PAAHIMAAM SIVADUTI-

పాహిమాం శివదూతి-శివంకరీ-శ్రీమత్ సింహాసనేశ్వరీ

**************************************

 " బాలసూర్య ప్రతీకాశాం బంధుక ప్రసవారుణాం

   విధి విష్ణు శివస్తుత్యాం దేవగంధర్వ సేవితాం

   రక్తారవింద సంకాశం సర్వాభరణ భూషితాం

   "శివదూతీం" నమస్యామి రత్నసింహాసన స్థితాం"

   ఉదయభానుని ప్రకాశముతో ఎర్రని అరవింద పుష్పముల ప్రభలుకలిగిన ఆభరణములతో అనవరము బ్రహ్మ-విష్ణు-రుద్రాదులచే ,దేవ-గంధర్వులాదులచే స్తుతింపబడుతు రత్నసింహాసనమున ఆసీనురాలైన శివదూతి మాత మనలను అనుగ్రహించుగాక.

 ఇక్కడ రక్తబీజుడు అనురక్తితో తన శరీరమునుండి కారుచు నేలపై బడుచున్న రక్తబిందువులచే అనేకానేక రక్తబీజులను వరప్రభావముతో సృష్టిస్తూ,తమ సైన్యములను పెంపొందించుకుంటు అమ్మను చూస్తూ,హేలనగా మాట్లాడుతున్నాడు.

 అదే సమయములో వాని సంస్కరించదలచినదేమో అమ్మ అన్నట్లుగా అమ్మ ముందు శివుడు ప్రత్యక్షమై,

"తతః ప్రతివృతాస్తాభిరీశానో దేవశక్తిభిః

 హన్యంతాం అసురాః శీఘ్రం మమప్రీత్య... హ చండికాం"

ఓ చండికా! నేను సంతసించురీతిగా ఈ రాక్షసులందరిని త్వరగా సంహరింపుము.అని పలుకగానే

 అనగానే తల్లి అసలే

 "శివా స్వాధీన వల్లభా" కనుక తాను తన స్వామి మాటను అనుసరిస్తూనే,తన మాటను స్వామి అనుసరించేలా చేసినది.

   వెంటనే దేవి శరీరమునుండి,

 "తతోదేవి శరీరాత్తు వినిష్క్రాంతాతిభీషణా

 చండికాశక్తిరత్యుగ్రా శివా శతనినాదినీ"

 మిక్కిలిభీషణమైన శక్తి భయంకరమైన శబ్దముతో ఉద్భవించెను.

   ఆ విధముగా ప్రకటితమైన శక్తి,

 " శివదూతి శివారాధ్యా శివమూర్తిః శివంకరీ"

     తన ఎదుటనున్న శివునితో,

 నమో దూతాయచ-ప్రహితాయచ-సర్వజనుల మేలుకోరుతూ,దూతత్వమును నెరపు ప్రజ్ఞకలవాడవు(.పెరియపురాణము)

 "దూతత్వం గఛ్చ భగవన్ పార్శ్వం శుంభమ్నిశుంభయోః"

   భగవానుడా! నీవు శుంభ-నిశుంభులవద్దకు దూతగా పొమ్ము.

   వారితో నా మాటగా ఇట్లుచెప్పుము అని తన సందేశమును మూడుషరతులను తెలియచేస్తూ విధించినది.

 1.బ్రూహి శుంభ-నిశుంభంచ" మొదటిది,

 "త్రైలోక్యమింద్రో లభతాం దేవాః సంతు హవిర్భుజః

  యాయుం ప్రయాత పాతాలం యది జీవితమిచ్చిథః"

   యాది జీవితమిచ్చథః-వారు కనుక జీవించాలనుకుంటే,జీవితముమీద ఆశ ఉంటే,వారు

1. యాయుం ప్రయాత పాతాలం-పాతాలమునకు తరలిపోవలెను.

2.త్రైలోక్యం ఇంద్రాం లభతాం

  త్రిలోకములకు పరిపాలకులుహా ఇంద్రుని ఒప్పుకోవలెను.

3.దేవాః సంతు హవిర్భుజ-వారి హవిస్సులు వారికే చెందవలెను.మీరు దానిని అడ్దుకోకూడదు అని చెప్పు.

   ఒకవేళ వారు అందులకు అంగీకరించనిచో,

  సర్వోపాధి వినిర్ముక్తా-సదాశివ పతివ్రతా

 తన హెచ్చరికను తెలియచేయమనినది.

 బలగర్వముతో మీరు యుద్ధమునే కోరుకొనిన ఎడల,

 "బలావలేపాదథ చేద్భవంతో యుద్ధకాంక్షిణః

  తదాగచ్ఛత తృష్యంతు మచ్ఛివా పిశితేన వః"

   అని తన కరుణను మరొకసారి వివరిస్తూ కపర్దిని దూతగా వారిదగ్గరకు పంపినది.

 అసురసైన్యము పంపిన దూత సుగ్రీవుడు.అమ్మ తత్త్వమును తెలుసోకోలేని అజ్ఞాని.దానికి తోడు వాచాలత్వముతో అమ్మను దూషించినవాడు.అపరాథములు చేయు స్వభావము కలవాడు.

  అమ్మ పంపిన దూత సదాశివుడు.సర్వజ్ఞాని.దానికితోడు వాంఛితార్థములీయగలడు.అపరాథములను క్షమించగలడు..

 శుంభ-నిశుంభులు శంభుని రాక తమ రక్షణకేనని తెలుసుకుంటారో లేక దంభముతో రణమునకు కాలుదువ్వుతారో తరువాతి భాగములో అమ్మదయతో తెలుసుకునే ప్రయత్నము చేద్దాము.

  సర్వం శ్రీమాతాచరణారవిందార్పణమస్తు.

   

    

 

 

PAAHIMAAM RAKTABEEJA NIHAMTRI-RAJARAJESVARI SAILASUTE

 

SAPTAMATRKAA SAMSTHITA-SAILAPUTRI NAMOSTUTE

 

 పాహిమాం సప్తమాతృకా సంస్థిత-రమ్యకపర్దిని శైలసుతే

 ***************************************

 "తాదృశం ఖడ్గమాప్నోతి యేనహస్త స్థితేనవై

  అష్టాదశ మహాద్వీప సమ్రాట్ భోక్తా భవిష్యతి."

   అని శ్రీదేవి స్తుతిమాలలో చెప్పబడినది.

  శ్రీదేవిఖడ్గమాలగా ప్రసిద్ధికెక్కిన స్తోత్రములో వీరి ప్రస్తావన వస్తుంది.

  "బ్రాహ్మీ-మాహేశ్వరీ-కౌమారీ-వైష్ణవీ-వారాహీ-మాహేంద్రీ-చాముండే-అనునవి పరోక్షముగా బ్రహ్మ-మహేశ్వరుడు-కుమారస్వామి-విష్ణుమూర్తి-వరాహస్వామి-మహేంద్రుడు మొదలగువారి శక్తుల యొక్క స్త్రీరూపములు.

 సమరమున

 చండ-ముండులు సమసిపోవుట తెలుసుకొని,రెట్టించిన క్రోధముతో శుంభుడు తనదగ్గరనున్న అనేకానేక దైతేయులను-ధౌమ్రులను-కాలకులను-కాలకేయులను దేవిపై దండెత్తుటకు రక్తబీజుని ఆజ్ఞాపించెను.

నిజమునకు ఇక్కడ జరుగుచున్న సమరము చంచల మానవస్వభావమునకు-అచంచల దైవత్వమునకు సంకేతముగా చెప్పబడుచున్నది.

 అనేకానేక తామసగుణ అవిరామ స్వైరవిహారము ఒకవైపు-ఏకత్వం జగత్యత్ర ద్వితీయం కం? మరొకవైపు.

 దానిని గుర్తించలేని తామసమే తల్లిని బంధించుటకు చేయుచున్న నిష్ఫల ప్రయత్నములు.

  తన నైజమును మార్చుకొనలేని నిశాచరత్వము.

"సుఖస్యానంతరం దుఃఖం-దుఃఖస్యానంతరం సుఖం" అను 

ద్వంద్వములను దాటలేక భవతారిణి యైన దేవిని-దేవి సింహమును చుట్టుముట్టిరి.

    కుపితయై దేవి హుంకరించగనే,

 "బ్రహ్మేశ గుహ విష్ణూనాం తదేంద్రస్యచ శక్తయః

  శరీరేభ్యోః వినిష్క్రమ్య తద్రూపైః చండికాం యయుః"

   బ్రహ్మ-శివ-స్కంద-విష్ణు-ఇంద్ర-యమ-మొదలగువారి శక్తులు అతివీర్య బలములతో స్త్రీమూర్తులుగా ప్రకటించబడినవి.

  వీటి సంఖ్యలు విభిన్నములుగా చెప్పబడినప్పటికిని వీరవిహారము చేయుచు అసురసైన్యములను మట్టుపెట్టుచున్నవి

.

 తమతమ ఆయుధములతో తామసమును తుడిచివేయుచుండినవి.

 సమరాంగణమున మదసంహారముగా -బ్రాహ్మీ మాత

 క్రోధ సంహారిణిగా -మాహేశ్వరి మాత

 లోభసంహారిణిగా-వైష్ణవీ మాత

 ఈర్ష్యా సంహారిణిగవారాహి మాత

 మోహ సంహారిణిగా-కౌమారీ మాత

 మత్సర సంహారిణిగా-ఐంద్రీ మాత

 అజ్ఞాన సంహారిణిగా-చాముండా

 వీరితో బాటుగా యామీ-కౌబేరి-వారుణి మొదలగు అనేకానేక శక్తులతో దేవి ప్రకాశించుచున్న సమయమున,

 

తమ సైన్యము క్షీణించుట గమనించిన రక్తబీజుడు తాను స్వయముగా రణమునకు సిద్ధమయినాడు.మాతృకలు వానిని తమ తమ ఆయుధములతో

 ఖండించుటకు ప్రయత్నము చేయుచుండగా,వాని శరీరమునకు తగిలిన గాయములనుండి భూమిపై కారుచున్న ప్రతి రక్తపుబొట్టు నుండి ఒక్కొక్క రాక్షసుడు పుట్టుకొస్తున్నాడు.

 అది గమనిస్తున్న వానికి బ్రహ్మవర ప్రభావము తనను పరాభవమును పొందనీయదను నమ్మికను కలిగించింది.

 అసలే తన సోదరుని రంబుని చంపినది దేవతలే.తన స్నేహితుడైన మహిషుని చంపినది దేవత పక్షమున పోరాడిన ఈ స్త్రీయే.కనుక నేను నా రక్తధారలతో జనించుచున్న అనేకానేక రక్తబీజుల సహాయముతో దీనిని(దేవిని) తుదముట్టించెదను అని అనుకుంటు,సప్తమాతృకలకు సమీపముగా చేరుతూ,వారి ఆయుధములచే గాయపడుతూ,కారుతున్న తన రక్తపు బొట్లనుండి పుట్టుచున్న అనేకానేక బీజులను గమనిస్తూ,మనసులో ఉప్పొంగిపోవుచున్నాడు.

 అమ్మ శక్తులకు అనివార్యముగా అనిపించుచున్న వాడి పతనము ఆశ్చర్యమును కలిగించుచున్నది.అర్థముగాక వారు అమ్మ వైపు ప్రశ్నార్థకముగా చూస్తున్నారు.

 అది గమనిస్తున్న వాడి అహంకారము తారాస్థాయికి చేరింది.సప్తమాతృకల సమర ప్రావీణ్యము వాడిని సంహరించుటకు  ....ఎందుకో వెనకాడుతున్నది.అదే విషయమును గమనించిన వాడు,వికటాట్టహాసము చేస్తూ,

   దేవితో అవిశ్రాంతముగా పోరాడుచున్న అమ్మశక్తులను చూపిస్తూ,

   వీరందిరి సమర సామర్థ్యము  పై ఆధారపడియున్న నీవు,అసురసంహారము చేస్తున్నాను అపోహపడుతూ అహంకరిస్తున్నావు అంటూ అవహేళన చేశాడు.

 " మహా చతుషష్టి కోటియోగినీ గణసేవితా",

   అమ్మ వాని వాచాలత్వమునకు ఏ విధముగా బదులిస్తుందో తెలుసుకొనే ప్రయత్నమును తరువాతి భాగములో చేద్దాము.

