KADAA TVAAM PASYAEYAM-09

   కదా త్వాంపశ్యేయం-09 ********************** " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః అహం ప్రార్థితం నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం." " యోగక్షేమధురంధరస్య సకల శ్రేయః ప్రదోయోగినో దృష్ట్వాదృష్ట మతోపదేశ కృతినో బాహ్యంతరవ్యాపినః సర్వజ్ఞస్య దయాకరస్య భవతః కిం వేదితవ్యమ్మయా శంభో! త్వంపరమాంతరంగ ఇతిమే చిత్తే స్మరామ్యహం." శంకరయ్యా నీకొక ముఖ్యమైన విషయం చెప్పాలి.మనము త్వరగాబయటకు వెళ్ళాలి.సిద్ధమైతే అన్నాడు శివయ్య ఆత్రుతగా. ఈ రోజే వెళ్ళాలా?ఇప్పుడే వెళ్ళాలా శివయ్యా అన్నాడు అయిష్టంగా శంకరయ్య. . ఎందుకో శంకరయ్యకు ఎక్కడికి వెళ్ళాలనిపించటంలేదు.ఎవ్వరిని చూడాలనిపించటంలేదు.రాత్రి వచ్చిన స్వప్నము నుండి బయటకు రావాలనిపించటము లేదు. మౌనముగా ఉన్న శంకరయ్యను చూస్తూ,ఏదో ఆలోచనలో పడ్డట్లున్నావు. నిమ్మకు నీరెత్తినట్లు నిదానముగా అన్నాడు నిష్టూరముగా. ఉలిక్కిపడ్డ శంకరయ్య ఏమిటి విశేషం శివయ్యా.చాలా హడావిడి పెట్టేస్తున్నావు ... అదా! నిన్న నీవు గురువుగారితో మాట్లాడుతున్నప్పుడు-కాసేపు అలా అలా వెళుతుంటే ఒక తుంటరి పిల్లవాడు శివుడు --లో ఉంటాడు..... తో,ఆడుకుంటుంటాడు.ఆయనను ఎందరో తమ దగ్గరకు పిలుస్తుంటారు రమ్మని అని వాళ్ళ తాతకు చెబుతున్నాడు.వాళ్ళను వివరాలు అడుగుదామని నడక వేగము పెంచినప్పటికిని చీకటి పడుతుండటముతో వారెటు వెళ్ళారో తెలియలేదు. వాళ్ళ చిరునామాను చెప్పి సహాయంచేస్తానన్నాడు నాతో పాటుగా నడుస్తున్న .ఒక యువకుడు,అక్కడే చెట్టుకింద కూర్చుంటాడట. పద పద మని బయలుదేర దీసాడు శంకరయ్యను-శివయ్య. నువ్వు త్వరగా బయలుదేరావంటే మన పని సులువు అవుతుంది. ఎక్కడుంటాడని చెబుతాడట ? అడిగాడు శంకరయ్య ? ఇక్కడంటాడో ? అక్కడంటాడో /ఎక్కడో ఒకక్కడంటాడో/ అన్నాడు దరదాగా.అంతలోనే చిన్నపిల్లవాడు కదా.వాడికి అన్నీ ఆటలే. కాని,శంకరయ్యా, నువ్వు మాత్రం అతను చెప్పేదాకా కాస్త మాట్లాడకుండా ఉండు బతిమిలాడాదు శివయ్య. చెట్టును సమీపిస్తున్న వారికి తుమ్మెదనాదం/ఝంకారం వినిపిస్తోంది. అదేమిటి?తుమ్మెదలున్నాయా అక్కడ.అంటే తీయని పదార్థాలు కూడా ఉన్నాయా.అదే పూలతేనె..అలాంటివి..అమాయకముగా అడిగాడు శంకరయ్య. శ్లోకమును మంద్రస్థాయిలో మననము చేసుకుంటున్నాడు చెట్టు కింద కళ్ళుమూసుకుని. " భృంగీఛ్చానటనోత్కటః కరిమదగ్రాహీ స్పురన్మాధవా హ్లాదో నాదయుతో మహాసితవపుః పంచేషుణా చాదృతః సత్పక్షః సుమనో వనేషు స పునః సాక్షాత్ మదీయే మనో రాజీవే భ్రమరాధిపో విహరతాం "శ్రీశైలవాసీ" విభుః." అలికిడి అయినట్లున్నదేమో మెల్లగా కళ్ళువిప్పి వీళ్ళను చూసాదు.దరహాసముతో వచ్చారా శివయ్యగారు మీ మిత్రుని తోడ్కొని అని , ఇక్కదకు కొంతదూరములోనే వాళ్ళూ ఉండేది.తాత-మనవడు.తాతగారు మనవడికి 'శివానందలహరి" శ్లోకాలను నేర్పిస్తూ,అర్థము వివరిస్తుంటారు.మనవడు వాడికి నచ్చినట్లుగా దానిని చెప్పుకుంటుంటాడు.