DHYAAYAET iPSITA SIDHDHAYAET-09

 

 ధ్యాయేత్  ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-09

 *****************************

  నేను అంతే కేవలము ఉపాధిగా భావింపబదే ఈ శరీరమా? లేల అంతకు మించి ఏమైన ఉన్నదా? అన్న సంసయము నన్ను తొలిచివేస్తున్నది.

  ఉపాధిని కారనముగా కనుక మనము అనుకుంటే దానికి కారణమైనది ఏది? ఒకవేళ ఇది స్వయం నిర్మితమనుకుంటే దీనికి మనము ఇన్ని వైల్యములు-దురవస్థలు వృధ్ధాప్యము-మరణము మున్నగు వానికి లోనుకానీయము కదా.

  కనుక నిస్సందేహముగా ఇది పరాధీనము.ఏదో మహాశక్తి కనుసన్నలలో తన ప్రతి కదలిక ఆధారపడియున్నది. 

 అయితే ఈ విషయమును మనము విస్మరిస్తున్నామా? అనుకోకుడా ఎదురింటివైపుకు మళ్ళింది నా దృష్టి...

    గుమ్మమునకు కట్టిన పరదా తెర అప్పుడు సరదాగ కదులుతు గాలికి,లోపలి వస్తువులను లీలగా చూపిస్తున్నది.అంతలో కప్పివేస్తున్నది.నేను తెలిసికొనవలసిన సత్యమును చెప్పకనే చెప్పుతున్నదా అనిపించింది.

   అంటే మన లోపల ఏముందో మనము గుర్తించలేక పోవుటకు కారనము "ఆవరణము" అని అంతటా ఆవరించి యున్న మాయతెర అన్నమాట.అది లోపలనిన్ను వస్తువులను(విక్షపమును) దాచివేసి దానిని మాత్రమే మనలను దర్శింపచేస్తున్నదన్నమాట.

  ఏ విధముగా తెర-దాని వెనుక దాగిన వస్తువు భిన్నముగా ఉన్నాయో,అదేవిధముగా మనలో దాగియున్న విక్షపము-మనలను ఆవరించియున్న ఆవరణము భిన్నములన్నమాట.

  అయితే ఇక్కడ ఇంకొక విచిత్రము మనలను గమనించమంటుంది.

  లోలదాగియున్నది నిర్వికార-నిర్గుణ-నిరంజన ఏకత్వము.కాని అది దాని ప్రసరణమును వస్తువుపై వేచి-దానితో మిళితమై అనేకత్వముగా మనలను భ్రమింపచేస్తున్నది.

  మన చూపు-దర్శనశక్తి వివిధవస్తువులపై బడి-ప్రభావితమై అనేకానేకములుగా విభజింపబడుతోంది.శక్తి ఒక వస్తువుపై బడి దాని గుణముతో మిళితమై ప్రేమ అనే అవస్థగా ప్రకటింపబడుతున్నది.వేరొక దానితో మిళితమై ద్వేషముగా,మరొకదానితో మిళితమై అసూయగా,జాలిగా,ఆశ్చర్యముగా,తృప్తిగా ఇలా ఎన్నో ఎన్నో విధములుగా విభజింపబడుతున్నది.

  ఎంతటి పరమాద్భుతమిది.

 సత్యముతో కప్పబడిన అబద్ధము మనకు కనబడుతుంటుంది.లేనిదానిని మనము చూస్తున్నప్పుడు ఉన్నది మరుగున ఉంటుంది.

 ఉన్నదానినే మనము చూడగలిగిన శక్తివంతులమైనప్పుడు లేనిది తోకముడుచుకుంటుంది.

  ఒక్కొక్క విషయము నన్ను దగ్గరకు తీసుకుని తత్త్వదర్శనమును అందించుటకు సహకరిస్తుంటే,

 మన తనువులు  తత్త్వమును కూడి యున్నామా లేక తత్త్వమునకు విడివడి యున్నామా అనే ధర్మసందేహము పరిష్కారమును అందించుటకు నలుగురు మిత్రులను నాకు తోడుగా అందించుటకు వస్తున్నది.

