NA RUDRO RUDRAMARCHAYAET-16 (SIVAANAMDALAHARI)

 

 విరించి దీర్ఘాయుః భవతు భవతాం తత్పర శిరః

 చతుష్కం సంరక్షం స ఖలు భువి దైన్యం లిఖితవాన్

 విచారః కోవా మం విశద కృపయా పాతి శివతే

 కటాక్ష వ్యాపారః స్వయ మపిచ దీనావన పరః

 విధిలిపిం కిం న హరసి అని వేదనలో స్వామి అశక్తుదనో.ఉపేక్షచేయుచున్నాడనిన శంకరులు,భక్తునకు దిశానిర్దేశము చేస్తూ,కఠినముగా కనిపిస్తున్న పరిస్థితులే కారుణ్యప్రదములుగా ఏ విధముగా స్వామిచే స్పురింపచేయగలవో ప్రస్తుత శ్లోకములో వివరిస్తున్నారు.

 మనసు అతిచంచలము.అప్పుడప్పుడు కాచేవారినే నిందిస్తుంది తరువాత నిజమును గ్రహిస్తుంది.

 హే విభో-జగద్రక్షకా

 తే కటాక్షవ్యాపార-నీకృపాకటాక్ష ప్రసరణముచే

 మాం-నన్ను

 పాతుం-రక్షించుము.

 నేను పాహి పాహి అని ప్రర్థిస్తాను.నీవు పాతుం పాతుం అంటు రక్షిస్తాఉ.

 శివా,నన్నే కాదు,నా నుదుటను దీనావస్థను లిఖించిన ఆ బ్రహ్మను సైతము రక్షించుము.కినికి తలలను తీసివేయకుము.

శిరః చతుష్టం సమ్రక్యం-నాలుగు తలలను వాటి పనులను చేసుకోనిమ్ము.

 నేను ఆయన వ్రాతను నిందించానని ఆయనపై ఆగ్రహించకుము.

 బహిశా స్వార్థము తనరూపును మార్చుకుని పరమార్థమును చేరే ప్రయత్నమేమో.

 దీర్ఘాయుం భవతు భవతా

 నీ అనుగ్రహముతో దీర్ఘాయువుగా బ్రహ్మ విరాజిల్లునుగాక.

 నేనిన్నాళ్ళు దురవస్థగా భావించిన ఆ విధిలిపి యేగా కదా నీ పాదసేవ సౌభాగ్యమునకు కారణమైనది.కఠినముగా కనిపించినప్పటికిని కరుణను వర్షిస్తున్నది.

 నీ కనుసన్నలలో నున్న నాకు 

 విచారం కోవ? విచారమెందులకు అని తనను తాను సమాధానపరచుకున్నారు సంతృప్తితో శంకరులు.

 సర్వం పార్వతీ పరమేశ్వర చరణారవిందార్పణమస్తు.