 సర్వం శ్రీమాత చరణారవిందార్పణమస్తు.

 

PAHIMAAM CHAMUMDESVARI -RAMYAKAPARFINI SAILASUTE

 పాహిమాం చాముండేశ్వరి-చల్లని తల్లి శైలసుతే

 ************************************

 జయస్వదేవి చాముండె-జయభూతాపహారిణి

 జయసర్వగతేదేవి-కాలరాత్రి నమోస్తుతే

 విశ్వమూర్తి యుతేశుద్ధే-విరూపాక్షి త్రిలోచని

 భీమరూపే శివే విద్యే-మహామాయె మహోదరె

 మనోజయె-మనోదుర్గే-భీమాక్షి క్షుభితక్షయే

 మహామారి విచిత్రాంగి-గీతనృత్యప్రియే శుభే

 వికరాళిమహాకాళి-కాళికే పాపహారిణి

 పాశహస్తే-దందహస్తే-భీమహస్తే భయానకే

 చాముండే జ్వాలామాలస్యే-తీక్ష్ణ దంష్ట్రే మహాబలే

 అన్న స్తుతిని వింటున్నప్పుడు అప్రయత్నముగా మనోవీధిలో చాముండా దేవి దర్శనమిస్తుంది కరుణతో.

 ఇప్పటివరకు మధుకైటభ సంహారము విష్ణువు ద్వారా అమ్మ పరోక్షసక్తిగా చేయించింది.

 మహిషాసురుని సమిష్టి శక్తిగా మారి సంహరించింది.

   దైవకార్య నిమిత్తము పార్వతి కౌశికి అను శక్తిని తన శరీరమునుండి ప్రకటింపచేసి,కాళిగా తాను హిమాచలమునకు మరలినది.

  శుంభ-నిశుంభులను సంహరించుతకు వచ్చిన కౌశికి/అంబిక ,చండముండులకు ముక్తిని ప్రసాదించుతకై "కాళి" అను మరొక శక్తిని తన భృకుటినుండి ప్రభవింపచేసినది.

 వారి మాటలు వినిన శుంభుడు సుగ్రీవుని అంబిక దగ్గరకు దూతగా పంపాడు.

 సుగ్రీవుడు దేవికి శుంభుని తలపును/పనుపును తెలియచేయగా అమ్మ ప్రసన్నవదనముతో,

 నీవు పలికిన మాటలు నిజమేకాని.కాని నేను నా వివాహవిషయమున ఒక ప్రతిననిబూనియున్నాను.అదేమనగా,

" యోమాం జయతి సంగ్రామే యో మే దర్పం వ్యపోహతి

  ఏతద్ బుద్ధ్యా  సమాలోచ్య మత్పరిగ్రహతాం వ్రజ."

 యుద్ధమున నన్నెవరు గెలుచునో ,నా దర్పమునెవడు అణచునో,లోకమున బలమున నాకెవడు సాటియగునో అతడే నాకు మగడు కాగలడు అనగానే,

 దూతమర్యాదలనతిక్రమించి,పరుషముగా దేవితో వాడు,

 నీవు పొగరుబోతుదానివి.శుంభ-నిశుంభులనెదిరించువారు మూడులోకములలోను లేరు.ఆడుదానివి/అబలవు అని 

 ఒంటరిదానవి.శుంభునెదిరించి అగౌరవముపాలుగాకు అని హెచ్చరించాననుకుంటూ,శంభునికి దేవిప్రతినను తెలిపెను.

 విఫలమైన రాయబారము శుంభుని క్రోధమును మరింతపెంచినది.తన సైన్యాధికారియైన ధూమ్రాక్షుని అరువదివేల రాక్షసైన్యముపై దండెత్తుమనుటయే కాక సభ్యతను మరచి,నీవెటులైనను దానిని తీసుకుని రమ్మని ఆజ్ఞాపించెను.

 అసలే వాడికన్నులు పొగచూరియున్నవి.ప్రకాశమును చూడలేనివి.వాని మూర్ఖత్వముతో నీవు నావెంట శుంభుని దగ్గరకు రాకున్న నీ జుట్టుపట్తుకుని ఈడ్చుకుని పోయెదనని పలుకుచుండగా,

 శాంతముగా నున్న కౌశికి/అంబిక వానిని భస్మముచేసెను.దేవి సింహము సౌన్యమును నాశనము చేసెను.

 విషయము తెలిసికొనిన శుంభుడు మండిపడుతూ మదముతో

చండముండులతో మీరు సైన్యసమేతులై వెళ్ళి,ఆమెను,ఆమె సింహమునువధించి కట్టి నా దగ్గరకు తెమ్మనెను.

 దూతను పంపినప్పటి మాటలు చండముండులను పంపునప్పటి మాటలను గమనిస్తే తామసము తప్పులెన్నింటైనను తడబడక చేయిస్తుంది.తారతమ్యములను ఆలోచించనీయదు.

  దేవిని సమీపించి వారు ధనుస్సుల త్రాటిని లాగి ,కత్తులను చేతబూని దేవిపైకెగిసిరి.

 దేవిముఖములో ప్రసన్నత కనుమరుగైనది,నల్లగా మారినది.భృకుటి ముడి నుండి ఒక అద్భుతశక్తి ప్రకటింపబడినది.

" భృకుటీ కుటిలాత్తస్యా లలాటఫలకాద్ద్రుతం

  కాలీ కరాల వదనా వినిష్క్రాంతాసి పాశినీ."

    ఆ కాళి రూపము

" విచిత్ర ఖట్వాంగధరా నరమాలా విభూషణా

  ద్వీపిచర్మ పరీధానా శుష్కమాంసాతి భైరవా"

   కత్తి-పాశము-ఖట్వాంగము-పుర్రెలమాల-పులిచర్మవస్త్రముతో మాంసములేని అస్థిపంజరమువలె 

మిక్కిలి భయంకరముగా నుండెను.

 యుద్ధభూమిలో తిరుగుచు శత్రుసైన్యములనేకాక,వారి గజములను,మావటీలను,వాటికి కట్తబడియున్న ఘంటలను సైతము మింగివైచుచుండెను.

  కలయతీతి కాలం-సర్వమును భక్షించుచు తనలో నిక్షిప్తము చేసుకొను కాలస్వరూపమైన కాళి,శుంభుని సైన్యమునంతటిని పడవైచి మింగివేయుట చూసి,చండ-ముండులు ,

"శరవర్షైః మహాభీమైః భీమాక్షీం తాం మహాసురః

 ఛాదయామాస చక్రైశ్చ ముండః క్షిప్తైః సహస్రః"

   చండుడు కౄర బాణములతోను,ముండుడు వేలవేల చక్రములతోను కాళిని కప్పివైచిరి.

  వెంటనే కాళిమిరుమిట్లుకొలుపు తన కాంతులతో భయంకరముగా నవ్వుతు,

"ఉత్థాయ చ మహాసిం హం దేవి చండమథావత

గృహీత్వా చాస్య కేశేషు శిరస్తే నానాఛ్చివత్."

 దేవి భవారణ్య కుఠారికను పైకెత్తి హుంకరించి,చండుని జుట్టు ఒకచేత పట్టుకుని,మరొకచేత ఖడ్గముతో వాని తలను ఖండించెను.

  ముండుడు దేవిపైకి రాగా తల్లి వాని భవారణ్యములను పాపములను తెంచుకోలేని అడవులను తన కత్తితో ఖండించివేసెను.

   చండిక దగ్గరకు ఆ ఖండించిన రెండు తలలను తల్లి చేయుచున్న అసురసంహారమనే యజ్ఞమునకు పశువులుగా సమర్పిస్తూ,

 " మయా తవాత్రోపహృతౌ చండ-ముండ మహాపశూ

   యుద్ధయజ్ఞే స్వయం శుంభమ్నిశుంభం చ హనిష్యతి"

  నీ యుద్ధ యజ్ఞమునకు చండముండ పశువులను ఆహుతులగానిమ్ము.స్వయముగా నీవే శుభ-నిశుంభులను వధింపుము అని నమస్కరించగనే

  అంబిక అత్యంత వాత్సల్యముతో 

 " యస్మాత్ చండంచ ముండంచ గృహీత్వాతం ఉపాగతా

   చాముండేతి తతోలోకే ఖ్యాతా దేవి భవిష్యసి".

   ఓ కాళి వీరిని సంహరించి నీవొనరించిన లోకకళ్యానమునకు ప్రతీకగా నీవు చాముండ నామముతో ప్రస్తుతింపబడెదవు గాక అని ఆశీర్వదించెను.

 సంకేత పరముగా మూలాధారచక్రమును చండునిగాను-సహస్రారమును ముండునుగాను భావించి,మూలాధారమునుండి సహస్రారమువరకు యోగశక్తి ఊర్థ్వపయనమునకు కలిగించుచున్న అవరోధములను నిర్మూలించుకొనుటయే చంద/ముండ వధ.

  అఖిలాండేశ్వరి-చాముండేశ్వరి

  పాలయమాం గౌరి-పరిపాలయమాం గౌరి.

 సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.

   

 

 

paahimaam paramesvari kausiki-Sumbhanishudini sailasutae

పాహిమాం కృపాకరి కౌశికి-రమ్యకపర్దిని శైలసుతే

 ***********************************

 " ఓం ఘంటా శూల హలాని శంఖ ముసలే చక్రం ధనుః సాయకం

   హస్తాబ్జైః దధతీం ఘనాంత విలసత్ శీతాంశు తుల్యప్రభాం

  గౌరీదేహ సముద్భవాం త్రిజగతాం ఆధారభూతాం మహా

  పూర్వామత్ర సరస్వతీం అనుభజే శుంభాది దైత్యార్ధినీం."

  ఒకసారి గంగాతీరమునందు సకలదేవతలు శరణార్థులై,

" నమోదేవ్యై మహాదేవ్యై శివాయై సతతం నమః

  నమః ప్రకృత్యై భద్రాయై నియతాః ప్రణతాస్మతాం"

    అని ప్రార్థించుచుండగా,

" భావనామాత్ర సంతుష్ట హృదయ" యైన భవాని గంగా జలములలో స్నానమాచరించుటకు అటుగా పోవుచు,వారిని చూసి,

 మీరు ఎవెరిగురించి స్తోత్రములు చేయుచున్నారని అడిగెను.

  వారు సమాధానమును ఇవ్వలేని దీనస్థితిలోనుండుట గమనించి,

 పార్వతి శరీర కోశమునుండి ఒక దివ్యసుందర శక్తి ప్రకటింపబడి,తల్లి అడిగిన ప్రశ్నకు సమాధానముగా,

  వీరందరు శుంభ-నిశుంభులచే రాజ్యమునుండి తరుమవేయబడి,కనీసము హవిస్సులను సైతము పొందలేక జగన్మాతవైన నీ పదకమలముల శరణు కోరుతున్నారనెను.

  ఇది సమరమునకు ఒకవైపునున్న ప్రకటనము.

  మరొకవైపు?

 ఎవరా శుంభ-నిశుంభులు?వారు ఏ ధైర్యముతో దేవతలను సైతము దీనులను చేయగలిగారు?అన్న విషయమును పరిశీలిస్తే,

 పురాణకథనము ప్రకారముగా,

  కశ్యప ప్రజాపతికి దను అను స్త్రీకు జన్మించిన సంతానము వారు.అంటే దానవులు అన్నమాట.వారు పాతాళములో పెంచబడి పెద్దవారై తమ సోదరుడైన నమిషుని ఇంద్రుడు వధించాడని తెలుసుకుని ఇంద్రుని రాజ్యచ్యుతిని చేయవలెనను ప్రతీకారముతో నున్నారు.అంతేకాక మహిషుని ఒక స్త్రీ చంపివేసినది అదియును దేవత పక్షమున యుద్ధములో నన్న విషయము వారిని మరింత కృద్ధులను చేసినది.

   వారు తమ పగను తీర్చుకోవలెనన్న వారికి వరబలము కావలెనని కులగురువైన శుక్రాచాయునిచే తెలుసుకొనిన వారై,అనేకవేల సంవత్సరములు బ్రహ్మ గురించి కఠోర తపమొనరించిరి.

  తపము కలిగించుచున్న తీవ్ర దుష్పరిణామములనుండి జగములను రక్షించుటకై బ్రహ్మ వారి ముందు ప్రత్యక్షమై వరమును కోరుకొమ్మనెను.

