ALO REMBAVAY-09

 తొమ్మిదవ పాశురం

***************

తూమణి మాడత్తు  సుట్రుం విళక్కెళియ

తూపం,కమళ త్తుయిల్ అణై మేల్ కణ్ వళరుం

మామాన్! మగళే! మణికదవం తాళ్ తిరవాయ్

మామీర్! అవళై ఎళుప్పీరో! ఉన్ మగళ్ తాన్

ఊమైయో? అన్రి  స్సెవిడో? అనందలో?

ఏమన్ పెరున్ తుయిల్ మందిరపట్టాళో?

మామా ఎన్ మాదవన్-వైకుందన్" ఎన్రెన్రు

నామం పలవుం నవిన్రు ఏలోరెంబావాయ్.

  ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః.

  ******************************

 మా  మాయన్-మహా మహిమాన్వితుడ

 మాధవన్-మాధవా

 వైకుందన్-వైకుంఠ వాసా

 మా మాయన్-మహా మహిమాన్వితుడ

 మాధవన్-మాధవా

 వైకుందన్-వైకుంఠవాసా,అంటు 

  ఎన్రెన్రు-మరీ మరీ వినిపిస్తునది

   హరినామ సంకీర్తనము.ఎక్కడ?

  తూమణి-దోషరహితమైన మణులు పొదిగిన,

 మాడత్తు-మేడ దగ్గర.

 ఎవరు చేస్తున్నారు?బయట నున్న గోపికలు.

  మణిమయకదవం తాళ్-మణిమయ తలుపు గడియపెట్టి ఉన్నది.దానిదగ్గర.

 ఎందుకు చేస్తున్నారు-పెట్టి ఉన్న గడియను 

    గోపికను వచ్చి తెరువమని అభ్యర్థిస్తున్నారు.

 తలుపు గడియ తీయమనవచ్చును కదా నేరుగా,

 బయట నున్న గోపికలు స్వ గత ఆశ్రయణ భక్తి కలవారు. 

 అంటే తామే స్వామిని సేవించి స్వామిని ఆశ్రయించి పొందాలనుకునేవారు.

 కాని వారికి విరుధ్ధమైన స్థితిలో ఉన్నతమైన ఉత్తమమైన పర-ఆశ్రయణ స్థితిలో నున్నది లోపల నున్న గోపిక.

  అంటే స్వామి తనకు తాను మెచ్చి వచ్చి ఆత్మానందస్థితిని అనుగ్రహిస్తే పరమాత్మతో మమేకమవుతు రమిస్తున్నది. అంతర్ముఖమై బాహ్యములకు బదులీయలేని స్థితిలో తన ఇంద్రియములను కట్టడి చేసినది.లోపలనున్న గోపిక ప్రపన్న. అనగా తమకు భగవంతుడే రక్షకుడు అని గట్టి నిశ్చయముతో నున్నది.బాహ్యములో జరుగుచున్న వికారములకు ఏ మాత్రమును చలించనిది.ఇంద్రియములను నిగ్రహించి నిరతర నిర్గుణ తత్త్వముతో మమేకమగుటయే ఆమె నిద్ర.దానినివీడుటకు ఆమె సుముఖముగా లేదు.

  కనుక వీరు పిలిచినను మారు పలుకలేదు.

.తన తాదాత్మ్యమును వీడలేదు.

   అప్పుడు గోపికలేమి చూశారు? ఏమి చేశారు?

  ఆమె పక్కన కూర్చుని యున్న ఆమె తల్లిని చూస్తూ,

 మామీర్-ఓ అత్తా

 ఉన్మగళ్దాన్-నీ కూతురిని

 ఎళుప్పీరో-మేలుకొలపండి అని అర్థించారు.

  అత్త పిలిచినను ఆమె మేలుకొనలేదు.

  దేహ సంబంధ-బాంధవ్యములకు ఆమె అతీతురాలు.కనుకనే పలుకలేదు.