రోజూ ఇదేవరస. వాళ్ళ ఇంటిచిరునామా నసిగాడు శంకరయ్య. వాళ్ళ ఇంటిచిరునామా నవ్వాడు శివయ్య. కుడివైపు పదినిమిషాలు నడిస్తే దారంతా చెట్లు-గట్లు.కదులుతూనే ఉండండి.అక్కడ రాళ్ళు-రప్పలు కొండలు-కోనలుగా అనిపిస్తుంటాయి.కాని మీరు నడవటానికి కాలిబాట ఉంటుంది.ఇంకొక ఐదు నిమిషాలు నడిస్తే అక్కడ ఒక పెద్దైల్లు.శ్రీశైలం అని దానికి వారు పేరుపెట్టారు లెండి.మీరు అక్కడికి వెళ్ళగానే,వారే ఎదురుపడి మిమ్మల్ని లోపలకు తీసుకెళ్ళి, సమాచారము అందిస్తారు అని చెప్పి,మళ్ళీ ధ్యానములోనికి వెళ్ళిపోయాడు ఆ యువకుడు. ఓం నమః శివాయ అని పళ్ళునూరుతూ శంకరయ్య, ఓం నమః అని పరవశిస్తూ శంకరయ్య శ్రీశైలమును సమీపించారు. వరండాలో పిల్లవాడు తుమ్మెదలతో ఆడుకుంటున్నాడు.తేనె తాగమంటూ పువ్వులు పెడుతున్నాడు.ఏనుగు మదజలమటూ గిన్నెలో ద్రవమును ఇస్తున్నాడు.ఒక విల్లును చూపుతూ తాడుగా అల్లుకోమంటున్నాడు.వాటి రెక్కలను చూసి మురిసిపోతున్నాడు.వసంతమాసం-వసంత మాసం అంటూ చప్పట్లు కొడుతున్నాడు. ఒకతుమ్మెద ఇంకొక తుమ్మెదవైపుచూస్తున్నది.అది దాని జతయైన ఆడతుమ్మెద ఏమో.తుమ్మెదను చూస్తూ సైగచేసింది.మొదటి తుమ్మెద ఆడుతోంది.మిగతా తుమ్మెదలు దగ్గరగా వచ్చి ఝంకారముగా నాదముచేస్తున్నాయి.పిల్లవాడు చప్పట్లు కొడుతూ.తుమ్మెదల ఆట బాగుందికదా అన్నాడు. గేటు దగ్గరకు పరిగెత్తాడు శంకరయ్య.శ్రీశైలము అని వ్రాసిఉంది అక్కడ.సరైన చిరునామాయే కదా శివయ్యా అన్నడు అయోమయంగా. దానికి ఆ పిల్లవాడు నిన్న నీవు మా వెనకాలే వచ్చావు కదా.ఇవ్వాళేమో మా ఇంటికే వచ్చావు. నాతో/అదే మాతో ఏమైనా పని ఉందా? అడిగాడు శివయ్యను. ఈ,ఈయనకు /శంకరయ్య ఎక్కడ ఉంటాడో-ఎలా ఉంటాడో నువ్వు చెబితే మాకు సహాయము చేసిన వాడవవుతావు అన్నాడు. ఓస్ ఇంతేనా.ఇక్కదే ఉంటాడు.ఇలా ఉంటాడు అని ఒకపెద్ద తుమ్మెదను చూపిస్తూ చెబుతున్నాడు.అంతేకాదు ఏనుగుమదజలం కావాలంటాడు.మన్మథుని విల్లు చూపమంటాడు.అదిగో ఆ పక్కనున్న తుమ్మెద అదగగానే గంతులు వేస్తుంటాడు.ఇదిగో ఈ తుమ్మెదను చూసి చాలా బాగున్నావంటాడు. మళ్ళీ ఆట మొదలు పెట్టాడు.ఆదమంటున్నాడు.పువ్వులలోని తేనెను వాటిపై వాలి తాగమంటున్నాడు.ఝంకారము చేయమంటున్నాడు.ఏనుగు బొమ్మను చూపిస్తూ మదజలమును సేవించమంటున్నాడు.కాసేపు దాగమంటున్నాడు.మళ్ళీ కనిపించమంటున్నాడు.ఏవేవో మాటలను వాటికిచెప్పి వాటి రెక్కలను తడుముతూ , అల్లరిగా అంటున్నాడు. భృంగీఛ్చానటనోత్కటా కరిమదగ్రాహీ మాధవాహ్లాదో నాదయుతో సుమనోవనేషు సత్పక్షా ......... . ఏమీ వినబడటంలేదు శంకరయ్యకు.విస్తుపోయి చూస్తున్నాడు . ఏమిటి ఈ నల్లని గండుతుమ్మెదనా నేను ఇన్నాళ్ళు వెతికినది అనుకుంటూ,శివయ్య వంక చూస్తున్నాడు చిత్రంగా శంకరయ్య. కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ. 'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు". పాహిమాం పరమేశ్వరా. (ఏక బిల్వం శివార్పణం)      