 దానికి వారు అనుకున్న ప్రకారము చావులేని వరమును కోరుకొనిరి.

  అందులకు బ్రహ్మ తానుసైతము కల్పాంతమున నిష్క్రమించవలసిన వాడిని కనుక తనకా వరమును అనుగ్రహించగల సమర్థత లేదని,మరొక వరమేదైనా కోరుకోమనినాడు.

  చేసేదిలేక వారు మానవులచే,దేవతలచే అజేయులమగు వరమును కోరిరి.అనుగ్రహించి బ్రహ్మ అంతర్థానమయ్యెను.

 తపమునుండి తిరిగివచ్చిన వారిని పాతాళమున శుక్రాచార్యుడు మూర్ధాభిషిక్తులను చేసెను.అప్పటినుండి వారు తమ సామ్రాజ్య విస్తరణను

చేస్తూ,అనేకులను తమ స్వాధీనము చేసుకుంటూ,స్వర్గముపై దండెత్తి దేవేంద్రుని అచటనుండి తరిమివేసిరి.అంతటితో ఆగక హవిస్సులను సైతము అందనీయక ఆగడములతో రెచ్చిపోవుచున్నారు.

 ఇక ఈ ఇరుపక్షముల మధ్య జరుగు కథను జగన్మాత లీలను తెలుసుకుందాము.

 సంకేత పరముగా చూస్తే శుంభ-నిశుంభ అను పదములు తలపొగరు/గర్వము అను దుర్గుణములకు సంకేతము అని పెద్దల అభిప్రాయము.ఇవి చాలవన్నట్లు చండుడు-ముండుడు అత్యుత్సాహము/నిరుత్స్సహము అను మరో రెండు పనికిరాని గుణములతో పొత్తు కలిసినది.ఈ నాలుగు పనికిరాని గుణములు పనికట్టుకుని మరో కొన్ని ఇంద్రియములను సైతము తమ జాబితాలోనికి జరుపుకుంటు చేసే అట్టహాసమే అసలుకథ.

  వీరి ఖర్మకు వీరిని వదిలేసి అమ్మ గురించి అనుకోగానే ఆహా,ఆదిశంకరులు ఆలపించిన 

" 'త్వదీయం సౌందర్యం తుహినగిరికన్యే తులయితుం'త్వదీయం సౌందర్యం తుహినగిరికన్యే తులయితుం

కవీంద్రాః కల్పంతే కథమపి విరించిప్రభృతయః ।

యదాలోకౌత్సుక్యాదమరలలనా యాంతి మనసా

తపోభిర్దుష్ప్రాపామపి గిరిశసాయుజ్యపదవీమ్

తల్లీ! ఓమంచుకొంద కూతుర! నీ యొక్క లోకాతీత-గుణాతీత-సర్వాతీత సౌందర్యమును గుర్తించి,స్తుతించుటకు మా మనస్సుకాని/వాక్కు కాని సమర్థత లేకయున్నవి ఓ మనో వాచామగోచర.కనుకనే మున్ను బ్రహ్మ,అప్సరాంగనలు నీ సౌందర్యలీలా విశేషములను వినగోరి శివుని ఆశ్రయించారు అనుకుంటుంటే,

  వాడి పురాకృత సుకృతమన చండ/ముండుల సైతము అమ్మ దర్శనభాగ్యమును పొందగలిగినారు.

  వానికి ఆరాధనా భావము అణువంతైనను కలుగలేదు.కాని తమ ప్రభువునకు అర్పించవలెనన్న వికృత తలంపు విచ్చేసినది.

  శంభు సతిని శుంభుని సతిగా ఊహించుచున్నది వాడి ఉన్మత్తత.పక్కనున్న ముండుడు సరిదిద్దలేని స్తబ్దత కలవాడు.

 ఇక్కడ కన్ను అనే ఇంద్రియము లోకాతీత సౌందర్యమును దర్శించినది కాని దాగియున్న మర్మమును/ధర్మమును/కర్మమును కనుగొనలేకపోయినది.

అంతటితో ఆగక వాగింద్రియమును సైతము వంకరదారి పట్టించి,శుంభ/నిశుంభుల దగ్గరకు తరలించినది.అంతటితో ఆగితే అసలుకథ మనకెలా తెలుస్తుంది.

 చెప్పుమాటలను నమ్మాఎ చెవితో చెలిమిని చేయింది కనుకనే,

  చండ-ముండులు శుంభ-నిశుంభుల దగ్గరకు వెళ్ళి,

 "తాభ్యాం శుంభాయచాఖ్యాత్ అతీవ సుమనోహరా

  కాప్యాస్తే స్త్రీ మహారాజ భాసయంతీ హిమాచలం"

   శుంభమహాశయా! హిమచల సానువులలో అతిలోక సౌందర్యవతి ప్రకాశముతో తిరుగుచున్నది అన్నారు.

   అంతటితో ఆగక,తమ ప్రయత్నమును ఆపక వారు

 "త్రైలోక్యే తు సమస్తాని సాంవ్రతం భాంతితే గృహే

  ఇంద్రుని ఐరావతము,పారిజాతము,ఉచ్చైశ్రవహయము,హంసల విమానము,మహాపద్మనిధి,....

 ఈ విధముగా సమస్త రత్నములు నీ అధీనములోనున్న ఈ సమయమున ఆ స్త్రీరత్నమును స్వీకరించి,మరింత విరాజిల్లుమని కాగల కార్యమునకు తమవంతు పనిని పూర్తిచసిరి.

 అమ్మదయతో ఆ శుంభ-నిశుంభుల నిర్ణయమును జరుగపోవు పరిణామములను/ఫలితములను తెలుకునే ప్రయత్నమును తరువాతి భాగములలో చేద్దాము.

  సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.

 

PAAHIMAAM MAHISHAASURAMARDINI-RAMYAKAPARDINI-02

  "శ్రీమాతా శ్రీ మహారాజ్ఞి శ్రీమత్ సింహాసనేశ్వరి

 చిదగ్నికుండ సంభూతా-దేవకార్య  సము సముద్యతా"

 అని శ్రీలలితాసహస్ర రహస్యనామము నుతించుచున్నది.

  అమ్మ చిత్ అగ్ని కుండమునుండి ఉదయిస్తున్న అసంఖ్యేయ సూర్య కాంతుల ప్రకాశముతో ఆవిర్భవించినది.శివుని త్రినయనమునుండి ప్రజ్వలింపచేసిన యజ్ఞకుండమునుండి అమ్మ అత్యంత ప్రకాశవంతముగా ఆవిర్భవించినది.సర్వదేవతా శక్తులకు  తన స్పర్శచే ,,సామర్థ్యమును ప్రసాదించినది.ముచ్చటగా తిరిగి వారిచ్చిన శక్తులను లాంఛనముగా తాను స్వీకరించినది.

 అంతా అమ్మ లీలా వైభవము

 ఇక్కడ అసురీశక్తులు-అద్వితీయముతో పోరాడుటకుసన్నిద్ధమగుచున్నవి.

 " నాదం తనుమనిశం శంకరం"-శుభప్రదమైన ఓంకారము ఒక పక్కన "ఓంకార పంజరశుకీ "గా దర్శనమిస్తుంటే,

 ప్రత్యర్థిగా

  "నాదం తమసనిశం భీకరం" అంటూ విచక్షణతను మరచిన హుంకారము,

   హుంకారము-ఓంకారముతో చేయు యుద్ధము,

   అంతేకాదు

 కన్నుపొడుచుకున్న కానరాని చీకటి-ఉదయిస్తున్న అనంత సూర్య బింబములతో చేయబోవుతున్న సమరము అమరమే కదా

   ." మహిషాసుర నిర్ణాశి  భక్తానాం సుఖదే నమః

 రూపం దేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి." 

 సూర్య-ఇంద్ర-అగ్ని-వాయు-హంద్రుల యొక్కయు,యమ-వరుణల-యొక్క అధికారమును తానాక్రమించుటయే కాక,హవిస్సులను అందనీయక హింసాప్రవృత్తియే  లక్ష్యముగా కలవానిని సంస్కరించుటకు సింహవాహిని,

 " సమ్మానితా ననాదోచ్చైః సాట్టహాసం ముహుర్ముహుః

   తస్యా నాదేన ఘోరేణ కృత్స్నమాపూరితం నభః"

  నభము/-ఆకాశము-శబ్దము అవిభాజ్యములు.ఆ దేవి అట్టహాసము తో సముద్రములు కంపించెను.భూమి గడగడలాడెను.

 మహిషుని నయనములు-కర్ణములు కొంత సంస్కరించబడినవా అన్నట్లు తమవైపు పరుగెత్తి వచ్చుచున్న ధ్వని వానిని చేరినది.

 " దిశో భుజ సహస్రేణ సమంతాత్ వ్యాప్త సంస్థితాం "అనంతహస్తములతో ఆకాశమంతయును వ్యాపించుయున్న

 "దేవిని "వాడి నయనము చూడగలిగినది.

 "బుద్ధిః కర్మానుసారిణి" కనుక

 వాని మూర్ఖత్వము యుద్ధమునకు సిద్ధము కమ్మంది.

 శబ్దము వచ్చిన వైపుకు వాడు పరుగులు తీస్తూ,ఆ ఇదియే ఆ "ఆడుది" అంటూ తన సైన్యముతో పరుగులు ప్రారంభించాడు.

 ఆడుది-ఆడించునది అయిన 

అమ్మది కారుణ్యము-అసురుని కఠినత్వము.

" హయానాంచ వృతో యుద్ధే తత్రాభూన్మహిషాసుర తోమరై బిందిపాలైశ్చ శక్తిభిః ముసలై తథా" 

వాడు గుర్రములతో,ఏనుగులతో,రథములతో తన సైన్యమును సమీకరించుకుని అమ్మను గెలుచుటకు పరుగులు తీస్తున్నాడు.ప్రయాస పడుతున్నాడు.కాని, ఇక్కడ గుర్రములు మనసుతో కలిసి ఇంద్రియములు ఆడుచున్న ఆటలు.ఏనుగులు స్పర్శ అను ఇంద్రియ మోహమును వీడలేని తనువులు.చలనములేని,నిద్రించుచున్న వివేకము,జాగృతము కాలేని విచక్షణ,కర్తవ్య రహితము ఆ రథము.అవి అనేకానేకములు తన బలగమను నమ్మకముతో అసురుడు అమ్మపై దండెత్తుచున్నాడు. 

వాడి రథ-గజ-అశ్వ -పదాతి బలగమే కాదు,వాటితో బాటుగా ,వెంటనున్న,

 చక్షురుడు

 చామరుడు

 మహా హనువు

 బాహ్కలుడు

 ఉగ్రదర్శనుడు సైతము తమోమోహితులే.మమకార పీడితులే.మదోన్మత్తులే.

  

 రాక్ష సమూహమంతయు తోమరములు-భిందిపాలములు-శక్తులు ముసలములు-ఖడ్గములు-పట్టిసములుమొదలగు వివిధాయుధుములను దేవిపై ప్రయోగింప పూనుకొనగా,దేవి వాటిని ఖండించివేసెను.

" చచాసుర సైన్యేషు వనేష్వివ హుతాశనః

  నిఃశ్వాసాన్ముముచే యాంశ్చ యుధ్యమానా రణేంబికా"

   నిర్మదా-మదనాశనీ-నమోస్తుతే.

 మహిషాసురిని మదమును నాశనము చేయుటకు, 

 

    రాక్షస సైన్యమునందు అడవిలో కారుచిచ్చువలె సంచరించుచు,

 " త ఏవ సద్యః సంభూతా గణాః శత సహస్రః"

   తన నిట్టూర్పులతో అప్పటికప్పుడు సృజించెను.

  ఇరు పక్షముల సైనికులు ఇనుమడించిన శక్తులతో ఆయుధములను పట్టుకుని పోరాడసాగిరి.