     

 సుట్రుం-చుట్టు

 విళక్కెళియో-ప్రకాశిస్తున్న దీపములతో

 కమళ-వ్యాపిస్తున్న

 తూపం-ధూపపు సుగంధ పరిమళములతో

 తుయినలై మేల్-తల్పము మీద

 తూమణి మాదత్తు-మణిమయ మేడలో

 కణ్వలదుం-నిదురిస్తున్న

 ఉన్మగళ్దాన్-నీ కూతురిని

 మామీర్-ఓ అత్తా

 ఎళుప్పీరో-మేలుకొలుపు 

 అని అడుగుతున్నారు.

 

 

 ఆ గోపిక దేహ సంబంధములను విస్మరించిన,బాహ్య సంపదలను తిరస్కరించిన స్థితిలో,అత్యంత ఆనందానుభూతిలో ఆ పరమాత్మునితో రమిస్తున్నది.

   బయట నున్న చేతనుల (గోపికల) 

అసహాయత అసహనముగా మారుతోంది.ఆమెపై

 ఇంద్రియలోపములుగలదానిగా అభియోగములను ఆరోపిస్తున్నది

    మళ్ళీ వారు అత్తతో,

 ఉన్ మగళ్ దాన్- నీ కూతురు తాను

 ఊమయో-మూగదా?

 అన్రి-లేక

 సెవిడో-చెవిటిదా?

 అన్రి-లేక

 అనందలో-అలిసినదా?

 అన్రి-లేక

 మందిర-మంత్రము వేయబడినదా?

 అన్రి-లేక

 పట్టాలో-బంధించి కావలిగా ఇక్కడ పెట్టబడినదా?

 ఉలకటం లేదు/పలుకుట లేదు అని అంటున్న వారితో వారి మామీ ఒక ఉపాయమును సూచించినది.

  ఎందుకంటే దివ్యగోపికారూపములో నున్న ఆళ్వారులు/ఆచార్యులుగా మారితేగాని,బహిర్ముఖులైతే గాని,తమ జ్ఞానమను దీపములతో,శాంతి సౌభాగ్యములను ధూపములతో సకలమును చక్కపరచవలెనన్న సదుద్దేశముతో చక్కటి ఉపాయమును అదే అదే,

హరినామ సంకీర్తనము తక్క అన్యము ఆమెను బహిర్ముఖురాలిని చేయలేదని చెప్పి వారిచే అత్యంత భక్తితో మాధవన్-వైకుంఠన్ అని సంకీర్తనమును మరీ-మరీ సర్వస్య శరణాగతితో సంకీర్తనమును చేయిస్తున్న వేళ గోపిక మేల్కొని వచ్చి తాళ్ తిరవాయ్ అనగానే -మణికదవపు -మణిమయ ద్వారపు గడియను తొలగించి,వీరితో కలిసి వ్రతమునకు బయలుదేరుచునది.వారితోపాటు మనము కూడ అమ్మ చేతిని పట్టుకుని మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్  దివ్య తిరువడిగళే శరణం.

  

  

                                   

.

 

 

  

                                   

.

 

 

  

                                   

.

  

                                   

.

ALO REMBAVAY-08

ఎనిమిదవ పాశురము.

*****************

  కీళ్వానం వెళ్ళెండ్రు ఎరుమై సిరువీడు

  మేయాన్ పరందన కాణ్ మిక్కుళ్ళ పిళ్ళైకళుం

  పోవాన్ పోగిన్రారై పోగామల్ కాత్తు

  కూవువాన్ వందునిన్రోం కోగులం ఉడయ

  పావాయ ఎళుందిరాయ్ పాడి పరై కొండు

  మావాయ్ పిళందనై మల్లనె మాట్రినాయ్

 దేవాదిదేవనై శెన్రునాం సేవిత్తాల్

 ఆవా వెన్రాయాండు అరుడేలో రెంబావాయ్.

   ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ నమః.

