తిరువెంబావాయ్-13
*****************
పైంగువళై కార్మలరార్ శెంగమల పైంపోదాల్
అంగం కురు గినత్తార్ పిన్నుం అరవత్తార్
తంగళ్ మనంకళవు వార్వందు సార్దనినాల్
ఎంగళ్ పిరాట్టియుం ఎంకోన్రుం పోర్నిశెయింగ
పొంగుమడువీర్ పుగప్పాందు పాయిందు
శంగం శిలంబ శిలంబు కలందార్ప
కొంగకళ్ పొంగ కుడైయుం పునల్పొంగాన్
పంగయుంపూం పునల్పాయిందాలే రెంబావాయ్'
మీనాక్షి-సుందరేశనయే పోట్రి
*********************************
ఎంగళ్-మనందరి,
పిరాట్టి-పరిపాలకురాలు,
ఎంకోన్రుం-విరాజితమైన,
పొంగుం అడువీర్-వారి పాదములను తాకుతున్న,
పుగప్పాందు-సుడులు తిరుగుచున్న పాయిందు-అలలు ఎలా ఉన్నాయంటే,
ఎలా చప్పుడు చేస్తున్నాయంటే-శిలంబ,
శంఖములు గిరగిర తిరుగుతు,ప్రణవమును జపిస్తున్నాయా యన్న
మీనాక్షి సుందరేశాయ పోట్రి
**********************
తిరు మాణిక్యవాచగరు ఈ పాశురములో ,మడుగులో విరాజిల్లుతున్న నీలి కలువలను-ఎర్ర తామరలను సాక్షాత్తు మీనాక్షి తాయి-సుందరేశన్ అప్ప తమకు తాముగా కొలను ప్రసన్నతతో ప్రకటింపబడి పరిరక్షించుచున్నట్లున్నదంటున్నారు.
ఇక్కడ మనకు బాహ్యమునకు కనపడు వాటి వర్నములు-స్వభావములు వారి సంరక్ష్ణా తత్పరతకు సంకేతములు.
మన తాయి మీనాక్షి అమ్మను,
మడుగులోని నీలి కలువగా కీర్తించారు.
కార్ మలరార్-నీలితనముతో ప్రకాశిస్తున్నది తల్లి.
ఏమిటా నీలితనము/నల్లతనము?
ఏ విధముగా మేఘము వర్షించుటకు ముందు తనలో నిండిన జలముతో నీలముతో కూడిన నలుపుతో ఉంటుందో అది అమ్మస్వభావముతో అది పోల్చబడుతున్నది.అది దాని అదృష్టము.
మన తాయికూడ మనపై అర్ద్రతతో కూడిన మనసుతో అనురాగమును వర్షించుటకు ఎల్లప్పుడు సిధ్ధముగా ఉంటుంది.అదియే ఆమె వర్ణ విశేషము.
అంతే కాదు-మాణీక్యవాచగరు ఆమె మృదు స్వభావమును-సహజ కోమలత్వమును,
పైగువలై అన్న విశేషనముతో వివరించారు.
అమ్మ మనసు దయా సముద్రము. మరి అయ్యది?
శెణ్-కమల -కెందామర/ఎర్రని పద్మము.
స్వామి మనలను రక్షించుటకు అధర్మముపై/విషయవాసనలపై తన వీరమును చాటుచుడును.
స్వామి మనసుయు దయా సముద్రమే.
వీరి స్వభావ స్వరూపములు మనకు చెప్పకనే మన్మథ సంహార ఘట్టమును-తిరిగి పునర్జీవితుని చేయు కరుణను సూచిస్తున్నది.
ఇది జలకములాడుచున్న పరమభాగ్యశాలురైన నలుగురి చెలుల మధ్య సాగిన వారి దర్శన-అనుభవముల సంభాషణము.
మొదటి చెలి తక్కిన వారితో,చెలులారా!
అంగం కురుగినిత్తార్-అని అంటున్నది
కురుగినిత్తార్-పైనుండి కిందకు దిగి వచ్చిన,
అంగం-అతి సుందరమైన-అద్భుతమైన,
పుష్పహారమువలె నున్నవి ఈ పూవులు.మన స్వామి-తాయి మెడలో అలంకరించబడు అదృష్టమునకై తహతహలాడుచు చేరుచున్నట్లున్నవి అనగానే,
రెండవ చెలి ఎంత సుందరమీ భావన.
కాని చెలులారా-నాకు పుష్పములున్న మడుగులోని జలము మెలికలు తిరుగుతు ప్రవహిస్తుంటే,స్వామి మెడలో అవయములకు ఆభరంఉలుగా మారే అదృష్టము కోసము పరుగులు తీస్తున్నట్లున్నది కదా.
