MEEDUSHTAMA SIVATAMA-10
మీడుష్టమ శివతమ-10 న రుద్రో రుద్రమర్చయేత్. రోజులు క్షణాల్లా గడిచిపోతున్నాయి.వంసాభివృధ్ధి వరముగా లభించిందిగా.అందమైన భార్య .గర్భాశ్చమే-వత్సాశ్చమే-పిల్లలు ఆతలు-పాటలు-ఆనందాలు.అవధులు లేని ఆనందము.తనను తాను మరిచిన వేళ తారసపడినది రుద్రుని లీల.అంతే, తనను తాను విమర్శించుకున్నాడు.తన సాధన ఏది? ఏమైనది? ఈ విషయవాసనలు నన్ను ఇంతగా ఆకర్షిస్తున్నవి.బంధిస్తున్నవి.భగవతత్త్వను బహిష్కరించేస్తున్నవి.అమ్మో రుద్రా.నా చేత సరీరమును-క్రీడలను-వంశమును-మోదమును అడిగేటట్లు చేసి,ఇచ్చినట్లు కనికట్టు చేసి,కట్టివేసావా?కఠినాత్ముడవు నీవు కనికరము లేనివాడవు.నాకు కావలిసినదే ఇస్తున్నట్లు నటించి నా సాధనకు కాలదోషము పట్టించావు.కనపడు.నిన్ని కడిగిపదేస్తా(అభిషేకము) అంటూ కృధ్ధుదై యున్న సాధకుని ఎదుట సాక్షాత్కరించాడు రుద్రుడు. సాంబుడిగా నన్ను చూశావు.మాఓదిలో గనపతిని-గుహుని చూసావు.మాకుటుంబము వలె నీకు కుటుంబము కావాలనుకున్నావు.తప్పులేదు. వచ్చిన చిక్కల్లా నీ చర్మహక్షువులతో చూచిన కుటుంబమే మేమని భావించదము. అంతే! అర్థము కాలేదు సాధకునికి. పరమార్థము చెప్పదలిచాడు రుద్రుడు. అతిశయమైన జ...