 దేవదిదేవనె-శ్రీకృష్ణ పరమాత్మను

 ఆవావెన్రు-త్రికరణ శుధ్ధితో

 శెన్రుదాం-చెన్నుమీర

 సేవిత్తాల్-సేవించుటకు

 పావాయ్-ఓ గోపికా

 ఎళుందిరాయ్-మేలుకో.

 ఈ గోపిక బహిర్ముఖమగుటకు సుముఖముగా లేదు.చతుర భాషిణి.కనుక తగిన సమాధానములతో తాత్సారముచేస్తూ,వారిని పంపించేయాలనుకుంది.

  అందుకే గోదమ్మ,

 కీళ్వానం వెళ్ళెన్రు- 

 వానం-ఆకాశము

  కీళ్వానం-తూరుపుదిక్కు,

   ఆకాశములోని తూరుపు దిక్కు తన నల్ల రంగును వీడి( తమోగుణమును) 

 వెళ్ళెన్రు-తెల్లబడినది/తెల్లవారినది.

 కణ్-చూడు అనగానే,

 లోపలనున్న గోపిక,

  ఆ ప్రకాశము తూరుపు దిక్కుది కాదని,వ్రతము చేయుటకు వెళ్ళుచున్న గోపికల ముఖవర్చస్సు అని పలికినది కాని తలుపు తీయలేదు.

  తెల్లవారినట్లు నమ్మలేదని గోదమ్మ వారికి చాలా సహజమైన చిరుమేతను/శిరువీడును చూడమంటున్నది.

 ఎరుమై-గేదెలు/పశువులు

 పరందన్-అటు-ఇటు వ్యాపించి,

 శిరువీడు-చిన్న మేతను

 మేయవాన్-మేస్తున్నాయి.

 ఆ ప్రదేశమంతా నల్లగా కనిపిస్తున్నది చూడు అనగానే,

 చమత్కారి గోపిక,

 అది శిరువీడు కాదని,ఇంకా తెల్లవారలేదని స్వామి వ్రతమునకై వేచియున్న గోపికల అప్పటి వదనముల దిగులు అని,అది వారి ఉత్సాహమును చూచి.అక్కడికి వెళ్ళి వ్యాపించినదని చెప్పి తిరిగి అంతర్ముఖమైనది.

   ఇక్కడ

 మనము ఒక చిన్న విషయమును ప్రస్తావించుకొందాము.నలుపురంగు-చీకటి-తమోగుణము పరాశ్రయములు కనుక అవి స్వతంత్రలేక ఎదో ఒక దానినాశ్రయించి ఉంటాయి.అది ఎక్కువ సేపు స్వతంత్రముగా ఉండలేదు.కనుక అది మనలను ఆశ్రయించక ముందే,సత్వగుణశోభితమైన తెలుపును/వెలుగును ఆశ్రయిద్దాము.

  అప్పుడు గోదమ్మ ,

  "కూవువాన్ వందు నిన్రోం"-

  వందు-నీ ఇంటికి వచ్చి.నిన్రోం-నిలబడి ఉండి నిన్ను

  కూవువాన్-పిలుచుచున్నాము.

  అంతే కాదు ఇక్కడికి వచ్చి నిన్ను పిలిచేముందు,

 మిక్కుళ్ళ-పిళ్ళైకళ్--ఎందరో గోపికలు 

వ్రతమును చేయు ప్రదేశమునకు,

 పోవాన్-చేరారు

 పోగిన్రారై-వెళ్ళుచున్నారు

 పోగామల్-వెళ్ళుటకు సిధ్ధమగుచున్నారు.

  మేము నీ కోసము వారిని

   కాత్తు-నివారించాము.

 వచ్చి నిలబడి నిన్ను పిలుచుచున్నాం.

కూవువాం వందు నిన్రోం-కూవువాం వందు నిన్రోం.

   కూవువాన్ వందు నిన్రోం అంటుంటే,

  నేను మీతోవస్తే మనకేమి ప్రయోజనము? అని ప్రశ్నించుచున్నది లోపలి గోపిక.

  స్వామి,

 మావాన్-అశ్వరూపమున వచ్చిన "కేశి" అను రాక్షసుని  సంహరించి,        కేశవ నామధారియైనాడు.