   తన సైన్యము క్షీణించుచుండుటచే తన్నుకొస్తున్న తామసము,తడబడనీయకుండా ,మహిషుని,

 దున్నపోతు రూపమును ధరింపచేసి,

 " కాంశ్చిత్తుండ ప్రహారేణ ఖురక్షేపైస్తథా పరాన్

  లాంగూలతాడితాంశ్చాన్యాన్శృంగాభ్యాచవిదారితాన్"

   కొందరిని ముట్టెతో కొట్టి,మరికొందరిని గిట్టలతో మెట్టి,తోకతో చుట్టి,కొమ్మకోరతో గ్రుమ్మి,విధ్వంసము చేస్తున్న వానిపై 

 'రాగ స్వరూప పాశాఢ్యా" పాశముతో,కట్టిపడవేయగా,వాడు వివిధరూపములను మార్చుకుంటూ,అమ్మ దాక్షిణ్యమును అర్థము చేసుకొనలేక, 

వానికి కావలిసినది తల్లి "క్రోధాకారాంకుశోజ్జ్వల"

గా 

 వెకిలిగా నవ్వుతూ  గిట్టలతో కొండలను చండిపై దొరలించెను.

వాడిచే అమ్మ దొరలింపచేసినది మామూలు కొండలను కాదు.అశేష పాపరాశులను అన్నట్లుగా

 

 అనుగ్రహ సమయమాసన్నమయినదని,దేవి 

 " ఏవ ముక్త్వా సముత్పత్య సా..రూఢా తం మహాసురం 

   పాదేన క్రమ్య కంఠే చ శూలేనైన మతాడయత్"అంటూ,

   చెంగున వానిపైకెగిరి,వానిని కాలికింద పడవైచి,తొక్కి శూలము గొంతులో గ్రుచ్చెను.

   హిమవంతుడు ప్రేమతో కానుకగా నిచ్చిన  సింహము వానిపైకురికి తనపని తాను చేసుకుపోతున్నది.

  ఆ నిక్కిన సగము శరీరము తోడనే,

మహిషుడు దేవిపై యుద్ధమునకు పూనగా దేవి కత్తితో వాని శిరమును ఖండించి,ముక్తిని ప్రసాదించెను.

అయిమయి దీనదయాలు తయా కృపయైవ త్వయా భవితవ్యముమే

 అయి జగతో జనని కృపయాసి యథాసి తథానుభితాసిరతే

 యదుచితమత్ర భవత్యురరి కురుతాత్ ఉరుతాపం అపాకురుతే

 జయజయహే మహిషాసుర మర్దిని రమ్యకపర్దిని శైలసుతే

   సర్వం శ్రీమాతాచరణారవిందార్పణమస్తు.

  

PAHIMAM MAHISHASURAMARDINI-RAMYAKAPARDINI SAILASUTE-01

 

 

 

పాహిమాం మహిషాసురమర్దిని-రమ్యకపర్దిని శైలసుతే

*********************** ॥ (సౌందర్యలహరి)

 "భవాని త్వం దాసే మయి వితర దృష్టిం సకరుణాం-

  ఇతి స్తోతుం వాంఛన్ కథయతి" భవాని" త్వమితి యః ।

  తదైవ త్వం తస్మై దిశసి నిజసాయుజ్యపదవీం

  ముకుంద బ్రహ్మేంద్ర స్ఫుట మకుట నీరాజిత పదా."

  తల్లీ భవానీ!

 ముకుంద-బ్రహ్మేంద్రాదులు వారి రత్నమయ కిరీటములతో శిరసు వంచి నీపాదపద్మములకు హారతులు పట్టుచున్నారు అని అమ్మను సంస్తుతిస్తున్నారు శ్రీ ఆదిశంకరులు.

   క్షీణే పుణ్యం...పుణ్యము యొక్క హెచ్చు-తగ్గుల లెక్కలే కూడికల-తీసివేతలే జీవుల కర్మఫలితములు అని తెలియచేయు దివ్యచరితములే దేవికథలు-కథనములు.సూత్రధారియైన ఆ జగన్మాత ఎన్నో పాత్రలను/ఎందరో పాత్రధారులను కల్పించి కామితార్థములను అనుగ్రహిస్తుంది.

అందుకు ఉదాహరణమే బ్రహ్మ-విష్ణు-ఇంద్రాదులు,(మకుటనీరాజిత.) 

భవాని త్వం దాసే అంటూ అమ్మను స్తుతించటము.

   త్రిమూర్తులు మాత్రమే కాదు

 శ్రీ లలితా సహస్ర రహస్యనామ స్తోత్రములో నుతింపబడినట్లు,తల్లి

 "దేవర్షి గణ సంఘాత స్తూయమానాత్మ వైభవా"

      ఆ పరాత్పరి అనిశము,

   బ్రహ్మాదులను దేవతల చేతను,నారదాది దేవర్షుల చేతను,వశిష్టాది ఋషుల చేతను ఆదిత్యాది గణముల చేతను స్తుతింపబడు కొత్త అవతారమును ప్రకటించుకొనుటకు కారణము?

   " ఆనందామృతాకర్షిణి-అమృత వర్షిణి

     హరాది పూజితే శివే-భవాని." ముత్తుస్వామి దీక్షితారు.

   ఆకర్షించుట-వర్షించుట అనగా ప్రకాశము-విమర్శ రెండును తానైన భవాని మహిషాసురమర్దినిగా అవతరించుటకు  కారణమెవరు?

      ఇంకెవరు? మహిషాసురుడు.

   సంకేత పరముగా చూస్తే స్రక్/చర్మము/స్పర్శ అను ఇంద్రియములు

  మందముగా కలవాడు.

    మనము వింటూనే ఊంటాము.చురుకుదనములేని వానిని గురించి 

  చెప్పేటప్పుడు"దున్నపోతు మీద వాన పడ్డట్లు" అంటూ.

  మామూలు వర్షమునకే చలించని చర్మముగల మహిషము అమృత వర్షమును ఆస్వాదించగలదా? అనునది ఒక సందేహము.

అంతేకాదు.తామసమునకు/చీకటికి మారురూపైన నల్లని ఛాయ.తామస ప్రవృత్తి.

 అంతటితో ఆగలేదు.

అహంకారమునకు ప్రతీక రెండు వాడి కొమ్ములు.

రూపమును వివరిస్తుంటే ముట్టెతో/గిట్టలతో తన్నే స్వభావము మరచిపోకూడదనిపిస్తుంది.

ఇష్టమొచ్చినట్లు మాట్లాడటము ముట్టెతో తన్నటము. బలముతో అణిచివేయాలనే తత్త్వము కాలిగిట్టలతో తన్నడము.

   ఇన్ని అవలక్షణములను ఒకేచోట పోగుచేసుకుని ఉన్న అసురీశక్తులను మర్దించవలెనన్న

   అమ్మ కొత్త రూపమును-స్వభావమును అనుగుణముగా ప్రకటించవలసినదే.వానిని/మనలను వాటి నుండి విముక్తులను చేయవలసినదే.మనము ప్రస్తుతించవలసినదే.

 అప్పుడే కదా మనమా ఆనందామృతవర్షధారలలో ఆడిపాడగలము. 

   వరగర్వమొతో అహంకరించుచుహవిస్సులను అందనీయక, ఇంద్రునిపై దండెత్తిన మహిషుని ధాటికి తట్టుకోలేని దేవతలు స్వర్గమును వీడి,అధికారమును కోల్పోయి భూలోకమున సామాన్యులవలె సంచరించసాగిరి.

 "బుద్ధిః కర్మానుసారిణి" రాబోయే పరిణామములకు సూచనగా మహిషుని పాపకృత్యములు పరాకాష్ఠకు చేరుచున్న సమయమున వానిదగ్గర సద్దుమణిగిన సత్వము దేవతలను చేరినదా అన్నట్లు వారందరు తమను ఈ ఆపదనుండి రక్షింగలిగినది ఆ పరాశక్తియే అని అర్థముచేసుకొనగలిగిరి.రాజ్యముతో పాటుగా రజోగుణము కనుమరగైనదేమో వారు ముకుళిత హస్తములతో ,

 " ఓం జయంతీ మనగళా కాళీ భద్రకాళీ కపాలినీ

  దుర్గా క్షమా శివాధాత్రీ స్వాహా స్వధా నమోస్తుతే

  జయత్వం దేవి చాముండే జయభూతార్తి హారిణి

  జయసర్వగతే దేవి కాళరాత్రి నమోస్తుతే."

   అని ప్రార్థించిరి.

వారిని అనుగ్రహించదలచిన ఆ తల్లి,

" ఏకస్థం తదభూన్నారీ వ్యాప్తలోకత్రయం త్విషా

 యదభూచ్ఛాంభవన్ కేశా బాహవో విష్ణుతేజసా"

  సకలదేవతల శరీరములనుండి పుట్టి ఒకటిగానై ముల్లోకములలో వ్యాపించిన ఆ మహాతేజస్సు స్త్రీ రూపమును దాల్చెను.

    సకలదేవతల శక్తులనుండి  తానొక్కొక్క అవయమును ఏర్పరచుకొని అసమాన సౌందర్యముతో అబ్బురకొలుపుచుండెను.

" అయి శరణాగత-వైరివధూ-వరవీరవరాభయ-దాయికరే

 త్రిభువనమస్తక-శూల-విరోధి-శిరోధి-కృతాఽమల-శూలకరే "

సమస్త తేజములతో నేర్పడిన దేవిని దర్శించి దేవతలు, వారి భక్తి సమర్పణ భావముతో తలొక అలంకారమును,ఆయుధమును సమర్పించిరి.

 పురాణ కథనము ప్రకారము,

కశ్యప ప్రజాపతికి దనదేవి యందు జన్మించిన దానవులలో రంబుడు-కరంబుడు అను ఇద్దరు అన్నదమ్ములు అత్యంత శక్తివంతమైన సంతానము కొరకు పరమేశ్వరుని ఈ క్రిందివిధముగా ధ్యానించసాగిరి.

రంబుడు దక్షిణాగ్ని,ఉత్తరాగ్ని,పశ్చిమాగ్ని,ప్రాగగ్ని ఉపరితలమున కల ప్రచండ సూర్యాగ్ని మధ్యమున నిలిచి ఘోరతపమును ఆచరించసాగెను

అతని తమ్ముడైన కరంబుడు జలదిగ్బంధనములో కఠోర తపమాచరించు చుండగా,దాని వలన కలుగు దుష్పరిణామ నివారణకై,ఇంద్రుడు మొసలిరూపమున దాగి,వానిని సంహరించెను.

విషయమును తెలిసికొనిన రంబుడు పగతో రగిలిపోతూ,శత్రువులను జయించాలంటే బలాఢ్యుడైన పుత్రుని సహాయము ఎంతో కలదని గ్రహించి,అగ్ని దేవుని ప్రార్థించ సాగెను.ఫలితము కానరాకున్న,తపమును మరింత ఉదృతమును కావించెను.అయినను అగ్నిదేవుడు కరుణించలేదని,తన తలను అగ్నికి సమర్పించుటకు ఉద్యుక్తుడాయెను రంబుని నిష్ఠకు సంతసించి అగ్ని వరమును కోరుకోమనెను.

రంబుడు బాగుగా ఆలోచించి కామరూపి ,అజేయుడు,ముల్లోకములను జయించగల కుమారుని కోరుకొనెను.అందులకు అగ్ని రంబుడు వెనుదిరిగి వెళ్ళునప్పుడు దేనిని చూసి/లేదా ఎవరిని చూసి మోహవివశుడగునో వారికి జనించిన కుమారుడు రంబుని కోర్కెను తీర్చగలడని పలికి అంతర్ధానమయ్యెను.

వెనుదిరిగి చనునపుడు ఎందరో సౌందర్యవతులు,అప్సరసాంగనలు తారసపడినా రంబుడు ఎటువంటి మన్మధ వికారమును పొందలేదు.ప్రయాణమును కొనసాగించుచుండగా అక్కడ

  మరీచి మహాముని శాపవశియై మహిషి రూపములో సంచరించుచున్న  ఒక మహిష్మతి అను గంధర్వ కన్యను  చూచినంతనే మోహితుడాయెను.

తత్ఫలితముగా మహిషము గర్భమును ధరించినది.రంబుడు ఆ మహిషమును తన నగరమునకు తీసుకొని వెళ్ళి జాగ్రత్తగా చూసుకొనసాగెను.ఒక ముహూర్తమున ఆ మహిషము దున్నపోతు తల-మానవ శరీరము గల ఒక దూడను ప్రసవించి ,శాప విమోచినియై తన గంధర్వ లోకమునకు పోయెను.

