TIRU MOOLAR NAAYANAAR

తిరుమూలర్ నాయనారు ******************* మూలర్ అను సత్తనూరు గ్రామవాసియైన విగతజీవుడైన పశువుల కాపరిశరీరములోనికి ప్రవేశించిన వాడు కనుక ,నాయనారు అసలుపరు మరుగున పడి,తిరుమూలర్ నాయనారుగా ప్రసిధ్ధి చెందినాడు. తిరునంది దేవారు ఎనిమిది మంది శిష్యులలో ఒకరు తిరుమూల నాయనారు.మూలాన్ శరీరములోనికి పరకాయ ప్రవేశము చేసినందుకు తిరుమూలారు అయినాడు.తిరుమూలారు అగస్త్యముని సందర్శనార్థము దక్షిణ దిశగా బయలుదేరాడు.కావేరీనదీ స్నానమును చేసి దైవదర్శనమునకు వెళ్ళుచుండగా,కాపరిని కోల్పోయి ఒక ఆవులమంద విచారముగా కన్నీరు కారుస్తూ కనిపించింది. గౌవాగ్ని అనునది శ్రుత వాక్యము. అగ్నితో సమానమైన గోమాత ఎలా ప్రభవించింది?ఒక సారి బ్రహ్మదేవుడు ద్వాదశాదిత్యులను, ఏకాదశ రుద్రులను,అష్ట వసువులను పిలిచి ఒకసంవత్సరము పాటు తీవ్ర తపస్సును చేసిన, తత్ఫలితముగా ఒక అద్భుత ప్రాణి సృష్టింపబడును గాక.ముప్పదిమూడు కోట్ల దేవతల యొక్క పవిత్రత దానియందు నిక్షిప్తము అగుగాక అని దీవించిరి.వారి అచంచల తపోవైభవ విశేషమే గోమాత జననము.నిష్ఠా గరిష్టతతో అగ్నికార్యమునుచేయలేని వారికి,సులభముగా సుసంపన్నులగుటకు గోసేవా భాగ్యము కల్పించబడినదన్న విషయమును తెలిసిన ,.నాయనారు ఆవులను దుఖః విముక్తులను చేయ దలిచాడు. ఆది శంకరుల వారిని స్మరించి,నిష్కాముడై తన శరీరమును చెట్టు తొర్రలో పెట్టి మూలాన్ శరీరములోనికి పరకాయ ప్రవేశము చేశాడు. కాపరిని చూసి గోవులు సంతసించాయి. అంటే అంతకు ముందు గోవులు విచారముతో నున్నాయా? ఎందుకున్నాయి? వాటి దగ్గరకు నయనరు వెల్లవలసి వచ్చిన పరిస్థితి ఏమిటి? పరకాయ ప్రవేశమే మూలార్ గా ప్రకటింపబడుటకు సరియైన పరిష్కారమా? అని మన మనసు మనలను పరిపరి విధముల ప్రశ్నింప వచ్చును. అసలు ఇదంతా ఆదిదేవుడు ఆడిన నాటకమని నమ్ముతున్నప్పటికిని,వమ్ముకానీయని వాని కరుణ చేసిన కనికట్టును తెలిసికొనే ప్రయత్నమును చేద్దాము. తిరునంది యోగి శిష్యునిగా ప్రశస్థిని పొందిన నాయనారు పరమేశుని సంకల్పముతో పరకాయ ప్రవేశమును చేసినాడనుటలో సందేహము లేదు. ఎవరి తలపున దాగి,దానిని వారిజీవితములో సరికొత్త మలుపుగా మలుస్తాడో చెప్పనలవికాదు. నడక-నడిచేది-నడిపించేది అన్నీ తానేయైన నటరాజు నాయనారు మనసులో,పోతికొండల యందున్న అగస్త్యముని సందర్షనాభిలాషకు బీజం నాటాడు.అనుకున్నదే తడవుగా అమలుచేయుటకు అనుజ్ఞ నిచ్చాడు. అమితానందముతో అడుగులను కదుపుతున్నాడు నాయనారు.కదిపిస్తున్నాడు నగజాపతి. దారిలో కావేరి నదిలో స్నానమాచరించి,కామేశునికి ప్రదక్షిణమాచరించి,కదులుతున్న సమయములో,కాగల కార్యమునకు కావలిసిన దృశ్యమును నాయనారు కన్నులముందుంచాడు ఆ మూడుకన్నులవాడు. మునిదర్శన కాంక్ష మౌనముగా తరలిపోయినది.విచారముతో కన్నీరు-మున్నీరుగా రోదిస్తున్నాయి గోమాతలు.కారనము-నివారనము నాయనారు మనసు ఆవరణమున ప్రవేశించి,ఆలోచింపచేసినవి.అంబాపతి పతి అంబా ధ్వనులు ఆవులమందలో ప్రతిధ్వనించుచు నాయనారును చుట్టుపక్కల పరికింపచేసినవి.