 అశ్వము మనసునకు ఇంద్రియములను ప్రతీక.విచక్షణతతో దానికి సంబంధము లేదు.పధ్ధతి లేకుండా-పరిమితి లేకుండా-పలుమార్గాలలో పరుగులు తీస్తుంది,దానిని నియంత్రింపచేసేవాడే కేశవుడు.

 కేశినే కాదు స్వామి మనసునే కాదు -శరీర

 బలముతో విర్రవీగు మల్లయుధ్ధ వీరులను(చాణూర-ముష్టికాసురులను) మట్టుపెట్టినాడు.

  మల్లనె మాట్రినాయ్-అవే అహంకార-మమకారములు.

  ఒకటి మానసిక దౌర్బల్యము.రెండవది శారీరక దౌర్బల్యము. వాటిని తొలగించే స్వామిని మనసార కీర్తిస్తే,స్వామి ప్రసన్నుడై,

 పఱను అనుగ్రహిస్తాడు.మనము దానిని తెచ్చుకుందాము.

 పఱ ఒక వాద్యవిశేషము/పరము.

 "పాడి పఱై కొండు" అంటూ చమత్కారి గోపికతో పాటుగా మనము అమ్మ చేతిని పట్టుకుని,

 మన అడుగులను కదుపుదాము.

   ఆండాళ్ తిరువడిగలే  శరణం.

 

 

 

 

ALO REMBAVAY-07

  ఏడవ  పాశురము

  ****************

 కీశు కీశెన్రెంగుం  ఆనైచ్చాత్తు కలందు

 పేశిన పేచ్చరవం కేట్టిలైయో? పేయ్ పెణ్ణే

  

 కాశుం పిరప్పుం కలగల ప్పక్కై ప్పేర్తు

 వాశ నరుం కుళల్ ఆయిచ్చియర్ మత్తినాల్

 ఓశై పడుత్త  తైరరవం కేట్టిలైయో?

 నాయగ పెణ్ పిళ్ళాయ్ నారాయణన్ మూర్తి

 కేశవనై పాడవుం నీకేట్టే కిడత్తియో

 దేశం ఉడయేయాయ్ తిరనేలో రెంబావోయ్.

 " నారాయణతే నమో నమో

  నారద సన్నుత నమోనమో."

  తమోనిద్రను వీడి తాదాత్మ్యములో నున్నవారు కొందరు,తన మదిలోని స్వామిని సేవించువారు మరికొందరు,తన్మయములో నున్న కొందరు,తలపు మార్చుకొనుటకు ఇష్టపడనివారు కొందరు,తలుపుతీయుటకు ఇష్టపడని వారు ఇంకొందరు,తనవాడేనని తనతోనే ఉండాలనే వారు కొందరు,తనివితీరని తాదాత్మ్యముతో పరిసరములను పట్టించుకోని వారు ఇలా వివిధ భావములతో,భంగిమలతో,అనుభవములతో .....

నున్న గోపికల రూపములలో నున్న ఆచార్యులను/ఆళ్వారులను తల్లి దయతో మనము దర్శించ బోతున్నాము.

వీరిలో ఎవరు ఎక్కవభక్తికలవారో-ఎంతటి భాగ్యశాలురో చెప్పుట సాధ్యము కానిది.

 నిద్రిస్తున్న వారిది పారవశ్యము.

 మేల్కొలుపు వారిది ప్రాప్తిత్వరిత్వము.

 వారందరును భగవదనుగ్రహమును పొందినవారే.  

 ఇప్పుడు తల్లి నిదురలేపున్న గోపిక/బహిర్ముఖురాలిని చేయుచున్న గోపిక 

నాయగన్ పెణ్ణ్ పిళ్ళాయ్-వ్రతమునకు నాయకత్వమును వహించగల సమర్థురాలు. 