 

KADAA TVAAMPASYAEYAM-08

   

    కదా  త్వాం  పశ్యేయం-08

  ******************

  " జిహ్వ చిత్త శిరోంఘ్రి నయన శ్రోతైః  అహం ప్రార్థితం

   నమామి భగవత్పాదం శంకరం లోక శంకరం."

  "సారూప్యం తవపూజనే శివమహాదేవేతి సంకీర్తనే

   సామీప్యం శివభక్తిదుర్య జగతా సాంగత్య సంభావతే

   సాలోక్యం చ చరాచరాత్మకతను ధ్యనౌ భవానీపతే

   సాయుజ్యం మమసిద్ధ మత్ర భవతి స్వామిన్ కృతార్థోస్యహం."

   బహుముఖముల భాసించే  భవానీపతిని,మనోఫలకముపై స్థిరముగా నిలుపుకుని ఈనాటి బిల్వార్చనను ప్రారంభిద్దాము.

   అమ్మపిల్లవాడిని కోప్పడినప్పటికిని వాడు తల్లి ఒడినే కోరుకుంటాడు.అదియే మిక్కిలి ఆశ్చర్యకరమైన విషయము.అదే విధముగాభగవంతుడు పాపకర్మక్షయమునకి ఎన్ని కడగండ్లను జీవులకు కలిగిస్తున్నప్పటికిని వారు భవత్సాన్నిధ్యముననే ఊరటను పొందగలుగుతారు అన్న విషయమును ఆదిశంకరులు అర్థమయ్యేలా అనుగ్రహించారు.

  ఆలోచిస్తూ మెల్లగా పాదాలను కదుపుతున్నాడు శంకరయ్య. 

  ఆక్షేపిస్తూ తాను పావులను కదుపుతున్నాడు శివయ్య.

  శంకరయ్యా! నీవు ఈమధ్యన అదోలా ప్రవర్తిస్తున్నావు. ఎప్పుడు ఏదో ఆలోచిస్తుంటావు.చూసిన దానినే మళ్ళీ చూస్తుంటావు.వినిన దానిలో మళ్ళీ వింటుంటావు.పాతవిషయాలే అయినాఎంతో కొత్తగాఉన్నాయంటూ,నీలో నీవే మాట్లాడుకుంటున్నావు.పక్కనున్న నన్నసలు పలకరించడంకాని-పట్టించికోవడంకాని...అబ్బే,,

   అదేమిలేదు శివయ్యా.ఎప్పుడో ఎవరో అన్న మాటలు గుర్తుకు వస్తున్నాయి.

 మంచివారిపక్కన ఉంటే సామీప్య అనుగ్రహమట.అలా నీవు నా పక్కనే ఉంటున్నావు.నన్ను నీలాగా తెలివైనవాడిగా మార్చాలని చూస్తున్నావు.అదే నీవు-నేను ఒకేవిధముగా ఉండేటట్లు-ఒకే విధముగా ప్రవర్తించేటట్లు.అదే అదే సారూప్యమన్నారప్పుడు.

 అంతేకాదు నేనెక్కడుంటేనువ్వక్కడుంటున్నావు.నువ్వెక్కడికి వెళుతుంటే నన్నక్కడికి నీతో పాటుగా తీసుకెళుతున్నావు.దానినే సాలోక్యమంటారని వాళ్ళు చెబుతుండేవాళ్ళు.వీడోక మాలోకం.వీడికి సాలోకమెప్పుడొస్తుందో.అంటే ఇదేనా శివయ్యా అడిగాడు అమాయకంగా శంకరయ్య.