      దైవ నిర్ణయ ప్రకారము మహిషుడు బ్రహ్మగురించి ఘోరతపమును చేయగా,సంతసించిన బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమై వరమును కోరుకొమ్మనెను.మహిషుడు తనకు మరణములేని వరమును ప్రసాదించమనెను.అందులకు తనకా శక్తి లేదని,కల్పాంత సమయమున తానును నిష్క్రమించువాడనని,మరేదైనా వరమును అనుగ్రహించెదననెను.మహిషుడు అహంకారముతో "అబలలను అరికాలితో అణచివేయగలను" అని తలచి స్త్రీలు తప్ప ఎవరు తనను సంహరించని వరమును పొందెను.

  అమ్మవారి లీలావైభవములే ఈ అసురుల విజృంభణలు

కథను ముందుకు నడిపిస్తూ,కారుణ్యము తోసివేస్తూ,కాఠిన్యమును స్వాగతిస్తూ,మహిషుడు

  తాను ఆదమరచినవేళ దేవతలు సుఖసంతోషములతో నుంటున్నారని గమనించి , తన తామస ప్రవృత్తికి మరింత రాజసమును తోడుచేస్తూ సత్వమును సాంతముగా తొలగించివేశాడు.

  త్రిగుణములు ఆడుతున్న ఆటకు మరింత ఉత్కంఠతను కలిగిస్తూ,మేమున్నామంటూ అరిషడ్వర్గములు వానిని చేరి గంతులు వేయిస్తున్నాయి గమ్యము తెలియని వైపుకు.

  స్వర్గము మీది కామము,మోహముగా మారి దానిని వీడకయున్న వారిపై క్రోధముగా రూపుదిద్దుకున్నది.లోభము అసలు కొంచము కూడా సర్దుకోవలసిన పనిలేదంటూ వారిపై యుద్ధానికి పురిగొల్పింది.మదము-మాత్సర్యము మరింత కొత్త పుంతలు తొక్కి దేవతలను స్వర్గము నుండి పోరాడలేక వీడి పోవునట్లు చేసినవి.

  వికృత సైన్యము ఒకవైపు-వినయపు స్థైర్యము మరొకవైపు దోబూచులాతున్నాయి.

అసురుని వీడిన సత్వము సురలను చేరినదా అన్నట్లు వారి తమ అశక్తతను గ్రహించి,నిశ్చలభక్తితో "అయిరణ దుర్మద శత్రువధోదిత దుర్ధర నిర్జర శక్తిభ్రుతే"

 ఓ జగజ్జననీ!పోరాటములయందు పొగరుబోతు శత్రువులైన అసురులను వధించుటకు సర్వదేవతా శక్తులను సమిష్టీకరించిన శరణాగత రక్షిణి'

 అంటూ అమ్మ చరణములను శరణుగోరుచున్నారు.

" మామవ సదాజనని" కథను ఏ విధముగా నడిపిస్తుందో తానుగా రంగ ప్రవేశము చేస్తుందో/లేక తాను పరోక్షముగా ఉండి మరెవరినైన ప్రత్యక్ష పరుస్తుందో అమ్మ దయతో రేపు తెలుసుకుందాము.

   సర్వం శ్రీమాత చరణార విందార్పణమస్తు.

 

PAHIMAAM sREERAJARAJESVARI-02

   పాహిమాం మధుకైటభనాశిని-మంజులభాషిణి శైలసుతే

 ***************************************

 " ఓం ఖడ్గం చక్రగదేషు చాప పరిఘాన్ శూలం భుశుండీం శిరః

    శంఖం సందధీతీం కరైస్త్రినయనాం సర్వాంగభూషావృతాం

      నీలాస్మద్యుతిమాస్యపాదదశకాం సేవే మహాకాళికాం

      యామస్తౌత్స్వపితే హరౌ కమలజో హంతం మధుకైటభం."

    ఖడ్గము-చక్రము-గద-బాణములు-విల్లు-పరిఘ-శూలము-ఆయుధములుగా ధరించి,చేతిలో అగ్నిపాత్రతో,శంఖముతో,మూడుకన్నులతో,భూషణములతో,నీలమణి కాంతులతో ప్రకాశించుచు ,

    ఎవరు

  కలవరపడుచున్న కమలము నుండి ఉద్భవించిన బ్రహ్మను,యోగనిద్రలో నున్న అనంత నాభుని మధుకైటభుల బారి నుండి రక్షించినదో,

   ఆ జగన్మాత నిర్హేతుక కృప,నా కరమున కలముగా మారి,కళ్యాణప్రదమైన తన అనుగ్రహమును వివరించుచున్నవేళ,నన్ను గమనించనీయకుండా నా అహము దానిలో తప్పులను కుప్పలుగా కుప్పిస్తూ తనపని తాను చేసుకుని పోతూనే ఉంటుంది.

 " యదక్షర పదభ్రష్టం మాత్రాహీనం".....తత్సర్వం క్షమ్యతాం దేవి"

  ఆ తల్లి నా దోషములను సవరించి,నన్ను మన్నించును గాక.

   ఎవరీ మధు-కైటభులు? వారికి బ్రహ్మ-నారాయణుల దగ్గరకు వెళ్ళి-విజృంభించగల ధైర్యము ఎలా వచ్చింది?

 అను విషయమును చర్చించుటకు ముందుగా ఆ సమయము/సందర్భము గురించి ఒక్క సారి పరిశీలిద్దాము.

 అది పంచకృత్యములలోని తిరోధానము ముగిసి -అనుగ్రహమునకు ముందటి స్థితి.అంతా జలమయము.అనంత శయనుడు యోగనిద్రలో నున్నాడు.బ్రహ్మకు తన జననము గురించిగాని,జనకుని గురించి గాని తెలియని స్థితి.

   అట్లు అంతర్ముఖుడైన నారాయణుని చెవి మలమునుండి ఇద్దరు అసురులు ఆవిర్భవించారు.వారు అజేయులు.స్వఛ్చంద మరణ వరమును అమ్మచే పొందబడినవారు.పట్టపగ్గాలెక్కడుంటాయి ఫలితములు ఆలోచించలేని అహంకారమునకు.

   నాభినుండి వెలువడిన,కమలనాభునిపై వారి కన్నుపడింది.కయ్యమునకు కాలుదువ్వారు

   .

  

 తామరతూడు చివర వికసించిన పద్మములో నున్న బ్రహ్మకు ఒక్కసారి,యోగనిద్రలో నున్న నారాయణుడు కనిపించాడు.

  అసహాయుడైన బ్రహ్మ మధుకైటాభుల నుండి తనను తాను రక్షించుకొనుటకు,

 "తథా సంహృతి రూపాంతే జగతోస్య జగన్మయే

  మహావిద్యా మహామాయా మహామేథా మహాస్మృతాం"

    తల్లీ నీవు మహావిద్యవు.మహామాయవు.మహా బుద్ధివి.మహాస్మరణశక్తివి.మహా భ్రాంతివి.

 తల్లీ నన్ను సమీపిస్తున్న ఈ అసురశక్తులబారిన పడకుండా నన్ను రక్షింపుము అని వేడుకున్నాడు.

   మధుసూదనుడు మేల్కొని మధుకైట సంహారము చేయుటకు యోగమాత శ్రీహరిని వీడి,చైతన్యవంతుని చేసినది.

 "  నిర్గమ్య దర్శనే తస్థౌ బ్రహ్మణోవ్యక్త జన్మనః

    ఉత్తస్థౌచ జగన్నాథస్తయా ముక్తో జనార్దనః"

   శ్రీహరి బహిర్ముఖుడైనాడు.

ఇదొక లీల.తాను వారిని నిర్మూలించగలిగినప్పటికిని,వారికి తానిచ్చిన మాట ప్రకారము,ముచ్చట తీర్చి,ముక్తిని ప్రసాదించాలనుకొంది ఆ మాతృమూర్తి.

    వేదములను అపహరించిన మూర్ఖత్వమునకు మోదకారణమగు పరాశక్తి అనుగ్రహమును గుర్తించుట దుర్లభమే.

   మేల్కాంచిన నారాయణుడు తన ఎదురుగానున్న అసురులను చూసి,కోపితుడై,తనపైకి యుద్ధమునకు వచ్చుచున్న వారితో ఐదువేల సంవత్సరములు వివిధ ఆయుధములతో,ముష్టిఘాతములతో తలపడి పోరి,పోరి,అలసి కొంతసేపు యుద్ధమునకు విశ్రాంతిని కోరెను.( తల్లిని శరణు కోరెను) 

   ఒక కథనము ప్రకారము ఆకాశమున సాక్షాత్కరించిన మోహనరూపమును చూసి,మాయామోహితులై వారు తిరిగి యుద్ధముచేయుటకు వస్తున్న శ్రీహరితో హేళనగా,

  తన్నుకొస్తున్న తామసము విచక్షణను తప్పించివేస్తుంది.వింతగాను ప్రవర్తిస్తుంది.వారు విజయోత్సాహముతో ,మాయామోహితులై శ్రీహరికి ఏదైనా వరమును అనుగ్రహిస్తామన్నారు.

   అవకాశమును చేజారనీయక,నారాయణుడు వెంటనే,

 'భవేతా మద్యమే తుష్టా మమ వద్యావు భావసి"

 మీరు నాచే వధింపబడు వరమును ఇవ్వమని కోరెను.

   అందులకు వారు చుట్టుచూసి "సర్వం జలమయం జగం" లో తామున్నారని గ్రహించి,జలము లేనిచోట వారు విష్ణువుచే వధింపబడెదమని చెప్పిరి.

 " విశ్వం-విష్ణుం-వషట్కారం"

 విశ్వమే తానైన విష్ణువు తన ఉరువులను (తొడలపై)

 విస్తృతపరచి వారిద్దరిని సంహరించెను.

   "విధాత్రి-వేదజనని-విష్ణు మాయా విలాసిని"

  అని శ్రీ లలితారహస్య సహస్రనామము కీర్తిస్తున్నది.

  మధువు-తేనె-తియ్యదనము.ప్రాపంచిక విషయములు.వాని చుట్టు స్వీకరించుటకు రొదచేస్తు తిరుగునది కైటభము.

 మిథ్య అని తెలుసుకుంటున్నప్పటికిని,విస్మరించి పదే పదే విషయాసక్తులమగుట మధుకైటభ స్వభావము.

 దానిని వదిలించుకొనగలగటమే మధుకైటభ సంహారము.

 " మధుకైటభ విద్రావి విధాతృ వరదే నమః

   రూపం దేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి."

  తల్లీ సంస్కారవంతమైన ఉపాధిని,సాధనచేయగలుగు మనసును ప్రసాదించి,సన్మార్గములో మమ్ము పయనింపచేయుము.

 అనుగ్రహము/ఆగ్రహము రెండును తానైన ఆ పరాశక్తి మనలనందరిని మహిషాసుర వృత్తాంతముతో అనుగ్రహించుగాక.

  సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.

   

  

 

  పాహిమాం మధుకైటభనాశిని-మంజులభాషిణి శైలసుతే

 ***************************************

 " ఓం ఖడ్గం చక్రగదేషు చాప పరిఘాన్ శూలం భుశుండీం శిరః

    శంఖం సందధీతీం కరైస్త్రినయనాం సర్వాంగభూషావృతాం

      నీలాస్మద్యుతిమాస్యపాదదశకాం సేవే మహాకాళికాం

      యామస్తౌత్స్వపితే హరౌ కమలజో హంతం మధుకైటభం."

    ఖడ్గము-చక్రము-గద-బాణములు-విల్లు-పరిఘ-శూలము-ఆయుధములుగా ధరించి,చేతిలో అగ్నిపాత్రతో,శంఖముతో,మూడుకన్నులతో,సర్వాంగభూషనములతో,నీలమణి కాంతులతో ప్రకాశించుచు ,

  కలవరపడుచున్న కమలము నుండి ఉద్భవించిన బ్రహ్మను,యోగనిద్రలో నున్న అనంత నాభుని మధుకైటభుల బారి నుండి రక్షించినదో,

   ఆ జగన్మాత నిర్హేతుక కృప,నా కరమున కలముగా మారి,కళ్యాణప్రదమైన తన అనుగ్రహమును వివరించుచున్నవేళ,నన్ను గమనించనీయకుండా నా అహము దానిలో తప్పులను కుప్పలుగా కుప్పిస్తూ తనపని తాను చేసుకుని పోతూనే ఉంటుంది.

