ఓనమాలు (Onamaalu)

    ధ్యాయేత్ ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-03  ***************************  నన్ను వెంటాడుతు,నాతో ఆడుకుంటున్న ఆలోచనలను అర్థము చేసుకోవడము ఎలా?  పూలలోనికి రంగులు ఎందుకు/ఎలా వస్తున్నాయి? వచ్చినవి నిలవకుండ ఎందుకు వాడిపోతున్నాయి?   పూలకే కాదు పండ్లకు-సకలమునకు రంగురూపులను అందిస్తూ,వాటిని కొనసాగనీయకుండా హరించివేస్తున్నది ఎవరు?   మన శరీరాకృతిలో మార్పులను తెప్పిస్తున్నది ఎవరు? మనలను పక్కకు దొర్లునటుల పారాడునటుల,లేచి నిలబడునటుల, తప్పటడుగులు వేస్తూ,కింద పడుతు లేస్తూ నడుచునట్లు చేస్తున్నది ఎవరు? ఏడుపు ఒక్కటే చేతనైన మన గొంతు అనేక శబ్దములతో పాటు,ఎన్నెన్నో భాషలను  ధారాళముగా ఎలా మాట్లాడగలుగుతున్నది.ప్రతి అవయవము అవసరమైనప్పుడు మాత్రమే దానిలోనికి శక్తినెలా తెచ్చుకుంటున్నది.ఏమిటి ఈ మాయాజాలము?      పసికందుగా కదలలేని కాళ్ళు-అవయములు (కొందరిలో మాత్రమే) అద్భుత నాట్య భంగిమలను ప్రదర్శింపకలుగుతున్నవి.కాని కొంతకాలము మాత్రమే. గట్టిగా వస్తువును పట్టుకోలేని చేతులు పెద్ద పెద్ద బరువులను ఎత్తుతు బహుళజనాదరణను పొందుతు ప్రస్తుతింపబడుతున్నవి.అద్భుత చిత్రలేఖనమును,శి...

    ధ్యాయేత్ ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-02  ****************************   అలా ఆలోచనలతో తోటలోకి అడుగులు కదిపానో లేదో నా దృష్టి నిన్న నన్ను స్వాగతించిన గులాబీల మీద పడింది.  అంతే వేగముగా నన్ను అంతర్మథనములోనికి తోసివేసింది.   మొన్నటి రోజున అవి మొగ్గలు.అంతకు ముందు అవి చెట్టు లోపల ఎక్కడ దాగి ఉన్నాయో,వాటికి,వానిని దాచుకున్న ఆ గులాబీ మొక్కకే తెలియాలి.    నిన్న అరవిచ్చిన రేకులతో,విరబూసిన సోకులతో,రంగుల హంగును సింగారించుకొని,మురిసిపోతు విరిసినాయి.  ఎంతటి ఆకర్షణీయము వాటి సౌందర్యము.  ఎంతటి ఆఘ్రాణనీయము వాటి పరిమళము.   ఒకేసారి తమ పరిపూర్ణతతో కన్నులను,పరిమళముతో మనసును ఆస్వాదించమంటు ఆహ్లాదపరిచాయి.  ఇంతలోనే ఎంతమార్పు?    రేకులతో పాటు సోకులు నేలరాలినవి.  ఎక్కడికి పోయినది వాటి  నామరూప గుణ వైభవము?  ప్రత్యేకతలైన రంగు-రూపు-పరిమళములతో కూడిన ఆకర్షణ?  మార్పుకు కారణమైన కూర్పును చేసినదెవరు?    వాటి అవస్థలను బట్టి లేత మొగ్గ,మొగ్గ,విసనమునకు సిధ్ధముగా నున్న మొగ్గ,అరవిరిసిన పువ్వు,వాడిన పువ్వు,నేలరాలిన పువ్వు గా నిర్మించి,న...

     ధ్యాయేత్  ఈప్సిత సిధ్ధయేత్-01    *******************************  హోరెత్తిన సముద్రపు అలల వలె అరసెకను ఆగకుండా,నాలో  ఆలోచనలు జోరు మీద ఉన్నాయి.   నన్ను నేను చూసుకుంటుంటే దూసుకుని వస్తున్నాయి.  ఎంత విచిత్రము ఈ మానవ ఉపాధి?ఉపాధి.   ఒక బొట్టుగా తల్లిగర్భము లోనికి పవేశించి,బుడగగా మారి,ఎన్నో సంఘర్షణలను ఎదురుకుంటూ,క్రమక్రమముగా ఒక ఉపాధిని(రూపును) సంతరించుకుని,ఒకేఒక శబ్దమును (ఏడుపును) మాత్రము తనతో వెంటబెట్టుకుని వస్తుంది ఏదో సాధించేయాలని,ఎందరో తనను మెచ్చుకోవాలని ఎలా సాధించాలో ఏ కోశానలేని ఆశలరాశియై.   వెన్నెముక అడ్దముగానే ఉండి,తాను నిలబడలేదు.పొరలతో కప్పియున్న కనులు వేనిని సరిగా చూడలేవు.మలమూత్ర విసర్జనలలోనే కదలలేక-మెదలలేక  మలినపడుతు-మథనపడుతూ.అసహ్యమైనా-అసహనమైనా.   ఏమి చూసుకొని దానికంత ఉత్సాహము?    అమ్మను పిలవాలన్నా-అనుకున్నవి చేయాలన్నా దానికున్న ఒకేఒక ఆయుధము-ఆసరా ఏడుపు ఒక్కటే.      గమ్మత్తు.దీనిపై ఎవరు ఎపుడు ఏ మంత్రము వేస్తారో కాని,ఇంద్రియములతో సందడి మొదలు పెడుతుంది మెల్లమెల్లగా.    పొరలు వీడి...