పిన్నుం అరవత్తాల్-
అనగానే నిజమే చెలి.నీ భావనయును సమజసముగానే ఉన్నది.
మీ ఇద్దరి భావనలకంటే భిన్నముగా నాకు ,
తంగళ్ మలకళవు వార్-ఎందరో మహానుభావులు,పరమ పూజ్యులు-యోగ్యులు,
వందు-వచ్చి-స్వామిని,
సార్దనినాల్-సేవించుకొనుచున్నట్లుగా తోస్తున్నది.
అనగామ్నే మిగతా వారందరును ఆ భనలో తన్మయులైనారు.
అంతలోనే వేరొక చెలి,చెలులారా!
ఇప్పటి వరకు మన నయనేంద్రియములు పునీతములైనవి.
అబ్బ ! ఎంతటి మహత్ భాగ్యము మన చెలికి లభించినది.చెలి! ఏమా పరవశము-మాతో పంచుకొని మమ్ములను ఆనందింపచేయి అనగానే,ఆమె,చెలులారా!
కన్నులకు-వీనులకు అతి మనోహరమైన మహదానందము.
అవిగో తెల్లగా/స్వచ్చముగా సుడులు తిరుగుతు శబ్దమును చేయుచున్న జలము,
స్వామి నాదార్చనకు వరుసగా వచ్చి ఆనందించుచున్న శంఖములా అన్నట్లున్నవి.
శంగం శిలంబ -శిలంబు కలందార్ప,
ఆ దర్శనము -దృశ్యము అంతా వారి దయ ఆవిష్కారమే కదా అనుకొనుచున్న సమయములో-స్వామి అనుగ్రహమేమో మరి అది-వారందరు కలిసి,
ఇంతవరకు మనమూహించుకొనినవన్నీ మనకు ఇప్పుడు,
సాక్షాత్తు,
మీనాక్షి-సుందరేశునులే ఇవన్నియు ,
సర్వం శివమయం జగము అన్న భావనను కలిగిస్తున్నాయి.
పదండి కొంగైకళ్ పొంగ-వారి(అమ్మా-నాన్నల) ఆలింగనాగ్రహమును పొందగ మడుగులో జలకములాడుదాము.
తిరు అన్నామలయై అరుళ ఇది.
అంబే శివే తిరు వడిగళే పోట్రి.
నండ్రి.వణక్కం.
తిరువెంబావాయ్-13
*****************
పైంగువళై కార్మలరార్ శెంగమల పైంపోదాల్
అంగం కురు గినత్తార్ పిన్నుం అరవత్తార్
తంగళ్ మనంకళవు వార్వందు సార్దనినాల్
ఎంగళ్ పిరాట్టియుం ఎంకోన్రుం పోర్నిశెయింగ
పొంగుమడువీర్ పుగప్పాందు పాయిందు
శంగం శిలంబ శిలంబు కలందార్ప
కొంగకళ్ పొంగ కుడైయుం పునల్పొంగాన్
పంగయుంపూం పునల్పాయిందాలే రెంబావాయ్'
మీనాక్షి-సుందరేశనయే పోట్రి
*********************************
ఎంగళ్-మనందరి,
పిరాట్టి-పరిపాలకురాలు,
ఎంకోన్రుం-విరాజితమైన,
పొంగుం అడువీర్-వారి పాదములను తాకుతున్న,
పుగప్పాందు-సుడులు తిరుగుచున్న పాయిందు-అలలు ఎలా ఉన్నాయంటే,
ఎలా చప్పుడు చేస్తున్నాయంటే-శిలంబ,
శంఖములు గిరగిర తిరుగుతు,ప్రణవమును జపిస్తున్నాయా యన్న
మీనాక్షి సుందరేశాయ పోట్రి
**********************
తిరు మాణిక్యవాచగరు ఈ పాశురములో ,మడుగులో విరాజిల్లుతున్న నీలి కలువలను-ఎర్ర తామరలను సాక్షాత్తు మీనాక్షి తాయి-సుందరేశన్ అప్ప తమకు తాముగా కొలను ప్రసన్నతతో ప్రకటింపబడి పరిరక్షించుచున్నట్లున్నదంటున్నారు.
ఇక్కడ మనకు బాహ్యమునకు కనపడు వాటి వర్నములు-స్వభావములు వారి సంరక్ష్ణా తత్పరతకు సంకేతములు.
మన తాయి మీనాక్షి అమ్మను,
మడుగులోని నీలి కలువగా కీర్తించారు.
కార్ మలరార్-నీలితనముతో ప్రకాశిస్తున్నది తల్లి.
ఏమిటా నీలితనము/నల్లతనము?