స్వామిని నాయనారు భక్తిని పరీక్షింపచేసినవి. విధిలీలా విలాసముగా విగతజీవుడై అక్కడ పడియున్నాడు గోసంసరక్షకుడు భూసంరక్షకుని ఆటలో. తక్షణ కర్తవ్యముగా తన సరీరమును అక్కడ నున్న ఒక చెట్టు తొర్రలో భద్రపరచి,తాను మూలార్ తనువులోనికి ప్రవేశించాడు.కాపరిని చూసిన ఆవులు ఆనందముతో సమీపించాయి. ఏ వేళ ఏమి జరుగుతుందో ఆ ఎరుకుల వానికే ఎరుక. ఇంటికి చేరిన వానిని ఎనలేని ప్రేమతో సమీపించింది మూలార్ భార్య. తల్లిగా గౌరవించు సంస్కారము తప్పుచేయనీయక సత్యమును చెప్పించి,ఆమెకు సత్యమార్గమును చూపించాలనుకున్నది. మంచిరసపట్తులో నున్న కథ ఆమెతో తగవులాడించింది.మూలార్ను కర్తవ్య విముఖిగా ఆరోపించుచు,గ్రామపెద్ద న్యాయ నిర్ణయము వైపు మరలించినది . నందివాహనుని పందెమునకు పదునుపెట్టుతూ ముందరకు పోతున్నది. అన్మతించారు గ్రామ పెద్దలు మూలార్ సన్యాస స్వీకరనకు-వాని భార్య సన్మార్గ సాధనకు. తరలి వచ్చాడు మూలార్ గోవులతో పాటుగా తన కాయమును దాచిన చెట్టు వద్దకు.గోసమ్రక్షణా సేవను చేస్తూనే పరమేశుని ప్రసన్నుని చేసుకునే ప్రయత్నమునకై. తలపుకు జన్మను ఇచ్చినవాడు తనువును మాయము చేసేసాడు.దృశ్యమును చూపిస్తూనే నాయనారు శరీరమును అదృశ్యము చేసేసాడు. ఘటనాఘటనా సమర్థుడు ఆనతీయగా , సమాధి స్థితిలో మూడువేల సంవత్సరాలుండి,సంవత్సరమునకొకసారి బహిర్ముఖుడై ఒక పద్యమును చెప్పుచు,మూడువేల పద్యముల "తిరు మందిరము"ను అందించిన అదృష్టవంతుడు తిరుమూలర్ నాయనారు ఆ చంద్ర తారాక్షము ఆరాధ్యనీయుడు. నాయనారును అనుగ్రహించిన ఆదిదేవుడు మనలనందరిని సంరక్షించును గాక. ఏక బిల్వం శివార్పణం.

ADIPATTA NAYANARU

అడిపత్త నాయనార్ **************** నాగపట్టణమునకు పరదవర్ అనగా బెస్తజాతినాయకుడు -పరమ శివభక్తుడు అడిపత్త నాయనార్.పరాశర మహర్షిచే అనుగ్రహింపబడిన వ్యాసుని తల్లియైన మత్స్యగంధి వంశమువాడు. ప్రతిరోజు చేపలు పట్టి,వానిని అమ్మి వచ్చిన ధనముతో జీవనమును సాగించుట కులవృత్తి.పట్టిన చేపలలో మొదటిదానిని(చిన్నదైన-పెద్దదైన)శివనైవేద్యముగా కడలికి తిరిగి సమర్పించుట ప్రవృత్తి. కాలాంతకుని లీలలు కాలమును ఒక్కరీతిగా గడువనీయదు కదా.కరుణ తాను కాసేపు కనుమరుగై కఠినత్వమునకు దారిచూపుతు తన పని కానిచ్చేస్తుంటుంది. మన నాయనారును క్రమక్రమముగా పరీక్షించసాగినది. పక్కనున్న బెస్తల వలలో పుష్కలముగా చేపలు.అడిపత్త వలలో మాత్రమే ఒకే ఒక చేపను చిక్కించి కాలము తన మాయా జాలము చేస్తున్నది.అడిపత్త అత్యంత భక్తిశ్రధ్ధలతో దానిని శివనైవేద్యముగా సమర్పించి,సంతుష్టాంతరంగుడై పస్తులను ఉంటూ ఏమాత్రము నొచ్చుకోకుండా వచ్చి (ప్రతిరోజు) వలవేసి,వచ్చిన దానిని స్వామికి నివేదనము చేసి వెళ్ళేవాడు. సరిలేనివాని కరుణకు సాక్ష్యముగా కఠినరూపముగా నాయనారు దరిచేరిన దారిద్ర్యము శివనైవేద్య నియమమును దూరముచేయలేకపోయినది.