TIRUPPAAVAI-13

పుళ్ళిన్ వాయ్ కీండానైప్పొల్లా అరక్కనై
కిళ్ళిక్కళైందానైకీర్తిమై పాడిప్పోయ్
పిళ్ళైగళ్ ఎల్లారుంపావైక్కళం పుక్కార్
వెళ్ళి ఎజుందువియాజ ముఱంగిత్తు
పుళ్ళుం శిలంబిన కాణ్పోదరిక్కణ్ణినాయ్
కుళ్ళ కుళిరక్కుడైందు నీరాడాదే
పళ్ళిక్కిడత్తియో పావాయ్ నీవన్నానాల్
కళ్ళం తవిరిందు కలంద్ ఏలో రెంబావాయ్.

ఓం నమో నారాయణాయ-13

విచిత్రముగ నామది శ్రీవిల్లిపుత్తూరుగా మారినది
విష్ణుచిత్తీయమై శ్రీహరినామ సంకీర్తనమే కోరుతోంది

శిరములజారిన క్షీరము "స్థితికారణ గుణమైన"
సురభుల పాలను తడిసిన " అడుసంటిన గోపికలో"

మంచు కురియుచున్నదని " హేమంతపు ఛత్రమైన"
ఇంటిచూరు కిందచేరి నిలబడిన గోపికలో

"గురు నక్షత్రపు చీకటి " కనుమరుగైనదైన
శుభకరమగు" ఉదయించుచున్న శుక్ర నక్షత్రములో"

భక్తులు కొలిచెడి దైవము " భక్త పరాధీనమైన"
"రామ -కృష్ణ రూపములను ప్రీతి పాశురములలో

తెల్లవార వచ్చెనమ్మ చెలులారా రారె
తెల్లబరచగ భక్తిపూల మాలలతో నేడె.

భావము.
గోవుల పాలతో తడిసిన బురద అంటుకున్న గోపికలో,మంచు కురియు చున్నదని ఇంటిచూరుకింద నిలబడిన గోపికలో,అస్తమించిన గురు నక్షత్రములో,ఉదయించు చున్న శుక్ర నక్షత్రములో,రాముని కృష్ణుని రూపములలో కనిపించిన పరమాత్ముని చూచుచున్న గోపికను,( ఇది సామాన్యార్థము.)

అంటుచున్న సంసారము అను బురదలో కృష్ణభక్తి అను గోక్షీరమును మేళవించిన గోపికను,కట్టుబాట్లు అను చలిని తట్టుకోలేక విష్ణుపాదములు అను చూరు కిందనున్న గోపికను, గురుడు దేవతలకు గురువు.కాని కపటముతో కచుని సంజీవిని విద్యకై శత్రువులవద్దకు పంపి స్వచ్చతను కోల్పోయాడు.శుక్రుడు రాక్షస గురువు కాని కచునికి " మృత సంజీవిని విద్యను" నేర్పి సంస్కారమనే వెలుగుతో ఉదయించుచున్నాడు.భక్త పరాధీనమైన భగవంతుని రామకృష్ణ రూపములను చూచుటలో నిమగ్నమైన నా మనసు, భక్తి అను పువ్వులను శరణాగతి అను దారముతో అల్లిన హారములను స్వామికి సమర్పించుటకు చెలులారా! కదిలి రండి.తెల్లవారు చున్నది.
( ఆండాళ్ తిరువడిగళే శరణం )