మనము దర్శించ బోతున్నాము.

వీరిలో ఎవరు ఎక్కవభక్తికలవారో-ఎంతటి భాగ్యశాలురో చెప్పుట సాధ్యము కానిది.

 నిద్రిస్తున్న వారిది పారవశ్యము.

 మేల్కొలుపు వారిది ప్రాప్తిత్వరిత్వము.

 వారందరును భగవదనుగ్రహమును పొందినవారే.  

 ఇప్పుడు తల్లి నిదురలేపున్న గోపిక/బహిర్ముఖురాలిని చేయుచున్న గోపిక 

నాయగన్ పెణ్ణ్ పిళ్ళాయ్-వ్రతమునకు నాయకత్వమును వహించగల సమర్థురాలు. 

 దేశం-తేజస్విని. కాని,

 హరిని తక్క అన్యమును కాంచలేని పిచ్చిది.నిరంతర హరి అనుభవసాగరమున తేలియాడునది. తన శక్తిని గుర్తించలేనంత పిచ్చిలో మునిగినది.

  అందుకే గోదమ్మ ఆ గోపికను

  పేయ్ పెణ్ణే-ఓ పిచ్చిదాన అని పిలిచినది.

   స్వామి సర్వాంతర్యమితత్త్వమును మూడు నిదర్శనములతో నిరూపిస్తున్నది ఆండాళ్ తల్లి

.

 మొదటిది-భరధ్వాజ పక్షులు.

 శ్రవణభక్తిని మరో మెట్టు ఎక్కిస్తునది తల్లి.

ఆరవ పాశురములో "పుళ్ళుం" అని సామాన్యవాచకముగా పక్షులు అని చెప్పినది.వాటి ధ్వనులను అస్పష్టతతో నున్నట్లు చెప్పినది.కాని ఇప్పుడు తల్లి చెబుతున్న పక్షులు ఉన్నతమైనవి.(యోగులు)

 కనుక అవన్నియు ఒకచోట చేరినవి.వాటికి " భారధ్వాజ పక్షులు" అను ఒక నిర్దిష్ట నామము కలదు.అంతే కాదు అవి ఒక చక్కని నిర్దిష్ట శబ్దముతో ,

 కృష్ణా-కృష్ణా అని అంటున్నవి.అదియే,

కీశు కీశెన్రుం కలందు.

కలందు-కలిసి చేయుచున్న 

 కీశు కీశు-కృష్ణ నామము.

 ఆ నాదము రేపల్లె మొత్తము వ్యాపించి-నినదించుచునది.

 శ్రవణేంద్రియ సంస్కారమునకు సాక్షిగా నున్నది.

 కేట్టిలైయో? 

 దానిని వినలేదా? లేవకున్నావు?

  కృష్ణదర్శనము అనుభవిస్తున్న ఆ గోపికను పక్షిరవము బహిర్ముఖము చేయలేక పోయినదను కొని అమ్మ

 "మత్తినాల్ ఓశై "అను మహాద్భుతమును మనకు అందించుచున్నది.ఇది రెండవ ఉదాహరణము.

 గోపికల రూపములో నున్న జ్ఞానులు చేయుచున్న వేద-వేదాంత చర్చలు.వాటిని అనుసరిస్తూ వాటి సుగంధములు ఎలా వ్యాపిస్తున్నాయో/వారు ఎలా చర్చించుకుంటున్నారో ఒకసారి గమనిద్దాము.

  

 రేపల్లె లోని గోపికలకు చల్లచిలుకుట నిత్యానుష్ఠానము.

 వారికి కడవ-కడవ లోని కవ్వము-కవ్వమునకు కట్టిన తాడు

-దానిని పట్టుకుని చిలుకుతున్న వారి చేతులు,అప్పుడు వారు చేయు కీర్తనలు/జానపదములు అంతా హరిరూపమే/హరి నామమే.

 

  కావాలంటే కన్నులు తెరిచి చూడు.

 వారు కృష్ణతత్త్వమనే పెరుగును వారి హృదయములనే కడవలలో నింపుకున్నారు.సాక్షాత్ పరమాత్మనే కవ్వముగా పట్టుకున్నారు.వారి భక్తియనే తాడును దానికి కట్టారు.అది వారికి స్వామి నర్తనము.

 కవ్వము తానైన కన్నడు తన చేతులను చాచి రండి బృందావనమునకు రాసలీలలో మునుగుదాము అనికవ్విస్తున్నాడట.వారి మనసు మురిసి ఆనందమును దాచుకోలేక ఎదపైకెగిసి,అక్కడ అలంకరింపబడియున్న మంగళ సూత్రములు,కాసుల పేరులు కృష్ణా కృష్ణా అను

 సంకీర్తనముతో చేస్తున్నాయట.మనో పూజ.

  

  కవ్వమై కవ్వించిన కొంటె కృష్ణుడు 

 ఎక్కడ మాయచేసి మాయమగుతాడో కనుక గట్టిగా పట్టుకోవాలని

  ,వారు పెరుగుకుండను గట్టిగా పట్టుకొన్నప్పుడు  వారి చేతుల కంకణములు కృష్ణా-కృష్ణా అంటు తమ వంతు సేవగా కీర్తిస్తున్నయట-కాయక పూజ.

 వాచక పూజ సరే సరి.వారి పెదవులను వీడలేనిది.

 మనో-వాక్కాయ-కర్మల తననారాధించు చున్న గోపవనితలతో కలిసి ఓయ్ నేనిక్కడనే ఉన్నాను అని అంటున్నటుందిట ఆ కవ్వపు సడి.

 ఓశై మనత్తినాల్-ఎంత మనోహరము-మాననీయము

 వారికేశముల నుండి వ్యాపించుచున్న సుగంధములు,

 మత్తినాల్ ఓశై,చల్లను చిలుకుచున్న,

 ఆయిచ్చర్-గోపికల,

 కుళల్-కేశములనుండి వ్యాపించుచున్న,

 వాస-నరుం-సుగంధములను ,

  నీవు గమనించలేదా.

నీ నాసికను చైతన్యవంతము చేసుకొని,

 మాచేసమర్థవంతముగా వ్రతము చేయించుటకు,నాయకురాలివై,

 కేశవనై-అశ్వరూపములో వచ్చిన కేశి అను అసురుని సంహరించి,కేశవునిగా కీర్తింపబడిన స్వామిని సేవించుటకు ఆ గోపికను తమతో కలుపుకుని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకునిమనము కూడ మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్  తిరువడిగళే శరణం.