చింతను దగ్గరకు రానీయలేక పోయినది, ఆడిపత్తి అసలుపేరు మరుగున పడవేసి అధిక భక్తి నాయనారు అను నామము నగిషీలు చెక్కుకుని మిలమిల మెరియసాగినది.అందరినోట అందముగా తిరుగుతు తళతళలాడుతూ అధిక కాస్త అడిగా-భక్తి కాస్త పత్తిగా కొత్తరూపును దిద్దుకుని మురిసిపోతున్నది. అదును చూసి తన పరీక్షకు పదును పెట్టాడు మదన సంహారకుడు. వాని నియమమును ఏ మాత్రము కించపరచకుండా కించిత్ ఆకర్షణలతో నున్న చేపను తయారుచేస్తున్నాడు.అరిషడ్వర్గములను జయించిన అడిపత్త భక్తికి బలపరీక్ష పెట్టుటకా అన్నట్లు సువర్ణ మత్స్యమును సృష్టించుచున్నాడు.బ్రహ్మాండమునకు బదులుగా బహుపెద్దతనమును అందించాడు.పరికరమైన ఆ చేప చేసుకొనిన పుణ్యమేమో కాని పావుగా మారుటకు ప్రకాశమును ప్రకటించుచున్నది. అక్కడితో ఊరుకోక ఆ బూదిపూతలవాడు దానికి నవరత్నములను అద్దుతు మురిసిపోతున్నాడు.నవవిధభక్తులతో పోరాడుటకా అన్నట్లు ఆ అతిపెద్ద మీనము తన తళతళలతో,బెళుకులతో,కావలిసిన కార్యమునకు సిధ్ధమయి ఎదురుచూస్తున్నది.కాలాంతకుని పై తనకు గల స్వామిభక్తిని నిరూపించుకొనుటకు ,తన ఉపాధిని సార్ధకము చేసుకొనుటకు తహతహలాడుతూ వలలో పడుటకు మడుగులో దాగినది. జరుగవలసిన అద్భుతమును చూపించుటకా అన్నట్లు కాలము జరుగుతున్నది.తెల్లవారినది.తెల్లనైన మనసుతో వలను తీసుకుని చల్లనైన వానిని ఉల్లమున ధ్యానిస్తూ చేపలను పట్టుటకై రానే వచ్చాడు అడిపత్త. నిశ్చలభక్తికి నిజమైన పరీక్షపెడతా అనుకుంటున్నది నీటిలో దాగిన చేప.నీవు పెట్టే పరీక్షలో నిటలాక్షినిపై గల భక్తికి నిస్తులకీర్తిని అందిస్తానంటున్నది అడిపత్త స్థితప్రజ్ఞత్వము. రాటుతేలిన చాకచక్యముతో పోటీపడుతున్నాయి రెండు ద్వంద్వ యుధ్ధములో-నిర్ద్వందుని నిర్ణయమునకై ఎదురుచూస్తూ. కదలికలను ప్రారంభిచాయి కాగల పనికై బెస్త చేతులు.శివనామ స్మరణమును చస్తూ వలను విసిరాయి మడుగులో.పక్కనున్న బెస్తల వలలో పడుతున్నాయి లెక్కలేనన్ని మీనములు వారిని ఆనందముతో ఉక్కిరి బిక్కిరి చస్తూ. అడిపత్త వలలో మాత్రము ఆశ్చర్యముగా ఒక్కటైనను చిక్కటము లేదు వల వానిని వెక్కిరిస్తున్నాదా అన్నట్లు. అరిషడ్వర్గముల ఆటగా వాని వలలో తళుకులీనుతు తరలి వచ్చి కూర్చున్నది ఆ పెద్దచేప.ఎంతటి సుందర దేహనిర్మానము.ఏమా మొప్పల అందము.ఏమా నేత్రముల కదలికలు.చుట్టుముట్టారు చుట్టునున్న బెస్తలు ఆనందమును ఆశ్చర్యమును తట్టుకోలేక.మత్స్యమూర్తి తన కర్తవ్యముగా కన్నులవిందు చేస్తున్నాడు. అందరిలో అంకురించినది ఒకటే సందేహము.అడిపత్త నియమానుసారముగా దీనిని శివనైవేద్యము చేస్తాడా లేక తన భవసాగర పయనమునకు నావగా ఉపయోగించుకుంటాడా? అని. నీ పాద కమలసేవయు-నీ పాదార్చకులతోడి నెయ్యము-నితాంతాపార భూతదయకు నిలువెత్తు రూపమైన అడిపత్త ,నిష్కల్మష హృదయముతో దానిని శివనైవేద్యముగా సమర్పించి,వెనుదిరిగినాడు. వెన్నుబలమైన మూడుకన్నులవాడు వాని కీర్తిని ఆ చద్రతారార్కము చేస్తూ అనుగ్రహించినాడు. అడిపత్తను అనుగ్రహించిన ఆదిదేవుడు మనలనందరిని అనుగ్రహించుగాక. ఏక బిల్వం శివార్పణం