ఓనమాలు (Onamaalu)

తామరలున్న కొలనులో తిరుగాడు కప్పను నేననుకో తామసమడచి ఆ కప్పను తుమ్మెదగా మార్చరాదో మధురసమున్న పాత్రలో తిరుగాడు తెడ్డుననుకో మేధను అనుగ్రహించి తెడ్డును జిహ్వగ మార్చరాదో కొమ్మకు చుట్టుకుని తిరిగాడు గాలిపటము నేననుకో ఇమ్ముగ జాలిచూపి దానిని చుక్కల పక్కకు చేర్చరాదో వాన నీరు వృధాచేయు సంద్రమునునేననుకో పన్నీరై క్షుథతీర్చు పంటబీడు చేయరాదో శివుడెంత అని అన్న గర్వపు గంగను నేననుకో శివపాదమే తనకు సర్వమన్న గంగగా చేయరాదో ఇన్ని మార్పు చేర్పులకు కూర్పువైన నిన్ను ఎన్న తరము కదురా నా కన్నతండ్రి శంకరా.

 నీ సుతుడగు గణపయ్య అడ్డంకులు తొక్కాడు  నీవాహనమగు బసవయ్య పుష్టిని అందించాడు  నీకంఠాభరణము పొత్తముగా మారింది  నీ సగభాగపు గౌరమ్మ ఘంటము తానయింది  నీ సిగపూవగు గంగమ్మ గలగలా సాగింది  నీపరివారపు స్వచ్చంద సహకారములేగ  నీవే స్పురింపచేసిన నిందాస్తుతుల హేల  వికల్పములు పారద్రోలు శివ సంకల్పపు లీల  నా దిక్కైన శంకరుడు  నాలోనే ఉన్నాదని  లెక్కలేని నా  తిక్కను మక్కువతో నీకు ఇచ్చి  నీ అక్కరే  లేనివైన ఈ చక్కెర పలుకులను  నేనెక్కడ వ్రాసానురా? ఓ తిక్క శంకరా!

 చిక్కులున్న జటలతో చెలిమి చేస్తున్నందులకేమో  మాకు చిక్కులెన్ని వచ్చినా చక్కదిద్దుతుంటావు  వల్లకాడులో ఎపుడు తిరుగాడుతున్నందులకేమో  వల్లకాదు అనలేక  కాపాడుతు ఉంటావు  తెల్లనైనకొండమీద తేలియాడుట వలనేనో  తెల్లవార్లు అందరికి రక్షణగా ఉంటావు  కరుగుచున్న కొందమీద కాపురముంటున్నందులకేమో  కరుగుచున్న మనసుతో మొరలు ఆలకిస్తావు  చల్లనైన కొందమీద చక్కగ ఉంటున్నదందులకేమో  చల్లగా అందరిని దీవిస్తూ ఉంటావు  చక్కనైన శాంభవితో  చెరిసగమైనందులకేమో  చెక్కుచెదరని కరుణారా ఓ తిక్క సంకరా! 

అమ్మ ప్రేమ పరీక్షింప ఆదిభిక్షువు అయినావు ముచ్చత తీర్చగ వేశ్యకు ముసలివాడినంటావు పంది మీద పందెమేసి ఎరుకగా మారుతావు సింహముతో యుద్ధానికి  శరభముగా మారుతావు దేవతల మదమడచగ యక్షుడివైనావు ముని పత్నుల పరీక్షించ మన్మథుడవైనావు చందనాలు వీడి నీవు చండాలుడవవుతావు చరాచరములను బ్రోవ చమత్కారమవుతావు మార సంహారక నీకు మారువేషములు ఎందుకంటే మక్కువెక్కువంటావురా ఓ తిక్క శంకరా!