 " యదక్షర పదభ్రష్టం మాత్రాహీనం".....తత్సర్వం క్షమ్యతాం దేవి"

  ఆ తల్లి నా దోషములను సవరించి,నన్ను మన్నించును గాక.

   ఎవరీ మధు-కైటభులు? వారికి సాక్షాతు బ్రహ్మ-నారాయణుల దగ్గరకు వెళ్ళి-విజృంభించగల ధైర్యము ఎలా వచ్చింది?

 అను విషయమును చర్చించుటకు ముందుగా ఆ సమయము/సందర్భము గురించి ఒక్క సారి పరిశీలిద్దాము.

 అది పంచకృత్యములలోని తిరోధానము ముగిసి -అనుగ్రహమునకు ముందటి స్థితి.అంతా జలమయము.అనంత శయనుడు యోగనిద్రలో నున్నాడు.బ్రహ్మకు తన జననము గురించిగాని,జనకుని గురించి గాని తెలియని స్థితి.

   అంట్లు అంతర్ముఖుడైన నారాయణుని చెవి మలమునుండి ఇద్దరు అసురులు ఆవిర్భవించారు.వారు అజేయులు.స్వఛ్చంద మరణ వరమును అమ్మచే పొందబడినవారు.పట్టపగ్గాలెక్కడుంటాయి ఫలితములు ఆలోచించలేని అహంకారమునకు.నాభినుండి వెలువడిన,కమలనాభునిపై వారి కన్నుపడింది.కయ్యమునకు కాలుదువ్వారు.

   జరుపవలసిన పనికి ప్రారంభముగా పురుషోత్తముడు యోగనిద్రను చాలించాడు.

 తామరతూడు చివర వికసించిన పద్మములో నున్న బ్రహ్మకు ఒక్కసారి,యోగనిద్రలో నున్న నారాయణుడు కనిపించాడు.

  అసహాయుడైన బ్రహ్మ మధుకైటాభుల నుండి తనను తాను రక్షించుకొనుటకు,

 "తథా సంహృతి రూపాంతే జగతోస్య జగన్మయే

  మహావిద్యా మహామాయా మహామేథా మహాస్మృతాం"

    తల్లీ నీవు మహావిద్యవు.మహామాయవు.మహా బుద్ధివి.మహాస్మరణశక్తివి.మహా భ్రాంతివి.

 తల్లీ నన్ను సమీపిస్తున్న ఈ అసురశక్తులబారిన పడకుండా నన్ను రక్షింపుము అని వేడుకున్నాడు.

   మధుసూదనుడు మేల్కొని మధుకైట సంహారము చేయుటకు యోగమాత శ్రీహరిని వీడి,చైతన్యవంతుని చేసినది.

 "  నిర్గమ్య దర్శనే తస్థౌ బ్రహ్మణో

వ్యక్త జన్మనః

    ఉత్తస్థౌచ జగన్నాథస్తయా ముక్తో జనార్దనః"

   శ్రీహరి బహిర్ముఖుడైనాడు.

ఇదొక లీల.తాను వారిని నిర్మూలించగలిగినప్పటికిని,వారికి తానిచ్చిన మాట ప్రకారము,ముచ్చట తీర్చి,ముక్తిని ప్రసాదించాలనుకొంది ఆ మాతృమూర్తి.

    వేదములను అపహరించిన మూర్ఖత్వమునకు మోదకారణమగు పరాశక్తి అనుగ్రహమును గుర్తించుట దుర్లభమే.

   మేల్కాంచిన నారాయణుడు తన ఎదురుగానున్న అసురులను చూసి,కోపితుడై,తనపైకి యుద్ధమునకు వచ్చుచున్న వారితో ఐదువేల సంవత్సరములు వివిధ ఆయుధములతో,ముష్టిఘాతములతో తలపడి పోరి,పోరి,అలసి కొంతసేపు యుద్ధమునకు విశ్రాంతిని కోరెను.( తల్లిని శరణు కోరెను) 

   ఒక కథనము ప్రకారము ఆకాశమున సాక్షాత్కరించిన మోహనరూపమును చూసి,మాయామోహితులై వారు తిరిగి యుద్ధముచేయుటకు వస్తున్న శ్రీహరితో హేళనగా,

  తన్నుకొస్తున్న తామసము విచక్షణను తప్పించివేస్తుంది.వింతగాను ప్రవర్తిస్తుంది.వారు విజయోత్సాహముతో ,మాయామోహితులై శ్రీహరికి ఏదైనా వరమును అనుగ్రహిస్తామన్నారు.

   అవకాశమును చేజారనీయక,నారాయణుడు వెంటనే,

 'భవేతా మద్యమే తుష్టా మమ వద్యావు భావసి"

 మీరు నాచే వధింపబడు వరమును ఇవ్వమని కోరెను.

   అందులకు వారు చుట్టుచూసి "సర్వం జలమయం జగం" లో తామున్నారని గ్రహించి,జలము లేనిచోట వారు విష్ణువుచే వధింపబడెదమని చెప్పిరి.

 " విశ్వం-విష్ణుం-వహత్కారము"

 విశ్వమే తానైన విష్ణువు తన ఉరువులను (తొడలపై)

 విస్తృతపరచి వారిద్దరిని సంహరించెను.

   "విధాత్రి-వేదజనని-విష్ణు మాయా విలాసిని"

  అని శ్రీ లలితారహస్య సహస్రనామము కీర్తిస్తున్నది.

  మధువు-తేనె-తియ్యదనము.ప్రాపంచిక విషయములు.వాని చుట్టు స్వీకరించుటకు రొదచేస్తు తిరుగునది కైటభము.

 మిథ్య అని తెలుసుకుంటున్నప్పటికిని,విస్మరించి పదే పదే విషయాసక్తులమగుట మధుకైటభ స్వభావము.

 దానిని వదిలించుకొనగలగటమే మధుకైటభ సంహారము.

 " మధుకైటభ విద్రావి విధాతృ వరదే నమః

   రూపం దేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి."

  తల్లీ సంస్కారవంతమైన ఉపాధిని,సాధనచేయగలుగు మనసును ప్రసాదించి,సన్మార్గములో మమ్ము పయనింపచేయుము.

 అనుగ్రహము/ఆగ్రహము రెండును తానైన ఆ పరాశక్తి మనలనందరిని మహిషాసుర వృత్తాంతముతో అనుగ్రహించుగాక.

  సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు.

   

  

 

PAAHIMAAM SREE RAAJARAAJESVARI-INTRO

పాహిమాం శ్రీ రాజరాజేశ్వరి-

కృపాకరి శంకరి

**************************

"అంబా శాంభవి చంద్రమౌళిరబలాపర్ణా ఉమా పార్వతీ

కాళీ హైమవతీ శివా త్రినయనీ కాత్యాయినీ భైరవీ

సావిత్రీ నవయౌవనా శుభకరీ సామ్రాజ్య లక్ష్మీప్రదా

చిద్రూపీ పరదేవతా భగవతీ శ్రీరాజరాజేశ్వరి"

ఏది ప్రమాదమో/ఏది ప్రమోదమో తెలియక జీవులు ఇంద్రియములచే బంధింపబడి,విచక్షణను మరచిపోయి,వింతపోకడలతో కన్నుమిన్నుకానక విధ్వంసమునకు సిద్ధమైన సమయమున,

"దేహి ముదం దేహి సింహవాహిని దయా ప్రవాహిని"

అని సకలజగములు నిస్సహాయులై ప్రార్థించుచున్న వేళ,అవ్యాజకరుణతో,

"పరాస్య శక్తిః వివిధైవ శ్రూయతే"

తల్లి తనకు తానే బహుముఖములుగా ప్రకటితమయే బాధ్యతను స్వీకరించి,భవబంధనములను తొలగించివేస్తుంది.

అట్టి పవిత్ర చరితములను స్మరించుట వలన,శ్రవణము వలన కలుగు జ్ఞానము సైతము శ్రీమాతఅనుగ్రహమే..ముగురమ్మల మూలపుటమ్మ ,సురారులమ్మ నిర్హేతుక కరుణయే.

దేవిశరన్నవరాత్రుల పుణ్యసమయము.శరత్కాలపు వెన్నెల అమ్మ దరహాస చంద్రికలేగా.

" ప్రపంచం శించతీ" అన్నారు ఆదిశంకరులు అమ్మ సౌందర్యమును స్తుతిస్తూ.

మనము చకోరములై ఆస్వాదించుటకు సిద్ధమౌదామా ప్రియ మిత్రులారా.!

చక్కని నిదర్శనముగా వేనోళ్ళ కీర్తింపబడుతున్న

మార్కండేయ మహాపురాణము నందలి చండీసప్తశతి

లోని సురథ-సమాధి అను వారిని ఉద్ధరించిన సుమేథ మహర్షి వాగ్ధారలను ఒక సారి స్మరించుకుంటూ.

సురథుడు -రథము అను శబ్దమును ఇంద్రియమునకు అన్వయించుకుంటే కనుక లక్షణమైన ఇంద్రియములు కలవాడు.గొప్పరాజు.శత్రువులు తన రాజ్యమును ఆక్రమించుకొనగానే మనసనే గుర్రమునెక్కి అడవులలోని వేట అను నెపమున వచ్చినవాడు.

వేట నెపము కాదు.నిజమే.వేటాడబడినవి తన ఇంద్రియములనే కౄరమృగములు.

ఇంకొకరు సమాధి అను వైశ్యుడు.తన కుటుంబము చేతనే ధనము కొరకు తిరస్కరింపబడినవాడు.దారి తోచక అడవికి వచ్చెను.ఒకరినొకరు పరస్పరము పరిచయము కావించుకొనినారు.

కొంచము గమనిస్తే ఇవి వారి స్వభావమునకు సంకేతముగా వచ్చినవి వారి పేర్లు.

నేను అన్న తలపు,నాకు సంబంధించిన కుటుంబము అనుకుంటూ దూరముగా నున్నప్పటికిని మరువలేని భ్రాంతితో నున్నవాడు.

వేరొకరు నేనును అనుసరించియున్న నాది అన్న భావముతో నిండియున్నవాడు.నా రాజ్యము,నా ప్రజలు,నా గజములు,అంటూ తనకు వాటి మీద అధికారము చేజారినప్పటికిని చింతిస్తూనే ఉన్నవాడు.

సంభాషించుకుంటూ వారు సుమేథ మహర్షి ఆశ్రమమున ప్రవేశించిరి.

సవినయముగా నమస్కరించి,ముని ప్రశాంతవదనము వారిని ఈ విధముగా ప్రశ్నింపచేసినది

"తత్కిమేతన్మహాభాగ యన్మోహో జ్ఞాని నోరసి

మమాస్యచ భవత్యేషా వివేకాంధస్య మూఢతా"

ఓ మహానుభావా!

జ్ఞానము కలదనుకొనుచున్న మేమిరువురము కూడ వివేకము చాలని వారివలె మూఢత్వమునకు/మోహత్వమునకు గురియగుచున్నాము.ఇది ఏమి విచిత్రము?

అందులకు ఆ సుమేథముని మందహాసముతో మహామాయ మహిమలను ఈ విధముగా వినిపించసాగెను.

" సా విద్యా ముక్తేర్హేతుభూతా సనాతనీ

సంసార బంధ హేతుశ్చస్తైవ సర్వేశ్వరేశ్వరీ"

సనాతని-సర్వేశ్వరి అయిన పరాశక్తియే సంసారబంధములలో మనలను బంధించగల-సంకెలలను తొలగించగల సమర్థురాలు.

అనగానే

వారు అత్యుత్సాహముతో ఆమె గురించి వినగోరుచున్నామని,వినిపించమని నిష్కళంక చిత్తముతో సిద్ధమైనారు.

అమ్మదయ బోధనకు మూలమైన "సు"" మేథ" (స్సు) మునివాక్కులద్వారా వారి/వారితోబాటుగా నాలాంటి వారి మోహభ్రాంతిని ఎలా తొలగించిందో తెలుసుకునే ప్రయత్నములో నేను ఈ కథాకదంబమును మీముందుంచున్నాను. దోషములను సవరించుట దేవి అర్చనయేగ.

శబ్దము/శ్రవణము రెండును తానైన ఆ పరాశక్తి మనలనందరిని,మధుకైటభ వృత్తాంతముతో అనుగ్రహించుగాక.