   సర్వం పరమేశ్వర పాదారవిందార్పణమస్తు.

DHYAAYAET IPSITA SIDHDHAYAET-08

 

 ధ్యాయేత్  ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-08

 ****************************** ఉపన్యాసలహరి లో రేపటి అంశము,

    నేను-నాది

    ***********  అని కార్యక్రమమును ముగించారు.

 

  నేను-నాది అంటే రెండా/ఒకటా అనే సందేహము నాలో సందడి చేస్తున్నది.

   ఎప్పుడో విన్న ప్రసంగములు ప్రసన్నములైనవో అన్నట్లు కొంచము కొంచము 

 నన్ను ఆలోచింపచేస్తున్నవి.

  జీవుడు కారణము-జగము కార్యము.ఈ కార్య-కారణ సంబంధపు దాగుడుమూతలే రెండుగామన నుండి వేరుగా కనిపించే ద్వైతములు.

   ఎవా ద్వైతములు? అభాస-వాస్తవికత గా దోబూచులాడు వింతలు.

   ప్రకటిత స్వరూపము-వాస్తవిక స్వరూపము అను రెండు మనలను భ్రమింపచేయు ఏకైక చేతనము.

  తనకు ఇష్టమైనప్పుడు వాస్తవిక స్వరూపము తనతో పాటుగా నామరూపములను-గుణత్రయములను కలుపుకొని,తాను మాత్రము గోప్యముగా నుండి తనతో పాటుగా తెచ్చుకొనిన,తాను సృష్టించిన జగతి అనే పరికరము ద్వారా ప్రకాశిస్తుంటుంది.

 ఆ అంతటా  ప్రకాశించేది ఆభాస.

  అంతే ,

 అంటే మన ఉపాధి దానిలో దాగిన చిత్శక్తి ద్వారా చేతనవంతమగుచున్న ఒక పరికరమా?

 అయినే నేను నా కన్ను-నా ముక్కు-నా చేయి అంటు ఇది నాది అంటు అనుకుంటున్నానుగా.నేను అనే దాని అధీనములో నాది అనుకునే ఈ శరీరావయములున్నాయా? అది సూక్ష్మముగా దాగి శక్తిని అందిస్తు మనము చూసే కదలికలను చేయిస్తున్నదా?

 అమ్మో ...

  అది సహకరించకపోతే ఇవి చేతకానివేనా?కళ్ళు మూసుకుని....మళ్ళీ తెరిచాను.

 మూయుట-తెరుచుట కూడ అదే చేస్తున్నాదా?దర్శన శక్తిని అందిస్తున్నదా.

 వారివి చేపకళ్ళు-వీరి కళ్ళు తామర రేకులు-ఆమె భీత హరిణేక్షణ-భ్యపడుచున్న లేడి వంటి కన్నులు క్లది-

  సోగ కళ్ళు-చక్రాల వంటి గుండ్రనైన కళ్ళూ-నక్షత్రముల వలె ప్రకాశించు కనులు-నీలి కళ్ళు-తేనె కళ్ళు అంటు రూపములను గుర్తిస్తూ,దర్శనశక్తి అనే క్రియాశీలతను గుర్తించలేకపోవటమునకు  కారనము మనము మాయా ప్రభావితులమగుటయె కదా!  

 ఉన్నది లేనట్లు-లేనిది ఉన్నట్లు మనలను భ్రమింపచేసే చతురతయే కదా  మాయ.

  నేను అంటే నామ-రూప-స్వభావములతో గోచరించే,స్వయం సమర్థత లేని ఆకారమా?

  లేక స్థూలముగా/సూక్ష్మముగా తన పరిమాణమును ఆవరణ-విక్షేపములు చేస్తున్న శాశ్వత నిరాకార-నిరంజన-నిర్గుణ శాశ్వత సత్ చిత్తా?

   నా అలోచనలకు ఆలంబనముగా అక్కడ శిల్పి చెక్కుతున్న ఒక అద్భుత శిల్పము శిల నుండి కొంత అనవసర భాగమును వదిలివేస్తూ నన్ను మరింత ముందుకు నడిపిస్తున్నది.

 పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.