   ఇవేవి నాకు తెలియదు.మనమిద్దరము కలిసి ఒకమంచిపనిమీద వెళుతున్నామని మాత్రమే తెలుసు .

  ఇంకా నయం వాళ్ళు చెప్పిన నాలుగో మాట మరిచిపోయినట్లున్నావు.సాయుజ్యం అంటూ అడిగేవాడివి లేకపోతే.

 అయినా అవ్వన్నీ మనకెందుకు చెప్పు.అన్నము తిని హాయిగా పడుకుందాం.రా అంటూ,కడుపునిండా తినిపించి,కంటినిండానిదురకై లాలించాడుశివయ్య.

  అదొక  పెద్ద విద్వత్సభ.అందరు పండితులే.రాజాశ్రయమును పొందినవారే.ఆ రాజు గారి పుట్టినరోజట.సరదాగా ఒక శ్లోక వివరణను చేసిన వారికి నజరానా లక్షరూపాయిలు ప్రకటించారు.

  ఎందరో పండితులు వస్తున్నారు.ఫలకము మీద వ్రాసి యున్న శ్లోకమును ఇలా,

 "అంకోలం నిజబీజ సంతతిః అయస్కాంతోపలంసూచికా

  సాధ్వీ నైజవిభుం లతాక్షితిరుహం సింధుంసరిత్వల్లభం

  ప్రాప్నోతీహ యథాతథా పశుపతేః పాదారవింద

  చేతో వృత్తిర్యుపర్త్య తిష్ఠతి 'సదా సాభక్తిరిత్యుచ్యతే."

   ఎందరో పండితులునజరానాను ఆశించి వస్తున్నారు-తమకు తోచిన భావముచెబుతున్నారు కాని రాజుగారు ప్రసన్నులగుటలేదు.పెదవి విరుస్తూనే ఉన్నారు.

  చక్కటి సమన్వయమును  చేసే సమర్థత కలవారిని మా రాజ్యము నోచుకోనేలేదా అనగానే నేను శివార్చనగా భావించి చెప్పటానికి ప్రయత్నిస్తాను.నజరానా నాకు కొన్ని బిల్వపత్రములను బహూకరించండి అన్నాడు ఒక పండితుడు.

 ఘొల్లున నవ్వారు.సభలోనివారు.కొన్ని మారేడాకుల కోసము మహాశ్లోక వ్యాఖ్యానమును చేయడానికి ముందుకొస్తున్నాడు.వెర్రిబాగులవాడిలాఉన్నాడు.

 వారు మహారాజుతో ,

 మహారాజా! కేవలము శ్లోక భావమే కాదు.మేము అడిగిన ప్రశ్నలకు సమాధానమునిచ్చుటకు అంగీకరిస్తేనే అతనికి అవకాశమివ్వండి అన్నారు.

 అందులకు ఆ పండితుడు మహారాజుతో వారి షరతులు నాకు అంగీకారమే అన్నాడు.

   సభ  అంతా  నిశ్శబ్దం.సభాపతి వ్యాఖ్యానము వినాలని.

   ఈ శ్లోకములో ఆదిశంకరులు నాలుగు విధములైన భక్తులను-అనుగ్రహమును పరిచయము చేసిన తరువాత,మరింత సులభముగా సామాన్యులకు అర్థమగుటకు ప్రత్యక్ష ఉదాహరణములను చొప్పిస్తున్నారు.అవి

1అంకోల వృక్షము-దాని విత్తనము(ఊడుగు చెట్టు)

2సూది-సూదంటురాయి(అయిస్కాంతము-అయిస్-ఇనుము-కాంతము-ఆకర్షించునది)ఇనుమును ఆకర్షించునది

3.సాధ్వీ-భర్త

4.లత-చెట్టు

5.నది-సముద్రము.

 ఈ అయిదు ఉదాహరణములతో భక్తుల-భగవంతుని సంబంధమును /అనుగ్రహమును వివరించారు.

  అందరికి అర్థమయినదా అన్నట్లు ఒకటే చప్పట్లు.

  రాజుగారు దరహాసముచేస్తూ,పండితులవంక చూస్తూ కన్నులతోనే తరువాతి కార్యక్రమమునకు అనుమతినిచ్చారు.

