SIVATANDAVA STOTRAMU( KADA SADASIVAM BHAJE--ELIGIBILITY TO WORSHIP)-1212

 దృషద్విచిత్రతల్పయోర్భుజంగమౌక్తికస్రజోర్-

-గరిష్ఠరత్నలోష్ఠయోః సుహృద్విపక్షపక్షయోః |
తృష్ణారవిందచక్షుషోః ప్రజామహీమహేంద్రయోః
సమం ప్రవర్తయన్మనః కదా సదాశివం భజే || 12 ||

  మొదటి శ్లోకములో జటాజూటమునుండి జారిన నిలింప-దేవతలయొక్క-నిర్ఝరీ-జల ప్రవాహము శివతాండవ వేదికను పునీతము చేసినది.ప్రస్తుత శ్లోకములో సాధకుని హృదయపీఠిక స్వామి తాండవమునకు ఏ విధముగా సిద్ధము చేసుకొనవలెనో తెలియచేయబడుతున్నది.

 ఇంతవరకు చెప్పబడిన శ్లోకములలో సర్పములు ఒకసారి ఆభరణముగాను-మరొకసారి ఆయుధముగాను-ఇంకొకసారి అగ్నిని ప్రజ్వలించేసిన జ్వాల గాను స్వామి తాండవములో భావింపచేసినది.

 అదే విధముగా స్వామి కంఠము సైతము ఒకసారి అమావాస్య కటికచీకటిగాను మరొకసారి చంద్రోదయమునకు వికసించుచున్న కలువకాంతిగాను ప్రస్తావింపబడినది.

  గజము ఒక సారి గర్వచిహ్నముగాను మరొకసారి ఉత్తరీయముగాను భావింపబడినది.

  చంద్రవంక ఒకసారి స్వామి జటలో ఆభరణముగాను మరొకసారి చకోరమునకు వెన్నెలనందించు అమృతమూర్తిగాను వర్ణింపబడినది.

 అమ్మవారు సరేసరి .అగ్నిసోమాత్మక సంకేతముగాను,అర్థనారీశ్వర పరమార్థముగాను,మరొకసారి జగన్మాతగా స్థితికార్యమును నిర్వహించుటకు సూర్యచంద్రులను తన వక్షోజములుగా పత్రమై స్వామిచే మకరికాపత్ర రచనకు ఆలంబనమైనది.

  ఒకే వస్తువు పలువిధముగా ప్రకటనమగుట దాగిన అర్థమేది?

 పాములు పాకుట-గంగ జారుట,స్వామి ఆడుట,దమరు మోగుట,అగ్ని ఒదిగి ఒదిగి జలము సామీప్యములో నుండుట,నిష్కళంకుడు కళాధరుని అలంకరించుకొనుట.

 అన్నింటిలో దాగి అన్నింటిని చైతన్యవంతము చేసిన తాందవము తన మెడనున్న పాములచే తీవ్ర ఉఛ్చ్వాసములతో విషమును గ్రక్కించుట,ఆ విషమును అగ్నిని మరింత ప్రజ్వలింపచేయుట సామాన్య మేధ గుర్తించరానిది.

  దానిని గుర్తించే అర్హతను పొందాలంటే ఉపాధి ఒకటిగానే ఉన్న ప్రజలు-ప్రభువు అన్న భేదమును దూరము చేయాలి.

 రాయి-రత్నము అన్న తారతమ్యమును తరిమివేయకలగాలి.

 అమృతము-విషము అన్న విరుద్ధభావనను విడిచివేయగలగాలి.

 సౌకర్యము-అసౌకర్యము అంటూ రెండు అవస్థలను అతిక్రమించగలిగియుండాలి.

 అన్నింటిని మించి మితృ-శతృ భావాతీతులుగా ఉండ్ అగలగాలి.

 అటువంటి స్థితిని పొంది నేను పరమాత్మను నిష్కళంక మదిలో ఎప్పుడు నిలుపుకొందునో కదా అని సాధకుడు తన ఆకాంక్షను ప్రస్తుత శ్లోకములో నివేదించుచున్నాడు.

 ఏక బిల్వం శివార్పణం