ఏ విధముగా మేఘము వర్షించుటకు ముందు తనలో నిండిన జలముతో నీలముతో కూడిన నలుపుతో ఉంటుందో అది అమ్మస్వభావముతో అది పోల్చబడుతున్నది.అది దాని అదృష్టము.
మన తాయికూడ మనపై అర్ద్రతతో కూడిన మనసుతో అనురాగమును వర్షించుటకు ఎల్లప్పుడు సిధ్ధముగా ఉంటుంది.అదియే ఆమె వర్ణ విశేషము.
అంతే కాదు-మాణీక్యవాచగరు ఆమె మృదు స్వభావమును-సహజ కోమలత్వమును,
పైగువలై అన్న విశేషనముతో వివరించారు.
అమ్మ మనసు దయా సముద్రము. మరి అయ్యది?
శెణ్-కమల -కెందామర/ఎర్రని పద్మము.
స్వామి మనలను రక్షించుటకు అధర్మముపై/విషయవాసనలపై తన వీరమును చాటుచుడును.
స్వామి మనసుయు దయా సముద్రమే.
వీరి స్వభావ స్వరూపములు మనకు చెప్పకనే మన్మథ సంహార ఘట్టమును-తిరిగి పునర్జీవితుని చేయు కరుణను సూచిస్తున్నది.
ఇది జలకములాడుచున్న పరమభాగ్యశాలురైన నలుగురి చెలుల మధ్య సాగిన వారి దర్శన-అనుభవముల సంభాషణము.
మొదటి చెలి తక్కిన వారితో,చెలులారా!
అంగం కురుగినిత్తార్-అని అంటున్నది
కురుగినిత్తార్-పైనుండి కిందకు దిగి వచ్చిన,
అంగం-అతి సుందరమైన-అద్భుతమైన,
పుష్పహారమువలె నున్నవి ఈ పూవులు.మన స్వామి-తాయి మెడలో అలంకరించబడు అదృష్టమునకై తహతహలాడుచు చేరుచున్నట్లున్నవి అనగానే,
రెండవ చెలి ఎంత సుందరమీ భావన.
కాని చెలులారా-నాకు పుష్పములున్న మడుగులోని జలము మెలికలు తిరుగుతు ప్రవహిస్తుంటే,స్వామి మెడలో అవయములకు ఆభరంఉలుగా మారే అదృష్టము కోసము పరుగులు తీస్తున్నట్లున్నది కదా.
పిన్నుం అరవత్తాల్-
అనగానే నిజమే చెలి.నీ భావనయును సమజసముగానే ఉన్నది.
మీ ఇద్దరి భావనలకంటే భిన్నముగా నాకు ,
తంగళ్ మలకళవు వార్-ఎందరో మహానుభావులు,పరమ పూజ్యులు-యోగ్యులు,
వందు-వచ్చి-స్వామిని,
సార్దనినాల్-సేవించుకొనుచున్నట్లుగా తోస్తున్నది.
అనగామ్నే మిగతా వారందరును ఆ భనలో తన్మయులైనారు.
అంతలోనే వేరొక చెలి,చెలులారా!
ఇప్పటి వరకు మన నయనేంద్రియములు పునీతములైనవి.
అబ్బ ! ఎంతటి మహత్ భాగ్యము మన చెలికి లభించినది.చెలి! ఏమా పరవశము-మాతో పంచుకొని మమ్ములను ఆనందింపచేయి అనగానే,ఆమె,చెలులారా!
కన్నులకు-వీనులకు అతి మనోహరమైన మహదానందము.
అవిగో తెల్లగా/స్వచ్చముగా సుడులు తిరుగుతు శబ్దమును చేయుచున్న జలము,
స్వామి నాదార్చనకు వరుసగా వచ్చి ఆనందించుచున్న శంఖములా అన్నట్లున్నవి.
శంగం శిలంబ -శిలంబు కలందార్ప,
ఆ దర్శనము -దృశ్యము అంతా వారి దయ ఆవిష్కారమే కదా అనుకొనుచున్న సమయములో-స్వామి అనుగ్రహమేమో మరి అది-వారందరు కలిసి,
ఇంతవరకు మనమూహించుకొనినవన్నీ మనకు ఇప్పుడు,
సాక్షాత్తు,
మీనాక్షి-సుందరేశునులే ఇవన్నియు ,
సర్వం శివమయం జగము అన్న భావనను కలిగిస్తున్నాయి.
పదండి కొంగైకళ్ పొంగ-వారి(అమ్మా-నాన్నల) ఆలింగనాగ్రహమును పొందగ మడుగులో జలకములాడుదాము.
తిరు అన్నామలయై అరుళ ఇది.
అంబే శివే తిరు వడిగళే పోట్రి.
నండ్రి.వణక్కం.