 దేశం-తేజస్విని. కాని,

 హరిని తక్క అన్యమును కాంచలేని పిచ్చిది.నిరంతర హరి అనుభవసాగరమున తేలియాడునది. తన శక్తిని గుర్తించలేనంత పిచ్చిలో మునిగినది.

  అందుకే గోదమ్మ ఆ గోపికను

  పేయ్ పెణ్ణే-ఓ పిచ్చిదాన అని పిలిచినది.

   స్వామి సర్వాంతర్యమితత్త్వమును మూడు నిదర్శనములతో నిరూపిస్తున్నది ఆండాళ్ తల్లి

.

 మొదటిది-భరధ్వాజ పక్షులు.

 శ్రవణభక్తిని మరో మెట్టు ఎక్కిస్తునది తల్లి.

ఆరవ పాశురములో "పుళ్ళుం" అని సామాన్యవాచకముగా పక్షులు అని చెప్పినది.వాటి ధ్వనులను అస్పష్టతతో నున్నట్లు చెప్పినది.కాని ఇప్పుడు తల్లి చెబుతున్న పక్షులు ఉన్నతమైనవి.(యోగులు)

 కనుక అవన్నియు ఒకచోట చేరినవి.వాటికి " భారధ్వాజ పక్షులు" అను ఒక నిర్దిష్ట నామము కలదు.అంతే కాదు అవి ఒక చక్కని నిర్దిష్ట శబ్దముతో ,

 కృష్ణా-కృష్ణా అని అంటున్నవి.అదియే,

కీశు కీశెన్రుం కలందు.

కలందు-కలిసి చేయుచున్న 

 కీశు కీశు-కృష్ణ నామము.

 ఆ నాదము రేపల్లె మొత్తము వ్యాపించి-నినదించుచునది.

 శ్రవణేంద్రియ సంస్కారమునకు సాక్షిగా నున్నది.

 కేట్టిలైయో? 

 దానిని వినలేదా? లేవకున్నావు?

  కృష్ణదర్శనము అనుభవిస్తున్న ఆ గోపికను పక్షిరవము బహిర్ముఖము చేయలేక పోయినదను కొని అమ్మ

 "మత్తినాల్ ఓశై "అను మహాద్భుతమును మనకు అందించుచున్నది.ఇది రెండవ ఉదాహరణము.

 గోపికల రూపములో నున్న జ్ఞానులు చేయుచున్న వేద-వేదాంత చర్చలు.వాటిని అనుసరిస్తూ వాటి సుగంధములు ఎలా వ్యాపిస్తున్నాయో/వారు ఎలా చర్చించుకుంటున్నారో ఒకసారి గమనిద్దాము.

  

 రేపల్లె లోని గోపికలకు చల్లచిలుకుట నిత్యానుష్ఠానము.

 వారికి కడవ-కడవ లోని కవ్వము-కవ్వమునకు కట్టిన తాడు

-దానిని పట్టుకుని చిలుకుతున్న వారి చేతులు,అప్పుడు వారు చేయు కీర్తనలు/జానపదములు అంతా హరిరూపమే/హరి నామమే.

 

  కావాలంటే కన్నులు తెరిచి చూడు.

 వారు కృష్ణతత్త్వమనే పెరుగును వారి హృదయములనే కడవలలో నింపుకున్నారు.సాక్షాత్ పరమాత్మనే కవ్వముగా పట్టుకున్నారు.వారి భక్తియనే తాడును దానికి కట్టారు.అది వారికి స్వామి నర్తనము.

 కవ్వము తానైన కన్నడు తన చేతులను చాచి రండి బృందావనమునకు రాసలీలలో మునుగుదాము అనికవ్విస్తున్నాడట.వారి మనసు మురిసి ఆనందమును దాచుకోలేక ఎదపైకెగిసి,అక్కడ అలంకరింపబడియున్న మంగళ సూత్రములు,కాసుల పేరులు కృష్ణా కృష్ణా అను

 సంకీర్తనముతో చేస్తున్నాయట.మనో పూజ.