నమస్తస్త్యై నమస్తస్త్యై నమో నమః"

సర్వం శ్రీమాత చరణారవిందార్పణమస్తు.  

DEVAKARYA SAMUDBHAVA-RAKTESVARI/KALI

  " రక్తబీజ వధే దేవి చండ-ముండ వినాశిని

    రూపం దేహి జయందేహి యశోదేహి ద్విషోజహి"

   

  చందముండాసురులు చాముండ చేతిలో సమసిన తదుపరి దేవ-దానవ యుద్ధము కొత్తరూపును సంతరించుకున్నది.

  తరగని తామసము తనసైన్యమునంతటిని కూడ దీసుకుని తల్లిని వధియింప వచ్చుచున్నది.దానికి మేము సిద్ధము అంటూ దైతేయులు-కంబులు-అనేకానేక వీర్యులు-ధౌత్రులు-కాలకులు-మౌర్యులు-కాలకేయులు శుంభ-నిశుంభ పక్షమున సన్నద్ధమగుచున్నారు.

  వానితో కాసేపు వినెదించవలెననుకున్నదేమో మన తల్లి సప్త మాతృకలను పోరాదనిచ్చి వాని సైన్యమును సమరాంగనమును వీడిపారిపోవునట్లు చేసినది. ఈ ఘట్తములో తల్లి శివుని వానికదకు రాయబారిగా సాంతి సందేశతో పంపి శివదూతిగా కీర్తింపబడుతున్నది.

  సైన్యము పలాయనము చిత్తగించుతను చూసి తమతో పోరాడుచున్న సప్తమాతృకలకు ధీటుగా సుంభ-నిస్-శుంభులు రక్తబీజుని రణరంగమునకు పరిచయము చేసిరి.

 కొన్ని కథనముల ప్రకారము వీడు స్వయముగా మహిషుని తండ్రియైన రంభుడు అని దేవిపై పగ సాధించుతకై తన శరీరము నుండి కిందపడిన ప్రతి రక్తపుబొట్టు నుండి మరొక రక్తబీజుడు జనించు వరమును పొందియున్నాడు కనుక జయము తథ్యము అన్న నమ్మకము శుంభునిది.

  రక్తమే బీజముగా కలవాడు.రక్తి అనురక్తిని వీడలేనివాడు.

 కాసేపు వారి నమ్మకమునకు భంగము వాటిల్లనీయకూడదని అమ్మ తలచినదో ఏమో సప్తమాతృకలు సంధించుచున్న బాణ,గద,శూల ప్రహరణములకు వాని శరీరమునుండి కారుచున్న రక్తపు బిందువులు వారి అజ్ఞానము వలె/అహంకారము వలె అంతంకంతకు అనేకానేకములై అట్టహాసము చేయుచుండెను.

   Yఆ దేవి సర్వభూతేషు దయా రూపేణ సంస్థితా

  తల్లి కదసారి కనికరించి వారివద్దకు దూతగా సివుని పంపి బ్రతుకదలచినచో పాతాలమునకు పొండు.దేవేంద్రునికి స్వర్గమును,వారు హవిస్సులను అందుకొనునట్లు అప్పగించమని అవకాశమునిచ్చెని.

   దానికి వారు మరింత క్రోధముతో అంబికను వధించుటకు సమీపించిరి.వెంటనే చాముండా/కాళి అమ్మ ఆజ్ఞపై తన నాలుకను విస్తృతపరచి,రక్తబీజుని రక్తమును ఒక్క బిందువు కూడా నేలరాలనీయకుండా కబళించుచుండెను.నిస్సారుడైన రక్తబీజుని కాళిక/చండిక సమూలముగా అంతమొందించిరి.

 

DEVAKAARYA SAMUDBHAVAA-CHAMUMDAA

   ధూమ్రాక్షుని మరణము శుంభునిలోని విచక్షణను మరింత దాచివేసి,వాచాలత్వమును మరింత ప్రకోపింపచేస్తూ,తన గొయ్యి తానే తవ్వుకొనుటకు చండ-ముండుల రూపములో ముందుకు వచ్చి నిలిచినది.

  రాజసము తాను విశ్వరూపముతో పగను రాజిల్లచేస్తుంటే,వాడు చండ-ముండులతో,

 " తథా శేషాయుధైః సర్వైః అసురః వినిహంత్యాం

   తస్యాం హతాయాం దుష్టాయాం సింహేచ వినిపాతతే"

   ఓ చండ/ఓ ముండ,

  మీరు పెద్ద సైన్యముతో అటకేగి ఆ "ఆడుదానిని" తాళ్ళతో కట్టియో,తలపట్టుకుని ఈడ్చియో ,ఆయుధములతో యుద్ధము చేసియో సింహముతో సహా నా దగ్గరకు తీసుకుని రండి అని హుంకరించాడు.

   స్వామి కార్యమునకై తక్షనమే బయలుదేరి శైలపర్వతమును చేరిన వారికి కాంచనశిఖరమునందు సింహవాహినియై మందహాసముతో నున్న దేవి దర్శనమిచ్చినది.

   వారు కయ్యమునకు కాలుదువ్వుతూ,తమ వింటినారిని బిగుతుగా లాగి,కత్తులను చేత బట్టుకుని బంధించుటకు సిద్ధమైనారు.

    తల్లి ముఖము నల్లగా మారినది.కోపము కోరలు సాచినదా అన్నట్లుగా కనుబొమలు ముడివడినవి.కాళి యను కొత్తశక్తి కదనరంగమున వారిపై యుద్ధముచేయుటకు సిద్ధమాయెను.

  ఆ శక్తి,

 " భృకుటీ కుటిలాత్తస్యా లలాటఫలకాద్ద్రుతం

   కాలీ కరాల వదనా వినిష్ట్ర్యాంతాసి పాశినీ"

      అంబిక భయంకరముగా ముడిచిన కనుబొమలనుండి ప్రకటింపబడిన భక్షణమే తన లక్షనముగా గల కాళి,

 ఎలా ఉన్నదంటే,

 " విచిత్ర ఖట్వాంగధరా నరమాలా విభూషితా

   ద్వీపిచర్మ పరీధానా శుష్కమాంసాతి భైరవా"

   కత్తి,పాశము,ఖట్వాంగము ఆయుధములుగా,పుర్రెల మాలలు ఆభరనములుగా,పులిచర్మము వస్త్రముగా మాసములేని అస్థిపంజరము వంటి భయంకర రూపముతో,

 రక్కసులలో కొందరిని తన నోటిని వెడల్పుగా చేసి భక్షించసాగెను.

  అంతటితో ఆగక మరికొందరిని తన కత్తులతో నరుకుచు,మరికొందరిని ఖట్వాంగముతో మర్దించుచు,మరికొందరిని పంటి కింద నములుచుండెను.

   తమ సైన్యమును రక్షించుకొనుటకు ,

 " శరవర్షైః మహాభీమైః భీమాక్షీం తాం మహాసురః

   ఛాదయామాస చక్రైశ్చ ముండుం క్షిప్తైః సహస్రః"

    చండుడు కౄర బాణ వర్షముతోను,ముండుడు వేలవేలు చక్రములతోను కప్పివేయుచుండగా అవి

 మేఘ గర్భములోఇకి జారిపోవుచున్న సూర్యుల వలె తోచుచుండెను.

    సమయమాసన్నమైనదని సహనమును వీడి కాళి 

 "ఉత్థాయచ మహాసిం హం దేవీ చండమథావీత

  గృహీత్వా చాస్య కేశేషు శిరస్తే నాసినాఛ్చివత్."

    తన చేతిలోని కత్తిని పైకెత్తి,హుంకరించి చండుని జుట్టు ఒకచేత పిడికిటబట్తుకొని,ంస్రొక్స్ చేతితో వాని తలను నరికివేసెను.అత్యుత్సాహము సద్దుమణిగినది.నిరుత్సాహమును సైతము నిర్మూలనము కావించుతకు అమ్మ తనపైకి వస్తున్న ముండునికి సైతము ముక్తిని ప్రసాదించినది కత్తితో వాని తలను మొండెమును వేరుచేసి.

   అఖిలాందేశ్వరి-చాముండేశ్వరి పాలయమాం గౌరీ

   పరిపాలయమాం గౌరీ.

  అంబిక దగ్గరకు వెళ్లి సమిథక్లుగా ఆ రెండు తలలను దుష్టనిర్మూలనమను మహాయజ్ఞమునకు సమర్పించినది.

   తల్లీ నిశుంభులను మర్దించగల మహాశక్తివి నీవే అంటూ,నమస్కరించగా చండిక కాళిని ఆశీర్వదిస్తూ ఇకమీదట నీవు చాముండ గా కీర్తింపడతావు అని ఆశీర్వదించింది.

  సర్వం శ్రీమాతా చరనారవిందార్పణమస్తు.

 

DEVAKAARYASAMUDBHAVA-SUMBHA NISUMBHA-maata KAUSIKI

 శుంభస్యైచ నిశుంభస్య ధూమ్రాక్షస్య చ మర్దిని

 రూపందేహి జయం దేహి యశోదేహి ద్విషోజహి

  శుంభ/నిశుంభులను ధూమ్రాక్షుని సంహరించి ధర్మమును కాపాడుచున్నతల్లి నా ఇంద్రియములను సైతము నిన్ను ఆరాధించుటకు సుముఖము చేసి నా అంతర్/బహిర్ శత్రువులనుండి నన్ను రక్షింపుము.

   పరాశక్తి మధు/కైటభులను,మహిషాసురునికి సంబంధించిన అసురులను,వానిని,ధూమ్రాక్షుని,చండ/ముండులను ,రక్తబీజుని సంకేతనామములుగా నున్న ఇంద్రియముల బలహీనతలను నిర్మూలించినది.ఇక మిగిలిన వారు శుంభ/నిశుంభులు.నేను అను అహంకారము-నాది అను మమకారము.

 వీటి గురించి వీటిచే ప్రభావితమైన ఇద్దరి గురించి మనము ఒకసారి మాట్లాడుకుందాము.

   మార్కండేయ పురాణములో మహర్షి సురథుడు అను రాజు రాచరికమును కోల్పోయి వేట నెపముతో ఒంటరిగా గుఋఋఅము నెక్కి అడవులకు పోయెను.

 పేరు సురథుడు.దశరథుడు మనకు దుర్తుకు వస్తాడు కద.మంచి ఇంద్రియములు కల శరీరము కలవాడు.గుర్రమునెక్కి ,మనసు మాట విని అడవులకు పోయెను.ఒక విధముగా బుద్ధిని పనిచేయనీయనిచోటు.

 కనుకనే పరహస్తగతమైన తన రాజ్యముపై భ్రాంతిని వీడలేని పరిస్థిలో నున్నాడు.

   వేరొక వ్యక్తి సమాధి.వైశ్యుడు.ధనము కొరకు భార్యాపుత్రులచే పరిత్యజింపబడి,అదవికి చేరినప్పటికిని,ప్రదేశము మారినప్పటికిని,ప్రశాంతతతో లేకయున్నవాడు.

  

 

  ముక్త కంఠముతో సకలదేవతలు పరాత్పరి ఆర్త్రత్రాణ పరాయణత్వము పదేపదే తలచుకుంటూ,వారి ఇక్కట్లను తొలగించగల తల్లిని

"సరోజదళనేత్రి -హిమగిరి పుత్రి

 నీ పదాంబుజములే సదా నమ్మినామమ్మా"

   అసలే మంచుకొండ కూతురు.కదిలివస్తూనే ఉంది.

 కోరివచ్చిన వారికెల్లను కోర్కెలొసగె బిరుదుకదా

 అతి భారమా-మమ్ము బ్రోవ అని వేడుకుంటుంటే,

   అని నేనెప్పుడన్నానురా మీతో అన్నట్లుగా,

  అటువైపుగా గంగానదిలో స్నానముచేయుటకు వెళ్ళుచున్నట్లుగా లీలను ప్రదర్శిస్తూ,

   వారిని చూసి,ఆశ్రయరక్షిణి,

  ఎవరిని ప్రార్థిస్తున్నారు?

  ఎందుకు ప్రార్థిస్తున్నారు అంటూ ప్రశ్నించగానే,

   వారు ఆర్తితో 

" నమః ప్రకృతైః భద్రాయై నియతాః ప్రణతాస్మతాం

  నమోదేవ్యై మహాదేవ్యై శివాయై సతతం నమః"

   మా దురవస్థను తొలగించగలదానవు నీవే తల్లీ.