.1. మొదటి పండితుడు సభాపతినిచూస్తూ,మీరు చెప్పిన ఉదాహరణములు అన్నీ ఒకే కోవకు చెందినవా" కావా? అని ప్రశ్నించాడు దర్పముగా.

 దానికి సభాపతి వినయముగా మొదటి నాలుగు ద్వైతములు.రెండు వస్తువులు స్పష్టముగా ఉన్నాయి.

 కాని ఐదవ ఉదాహరణము  అయిన నది-సాగరము అద్వైతము, సాగరములో కలిసిన తరువాత నది తన నామరూపములను-ఉనికిని కోల్పోయి సాయుజ్య భక్తికి కి సంకేతముగా మారినది.

 2 రెండవ పండితుడు ఈ శ్లోకము స్తోత్ర విభాగములలో దేనికి చెందినదో చెప్పగలరా అని అడిగాడు గట్టిప్రశ్ననే వేసాననుకుంటూ.

  "నమస్కార తథాస్యేశ్చ సిద్ధాంతోక్తి పరాక్రమః

   "విభూతిః ప్రార్థనాచ్యేతి షడ్విధం స్తోత్ర లక్షణం"

 అని ఆర్యోక్తి. .ఇది సిద్ధాంత స్తోత్ర విభాగమునకు సంబంధించినది.లోకరీతిని చూపిస్తూ,అదేవిధముగా లోకములను సృజించిన లోకేశుడు భక్తులను అనుగ్రహించుట సహజమే కదా అని చమత్కారము.

 3.అంకోల వృక్ష ప్రస్తావనే ఎందుకు అవసరము అని మూడవ పండితుని ప్రశ్న.

  అంకోలవృక్ష బీజములు పండి-ఎండి -రాలిపడునప్పుడు వాతావరణము మేఘావృతమై ఉరుములు-మెరుపులతో కూడి వానిని భయపెట్టుచుండును.కనుక రక్షణమునకై అమ్మవడిని చేరునట్లు,సంసారపు జడివానను తప్పించుకొనుటకు పరమాత్మ పాదములను పట్టుకొనుట  సముచితమని అంకోలవృక్షమును సంకేతించినారు.

 4.వీటి అయిదింటికి  అందరకు అర్థమయ్యే రీతిలో ఉదాహరనములను చెప్పగలరా నాల్గవ పండితునిప్రశ్న.

  గర్భస్థ శిశువుగా-శిశువుగా అన్ని దశలలోను శ్రీహరిని నమ్ముకున్న ప్రహ్లాదుడు-అంకోలవృక్షబీజము.

  కన్నతల్లిద్వారా-నారదబోధనల ద్వారా తారగా ప్రకాశించుచున్న ధృవుడు సూది.

  ఆలంబనముగా శివలింగనమును వదలక చిరంజీవి యైన మార్కండేయుడు తీగె.

  తన స్వామి అయిన  శ్రీకృష్ణునికై  ఎదురుచూచి పొందిన రుక్మిణీదేవి -సాధ్వి.

  ఇంక అసంఖ్యాక భక్తాగ్రేసరులు  ఎందరో స్వామిలో సాయుజ్యమును పొందినవారే.ఎన్నిపేర్లు చెప్పగలము.ఎంతమందని లెక్కింపగలము.

   దీనినే నవవిధభక్తుల పట్టికలో " ఆత్మనివేదనమని" అంటారు.

 అవాక్కయ్యారు పండితులు.ఆనందించాడుమహారాజు.అర్చనాభావముతో సభలోనికి అడుగుపెడుతున్నాయి "బిల్వపత్రములు" 

  శంకరయ్య చప్పట్లుకొడుతూనే  ఉన్నాడు ఆనందభాష్పాలతో.

  ఏం శంకరయ్యా ఏమిటా చప్పట్లు ? అంటూ వాస్తవానికి తెచ్చాడు శివయ్య.

 అంటే! నేను చూసినదంతా-విన్నదంతా నిజము కాదా -స్వప్నమా  అంటూ లేచాడు శంకరయ్య.

 స్వప్నమో/సత్యమో నీకే తెలియాలి అన్నాడు శివయ్య.

 కదిలేవి కథలు-కదుపుతున్నది కరుణ.

    'తన్మై మనః శివ సంకల్పమస్తు

     వాచే మమశివపంచాక్షరస్తు

     మనసే మమ శివభావాత్మ మస్తు".

     పాహిమాం పరమేశ్వరా.

    (ఏక బిల్వం  శివార్పణం)