  

  కవ్వమై కవ్వించిన కొంటె కృష్ణుడు 

 ఎక్కడ మాయచేసి మాయమగుతాడో కనుక గట్టిగా పట్టుకోవాలని

  ,వారు పెరుగుకుండను గట్టిగా పట్టుకొన్నప్పుడు  వారి చేతుల కంకణములు కృష్ణా-కృష్ణా అంటు తమ వంతు సేవగా కీర్తిస్తున్నయట-కాయక పూజ.

 వాచక పూజ సరే సరి.వారి పెదవులను వీడలేనిది.

 మనో-వాక్కాయ-కర్మల తననారాధించు చున్న గోపవనితలతో కలిసి ఓయ్ నేనిక్కడనే ఉన్నాను అని అంటున్నటుందిట ఆ కవ్వపు సడి.

 ఓశై మనత్తినాల్-ఎంత మనోహరము-మాననీయము

 వారికేశముల నుండి వ్యాపించుచున్న సుగంధములు,

 మత్తినాల్ ఓశై,చల్లను చిలుకుచున్న,

 ఆయిచ్చర్-గోపికల,

 కుళల్-కేశములనుండి వ్యాపించుచున్న,

 వాస-నరుం-సుగంధములను ,

  నీవు గమనించలేదా.

నీ నాసికను చైతన్యవంతము చేసుకొని,

 మాచేసమర్థవంతముగా వ్రతము చేయించుటకు,నాయకురాలివై,

 కేశవనై-అశ్వరూపములో వచ్చిన కేశి అను అసురుని సంహరించి,కేశవునిగా కీర్తింపబడిన స్వామిని సేవించుటకు ఆ గోపికను తమతో కలుపుకుని వెళ్ళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకునిమనము కూడ మన అడుగులను కదుపుదాము.

 ఆండాళ్  తిరువడిగళే శరణం.

 

 

 

 

 

 

 

 

ALO REMBAAVAAY-06

 

   ఆరవ  పాశురం.

   *************

 పుళ్ళుం శిలంబినకాణ్ పుళ్ళరయన్ కోయిలిల్

 వెళ్ళై  విళి శంగిన్ పేరరవం  కేట్టిలైయో?

 పిళ్ళాయ్! ఎళుందిరాయ్! పేయ్ ములై నంజుండు

 కళ్ళచ్చగడం కలక్కళియ క్కాలోచ్చి

 వెళ్ళత్తరవిల్ తుయిల్ అమంద విత్తినై

 ఉళ్ళత్తు కొండు ముని వర్గళుం యోగి గళుం

 మెళ్ళ ఎళుందు అరి ఎన్న పేరరవం

 ఉళ్ళంపుగుందు కుళిరేలో రెంబావాయ్.

   వినరో భాగ్యము విష్ణుకథ

   వెన్నుబలమిదియే విష్ణుకథ.

   గోదమ్మ రెండవ పాశురములో,

 

 తీక్కరళై సెన్రుదోం-అని శ్రవణేంద్రియ నిషిధ్ధ పనిని తెలిపినది.ఈ పాశురములో శ్రవణ భక్తిని ప్రస్తావిస్తూ,దాని సత్ఫలములను సాక్షాత్కరిస్తున్నది.

 పరీక్షిత్తును పరమపదమునకు చేర్చినది శ్రవణభక్తియే కద.

  అమ్మఈ పాశురములో మూడు శబ్ద సంకేతములను పెరుమాళ్ సేవకు పిలుపుగా మనకు పరిచయము చేయుచున్నది.

 మొదటిది-

 పుళ్ళుం-పక్షులు.

 అవి ఎటువంటివి అంటే,

   అనుష్ఠానము-అనుగ్రహము అను రెండు రెక్కలు కలిగిన జ్ఞానులు-పరమ హంసలు.

    అవి ఏమిచేస్తున్నాయంటే,

 శిళాంబి-కిచకిచ శబ్దములను చేస్తున్నాయి.