    శుంభ-నిశుంభులు బ్రహ్మ వరగర్వితులై పాతాళమున శుక్రాచార్యునిచే మూర్ధాభిషిక్తులై,సకల సామ్రాజ్యములను స్వాధీనము చేసుకొని,సంతృప్తి పడక మమ్ములను సైతము పదవీచ్యుతులను చేసి మా హవిస్సులు మాకు చేరకుండా అడ్డగించుచుండిరి.మేమును మా విధులను నిర్వర్తించలేకపోవుచున్నది.అధర్మము అగ్రతాంబూలమునందుకొనుచున్న సమయమున కార్యోన్ముఖతకు కదలిరావమ్మా ,అని ప్రార్థించసాగిరి.

 వారి ప్రార్థనను మహామాయకు ఆమె నుండి బయలువెడలుచున్న ఒక శివశక్తి విశదపరచినది.

   అపారకరుణ అడిగినదే తడవుగా తన  శరీరకోశము నుండి ఒక అద్భుతసౌందర్య రాశిని ఆవిర్భవింపచేసినది.

" బహూనియస్యా రూపాణి స్థిరాణిచ చరాణిచ

  దేవ మానుష్య తిర్యంచో బహురూపా తతఃశివాః"

  

  "పరాస్యశక్తిః వివిధైవ శ్రూయతే'"

 పరాశక్తి అనంతములగు రూపములతో భాసించుచున్నది అనవరత కరుణతో.

"  శరీరకోశాద్యత్యస్యాః పార్వత్యానిః సృతాంబికా 

   కౌశికీతి నమస్తేషు తతో లోకేషు గీయతే."

  పార్వతీదేవి నా శరీరమునుండి(కోసమునుండి) ఆవిర్భించిన నీవు కౌశికీ నామముతో కీర్తింపబడతావు అని దీవించి,నల్లని కాళిగా తాను మారి తిరిగి కైలాసమునమునకు వెళ్ళిపోయెను.

 యాదేవి సర్వభూతేషు చేతనేత్యభి ధీయతే

    అటువైపుగా వస్తున్న చండ-ముండులు అతిలోకసౌందర్యమును చూశారు.

   

  విలాసముగా కాగలకార్యమునకై అక్కడ నున్న ఒక సుకుమార లతాపుష్పములతో ఆడుకొనుచు, చండ-ముండుల ఆటలను ముగించుటకు అక్కడ హొయలుమీర తిరుగుతు

అతిమనోహరముగా అడుగులను కదుపుతున్నది. 

   అసలే చండుడు/అత్యుత్సాహమునకు సంకేతము.వానితో నున్నవాడు ముండుడు.నిలువెత్తు నిర్లిప్తత.

  అమ్మను చూడగానే వారు తమ ఏలికకు తెలియచేసి వాని పాపము మరింతపండుటకు పరికరములైనారు.

 కట్టలు తెంచుకొనిన కామము కానిపనికి కార్యోన్ముఖులను చేసినది.

   తక్షణమే వారు కౌశికి కడకు సుగ్రీవుని దూతగా కౌశికి దగ్గరకు పంపుటకు నిర్ణయించారు.

   కన్ను అనే ఇంద్రియము త్రిలోకమోహన సౌందర్యమును గాంచినది కాని మర్మమును కనుగొనలేకపోయినది.ఇంద్రియవశమైనది.అంతటితో ఆగక మరొక ఇంద్రియలౌల్యమును ప్రోత్సహించినదా అన్నట్లు ఒక వదరుబోతు వాగింద్రియమును సద్వినియోగపరచుకోలేని పరిస్థితిని కల్పించింది.

 తట్టిలేపుతున్న తామసము శుంభుని మోహమును మరింత ఎక్కువ చేస్తూ,తదుపరి సేవకు ధూమ్రలోచనుని కౌసికి వద్దకు పంపింది .వాడసలే పొగబారిన కన్నులు కలవాడు.స్పష్టముగా చూదలేని అసక్తతో నున్న వానికి దర్శనభాగ్యము/దర్ప విమోచనమో కాని అరువదివేలతో ఆదిశక్తిని బంధించుటకు బయలుదేరినాడు.భస్మము కావింపబడినాడు.తల్లివాహనమైన శిమ్హము వానిసైన్యము ఆసాంతముగా నమిలివేసినది.

 తల్లి నడిపిస్తున్న ఈ మహాయజ్ఞములో సమిథలుగా మారబోతున్న చండ-ముండుల 

మర్దనమునకై కాళి ఆవిర్భావము -చాముండి నామ ధారణము గురించి తెలుసుకుందాము.

   

 సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు,

 

   

  ముక్త కంఠముతో సకలదేవతలు పరాత్పరి అర్తత్రాణపరాయణత్వమును పదేపదే తలచుకుంటూ,వారి ఇట్టలను తొలగించగల తల్లిని

"సరోజదళనేత్రి -హిమగిరి పుత్రి

 నీ పదాంబుజములే సదా నమ్మినామమ్మా"

   అసలే మంచుకొండ కూతురు.కదిలివస్తూనే ఉంది.

 కోరివచ్చిన వారికెల్లను కోర్కెలొసగె బిరుదుకదా

 అతి భారమా-మమ్ము బ్రోవ అని వేడుకుంటుంటే,

   అని నేనెప్పుడన్నానురా మీతో అన్నట్లుగా,

  అటువైపుగా గంగానదిలో స్నానముచేయుటకు వెళ్ళుచున్నట్లుగా లీలను ప్రదర్శిస్తూ,

   వారిని చూసి,ఆశ్రయరక్షిణి,

  ఎవరిని ప్రార్థిస్తున్నారు?

  ఎందుకు ప్రార్థిస్తున్నారు అంటూ ప్రశ్నించగానే,

   వారు ఆర్తితో 

" నమః ప్రకృతైః భద్రాయై నియతాః ప్రణతాస్మతాం

  నమోదేవ్యై మహాదేవ్యై శివాయై సతతం నమః"

   మా దురవస్థను తొలగించగలదానవు నీవే తల్లీ.

    శుంభ-నిశుంభులు బ్రహ్మ వరగర్వితులై పాతాళమున శుక్రాచార్యునిచే మూర్ధాభిషిక్తులై,సకల సామ్రాజ్యములను స్వాధీనము చేసుకొని,సంతృప్తి పడక మమ్ములను సైతము పదవీచ్యుతులను చేసి మా హవిస్సులు మాకు చేరకుండా అడ్డగించుచుండిరి.మేమును మా విధులను నిర్వర్తించలేకపోవుచున్నది.అధర్మము అగ్రతాంబూలమునందుకొనుచున్న సమయమున కార్యోన్ముఖతకు కదలిరావమ్మా అని వేడుచున వారి ప్రార్థనను మహామాయాకు ఆమె నుండి బయలువెడలుచున్న ఒక శివశక్తి విశదపరచినది.

   అపారకరుణ అడిగినదే తడవుగా తన శరీరకోసము నుండి ఒక అద్భుతసౌందర్య రాశిని ఆవిర్భవింపచేసినది.

" బహూనియస్యా రూపాణి స్థిరాణిచ చరాణిచ

  దేవ మానుష్య తిర్యంచో బహురూపా తతఃశివాః"

  

   పరాస్యశక్తిః వివిధైవ శ్రూయతే'

 పరాశక్తి అనంతములగు రూపములతో భాసించుచున్నది అనవరత కరుణతో.

"  శరీరకోశాద్యత్యస్యాః పార్వత్యానిః సృతాంబికా 

   కౌశికీతి నమస్తేషు తతో లోకేషు గీయతే."

  పార్వతీదేవి నా శరీరమునుండి(కోసమునుండి) ఆవిర్భించిన నీవు కౌశికీ నామముతో కీర్తింపబడతావు అని దీవించి,నల్లని కాళిగా తాను మారి తిరిగి కైలాసమునమునకు వెళ్ళిపోయెను.

 యాదేవి సర్వభూతేషు చేతనేత్యభి ధీయతే

    అటువైపుగా వసున్న చండ-ముండులు అతిలోకసౌందర్యమును చూశారు.

   

  విలాసముగా కాగలకార్యమునకై అక్కడ నున్న ఒక సుకుమార లతాపుష్పములతో ఆడుకొనుచు, చండ-ముండుల ఆటలను ముగించుటకు అక్కడ తిరుగు అతిమనోహరముగా అడుగులను కదుపుతున్నది. 

   అసలే చండుడు/అత్యుత్సాహమునకు సంకేతము.వానితో నున్నవాడు ముండుడు.నిలువెత్తు నిర్లిప్తత.

  అమ్మను చూడగానే వారు తమ ఏలికకు తెలియచేసి వాని పాపము మరింతపండుటకు పరికరములైనారు.

 కట్టలు తెంచుకొనిన కామము కానిపనికి కార్యోన్ముఖులను చేసినది.

   తక్షణమే వారు కౌశికి కడకు సుగ్రీవుని దూతగా కౌశికి దగ్గరకు పంపుటకు నిర్ణయించారు.

   కన్ను అనే ఇంద్రియము త్రిలోకమోహన సౌందర్యమును గాంచినది కాని మర్మమును కనుగొనలేకపోయినది.ఇంద్రియవశమైనది.అంతటితో ఆగక మరొక ఇంద్రియలౌల్యమును ప్రోత్సహించినదా అన్నట్లు ఒక వదరుబోతు వాగింద్రియమును సద్వినియోగపరచుకోలేని పరిస్థితిని కల్పించింది.

  శబ్దముచేయున్న పరమాద్భుతములకు ప్రణామములు.

" యాదేవి సర్వభూతేషు విద్యారూపేణ సంస్థితా"

  సుగ్రీవుడు దూతగా దేవి సమీపించినాడు.వాని వాచాలత్వమే ,వాని అవివేకమే,వానికి ముక్తినిచ్చినదేమో.తామస రాజస గుణములు ఒకవైపు-మూర్తీభవించిన శాంతము మరొకవైపు.

 ఆడుకొనుచున్నది తల్లి వాడి మాటలతో ఆదుకోవాలనే నేమో.

 వాడు శుంభుని మాటగా కౌశికితో,

" త్రైలోక్యవరరత్నాని మమ వశ్యాన్యసేషతః

  తదైవగజరత్నం చ హృత్వా దేవేంద్రవాహనం'

  మూడులోకములలోని ఉత్తమ వస్తువులన్నియును నా వశమై యున్నవి.కనుక

 " పరమైశ్వర్యమతులం ప్రాప్స్యసే మత్పరిగ్రహాత్

   ఏతద్బుద్ధ్యా సమాలోచ్య మత్పరిగ్రహతాం ప్రజ"

   ఐరావతమును,తెల్లనిగుర్రమును సమస్త రత్నములను వశపరచుకొనిన మేము నిన్ను పరిగ్రహించుట వలన నీవు పరమైశ్వర్యమునందగలవు.అని నిర్దేశించెను.

 అందులకా పరమేశ్వరి మనసులో నవ్వుకొని,దూతతో

 ప్రశాంతముగా తాను చేసికొనిన బాస గురించి,

 " యో మాం జయతి సంగ్రామే యో మే దర్పం వ్యపోహతి

 యో మే ప్రతిబలో లోకే స మే భర్తా భవిష్యతి"

    ప్రతిన వినిన దూత తన కర్తవ్యముగా ఆ మాటను తన ఏలికలకు చేరవేయుటకు కదలకుండా మరింత తామసముతో,

  అవలిప్తాని మైవం త్వం దేవీబ్రూహి మమాగ్రతః

  త్రైలోక్యే  కః పుమాంసి తిష్టేత్ అగ్రే శుంభఃనిశుంభయోః"

  ఎంతపొగరుబోతు తనముతో నా ఎదుట ఇట్లు మాటలాడుచున్నావు.దేవీ! మూడులోకములందు చూసినను మా శుభ-నిశుంభల సరిగల పరాక్రమవంతుడు కానరాడు అని మరొక హెచ్చరిక చేసెను.ఇంద్రాదులకు సైతము జయించలేని శక్తివంతులైన మా ఏలికను ఆడుదానివి జయంచలననుకొనుట ఎంతటి అవివేకము? అని హెచ్చరించెను వెనుదిరిగెను.

   

 సర్వం శ్రీమాతా చరణారవిందార్పణమస్తు,