   భగవద్విషయములను ముచ్చటించుకుంటూన్నయి.అవి కలిసి ముచ్చటించుకొనుటకు సాయంత్రము వరకు అవకాశము దొరకదని ఉదయముననే ప్రారంభించాయి.

 కణ్-చూడు.

   తల్లి ఎవరిని చూడమంటున్నది?

పిళ్ళాయ్- ఓ బాల! 

  బాల అంటే గ్రహణ-ధారణ-పోషక శక్తివంతురాలు.

 పిళ్ళాయ్-ఎళుందిరాయ్

  ఓ బాల! మేలుకో.

   పక్షులను చూడు-వాటి సంభాషణను విను.

  రెండవది-

   పుళ్ళరయన్-పక్షిరాజు.

     గరుత్మంతునిచే సేవింపబడు స్వామి

కోయిలిల్-కోవెల నుండి వినబడుతున్నది.

  వెళ్ళై-సత్వగుణ శోభితమైన

  విళి శంగిన్-తెల్లని శంఖము చేయుచున్న,

   పేరరవం-ప్రణవనాదము-ఓంకారము

 కేట్టిలయో? -వినబడలేదా/వినలేదా?

 ఒక్కసారి నీలోని నిన్ను చూడు,

   స్వామి దర్శనమిస్తాడు.ఎక్కడనున్నట్లు?

  వెళ్ళల్-పాలకడలిలో

    

 దేనిమీద?

  అరవిల్-ఆదిశేషుని శయ్యగా మలచుకొని,

 తుయల్ మంద-యోగ నిద్రలో నున్నట్లు.

  పాలకడలిపై-శేషతల్పమున....

 మళ్ళీ బాహ్యమునకు మనలను తెస్తున్నది గోదమ్మ.

 పిళ్ళాయ్ కణ్- ఓ బాలా! చూడు. 

   ఎవరిని?

  ముని వర్గగళ్-మునుల సమూహములు.

   మననము చేయుచు మహదానందములో నుండువారు.

  యోగిగళ్-యాగములను నిర్వహిస్తు స్వామి అనుగ్రహపాత్రులైన యోగీశ్వరులు.

  మొదటిది మానసికము.

  రెండవది మానసికముతో కూడిన కాయకము-వాచకము.

   వారు స్వామిని తమ కన్నులలో దాచుకొని ధ్యానిస్తున్నారు.స్వామికి కష్టము కలుగునని వారు తమ కన్నులను మెల్లగ తెరుస్తున్నారు.

 అమ్మ మెల్ల ఎళుందు అని కీర్తిస్తున్నది.

.బహిర్ముఖులైన తరువాత ,

 అరి ఎన్ర పేర రవం-హరి నామస్మరణమును బిగ్గరగా చేస్తున్నారు.

 అంతర్ముఖములోని నిశ్శబ్దము-బహిర్ముఖములో శబ్దము రెండును స్వామి వైభవమే.

 గోపిక తాదాత్మ్యమును తరలించ   దలచి,గోదమ్మ పూతన -శకటాసుర సంహారములను సంకీర్తనము చేస్తున్నది.

  పెయ్ములై-పూతన స్తన్యము( లోని విషమును),

  ననె-విషమును

  చుండు-త్రాగేసాడు.

  నంజుండు-విషమును-విషపు ఆలోచనలను తొలగించివేసాడు.

 ఇప్పుడు అంతా అద్భుతమే-అమృతత్వమే.

 కళ్ళక్ చెగడం-కపటపు బండి /చక్రము.

   కాలోచ్చి-స్వామి కాలిస్పర్శచే,

   కలక్కళియన్-కాలగర్భములో కలిసిపోయినది.

 స్వామి,

 విత్తినాయ్-సకలమునకు-సమస్తమునకు మూలబీజము,

 స్వామి లీలాశ్రవణముతో 

   సంతుష్టాంతరంగయైన గోపికను తమతో కలుపుకొని వెళుచున్న గోదమ్మ చేతిని పట్టుకుని మన అడుగులను కదుపుదాము.

  ఆండాళ్ తిరువడిగళే శరణం.